Toerclub tompwijk

Deze week beginnen we de verslagen, met het uitgebreide verslag van Jorrian Hendriks van vorige week:

Met de A2 op pad:

Een echte fietser ben ik niet, ik vind het leuk hoor, in een groepje of als ik echt ergens voor train. Maar zo, zonder doel een rondje fietsen vind ik best saai. Maar goed, over 3 weken ga ik met mijn 2 zwagers naar België fietsen. Een kleine 350 kilometer in 2 dagen. Dus mocht ik afgelopen zondag met pappa Frans en zijn mannen mee. Het werd een topochtend. We vertrokken via de Ondermeer richting Zoeterwoude om uiteindelijk in Vinkeveen een bakkie te doen. Het is nog redelijk vroeg, toch zijn we lang niet de enige die al de weg op gaan. De meeste weggebruikers halen we in, andere komen ons te gemoet. We zijn met’z’n  tienen en fietsen twee aan twee. Omdat je als je niet één van de twee voorste bent, niet alles kan zien, waarschuw je elkaar met een kreet of gebaar. “Voor” betekent, dat er rechts van de groep iemand wordt gepasseerd. Als er “tegen” wordt geroepen, komen er links van de groep weggebruikers aan. Dit kan je ook met een gebaar aan de gene achter je aangeven maar dat komt later pas. Papa Frans leidt de kudde en rijdt vooral op de heenweg heel veel op kop. Arie zorgt wat meer van achteruit de groep, dat iedereen het bij kan houden. Mocht je op wat voor manier dan ook, in de problemen komen, dan helpt Arie je graag. We rijden zo`n 31 km gemiddeld en de Voor`s en Tegen`s vliegen je om de oren. Ik kan dat zelf ook wel aardig, dus roep ik lekker mee. Dan komen we op een smaller, lang kronkelig pad. “op 1” hoor ik iemand roepen, binnen 5 seconden rijden we i.p.v. 2 aan 2, op een groot lint achter elkaar. Great call! Want bij de 2e bocht die een beetje blind is, komt er een auto in tegengestelde richting die we niet hadden kunnen ontwijken. Peter rijdt voorop en heeft er zin in. We rijden zo`n 36 km per uur achter meneer Bregman aan. Totdat we achter een auto komen die heel langzaam rijdt, omdat hij de fietsers voor hem niet kan passeren. Deze collega fietsers blijven 2 aan 2 rijden terwijl zij volop genieten van de omgeving. Hierbij trappen ze helaas niet echt door, waardoor er in onze groep wat geroezemoes ontstaat. De koffie wordt koud, daar gaat mijn gemiddelde en wat een kneuzen, zijn de meest voorkomende uitspraken. Als de auto aan de kant gaat voor een tegemoet komende auto, vliegen we er toch maar langs en voorbij. Daarbij bedanken en verontschuldigen we ons bij beide auto’s. Aan de overkant van de volgende kruising moet er koffie gedronken worden. Helaas is deze koffietent gesloten. Maar des te lekkerder smaakt de koffie met ijsje van het huis, een kilometer verder op. Het personeel aldaar dacht een makkelijk ochtendje tegemoet te gaan. Na een half uur genieten, hijs ik me weer op het door Arie lager gezette zadel. De streek van het lichaam, die ik tijdens het zitten met het zadel verbindt, is nu al beurs. Maar goed, we zijn al over de helft. Een paar “auto tegen” en “fiets voor” verder, word ik me bewust van de reacties van mensen die we passeren. Bijna alleen maar negatief en boos terwijl de intentie van een ieder in deze groep niks dan goed is. 

Ik bedenk het volgende:

Hoe een wielrenner in wil halen:

Hij/zij geeft een gil. “Vooooooor”. De gene die gepasseerd moet worden schrikt iets en gaat op tijd aan de kant. Zo gaat het inhalen niet ten koste van de opgebouwde snelheid. En kan hij/zij er vol gas en veilig langs. Desnoods via de autoweg, het is toch rustig op zo’n zondag ochtend. 

Hoe iemand wil dat een wielrenner hem/haar inhaalt….

