Corona is voor niemand leuk, dat hebben we inmiddels met z’n allen wel door. Maar voor sommige mensen is het lastiger dan voor anderen. ‘Professioneel muzikant’ klinkt als een droombaan, maar als ineens alle optredens een voor een wegvallen is het een stuk minder leuk. Zo zaten wij als vier beroepsmuzikanten ineens op de bank in plaats van op het podium.
Na twee weken waren we het al zat, en begonnen we al te plannen wat we ondanks alle beperkingen nog konden doen. We kwamen met het idee om mensen te entertainen die het nog zwaarder hadden dan wij – veel ouderen in verzorgingstehuizen die nu zonder bezoek helemaal alleen thuis zaten. En zo is ons project ‘Love Bells’ begonnen!
In de zomermaanden hebben we meer dan 100 concerten gegeven voor eenzame ouderen, en zijn we natuurlijk ook bij jullie in Stompwijk langs geweest. Dit was voor ons heel bijzonder, omdat we bij jullie veel meer (oog!) contact hadden met ons publiek dan bij een gemiddeld optreden. Een reeks kleine concerten, gecoördineerd door Petra, bij mensen in de voortuinen en voor balkonnetjes, op de stoep en zelfs in een bijzonder mooie tuin waar we de mensen konden zien zingen en meedansen. Heerlijk! Bij elke locatie niet alleen mooie muziek, maar een hoop gezelligheid, een bakkie koffie met iets lekkers, en zelfs mooie rozen en allemaal een grote bloemkool om mee naar huis te nemen! Dat zien we zeker niet iedere dag.
In verband met kerst mochten we afgelopen weekend weer langs komen, om dit keer onze leukste kerstliedjes te laten horen als ‘The Brass Bells’. Alweer een mega succes, met mensen die meezongen rond gezellige vuurkorven en genoeg glühwein en warme choco voor iedereen, en zelfs de officiële opening van het ‘kippenpaleis’. Daar konden we allemaal van genieten!
Namens ons vieren heel erg bedankt voor alle meegezongen liedjes, de gulle donaties en de mooie danspasjes die we hebben gezien! Wij vinden het altijd heel bijzonder om bij jullie op te treden. En natuurlijk nog een extra applausje voor Petra, zonder haar was dit allemaal niet mogelijk geweest!
Deze kerstdagen mogen we voor meer dan 200 mensen hun kerstdiner verzorgen. Enorm bedankt dat jullie zo massaal voor ons gekozen hebben nu we de inkomsten beter dan ooit kunnen gebruiken.
Dit wordt ook de eerste kerst in vele, vele jaren zonder het kerstklaverjassen in De Bles. Een jaarlijks terugkerende traditie die juist gaat om bij elkaar komen en dat is nu precies wat we niet moeten doen. Om Stompwijk een alternatief te bieden gaan we wederom een online show uitzenden. Een vergelijkbare show als we eerder in oktober deden. Met een gezellige quiz als rode draad door het programma. Een mooie tijdsbesteding met het gezin voor het aan tafel gaan.
Het thuisblijven. Voor het virus ging ik naar de soos, zwemmen en schilderen maar dat is nu allemaal niet meer. Gelukkig heb ik nog een man en ook al hebben we elkaar niet altijd wat te vertellen we hebben wel heel veel steun aan elkaar, je deelt het samen.
Ik heb wel angst voor het virus, mijn man heeft dat minder dus ik hou hem goed in de gaten. Tijdens het virus-tijdperk kwam per toeval uit dat hij longkanker had. De onderzoeken en behandelingen zijn in gang gezet maar er mocht bij de gesprekken maar 1 persoon aanwezig zijn. Dat vond ik wel moeilijk. Mijn oudste dochter is mee geweest, die heeft vragen op papier gezet en alles op de computer uitgewerkt zodat ik heel goed op de hoogte ben. Het gaat nu gelukkig weer goed met hem maar hij heeft wel door dat hij moet zorgen dat hij niet besmet raakt met het virus want dat kan zijn gezondheid toch nog niet aan.
