Nooit gedacht en nooit verwacht

Een dag met een gouden randje voor Harddraverijvereniging Nooit Gedacht. Sinds 12 juni 2014 staat deze vereniging op de inventarisatielijst van Unesco ter bescherming van het immaterieel Erfgoed. Van Unesco en de wereldranglijst van materieel erfgoed heeft iedereen wel eens van gehoord, de meest mooie locaties en wereldwonderen staan hierop vermeld. Dat dit ook voor immaterieel erfgoed bestaat is bij niet veel mensen bekend. Slechts een klein berichtje in een Gelderse krant trok de aandacht van Frans Jansen, waarbij hij op het idee kwam om de harddraverijvereniging hiervoor voor te dragen. Ruim 100 jaar traditie als dat niet bij het cultureel erfgoed hoort. Hij is de procedure opgestart met uiteindelijk dit resultaat, een plaats op de lijst.

Donderdag was de Bles gevuld met bestuur en oud-bestuursleden, pers en vele genodigden. Ineke Strouken, directeur bij het Nederlands Centrum voor Volkscultuur en Immaterieel Erfgoed kwam hoogst persoonlijk hiervan gewag maken. Ze vertelde dat Nederland sinds 2012 jaar hieraan meewerkt. De voorbereiding hiertoe nam slechts 9 jaar in beslag, want 50 jaar is niets bij dergelijke aangelegenheden! Het is lastig om levend erfgoed te bewaren. Het is niet te vatten of te beheren, want het is iets dat in de harten van de mensen leeft en bewaard wordt. Het beste lukt dit als een traditie door een grote groep gedragen wordt en dan generaties lang. Onze draverijvereniging is hier een goed voorbeeld van. De functies binnen het huidige bestuur worden veel gevuld door de kinderen van de oudere bestuursleden en wordt zo van de ene generatie aan de volgende generatie doorgegeven.

Er dient een erfgoedzorgplan worden opgesteld om het voortbestaan hiervan te waarborgen. Ineke deed ook een beroep op locoburgemeester Frank Rozenberg om dit vanuit gemeente wegen te ondersteunen en mee te werken. Bij deze opmerking zag ik vele personen knikken omdat vooral de wirwar van vergunningen en voorwaarden soms een flinke hindernis zijn bij de jaarlijkse organisatie.

Vele mooie woorden volgden vanuit de Draf- en rensport, ere-voorzitter van ‘Nooit Gedacht” en oud burgemeester De Vreeze die de gemeenschapszin van ons dorp nog maar eens benadrukte en natuurlijk van de trotse de voorzitter zelf. Theo verhaalt over vroeger toen hij samen met zijn vader de lengte van de baan uitzette nadat eerst de koeien verwijderd waren. Bij de eerste sloot nam vader Cors 30 flinke stappen; zo dat was de finish nog 80 stappen dat was de start. De drie locaties die de kortebaan geschiedenis rijk is, de smalle Meerlaan dat destijds een verhard zandpad was, de grasbaan bij de grasdrogerij en nu sinds de begin jaren zestig op de land van de familie Spruit. Een hoogtepunt in 1942 toen de draverij met toestemming van de Duitsers 7.000 bezoekers trok. Een dieptepunt was het busongeluk…. het blijft even stil en ieder heeft hier zijn eigen gedachten over.

En die keer dat de kortebaan nog maar een paar jaar geleden (2011) vanwege de regen afgelast moest worden.

Een film van Frans Oliehoek geeft een prachtig overzicht van deze mooie vereniging door de jaren heen. Oude zwart/wit films zijn ingevoegd in de kleurrijke activiteiten van de draf- en rensport. Velen waren hiervan diep onder de indruk.

