Zaterdag 7 december
Ds 1 uit Roda’71 1 20.30 Rotterdam
GDJ1 uit SOS/Kw.sport 1 11.30 Zuidhaghe
Mini’s uit HVV’70 10.30 A. den Elzenhal
Northa 1 11.00
Zondag 8 december
DS 2 uit Westlandia 4 15.50 Naaldwijk
DS 3 uit Schipluiden 2 17.55 Schipluiden
HS 1 thuis Saturnus 2 13.50 de Klaverhal
HS 2 thuis SOS/Kw.sport 3 11.50 de Klaverhal
DBJ 1 uit Westlandia 1 13.30 Naaldwijk
DJC 1 thuis Gemini 2 13.00 de Klaverhal
HCJ 1 thuis HVL 1 11.00 de Klaverhal

Maxime Verhagen (CDA) boeit bomvolle zaal
“Minder regels maar betere, meer geld in de strijd tegen de files, investeren in veiligheid, zorg en onderwijs, solide financiën én de kosten voor de burger zo laag mogelijk houden”. Dat was de heldere boodschap die landelijk CDA fractieleider Maxime Verhagen had voor zijn gehoor in Leidschendam -Voorburg. Verhagen sprak op maandag 25 november tijdens een CDA-verkiezingsbijeenkomst in de Kruisheuvelkerk. Opzienbarend was het standpunt van Verhagen over de ‘besteding’ van het Kwartje van Kok. Verhagen vertelde de aanwezigen in de bomvolle kerk dat hij dit spraakmakende kwartje in een soort mobiliteitsfonds wil stoppen waaruit infrastructurele verbeteringen voor de weg én het openbaar vervoer gefinancierd kunnen worden. Tijdens de discussie die hierover met de zaal ontstond werd al gesproken over het ‘Eurodubbeltje van Verhagen’. Verhagen gaf verder een doorkijkje naar mogelijke coalities met andere partijen in een volgend kabinet. Samenwerken met de VVD is voor het CDA de eerste keuze, maar ook andere partijen kunnen zich aansluiten. Maar, voor alles zal de kiezer op 22 januari moeten spreken. Voor Maxime Verhagen staat voorop dat het CDA ‘Betrouwbaar en betrokken’ moet zijn. Dat wordt ook het motto van het CDA tijdens de komende verkiezingen. Vanuit de zaal kwam de opmerking dat de Tweede Kamer vooral moet werken aan het oplossen van problemen waar burgers en bedrijven mee zitten. “Die Tweede Kamer is er voor de burger en niet andersom.” Verhagen kon dit goed begrijpen. “Het CDA is een voorstander van het vereenvoudigen van allerhande regelgeving,” zei Verhagen. “Het aanvragen van een bouwvergunning voor een dakkapel zou bijvoorbeeld veel makkelijker moeten worden.” Bakermat voor goede bestuurder. Peter van Ostaijen, CDA fractieleider in Leidschendam-Voorburg had ook een duidelijke boodschap voor de CDA vertegenwoordigers in de Tweede Kamer. Er moet snel een goede wettelijke basis komen voor de stadsregio Haaglanden. “Leidschendam-Voorburg wil duurzaam kunnen samenwerken met de omliggende gemeenten.” Verder pleitte Van Ostaijen voor meer geld voor onderwijs en scholen en voor mogelijkheden om de grondwaterstand (waar veel mensen last van hebben) beter te kunnen regelen. “Ook het makkelijker uitvoerbaar maken of schrappen van regels en wetten die niet te handhaven of onnodig kostbaar voor burgers zijn, zou het CDA moeten aanpakken,” aldus Van Ostaijen. Tijdens de verkiezingsbijeenkomst in de Kruisheuvelkerk werden ook de Leidschendam-Voorburgse CDA kandidaten voor Provinciale Staten en Tweede Kamer gepresenteerd. Voor de Tweede Kamer zijn dit Maxime Verhagen, Sybrand van Haersma Buma en nieuwkomer Theo Brinkel. Voor de Provinciale Staten werd Greetje Willemsma naar voren geschoven. “Het CDA Leidschendam-Voorburg brengt traditioneel veel goede bestuurders voort. Ook deze ronde is dit weer het geval,” aldus Van Ostaijen.