Ook vind ik het moeilijk dat ik zo weinig mensen zie, in het begin nog wel iemand van de Soos maar nu ook eigenlijk niet meer. Mijn eigen kinderen komen nog wel, vaak als er buiten een klusje moet gebeuren of met moeder- en vaderdag. Mijn kleinkinderen heb ik al die tijd niet meer gezien, we appen wel maar dat is toch anders dan elkaar zien. Mijn eigen kinderen schenken ook voor zichzelf drinken in, dan kan je ook beter afstand houden. Ik vraag me wel af hoe kinderen van zo rond de 20 zich vermaken, die moeten ook binnen blijven, mogen niet samen hangen of contactsporten doen. Een vriend van mijn kinderen heeft het virus ook gehad, het gaat nu weer de goede kant op maar je ziet dus dat ook zij het virus kunnen krijgen. Ik vind dat men jongeren daar ook veel meer voor moeten waarschuwen en bewuster van moeten maken. Mijn zoon werkt als vakkenvuller in een supermarkt, twee dagdelen per week, en ook hij geeft aan dat de anderhalve meter afstand houden het moeilijkst is.
Je wereldje wordt wel heel klein, in het begin deed ik ook geen boodschappen, later zorgde ik ervoor dat ik om 8 uur in de winkel was maar dat dachten meer mensen en dan was het ook al druk. Nu ga ik iets later en dat gaat goed. Je wordt wel weer iets makkelijker. Ik loop ook iedere middag, dat kan met dit mooie weer. Het valt soms wel tegen, zeker als ik nog een stukje verder moet voor een ander boodschapje, maar als ik dan thuis ben neem ik een kopje koffie en rust ik even lekker uit.
Gelukkig is dit Corona virus niet in de winter, dan is het zo koud en vroeg donker en ben je nog meer aan huis gekluisterd. Ik vraag me ook af waar dit virus zo vandaan komt, ik denk soms wel: is dit echt of droom ik. Als de Soos weer zou kunnen beginnen, zou ik nog niet meteen komen, ik zou toch nog even wachten. Nu maak ik thuis kaarten, Pastoor Broeders lag in het ziekenhuis en die kreeg een kaartje, net zoals Kees Onderwater, de begrafenis ondernemer. Zo blijf je er toch een beetje in. De stukjes in de Dorpsketting en het contact wat jullie met ons houden vind ik erg fijn, we zijn toch een soort van familie.
Greet Daleman
(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)
ombedrijven en werkgelegenheid voor regio te behouden
De gemeente gaat nauwer samenwerken met regiogemeentes in de stichting Businesspark Haaglanden om daarmee bedrijven voor de regio te behouden en huisvesting te bieden aan nieuwe bedrijven. Wethouder economie Van Eekelen: “Het is voor onze inwoners en ondernemers belangrijk dat er voldoende ruimte is voor bedrijvigheid en werkgelegenheid in de regio. Door deelneming in deze stichting blijven we goed aangehaakt bij ontwikkelingen op het gebied van bedrijventerreinen in de regio en directe omgeving. Daarnaast wil ik ook het belang van voldoende groen en aantrekkelijke woongebieden naar voren brengen. Ik zie samenwerking binnen Businesspark Haaglanden dan ook als een kans om bij te dragen aan een krachtige, economische regio”.
Juiste plek voor bedrijven
De gemeenten Den Haag, Rijswijk, Midden-Delfland en Pijnacker-Nootdorp hebben samen begin 2016 de stichting Businesspark Haaglanden opgericht. Naast Leidschendam-Voorburg zijn ook Delft en Zoetermeer voornemens toe te treden tot de stichting. Businesspark Haaglanden gaat uitvoerings- en oplossingsgericht te werk zodat bedrijven in onderling overleg op de juiste plek worden gehuisvest en werkt tevens nauw samen met de Metropoolregio Rotterdam Den Haag (MRDH) en de provincie Zuid-Holland waar het gaat om ontwikkelingen, onderzoeken en concrete vraagstukken. De uitbreiding van 4 naar 7 gemeenten is een belangrijke stap in de regionale samenwerking.
Definitief besluit
Nu de gemeenteraad heeft ingestemd, is door het college het formele besluit tot deelneming in de stichting genomen. De wethouder economie zal namens het college zitting hebben in het bestuur van de stichting.