Een stralende Frans Jansen beleeft het allemaal met gepaste trots. In zijn hart neemt deze paardenclub een grote plaats in, al woont hij al bijna 40 jaar in Wychen. Ook zijn vader was een prominent figuur binnen ‘Nooit Gedacht’. Hij is zelf het voorbeeld van het bijzondere kenmerk, dat de geest van de vereniging overgedragen wordt van generatie op generatie en dat zo belangrijk is voor de gemeenschappelijke identiteit. Hij wilde graag deze, al meer dan een eeuw lange, jaarlijkse gebeurtenis op de nationale inventaris hebben. Volgens bovengenoemd centrum heeft hij dit in zeer korte tijd voor elkaar gekregen met erfgoedzorgplan en al. Een schouderklop is hier op zijn plaats. Goed gedaan Frans!

Ook bij ´Nooit Gedacht` geldt als je maar lang genoeg gewoon blijft, word je vanzelf bijzonder. Proost!

Petra Oliehoek– van Es

Foto’s van Carmen Olijhoek

 Niemand is onmisbaar

Het zijn haar eigen woorden, en gelukkig heeft ze al voor een opvolgster gezorgd……. Jetty Noordzij stopt na negen jaar heel intensief vrijwilligerswerk in het Dorpshuis. Geboren in Amsterdam kwam ze met haar man in Voorburg wonen. Op zoek naar iets landelijks werd dat veertig jaar geleden een vrijstaand huis in Stompwijk. Haar man Piet speelt saxofoon; hij was ook nog een tijdje voorzitter van de fanfare, en houdt zo niemand wakker. Jetty heeft met maatschappelijk werk haar loopbaan zinvol ingevuld. Ze leerde ook Turks, omdat ze nogal eens naar dat land gingen. Waarna zij in Leidschendam werd gevraagd om Turkse vrouwen Nederlands te leren.

Dorpshuis

Hier in Stompwijk maakte ze verslagen van de Dorpshuisvergaderingen. In 2005 kwam ze in het bestuur en werd het snel meer. Samen met anderen werd er veel opgeknapt en veranderd. Het werd een opfrisbeurt.  De Bingo werd gemoderniseerd en trekt nu zo rond de veertig mensen per keer. In aanloop naar het Cultuurhuis werden steeds meer cursussen aangeboden. Frans, Engels, naaien, wijn, yoga; noem maar op. Iedereen wordt gestimuleerd om zelf met ideeën te komen. Zo kwam de schilderclub, de bridgeclub, popkoor en jazzballet. En haar vele stukjes er over in de Dorpsketting! 208 mensen volgden de computercursussen welke ook door een groep van Stompwijkse vrijwilligers werd gegeven. NL Doet en de Burendag is ieder jaar een succes. Ze vindt het jammer dat het Dorpshuis wordt afgebroken.

Financiën en sociaal contact

Geld is altijd een verhaal apart. Onder leiding van Jetty werden verschillende fondsen benaderd, onder andere het Oranje Fonds en Fonds 1818. Ook de Gemeente bleek nog potjes te hebben voor educatie en buurthuisbeleid. Al wordt dat nu door de nieuwe bezuinigingen wel afgebouwd. Sinds een jaar of vijf is er ook een inloopochtend op vrijdag. Hier kan jong en oud terecht voor een praatje, een spelletje en een kop koffie. Als het aan Jetty lag kon dat de hele week. Wie weet op de nieuwe locatie…….?

Samenwerking

Er is al heel veel mogelijk. Het bestuur staat open voor alles. Buiten de vaste verenigingen, vergaderingen en cursussen wordt het Dorpshuis ook gebruikt voor afscheid van een overledene. Dokter Barendse kwam met de griepprik. Ook wordt samen gewerkt met de andere horeca in het dorp. En de Coop levert de levensmiddelen.

Het Dorpshuis was 9 jaar Jetty ’s tweede huis

Ze zit nog op badminton, bridge en yoga en is gek op koken. Hoewel ze zelf nooit huisdieren hadden, laten ze nu met plezier de honden van de buren uit.  

