De Stichting “Mens zijn voor de mensen” kan 2002 als een goed financieel jaar beschouwen. Verkoopacties in vele verpleeg- en verzorgingshuizen in de Haagse regio brachten namelijk € 26.623, op (inclusief menige gift). Het gaat om tehuizen in Den Haag, Loosduinen, Scheveningen, Rijswijk, Leidschendam, Voorburg en Delft. De stichting (met een secretariaat in Leidschendam) heeft weer extra armslag om hulpgoederen aan te schaffen ten behoeve van het Roemeense verpleeghuis in Mislea, een dorpje 100 km ten noorden van Boekarest. In 2003 continueert de stichting deze verkoopacties. “Mens voor Mensen” heeft tevens besloten structureel hulp te verlenen aan drie lagere scholen in en nabij Mislea, in eerste instantie in de vorm van leermiddelen.De stichting organiseert het komende jaar in samenwerking met het Willy Caron muziektheater opnieuw diverse concerten in eerdergenoemde tehuizen in Den Haag en omgeving. Voor een aantal concerten worden nog sponsors gezocht.
Nadere informatie kunt u verkrijgen bij de heer G. van der Beek, telefoon 0703996669.

In het kader van de internationale vrouwendag organiseert een groep vrouwen in Zoetermeer een groot feest op zaterdag 8 maart 2003. De oorsprong van deze vrouwendag is niet precies bekend, een gangbare lezing is echter dat 8 maart is terug te voeren op stakingen van textielarbeidsters in New York op 8 maart 1908. Zij gingen de straat op om te demonstreren tegen onder meer de lange werktijden, lage lonen en de slechte werkomstandigheden.
Deze jaarlijks terugkerende vrouwendag wordt dit jaar groots gevierd in Zoetermeer omdat het goed is terug te kijken op wat vrouwen door de jaren heen hebben bereikt en tevens te kijken naar het heden en de toekomst.
Alle vrouwen zijn van harte welkom op zaterdagmiddag 8 maart a.s. in het voormalige Miss Etam gebouw, Franklinstraat 15, Industrieterrein Zoeterhage, wijk 23, tegenover McDrive aan de Oostweg. Het feest begint om 13.00 en het programma loopt tot 18.00 uur, de entree is 2 euro inclusief twee consumptiebonnen.
Het thema is : Vrouwen: uit en thuis! Er wordt deze dag ingegaan op de diversiteit aan leefstijlen en arbeidspatronen van vrouwen, met speciale aandacht voor het managen van de dagelijkse zorgtaken in combinatie met arbeid.
Aansluitend bij dit thema staat op het programma:
Een optreden van het vrouwenkoor Femme Vocale.
Er wordt een gedicht voorgelezen door Namirra Rami
Er is een forumdiscussie onder leiding van Nebahat Albayrak waarna genoten kan worden van lekkere hapjes in het multicultureel café.
Na de pauze laten enkele Surinaamse vrouwen hun kleding zien en de betekenis achter deze speciale kleding wordt toegelicht, schrijfster Marjan Berk vertelt over haar werk, er zijn diverse kraampjes met informatie en activiteiten.
Als afsluiting kan er worden gedanst op de muziek van een Hindoestaanse vrouwenband.
Kortom, het belooft een leuke middag te worden!

Jona van der Meer

Je hoeft niet naar de wintersport te gaan om je hand te breken tijdens het skiën.
Redactie

Het is ongezond om nooit ziek te zijn.
Petra

De komende maandagen 24 februari en 3 maart hebben jullie vakantie. En is er dus ook geen kinderkoor. Maandag 10 maart hebben we dan de laatste repetitie voor de gezinsviering van 15 maart. Dus hou die zeker vrij.

Tot ziens. Truus den Hollander en Agnes van Boheemen

Vorige week zijn de campagnes voor de Provinciale Staten verkiezingen gestart. Ook de Lijst Pim Fortuyn is haar campagne gestart. De campagesite www.heblefstemlpf.nl geeft alle informatie over de campagne. Ook kunt u hier ons provinciale verkiezingsprogramma vinden en informatie vinden over de kandidaten. Via www.zuidholland.nl kunt u algemene informatie over de verkiezingen vinden. Via www.stemwijzer.nl kunt u ook uw politieke voorkeur testen. Mocht u niet over internet beschikken en toch graag specifieke informatie willen over de LPF (programma e.d.) kunt u altijd contact opnemen.