Aan de negentiende editie van de ‘Winterse 50’ doen maar liefst honderdvijftig lokale radiozenders mee uit Nederland en België!
Midvliet FM zal deze top 50 uitzenden op woensdag 23 december van 12.00 uur tot 17.00 uur en de herhaling zal zijn te beluisteren op zaterdag 26 december van 16.00 uur tot 21.00 uur De presentatie is in handen van Rob Hekman, Arjan Groenewegen en René Marquard.
Geniet mee en luister op 23 en 26 december naar de grootste Kerst- en Winterhits aller tijden bij Midvliet FM. Meer over de Winterse 50 kun je vinden op www.winterse50.nl.
De gemeente heeft beleid ontwikkeld voor woningsplitsing en kamerverhuur in Leidschendam-Voorburg. Het beleid voor woningsplitsing en kamerverhuur is bedoeld om te sturen op enerzijds de samenstelling van de woningvoorraad en anderzijds de leefbaarheid. Wethouder Floor Kist (wonen): “Met dit beleid hopen we zoveel mogelijk tegemoet te komen aan alle belangen van onze inwoners, zoals het belang van voldoende huisvesting voor verschillende doelgroepen zoals starters, jongeren, kwetsbare inwoners en gezinnen. Maar ook het beschermen van de leefbaarheid.”
Inwoners en belanghebbenden kunnen reageren op de ‘ontwerp Beleidsnota woningsplitsing en kamerverhuur Leidschendam-Voorburg 2021’ en de ‘ontwerp Verordening tot wijziging van de Huisvestingsverordening Leidschendam-Voorburg 2019’. Hierin staan de voorwaarden en uitgangspunten voor verzoeken van inwoners, organisaties en particuliere vastgoedeigenaren om woningen te splitsen en/of kamers in Leidschendam-Voorburg te verhuren. Het wordt verplicht een vergunning aan te vragen voor het splitsen van woningen in appartementen of kamers. Op deze manier kan gestuurd worden op de woningvoorraad.
De stukken liggen van 16 december 2020 tot en met 12 januari 2021 digitaal en in het Servicecentrum in Leidschendam ter inzage. De volledige stukken zijn te vinden op https://www.lv.nl/voorbereidingsbesluit-woningsplitsing-en-kamerverhuur.
Belanghebbenden kunnen schriftelijk een zienswijze indienen op de ontwerp stukken door hun zienswijze te sturen aan het college, Postbus 1005, 2260 BA Leidschendam, onder vermelding van ‘zienswijzen Beleidsnota woningsplitsing en kamerverhuur en / of wijziging Huisvestingsverordening’.
Tot het nieuwe beleid van kracht is, geldt sinds 16 juli 2020 een Voorbereidingsbesluit. Hiermee kondigt de gemeente het nieuwe beleid aan. Wethouder Floor Kist: “We voelen nu al de nadelige gevolgen van het splitsen van woningen en het verhuren van kamers. Daarom leggen we hier tijdelijk een verbod op.”
Alle inspraakreacties worden gebundeld en verwerkt in twee inspraakverslagen. Deze verslagen worden, samen met de definitieve Beleidsnota woningsplitsing en kamerverhuur en wijziging Huisvestingsverordening ter vaststelling aan de gemeenteraad voorgelegd.
Riet van Santen– Verburg 93 jaar en haar broer Jaap Verburg 91 samen achter de laptop. Ze zijn aan het ‘zoomen’, voor mij een nieuw woord, waar ik dit jaar mee kennis maakte.
Het is de verjaardag van Riet, de haren keurig gekapt. Gezellig kopje koffie erbij en samen een babbeltje maken. Alle kinderen, zelfs vanuit het buitenland, zijn online dat kan je aan de beelden op het scherm zien. Het beeld ontroert mij.
Wie had dit vorig jaar ooit kunnen denken. Wij zijn in een stroomversnelling terecht genomen qua ontwikkeling en noodgedwongen zijn we allemaal meegegaan.
Ben je dit niet dan zou ik dit alsnog op het lijstje van goede voornemens 2021 zetten om toch in contact te kunnen blijven met de buitenwereld.