Jetty en Piet hebben nog een klein bootje en een vouwwagen. En ze hoopt een beetje van haar rust te gaan genieten.  

Heel verdiend……….. Jetty bedankt!  

Agnes van Boheemen- Vollebregt

Ruud en José, van harte gefeliciteerd met jullie 25 jarig jubileum.

Iedereen die zondag een toast op jullie uitbracht, heeft het prima naar de zin gehad. Het was een goed feest!

Namens de redactie, niet- en vouwploeg en Agnes; bedankt voor de heerlijke traktatie!

Bewoners van het Paddemoes opgepast!!

In de afgelopen dagen/nachten is er in het Paddemoes verschillende keren ingebroken. Bij Jan Stok, op nr. 57, zijn er diverse gereedschappen ontvreemd uit zijn schuur. Bij Coby en Peet Boheemen, nr. 55a,  zijn er 3(!) paardenzadels gestolen en bij Bart en Marloes, nr. 61, zijn er diverse zaken van de aanhanger van Bart, die in de achtertuin staat, meegenomen.

Beste buren, u bent gewaarschuwd: houdt bij uw afwezigheid, ramen en deuren gesloten en indien u wel thuis bent en de buren niet: houdt uw ogen goed open en ziet u iets wat u niet vertrouwt, waarschuw direct de politie!

                                                                                       Trees van Velzen

Daar bij die molen……

Jan van Rijn en Ina van Rijn. Allebei van Rijn, geboren en getogen Stompwijkers en toch helemaal geen familie van elkaar. Ze zijn 2 juni 60 jaar getrouwd, maar of dat nu in de Dorpsketting moet….?

Jan werd 86 jaar geleden geboren op de molen aan de Meeslouwerweg en werkte bij zijn vader. Zoals bekend brandde de molen in 1947 af. Er kwam een nieuw huis voor terug in dezelfde vorm. Toen ze een paar maanden verkering hadden moest hij, ook in 1947, naar Indonesië als militair. Drie jaar en een heel aantal brieven later kwam hij terug. In 1954 trouwden ze en gingen in het gezellige Molenhuisje naast de “molen” wonen. Ze kregen er vijf kinderen. Die gingen lopend over de dijk naar school. Er was geen water en geen gas. Maar de luiers kon je nog in de sloot uitspoelen. 

Naar de molen

Toen Jan ’s vader overleed gingen ze in het ouderlijk huis wonen. Het werd een drukke tijd. Voor Ina en voor Jan. Vijf kinderen opvoeden, huis schoon houden en ondertussen een terras, botenverhuur en een camping runnen. Af en toe ’s morgens om vier uur uit bed om broodjes en koffie te maken voor de vissers die een boot kwamen huren. En als het mooi weer was soep en koffie en broodjes maken voor het terras. Maar ze deden het graag. Het gaf ook veel gezelligheid. Jan gaat nu nog vaak naar hun zoon Gerard. En spreekt dan nog oude klanten van ‘toen.’

Naar het dorp

Toen Jan 70 werd wilden ze het wat rustiger aan gaan doen en kwamen op het Hoefblad wonen. Voor Ina is de supermarkt lekker dichtbij. Jan was eerder al voorzitter geweest van de LTJ, lid van de Parochieraad en regisseur van de toneelvereniging. Voor dat alles kreeg hij ook een lintje. Ook is hij al zo’n 20 jaar lector in de kerk en leidt hij het Rozenkransgebed. Maar nu kunnen ze makkelijker samen naar de Soos van de KBO. En ook op vrijdag bij de inloopochtend in het Dorpshuis zijn zij trouwe klanten. Ina houdt het verder bij het huishouden. “Alles gaat toch een beetje moeilijker als je ouder wordt.” zegt ze.

8 juni vieren ze het met hun hele familie. Ze hebben ook nog 13 kleinkinderen gekregen en dan alle aanhang nog! De molen voor het huis draait nog rustig door. Als er wind is tenminste. 