Met vriendelijke groet,

Hans van der Meer
Lijstduwer LPF Provinciale Staten verkiezingen
Doctor van Noortstraat 1C
email: hjwvdm@hetnet.nl , Telefoon 071 580 15 79 (avond),
Mobiel: 06 47 07 42 23 (met voicemail), Fax: 071 580 26 46

VERLOREN in Stompwijk:
Het achterstukje van een gouden oorbel. Als ’t gevonden is even bellen.
Gerda Hilgersom, Dr. van Noortstraat 49, telefoon 5801698

VRIJWILLIGERSWERK IN EEN WEESHUIS IN BOLIVIA DOOR LINDA

De tijd vliegt voorbij. Ik ben eigenlijk alweer veel te laat om nog een gelukkig nieuwjaar te wensen, maar bij deze wil ik dat toch nog doen! Ik heb er alweer ruim 3 maanden op zitten in Bolivia. Sinds medio oktober 2002 ben ik namelijk als vrijwiligster werkzaam in het weeshuis Tata Juan de Dios in Sucre (Bolivia).
Bolivia is het armste, hoogste, geïsoleerde en meest Indiaanse land van ZuidAmerika. In omvang is het dertig maal Nederland en het heeft een bevolking van 8.000.000 inwoners. Het wordt vanwege de hoge ligging ook wel het ‘Tibet van het Amerikaanse continent’ genoemd. De naam Bolivia is afkomstig van de bevrijder van Zuid–Amerika, Simon Bolivar. In de vlag van Bolivia zijn vele elementen van het land verwerkt; de rode horizontale baan vertegenwoordigt het bloed, dat veelvuldig gevloeid heeft in de strijd naar onafhankelijkheid tegen dictaturen; de gele baan symboliseert de rijkdom van Bolivia in de vorm van mineralen; de groene baan het tropisch regenwoud, dat bijna tweederde van het land in beslag neemt. In het embleem in het midden van de vlag zijn verder nog onder andere de condor, lama, zon en bergen te zien. Grote delen van het land zijn onbewoonbaar. In het westelijk deel komt dit, omdat het land zeer hoog gelegen is en bestaat uit kale Andesrotsen, waarvan de toppen wel tot 7000 meter hoogte reiken. Het oostelijk gedeelte wordt gevormd door tropische regenwouden waarin wegen veelal ontbreken. De bevolking bestaat voor het grootste gedeelte uit Indianen en Mestiezen. De bekendste groepen zijn de Inca’s en de Amayra’s. De meeste bewoners spreken naast hun eigen taal het Spaans. Ruim 60% van de bevolking bestaat uit Indianen, die vaak nog een heel traditionele cultuur hebben.
Het land is rijk aan grondstoffen, maar ondanks deze rijkdom is het merendeel van de bevolking arm als ´een bedelaar op een gouden troon´. De geschiedenis van Bolivia is een van de meest turbulente en meest explosieve van het continent.
Bolivia is zowel primitief als modern. Op sommige plaatsen vooral op het platteland lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Alles is daar van enorme eenvoud en het levenstempo is erg traag. De grote steden daarentegen zijn van vele gemakken voorzien.
Sucre vertegenwoordigt het Spaans koloniale Bolivia: deze prachtige ´witte´ stad heeft de koloniale sfeer grotendeels behouden en is nog steeds de officiële hoofdstad van het land. In deze hoofdstad bevindt zich het weeshuis Tata San Juan de Dios.

Hogar (Weeshuis): Tata Juan de Dios ´Kayka Wasiyki´
“Mammi, mammi” wordt mij toegeroepen, als ik voor de eerste keer bij het weeshuis kom. “Wat veel kleine kinderen die hier zonder familie moeten leven”, is de gedachte die door mijn hoofd schiet. Zo´n 40 kinderen wonen in dit weeshuis, verdeeld in 2 groepen. Boven zitten 16 kleine kinderen tussen de 02 jaar oud. Beneden wonen de ‘grote’ kinderen van 26 jaar oud, op dit moment 27 kinderen. Kayka Wasiyki betekent: ‘hier is jouw huis’.
Het weeshuis is in 1996 opgericht door de parochie San Juan de Dios. Vóór 1996 was er al wel een dagopvang waar kinderen eten konden krijgen. Vanaf februari 1996 wordt het weeshuis geleid door de Argentijnse nonnenorde: ´Hermanas San Antonia de Padua´. De 4 nonnen wonen in het huis naast het weeshuis.
Daarnaast werken in verschillende diensten overdag 2 verpleegsters bij de ’kleintjes’ en ´s nachts slechts 1 verpleegster. En bij de 27 ‘groten’ is altijd 1 ‘educadora’ (juffrouw) aanwezig. Kun je het je voorstellen dat slechts 1 jufrouw mamma (en pappa) moet zijn voor de 27 kinderen tegelijk, inderdaad een hele opgave. Ook voor 16 kleintjes zijn 2 verpleegsters eigenlijk veel te weinig. Vaak wordt door gebrek aan mankracht bij de allerkleinste de fles in de wieg in de mond gestopt en zo moeten ze zichzelf dus maar de fles geven.
De twijfels, die ik voorheen had over het feit of het wel goed voor de kinderen zou zijn om voor slechts een paar maanden hier te komen werken, zijn verdwenen. Ik weet nu zeker dat alle aandacht die deze kinderen kunnen krijgen meegenomen is. Ook al zou het veel beter zijn als deze kinderen gewoon in een familie kunnen opgroeien is alle aandacht welkom. Beter iets dan niets.