Het jaar loopt ten einde, kerst en de jaarwisseling naderen en het wordt tijd om eens terug te kijken naar wat het jaar 2020 ons heeft gebracht. Maar eerst gaan we terug naar Kerst vele, vele jaren geleden. Men leefde eenvoudig of het nou Kerst of Pasen was, er waren geen winkels vol met eten en drinken, of een kerstboom vol met de mooiste versierselen. Zo leefden Jozef en Maria eenvoudig in een klein huisje, Maria hoogzwanger en Jozef timmerde er rustig op los. Totdat ze op reis moesten voor een volkstelling. Tegen de tijd dat het kindje geboren moest worden was er nergens plaats in een herberg. In een stal, in de voerbak voor de dieren is het Kindje Jezus geborgen. Hij werd gewikkeld in doeken, er was geen babyshower en geen beschuit met muisjes. Een ster aan de hemel wees herders en wijzen de weg naar de stal en zo kreeg dit bijzondere kindje goud, mirre en wierook om zijn geboorte te vieren…. Dit kindje heeft in het hele leven een grotere rol gespeeld dan dat iemand bij zijn geboorte ook maar had kunnen vermoeden.
Terug naar 2020…. een jaar waar we liever niet op terug kijken en zo snel mogelijk willen vergeten. Eind 2019 was er in China al een virus, Covid-19, kortweg Corona waar wij hier in Europa niets van wisten. Maar in 2020 bereikte dat virus ook ons land. Duizenden mensen raakten besmet, duizenden mensen overleden eraan, de zorg draaide overuren, mensen moesten in isolatie of quarantaine. Winkels, horeca, sportgelegenheden, ouderenverenigingen, zangkoren werden (al dan niet gedeeltelijk) stil gelegd uit angst voor besmetting en zelfs de scholen gingen dicht.
In deze eerste periode hebben we ervaren hoe goed we het eigenlijk hebben, zeker als je terug kijkt naar de tijd van de geboorte van het kindje Jezus. Alles kan, alles mag, de meeste mensen hebben geld genoeg om de dingen te doen die ze leuk vinden, drie keer per jaar op vakantie, bijna iedereen heeft wel een smartphone, computer, tablet en meerdere t.v.’s. Er werd wat afgeklaagd, want ja als je altijd gewend bent om te doen en laten wat je wilt en nu mag dat ineens niet meer is dat even slikken. Maar als we toen hadden geweten wat ons verder nog te wachten stond hadden we denk ik niet zo hard geklaagd. Want na een paar maanden werd het relatief rustig en ging het leven weer een beetje z´n normale gang. Maar we waren al gewaarschuwd…. na de vakantieperiode werd er weer een nieuwe golf verwacht, nog heftiger dan de eerste golf. En dan klopte ook, het virus barstte in alle hevigheid los. Nu waren de maatregelen nog veel strenger, horeca moest volledig dicht, mocht alleen open voor afhalen, vakantielanden kregen een kleur en oranje en rood waren het gevaarlijkst. Er was sprake van een avondklok, de mensen moesten weer binnen blijven en de cijfers van slachtoffers stegen per dag.
Voor ons, als Ouderen Soos betekent deze Lock Down heel veel. Onze leden behoren tot een kwetsbare groep, veel alleenstaanden, vaak een zwakke gezondheid en dan wordt het ene middagje Soos in de week waar men zo gezellig met elkaar kon klaverjassen, rummicubben of kaarten maken hen ook nog afgenomen. Ook het bewegen op muziek ging niet meer. Wij, het bestuur, vinden het net zo erg als onze leden. Oh, wat doet het ons pijn als we horen of zien hoe de mensen vereenzamen en niet meer weten hoe de dag door te komen. Net als vele andere verenigingen proberen we zoveel mogelijk te doen om onze leden een hart onder de riem te steken, we stuurden kaartjes rond, brachten bloemetjes en plantjes en natuurlijk kwamen Sinterklaas en de Kerstman in hoogsteigen persoon cadeautjes brengen. Maar toch weegt het niet op tegen de vaste dinsdagmiddagen en de uitjes die we tussendoor maken. Ieder begin van het nieuwe seizoen wordt er een activiteiten kalender opgesteld met leuke uitstapjes, een fietstocht, de ontmoetings- en uitgaansdag en de vieringen in de december maand. Ook dat kan deze maand niet door gaan en hoe graag we ook voor onze leden een mooie kerkdienst willen organiseren met een fijne dag erachteraan, het gaat niet. En dat doet pijn, heel veel pijn.