Bij het overlijden van Aad Koeleman staan we uiteraard even stil. Aad is niet zo maar iemand, maar is één van de oprichters van ponyclub “De Blesruiters”. In 1973 begon hij een avontuur met Sjaak Vurens en Piet Roeling op een landje bij Kees de Jong sr. De vereniging is mede door zijn inzet uitgegroeid tot een Landelijke Rijvereniging en Ponyclub onder KNF vlag en nu een ruitervereniging binnen de KNHS. Aad was een bijzonder mens in de Stompwijkse paardenwereld en voor ons in het bijzonder bij de Blesruiters. Vanaf de oprichting was hij 19 jaar lang een stuwende kracht achter de vereniging. Hij was geen prater maar een altijd en overal aanwezige doener. Met zijn rake opmerkingen bracht hij een al te enthousiast bestuur weer met beide benen op de grond. Hij was er voor de jeugd. Dat was ook de drijfveer achter de oprichting van de vereniging, “betaalbare paardensport voor de jeugd“. Dat heeft Aad altijd goed in praktijk gebracht en was daarin een voorbeeld. Waar kon worden bespaard door eigen inzet was Aad vooraan te vinden. Hij verzorgde de clubpony’s en hield het terrein en opstallen in goede staat. Annemarieke noemde hem een “terreinknecht” maar voor ons Blesruiters was hij veel meer.
Hij is samen met An met vele ponykampen mee geweest en verzorgde daar de paarden en was een vraagbaak voor als de paarden iets mankeerden. Hij stelde de overbezorgde kinderen gerust zorgde dat er geen paniek ontstond en hiel heimelijk alles goed in de gaten.
Hij deed aan alles wat georganiseerd werd naar hartelust mee.
Hij assisteerde bij onderlinge wedstrijden en was ringmeester bij het springen tijdens de Kringwedstrijden. Ook aan een goede samenwerking met Ruitervereniging Koningin Emma waarmee wij al jaren de SGW Duindigt organiseren droeg Aad z’n steentje bij aan het bouwen van de hindernissen. Het heksenoog was zijn favoriete hindernis. Met takken, latten en boomstammen bouwde hij naar hartelust.
Aad paste een initiatief om hem in de paardensport naar waarde te eren en zo onderscheidde de KNF hem met het ereteken van de zilveren verenigingsspeld met bijbehorende oorkonde voor zijn vele en actieve werk in verenigingsverband. Hij hield niet van dit uiterlijk vertoon maar genoot er toch zichtbaar van.
Wat hij voor ons betekende bleek toen hij stopte. Toen realiseerden we pas dat hij er voor de club niet meer was. De bakken werden niet meer onderhouden, het gras werd niet meer gemaaid, de bomen niet meer gesnoeid en de sloten niet meer schoongemaakt. Aan een automatisme kwam plots een eind.

De laatste jaren was hij er voor de menners. Deze – ook recreatief – steeds populairder wordende sport gaf hem weer iets uit vroeger jaren en kon hij ook weer achter de kont van het paard aan activiteiten deelnemen. De menkampen waren voor hem een hoogtepunt.

Hij werd zwakker en uiteindelijk zagen we hem niet zo vaak meer, maar zijn overlijden, daar hielden we lang nog geen rekening mee. De indrukwekkende avondwake en uitvaart was Aad waardig. We verliezen in Aad een bewogen man met een groot paardenhart.

Wij wensen An, Annemarieke, Mary, Leen, John en de kleinkinderen veel sterkte bij het verwerken van dit plotselinge verlies.

