Wat kan voetbal toch leuk zijn! Griekenland is Europees Kampioen en dus moest Ronaldo huilen. Had ie maar niet dat doelpunt moeten scoren tegen Nederland….De Portugese keeper was ook verdrietig…Had ie maar niet moeten tijdrekken tegen Nederland… Maar goed, het voetbal is voorbij en we kunnen ons gaan concentreren op de vakantie. Zes weken lang de kinderen over de vloer…zucht! En dan begint alle regel weer, van school tot en met zwemles, van voetbal trainen tot en met muziekles. Maar dit jaar zal het toch anders zijn, want onze jongste telg is van plan vier jaar te worden en dat betekent dat hij naar school moet..euh..mag. Laatst heb ik nog gecheckt op school of hij überhaupt wel ingeschreven stond maar gelukkig hadden we dat niet vergeten. Nu zijn we hem dus aan het voorbereiden door onder andere hem zindelijk te maken. Zodra hij wakker wordt gaat zijn luier uit en zodra hij naar bed gaat mag de luier weer aan. En wij lopen hem de hele dag te vragen of hij niet naar de wc moet. Natuurlijk gaat het wel eens mis, soms per ongeluk maar soms ook expres. Zoals laatst. Mijn vrouw was even naar boven en toen ze beneden kwam lag er allemaal water over de vloer. We konden uit zijn verhaal én na uitvoerig bestuderen van de plaats delict opmaken dat hij in zijn broek had geplast en het daarna zelf wilde opruimen. Op zich een goed plan, maar de manier van opruimen stond ons niet zo aan. Hij had namelijk een (leeg) bierflesje gevuld met water en dat over zijn vergissing gegoten. Vervolgens ging hij dat weer ‘droog maken’ met een doekje….Dat zijn T shirt óók helemaal nat was kwam doordat hij ook een paar keer uit het flesje had gedronken (een beetje voor de vloer en een beetje voor mij..), onder het excuus van “Papa doet dat toch ook!” Een paar dagen later was hij naar boven gegaan om te plassen maar daar kwam hij voor een dichte badkamer deur te staan omdat die net bezet was. Met een noodgang rende hij daarna van de trap af (volgens mij sloeg hij steeds één tree over!) maar beneden aange komen sijpelde het vocht al langs zijn broekspijpen en konden we weer de vloer dweilen. Naast het zindelijk maken moet hij ook verstaanbaar zijn want wat hij nu allemaal uitkraamt lijkt niet op onze moedertaal, sterker nog, Grieks is daarbij vergeleken een makkie! Hij staat nu op de wachtlijst van de Logopediste. Ik ben erg benieuwd of het haar gaat lukken om contact met hem te krijgen want Sil heeft namelijk nogal een eigen wil. Als wij “Ja!” zeggen dan zegt hij “Nee!”. En andersom natuurlijk. Uiteraard proberen we dan de truuk die bij zijn broers altijd wel werkte: “We willen níet dat je opruimt!” Hij blijft dan standvastig met als resultaat dat wij weer door de knieën moeten om zijn rommel op te ruimen. Maar met zo’n instelling maak je op school geen vrienden dus nu zijn we hem daarin ook aan het trainen. En zo voeden wij op, jaar in jaar uit, en krijgen we steeds meer begrip voor ons ouders!
Arjen Veldhuizen