Jan en Ina: Nog veel mee- wind toegewenst.

Agnes van Boheemen Vollebregt

Zondag 1 juni is het feest

Ruud en José zitten dan 25 jaar in De Gouden Leeuw. Dat waarschijnlijk al meer dan 100 jaar oud is. Heel vroeger was het een kruidenierswinkel, waarna de familie van Geylswijk er een café begon. Joop van Geylswijk zat er ook 25 jaar. Daarna Bob en nog later Sandra en René. Als timmerman had Ruud zelf nog de garage verbouwd tot snackbar. Hij draaide in die tijd disco en bardiensten in het Dorpshuis, werkte bij de Drie Hooybargen in Zoetermeer maar had altijd al zin in De Gouden Leeuw. José komt uit Zoeterwoude en werkte in de groentewinkel van van Rijn. En ook zij was heel enthousiast. Gewoon een leuk café dat was wat ze wilden.

Lange dagen

In het begin waren ze elke dag van 12 uur ’s middags tot 1 uur ’s nachts open. Hoewel sommige klanten zo lang bleven plakken dat ze maar weer ontbijt gingen maken….

Ze organiseren van alles. Eens per maand is er bingo en ze hebben nog steeds dezelfde biljartclub in huis. Drie avonden is er een kaartclub en twee avonden een dart club. Ook al weer 12 jaar organiseren ze samen met anderen het Dart Toernooi Stompwijk Zoeterwoude. In 1992 haalden ze het “bar zitten” in het café. 13 vaste klanten probeerden wie het langst kon blijven zitten. Het werd 96 uur!

Muziek

Wie De Gouden Leeuw zegt, zegt muziek. Karaoke; alles kon. Geregeld waren er leuke optredens. De Kast trad er al op toen ze nog amper bekend waren. En Henk Wijngaard kwam er elk jaar over de vloer. 11 jaar lang gingen ze ook met een volle bus gasten naar zijn fanclub dag in Someren. Van het begin af aan was er een geweldige samenwerking met alle andere horecagelegenheden in het dorp. Samen met De Bles, Café de Nieuwe Vaart en de jongerensoos  organiseerden ze Stompwijk Jazz. Een hele avond een dweilband over straat en in elke gelegenheid een band. En natuurlijk de jamsessies niet te vergeten met onder anderen Bas Paardekooper. José mocht haar toneeltalenten laten zien als bekende Stompwijker in de musical Jackpot in 1999. En in 1997 had hun café ook al een prominente rol in de film ‘Buy or Die’ van Tim Oliehoek. Waarbij het een en ander aan glaswerk aan diggelen ging.

Eten en drinken

Kijkend in een hele rij fotoboeken komen we allerhande partijen en partijtjes tegen. Kinderfeestjes maar ook hele bruiloften. Feesten waarvoor de hele tent wordt afgehuurd. Buffetten die er uitnodigend uitzien. Dat is ook een hele nieuwe tak geworden. Cateren op locatie met alles er op en eraan. Maar ook eten afhalen komt steeds meer in. Door de snackbar hadden ze al veel ervaring. Van een sateetje aan de bar naar complete maaltijden was dus niet meer zo ver. Met biefstuk, schnitzels, varkenshaas; noem maar op.

Verbouw

Een oud café vraagt veel onderhoud. Gelukkig is Ruud handig en kan hij veel zelf. Een nieuwe vloer, een nieuwe bar, nieuwe toiletten; er is al heel wat veranderd in al die jaren. Ook de loodgieter en de elektricien hadden een goede klant aan hen. Het ziet er nu piekfijn uit, maar de knusse sfeer is gebleven. Vandaar dat de tent straks ook weer vol zal zitten bij het WK voetbal. Al moet het middernacht worden als Nederland speelt. Hun motto: gewoon doorgaan. Op naar het volgende lustrum. Ruud en José gefeliciteerd!