Namens de Blesruiters: Ab Spaan (oud voorzitter)
Ton Spaan (oud secretaris)

Een lief baasje/goed tehuis
voor 2 dwergkonijntjes
Tel. 5801035

Zondag stond hij weer gewoon (alsof er niks was gebeurd) achter de draaitafel. We hebben het hier over Kees de Jong, de nieuwe kartkampioen van Stompwijk! Het begon allemaal om 20.00 uur afgelopen zaterdag. We vertrokken met een man of vijfentwintig naar Poeldijk, waar de grootste kartbaan van Europa ligt. Deze groep was niet zo groot als de vorig keer maar zeker wel net zo gezellig. Iedereen mocht zich 1x kwalificeren waarna een race volgde. Tot slot was er de finale waarin net zo als bij het kwalificeren en de race hevige gevechten waren. Kees de Jong kwam als winnaar uit de strijd met op zijn hielen Stephan van Bemmelen en het brons was voor Sjoerd Vogels.
Drukte bij kaartverkoop kerst
Een redelijke stormloop kon je het wel noemen.”Het is niet zoals vroeger”, zeggen de mensen van de oude garde dan. Deze kwamen wel trouw hun kaartje halen, maar moesten toch nog even opscheppen over de tijd dat er nog rijen stonden voor de kaartverkoop. De kaarten zijn overigens nog niet helemaal uitverkocht maar het gaat wel hard dus wees er snel bij! Vrijdag verkopen we ook nog kaarten, en zijn dan vanaf 21.00 uur geopend. Kaarten kosten € 5,- in de voorverkoop. Zelfs als je al wel een kaart hebt, kun je toch vrijdag bij Orion terecht om lekker te feesten oftewel helemaal uit je dak te gaan! Lukt het je niet om even langs te fietsen voor kerst is het altijd mogelijk om ze (als er nog kaarten over zijn) op de eerste kerstdag van het jaar 2002 aan de deur te kopen voor € 7,-.
!!!WKD PARTY!!!
Ja???? Komende de zondag WKD PARTY? Even uitleggen: Werelds Krachtste Drankje (WKD) is een verschrikkelijk lekker nieuw drankje dat je kan vergelijken met Breezer, Smirnoff of Climax. We wilden in eerste instantie dit lekkere drankje opnemen in ons assortiment. Maar omdat Heineken geen WKD kan leveren, kunnen wij dit drankje niet gaan verkopen. Toch kan je aanstaande zondag vanaf 17.00 uur WKD bij de bar in Orion bestellen en wel voor € 2,-. Dit doen we alleen aanstaande zondag, daarna is het in Orion niet meer te koop.
Heb je zin om echt goed van de laatste uren van het weekend te genieten kom dan zondag vanaf 17.00 uur voor een kerstkaartje, de gezelligheid, de WKD of omdat je niks te doen hebt naar Orion.
Het bestuur van Orion.