In eerste instantie was ik best overdonderd van de staat van het weeshuis. Op het eerste gezicht ziet het er goed uit. De kinderen hebben een mooie slaapzaal, een speelzaal, eetzaal en een buitenplaats. Het weeshuis is mede door financiële steun uit de USA opgebouwd. Maar al snel merk je dat het huis niet het belangrijkst is. Volgens mij hebben de kinderen gebrek aan aandacht. Het gemis naar een ´pappa en mamma´. Wat betreft materieel gebrek zijn handdoeken, luierstof, plastic broekjes en leerzaam speelgoed van harte welkom. Los ninos (de kinderen) Alle kinderen zitten er met hun eigen achtergrond, hun eigen verhaal. Sommige kinderen hebben geen van beide ouders meer. Ik was erg
verbaasd om te horen dat een groot aantal kinderen nog wel één van beide ouders heeft of soms zelfs nog beiden.
Bij sommige kinderen kan de ouder niet zorgen voor het kind, andere ouders hebben hun kind afgestoten, bij weer anderen is het doordat de ouders alcoholisten zijn. Allemaal trieste verhalen. Maar ik begrijp nog steeds niet hoe gemakkelijk ze soms een kind in een weeshuis ‘dumpen’. De allergrootste kinderen van 46 jaar gaan naar ‘kinderopvang’ ofwel de crèche. Wanneer ze de crèche hebben afgerond gaan ze naar een ander ´hogar´(weeshuis). Er is geen capaciteit om ook oudere kinderen te plaatsen in Tata Juan de Dios. Wel wordt er voor gezorgd dat de broertjes en/of zusjes bij elkaar blijven. Ongeveer 2 jaar geleden heeft de parochie San Juan de Dios vlakbij Sucre een ander weeshuis, ´Virgen de la Yedra´ opgezet. Hier wonen jongens van 618 jaar. De meisjes gaan naar andere huizen in de omgeving.

Werkzaamheden en activiteiten
Met 2 andere Nederlandse vrijwilligers werken we op dit moment in het weeshuis. Ik help beneden bij de grote kinderen 26 jaar, waar de Spaanse taal toch echt wel een ´must´ is. Cynthia en Nicole helpen bij de kleintjes van 02.Naast het helpen met eten en naar bed brengen, zijn leerzame activiteiten met deze kinderen erg belangrijk. Alle kleuteractiviteiten komen weer naar boven, tekenen, tellen, kleuren, kleien, touwtje springen dansen etc. De cassettes met kabouterplop, de vogeltjesdans, hoofd schouders knie en teen, pizzahut enz. doen het hier ook erg goed. Ook de Nederlandse pokémon tandenborstels en de tandenpoetsles vonden ze allemaal geweldig. Ik kan mij niet herinneren dat ik vroeger zo blij heb kunnen zijn met een nieuwe tandenborstel.
Samen leren spelen behoort hier toch ook wel tot één van de leerdoelen. “Es mia, es mia” (van mij, van mij) hoor je er regelmatig .. je zou bijna denken: ikke ikke ikke… Maar als je de kinderen een keer mee uit neemt zijn ze echt superlief en hoor je niemand huilen of zeuren. Misschien ook wel logisch, want degene die nog niet naar de crèche gaan zitten de gehele dag in het weeshuis. Het is ook erg moeilijk om met 27 kinderen en 1 juf te gaan wandelen. Dus met de andere vrijwilligers nemen we een groepje mee op stap naar de speeltuin, de boerderij, poppenkast, het kerkhof (met allerzielen), eindje wandelen, het kindermuseum of de markt. Erg leuk en soms ook nog leerzaam en de kids zijn helemaal in hun sas.
Verjaardagen
De verjaardagen van ´los niños´ worden normaal gesproken 1 keer per maand of in de twee maanden gevierd voor degene die in die maanden jarig zijn. Een kinderverjaardag gaat gepaard met veel eten en een lekkere taart. En een pop waar kadootjes voor iedereen uitkomt. Ook nog maar een geïnproviseerd poppenkaststukje opgevoerd, niet te geloven hoe iedereen daarna zat te kijken. Echt heel geconcentreerd.