Agnes van Boheemen Vollebregt

De vlag kan uit

Afgelopen zaterdag konden we hem als nieuwe ondernemer verwelkomen op de Moederdagmarkt.  Voor de Dorpsketting mochten we al een kijkje achter de schermen nemen. Marco van Daalen woont sinds een paar weken in Stompwijk. Met zijn eigen bedrijf: Vlaggenclub. Geboren in Delft wilde hij timmerman worden. Als jongen van een jaar of tien timmerde hij alles aan elkaar als liefhebberij. Hij doorliep de MTS, HTS en de TU in Delft. En werkte daarna in het bouwmanagement. Waar sinds “de crisis” behoorlijk de klad in is gekomen. En hij stopte. Techniek zit dus wel in zijn vingers.

Zeilen

Als zeiler bedacht hij de Vlaggenclub. Kinderen kunnen een vlaggenclub pakket bestellen waarmee ze hun eigen vlag kunnen maken. Eventueel hun naam erop, en aan de boot van hun ouders bevestigen. Zo kan iedereen zien wie je bent en waar je bent. Uiteindelijk werd dit het begin van zijn eigen bedrijf: Vlaggenclub.

Webwinkel

Deze naam dekt allang de lading niet meer en dus werkt hij aan een nieuwe bedrijfsnaam en een nieuwe website. Maar ondertussen staat zijn huidige webwinkel vol met alles op vlag en wimpel gebied. Niet alleen Nederlandse, maar ook vlaggen van alle landen ter wereld kan hij leveren. Evenals reclamevlaggen, banieren, spandoeken in frames, feestversieringen; noem maar op. Tot oranje WK-bordjes aan toe! Ook vlaggenstokken groot en klein, in hout of RVS. Vooral de scheepvaart blijft een goede klant. Alles kan op bestelling worden afgehaald. Maar ook via post en koerier verlaten dagelijks vele pakjes en pakketten het bedrijf.

Als ik er ben komt er net iemand een pakje ophalen die nog nooit van Stompwijk had gehoord. Die weet nu ook waar dat ligt…….

Op www.vlaggenclub.nl  vindt u ook de Koningsvlag met de kroon en de W van Willem. Deze heeft hij zelf bedacht. Maar ieder eigen ontwerp kan gemaakt worden. Marco vindt het mooi wonen aan het water in Stompwijk  maar is nog te druk om er echt van te genieten.

Marco veel succes.

Agnes van Boheemen -Vollebregt

Wie heeft er oude foto’s van……..

Agnes van Bohemen is bezig met een artikel over 50 jaar KBO wat volgende week geplaatst zal worden. Om het geheel wat te fleuren is zij op zoek naar oude zwart-wit foto’s van het Wit-Gele Kruis gebouw en van het Oude Dorpshuis dus toen het Zusterhuis al verbouwd was? Zo ja, stuur deze dan deze week naar: redactie@dorpsketting.nl of aadenagnesvanboheemen@hetnet.nl

Kunt u ze zelf niet digitaliseren, geef dan een belletje naar 06-18894535 of gooi ze in de brievenbus aan de Van Santhorststraat 73. Zet wel even uw naam en adres op de achterzijde, dan breng ik ze weer terug.

Red. Marga Stijnman

Lopend vuurtje…..

Het vervolg van de beide bleskopschaapjes (Barach en Michelle) van Sjaak en Marjon.

Vorige week haalden ze de voorpagina in de Dorpsketting, dat was niet ongemerkt gebleven bij de Telegraaf, die op hun beurt woensdag aandacht in hun uitgave aan de schaapjes gaf.

Dat kwam dan weer in beeld bij “Hart van Nederland”, die eveneens op de boerderij kwamen filmen, en dit was op woensdagavond te zien. Zelfs in “De Wereld draait door” werd er in een flits aandacht aan dit feit geschonken.

Zo kan een balletje dus rollen…..

Petra