Kaarten zijn nu nog te koop voor € 5,- 25 december M.M.V. Kerstband

Het laatste stuk naar het dorp Hosman, waar we 2 ½ dag zouden verblijven, mocht ik in ’n cabine van ’n vrachtwagen zitten. Vandaar had ik ’n prachtig uitzicht. Even buiten het dorp werden we opgewacht door de burgemeester van Hosman, een tolk en een aantal kinderen in klederdracht gezeten op pony’s. Geen notabelen, bobo’s of i.d. Nee, alleen die burgemeester versierd met een sjerp in de kleuren van de Roemeense vlag. Er werd volgens traditie stukjes brood uitgedeeld die je moest dopen in wat zout, ook het drankje “pelenka”hoorde daarbij. Er werd een welkomstwoordje gesproken en we gingen weer verder, luid toeterend naderde we het dorp, opgewacht door heel veel mensen, bewoners van Hosman en de andere 3 project dorpen. Overal hingen bonte kleden of dekens aan lijnen als teken van welkom, hier en daar werd er een bloem of drankje aangeboden, zelf kreeg ik van een oud vrouwtje ook een bloem aangeboden ( nou ja een Bloem) Maar o, wat vond ik hem mooi. En waarom stonden al die mensen daar nou? Enkel en alleen omdat wij kleding en goederen kwamen brengen dat bij ons overbodig is, en voedsel waar wij een overvloed van hebben. In de plaatselijke school mochten wij een klaslokaal en een kleine bergruimte gebruiken. Met de door ons meegebrachte klaptafels en stoelen werd het lokaal ingericht. De bergruimte diende als keuken. Na drie dagen eten in de open lucht, weer eens lekker binnen zitten aan een tafel. Toen alles in gereedheid was gebracht kregen we vrijaf. Met een aantal mensen uit onze groep gingen we het dorp bekijken. Alleen de doorgaande wegen zijn geasfalteerd, de rest zijn puin of zandwegen. Het had de laatste dagen flink geregend dus het was een grote blubberboel. De meeste huizen zijn van hout en op een enkele na zagen ze er wat armoedig uit. Een winkel of wat daar op leek heb ik niet gezien, wel ’n café, ’n kale ruimte met wat tafels en stoelen, ’n oude toonbank die diende als bar en dat was het dan. Misschien verkochten ze hier ook wel brood of i.d. Ook de plaatselijke kerk zijn we even gaan bekijken. Misschien dat de woorden van de geestelijken de mensen wat licht brengt maar de ruimte waarin was donker en kaal. Maar weer snel terug naar het schoollokaal, daar was het een gezellige drukte temeer omdat er zo’n 25 Roemeense mannen waren gearriveerd die ons zouden komen helpen met het uitdelen en het vervoeren van goederen naar de scholen, een kindertehuis en het meisjesinternaat. In ruil daarvoor kregen ze ’n kleine vergoeding en kost en inwoning. Ook bewaakte ze ’s nachts de
vrachtwagens. Na het eten wat kaarten of kletsen en naar bed. Het ontbijt stond om 6 uur gepland en dan uitdelen. Daar kwamen we hier voor. De vrachtwagens stonden al in ’n lange rij opgesteld .En het was echt waar, weer was het wachten op de douane. Om 9 uur zouden ze er zijn om de verzegelde vrachtwagens te openen, 10.30 uur kwamen ze aanzakken. Ze keken nauwelijks in de wagens maar lieten wel hun mede landgenoten letterlijk en figuurlijk in de kou staan. Je zou ze. Lange rijen mensen met paard en wagens stonden al te wachten. Wie krijgt nou wat? De SKR heeft in Roemenië een man in parttime dienst, die bereidt het transport in Roemenië voor. Ook bezoekt hij al die 625 gezinnen om vast te stellen hoe de gezinssamenstelling is. Hoeveel kinderen, inwonende ouder, wie in verwachting is. Deze gegevens komen weer bij de SKR terecht. Die weten exact wat er in de loods aanwezig is zodat er een verdeling plaatsvindt. Al die gezinnen krijgen dan weer ’n lijst waarop staat wat ze kunnen verwachten. Ook de financiële kant wordt bekeken. Iemand die wat vee heeft krijgt minder dan mensen die niets hebben. Vlak voor ik naar Roemenië ging kreeg ik van iemand ’n aantal zelf gebreide sokken. Ik nam ze mee in m’n handbagage. Eigenlijk mag je niets persoonlijks aan de mensen geven (dit om geen jaloezie bij andere mensen op te wekken) maar ’s morgens vroeg liep ik wat te wandelen en zag ’n oud vrouwtje met diverse kledinglagen over elkaar, iets wat op sokken leek had ze aan haar voeten, stiekem gaf ik haar ’n paar lekkere warme sokken. Ik wil niet emotioneel doen maar ze sloeg ’n kruis en de tranen liepen over haar wangen (houd dan je eigen maar goed). Eindelijk zouden we met het uitdelen beginnen. Onze vrachtwagen stond ongeveer in het midden van de rij. Met 2 Roemenen en nog 2 mensen uit onze groep stonden wij paraat. In onze wagen zaten kinderstoelen, ledikantjes, boxen, kinderwagens, kinderkleding en wat conserven. De lange rij paard en wagens kwamen langzaam onze richting op. Volgende week hoe dat verder ging. Theo