Je rijdt op iemand af en past je snelheid gedurende 3 minuten achter deze persoon aan. Je blijft achter deze persoon rijden. Niet te dicht er achter maar wel zo dicht dat de gene je kan horen. Niet je bel of een kreet, maar een per ongeluk gemaakt geluid. Bijvoorbeeld het schakelen, of het geluid van een onder je band brekend takje. De persoon wil dat dan minimaal horen en omdraaien. De wielrenner wordt waargenomen, waardoor de gene al zelf een moment bepaald om aan de kant te gaan. Graag bij het passeren als wielrenner zijnde, even hartelijk danken en een prachtige ochtend wensen. Zelf denk ik dat er voor de wielerbond een broodnodige taak ligt. Om hierin een mooie middenweg te bedenken en dit door middel van reclames aan zowel de wielrenner als de andere weggebruikers te laten zien. Maar ja, wie ben ik? 🙂 

Hoe langer de rit duurt hoe minder je hoort. Concentratie en volgen krijgt nu de voorkeur. Ineens rijden we bij Hoogmade. Via Leiden naar Zoeterwoude tot aan de Ondermeer. Daar wordt nog even gekeken wie de grootste heeft. Daar wordt iedereen nog even op de pijnbank gelegd. Daar wordt duidelijk wie zich te veel gespaard heeft. Daar worden Frans en Arie symbolisch bedankt voor bewezen diensten. Daar wordt nog even alles uit de kast gehaald. Daar wordt er nog 1 klap op gegeven. Daar worden nog wat karretjes in de poep gereden. Daar wordt nog even Tour de France-je gespeeld. En daar wordt duidelijk dat Joep/Youp naar de A1 mag. 

Ik zeg de groep gedag, bedank Arie en pappa Frans en rijd naar huis toe. Een mooie rit van 138km, met iets sterkere benen en een beurs zitvlak rijker. 

Bedankt mannen, Jorrian Hendriks

Ritje naar (Hamelen)?  A2

We vertrokken met 9 man, met captain Arie naar Harmelen via Bodegraven maar dat ging niet vanzelf, want daar waren verschillende meningen over in de groep (nu Frans niet de leiding had). Ook de navigatie van onze internationale trucker had weleens problemen dus het was weleens van links naar rechts en terug, hij leek soms de rattenvanger van Hamelen wel, maar via Woerden zaten we toch weer snel op het terras in Harmelen waar Arie het mikpunt was maar, wel gezellig.  Op de terug weg ging het veel beter. Via Oudewater, Gouda, Moordrecht, daar had Arie ons te pakken hij stuurde ons over  een mooi stukje kasseien richting Moerkapelle, naar Stompwijk waar we tegen 1 uur aan kwamen met 107 km op de teller.

Arie nog bedankt voor de mooie tocht.                   

Jan Looijen

Met in totaal 6 man/vrouw, stonden  wij om 8.30 uur aan de start. Voor onze groep, is dat weinig, heel weinig. Velen van ons hadden ander verplichtingen, hetzij vaderdag-, hetzij familieverplichtingen. Geeft niets, ieder zijn meug, als we er volgende week maar weer allemaal bij zijn. ;-). Het was vooraf bekend gemaakt waar we naar toe zouden gaan: Meijendel in Wassenaar. In verband met vaderdag maakten wij een korte rit, korter dan wij normaal gesproken gewend zijn. Goed, maar dat terzijde. Gaan wij normaal gesproken, gaan wij via de Kniplaan, onder het tunneltje door, naar de Horsten in Wassenaar. Zo niet deze week: wij hebben een sight-seeing-tour door Leidschendam gemaakt. Verrassend, het is weer eens wat anders, dan anders. Wij deden het vandaag zonder onze captain Annie, misschien was het daarom, dat wij deze route reden. Maar uiteindelijk kwamen we dan toch bij de Horstlaan aan en fietsen wij de gebruikelijke route naar Wassenaar. Bij de koffietent aangekomen klonk het al snel: “hè, gaan we hier koffiedrinken? Ik dacht dat we naar de Klip zouden gaan?” Nou ja, de beslissing was snel genomen: we gingen toch dan maar door naar de Klip. Daar wordt in ieder geval de koffie aan tafel geserveerd, in tegenstelling tot de tent waar we eerst voor stonden: dat was een self-service. Héérlijk, een heel stuk door de duinen, ik heb genoten, wat is het daar toch altijd mooi en ge-wél-dig fietsen!!!! Bij de Klip aangekomen, snel een tafeltje opgezocht. 2 Tafeltjes zelfs, want ja, de 1,5 ,eter afstand geldt nog steeds. Maar……….. het was droog, het regende niet, maar o, we werden zeiknat onder die bomen. Echter, niet getreurd, de koffie is daar altijd heerlijk en met vooroorlogse prijzen. Na een gezellige pauze, beklommen we allemaal weer onze fietsen en togen wij, via de kortste weg huiswaarts. Nog ver vóór 12 uur, parkeerde ik mijn stalen ros in de achtertuin, met 41,86 km op de teller.

Trees van Velzen C1