Sinterklaas
Verder hebben we dit jaar Sinterklaas maar voor een dagje naar Bolivia laten komen, want daar zijn toch ook hele lieve kinderen. De hele week het verhaal van sinterklaas uitgelegd en vrijdag 29 november was het dan zover. ´s Middags met de siësta de schoen zetten met natuurlijk een sinterklaas tekening. Natuurlijk zaten er na de siësta snoepjes in, maar dat was niet alles.. nee twee uur later ging de bel en daar stonden dan 3 zakken met kado´s voor het weeshuis. Sinterklaas had helaas geen tijd, maar goed dat kan gebeuren als hij heel Nederland nog door moet. Voor iedereen was er een apart klein kadootje en het meeste was voor algemeen gebruik zoals luierstof, slabben, handdoeken, plastic onderbroekjes, kleurplaten, springtouw, schriften, kleurtjes, echt van alles maar als klapper toch wel een echte poppenkast waar de kinderen en de groten in kunnen spelen.
Natuurlijk werd er ook geschminkt en nadat de kado’s waren uitgepakt werd er op alle Nederlandse kinderliedjes gedanst.
Na de sinterklaas ben ik een weekje er tussenuit geweest. Heerlijk genieten van het mooie Bolivia. Van de mijnen in Potosí, wat echt een triest gebeuren is naar het allermooiste en grootste zoutmeer ter wereld (salar de Uyuni). Weer terug naar het weeshuis … en voor de kerst met een groep Boliviaanse jongeren missionarissen van de Parochie San Juan de Dios naar het platteland… maar daarover later meer.

EL CAMPO BOLIVIANO
Op missie naar het platteland van Bolivia: Back to basic
In het weeshuis Tata Juan de Dios wonen ongeveer 45 kinderen tussen de 06 jaar. De week van 1622 december had voor mij echter een andere invulling: op missie naar het platteland van Bolivia. Mij was al verteld dat het platteland heel anders was dan de enigszins ´ontwikkelde´ stad. De week voor kerst kreeg ik de gelegenheid om dit met eigen ogen te gaan bekijken. Een groep jongeren, Boliviaanse missionarissen, hadden mij uitgenodigd om mee te gaan naar de gemeenschappen in Huacareta. Huacareta ligt zo´n 18 uur hobbelen (=bussen) van Sucre, tussen Santa Cruz en Sucre.

Volgende week het vervolg van Linda

Deze week graag uw aandacht bij het inleveren van uw kopie. Wij zijn gehuisvest in een multifunctioneel gebouw, waar diverse werkgroepen, zangkoren en besturen werkzaam zijn en een particulier, Gera, woonachtig is.
De laatste weken gebeurt het wel eens dat kopie tussen de post van de kerk raakt, zodat bijvoorbeeld advertenties niet geplaatst zijn. Ook deze week vonden we het vreemd dat bijvoorbeeld vaste adverteerders en of schrijvers niets hadden ingeleverd. Na enig speurwerk kwam dit alsnog tussen de andere post tevoorschijn. Schrijf op de buitenkant van uw kopie of floppy dat het bestemd is voor de Dorpsketting. Dit voorkomt teleurstellingen.

Redactie

Dinsag 11 februari jl. kwam mevrouw Trees Verduijn,
voetreflexoloog dan de Groene Bever, geassisteerd door Ton en Anja, ons uitleg geven over voetreflexzonetherapie. Deze therapie is een drukpunt massagetechniek, het welk tot doel
heeft via de voeten het lichaam in evenwicht te brengen. Op de zenuw en energiebanen, die vanaf je kruin naar je voetzolen lopen, kunnen zich zogenaamde blokkades lopen, die de doorstroming van energie afremmen en/of blokkeren. Door het drukpuntgewijs masseren van de voeten worden de blokkades los gemaakt en kunnen via de natuurlijke weg het lichaam verlaten.
Bij de Groene Bever kan men een basis van deze techniek in 5 lessen eigen maken. Ondanks mijn herhaald verzoek om harder te spreken zeiden enkele leden na afloop, dat ze het jammer vonden dat ze soms zo zacht sprak en ze zo wat informatie hadden gemist.
Jammer dat er in het Dorpshuis geen goede geluidsinstallatie aanwezig is.

Thea Gehrmann

Deze maand is de vitrine gevuld met prachtige stenen verzameld en
gekocht door Jayme Bocxe. Er is een steen bij die zij zelf heeft geslepen in IdarOberstein. Jayme is erg trots op haar mooie verzameling. U kunt er de hele maand februari nog naar komen kijken tijdens de openingsuren van de bibliotheek.
Heeft u zelf ook een mooie, gekke, leuke verzameling en wilt u die in de bibliotheek laten zien dan kunt u zich bij de balie opgeven.

Tot ziens in de Bibliotheek