Een van de leuke dingen in een nieuwbouwwijk is dat iedereen weer alles moet opbouwen, zowel in als om het huis. Theoretisch is dat wel mooi te verwoorden, maar in de praktijk betekent dat gewoon hard werken. Klussen dus, tot je erbij neer valt. Waar ik dus een absolute hekel aan heb. Klussen waar je Nico van de televisie midden in de nacht voor wakker kan maken. Ik heb nog geprobeerd ons op te geven voor zo’n klusprogramma. Voor het onderdeel ‘de grote metamorfose’. Helaas kwamen we daar niet voor in aanmerking omdat we nog niks te metamorfosen hadden. Belachelijk! Ook heb ik een brief naar Jan de Bouvrie geschreven maar die zat vol tot eind 2030, zat reeds midden in de opnamen van een of ander reclame-spotje, en was eventueel van plan om daarna de politiek in te duiken, bij een of andere leefbare partij om precies te zijn.
Dus wat het interieur betreft was er niets te halen in de wereld die televisie heet, en zodoende werd ik gedwongen tot een noodoplossing: me opgeven voor het programma In Holland staat een Tuin. Ja, ja, soms wordt je op deze wereld tot het uiterste gedreven! In dit programma gaan de buren dan je tuin veranderen en andersom. En dat alles onder begeleiding van die gozer van Krabbé: eigenlijk voor mij al reden genoeg om mijn tuin vol te storten met beton en een metershoge omheining, uiteraard dat laatste onder 220 Volt stroom. Maar zoals ik al zei, je wordt soms op deze wereld tot het uiterste gedreven. In afwachting of we mee mogen doen, onze nieuwe buren weten nog van niks, mijn vrouw trouwens ook niet, fantaseer ik al een beetje hoe mijn tuin er over een tijdje uit gaat zien…..Ik wil onder andere graag een schutting met verschillende uitsparingen zodat ik mijn leuke buurvrouw wat vaker kan zien…euh…nee, om wat meer licht in de tuin te krijgen (!), ik wil een vijver met daaroverheen een bruggetje zodat ik elke dag kan kijken hoeveel goudvissen er nog níet opgegeten zijn door een toevallig passerende reiger en ik wil een zitje bij de schuur om uit te kunnen rusten als ik aan het tuinen ben geweest. Eigenlijk wilde ik óók een leefkuil, maar daar ben ik sinds gisteren resoluut van afgestapt. Mijn zwager kwam namelijk gisteren bij ons op bezoek, onder begeleiding van twee krukken. Hij had zijn voet verstuikt. Uiteraard wilde wij daar het fijne van weten en na lang aarzelen kwam hij met zijn verhaal. Hij stond aan de rand van hun leefkuil en wilde zich omdraaien, maar er lag wat op de grond en toen verstapte hij zich en een tel later lag hij ín de leefkuil. Op zich was daar nog wel mee te leven, maar het meest vervelende was dat deze leefkuil vol
zat met water, dus na de schrik van het vallen zat hij ook nog met een nat pak! Tijdens deze bekentenis was het voor mij héél moeilijk om niet in lachen uit te barsten, dus toen vertelde ik hem snel van mijn In Holland staat een Tuin plan. Toen begon hij ineens te schateren van het lachen!
Tja, ik denk er nu maar over om er maar niet meer aan mee te doen en uiteindelijk zelf maar aan de slag te gaan.
Of Sinterklaas moet aanstaande donderdag in een gulle bui zijn……

Arjan Veldhuizen

Volgende week, woensdag 11 december, vragen we weer uw hulp voor het maken van kerststukjes. Deze stukjes maken we voor aan huis gebonden ouderen vanaf 80 jaar en zieken. Tevens voor diegene die het afgelopen jaar een dierbare hebben verloren. Dit zijn ruim 80 stukjes, dus we kunnen uw hulp goed gebruiken. We beginnen om 9.00 uur en mogen gebruik maken van het handenarbeidlokaal in de Maerten v.d. Velde school (souterrain) Heeft u nog bakjes of ander materiaal over, dan zijn zij daar ook weer blij mee.
A. v. Rijn, tel.5802059

vogelvereniging “de Vogelvriend”

1e dvd speler 0391
2e Skottelbraai 2756
3e Friteuse 3291
4e koffiezetter 1235
5e elektrische kachel 1731
6e dartbord 3489
7e beautycase 2901
8e speelgoed 1098

Prijzen af te halen bij Riet Soonius, van Santhorststraat 89