En dan komt 2021 in zicht. We weten niet wat het ons brengen zal. Zal er een vaccin ontwikkeld worden dat afdoende helpt tegen het Covid-19 virus? En als dat zo is zal er dan genoeg zijn om alle mensen die dat willen in te enten? Wordt er dan een schifting gemaakt, wie mag eerst en wie moet wachten?
De mensen zelf staan ook voor een dilemma. Zou een vaccin inderdaad helpen? Gaan ze het gokken of kiezen ze ervoor om zich niet te laten enten of maar even af te wachten. Vragen waarop niemand het antwoord weet. Wisten we het maar, konden we maar in een glazen bol kijken en zien wat de toekomst ons brengen zal.
Wanneer zouden we weer kunnen beginnen met de gezellige Soosmiddagen? Eigenlijk is dat nog het minst belangrijk, natuurlijk het wordt door iedereen gemist, ook door ons als bestuur. Maar belangrijker dan alles is dat men het virus onder controle krijgt en dat we weer een beetje normaal kunnen gaan leven.
Niet meer overal bij na hoeven te denken, niet meer je mondkapje te hoeven dragen als je het al niet vergeten bent en niet meer tot bloedens toe je handen hoeven te ontsmetten en dan tot de conclusie komen dat je ontsmettingsmiddel op is. Niet meer dagelijks de deurkrukken schoonmaken en gewoon lekker met een groepje mensen bij elkaar kunnen komen zonder bang te hoeven zijn dat je besmet wordt door je buurman of buurvrouw. Want het virus is er wel maar je ziet het niet. Het zweeft onzichtbaar door de lucht en dat maakt het angstig. Natuurlijk zit er ook een andere kant aan het virus.
De saamhorigheid in het dorp is nog nooit zo groot geweest. Iedereen houdt elkaar wat extra in de gaten, er worden dingen georganiseerd, vooral om de ouderen niet te laten vereenzamen en er worden allerlei acties op touw gezet. In de zomer periode zakte het een beetje in, het virus was rustig en men had al zoveel gedaan. Maar nu het weer oplaait worden ook de activiteiten weer opgepakt. De soepbus rijdt rond en brengt een heerlijk bakje soep, vanuit de parochie wordt een chocoladeletter bezorgd, verenigingen gaan hun eigen leden langs met een cadeautje en in de kerstweek is een heel programma in elkaar gezet, voor jong en oud zodat we toch met elkaar kerst kunnen vieren, zij het dan anders dan anders. Wat vooral heel fijn is dat er diverse kerkvieringen op het programma staan, zowel voor de ouderen als voor de jeugd. Alles op een eigen manier ingericht dat past bij de doelgroep.
Voor het nieuwe jaar hopen we natuurlijk dat we het leven weer kunnen oppakken maar we hopen ook dat de sociale controle, de saamhorigheid en de extraatjes die georganiseerd worden niet verdwijnen. Kortom, het was een bewogen jaar met mooie en minder mooie kanten. Maar, eerlijk gezegd, hoop ik dat we nooit meer zo’n jaar mee hoeven maken want de angst, de onwetendheid en het verlies van dierbaren is iets wat we nooit zullen vergeten.
2020 heeft geschiedenis geschreven, laten we hopen dat 2021 daar niet bij komt.
We hopen u allen gezond en wel weer terug te zien, waar dan ook.
Stompwiic nummer 18 is afgelopen week bij de leden door de bus gedaan. In Stompwijk heeft Ton Zuidgeest het afgelopen jaar bijna een paar schoenen versleten, 4 uitgaves bij rond de 200 adressen door weer en wind bezorgd. Een complimentje voor hem. En ook voor Kees Knijnenburg die ze in Leidschendam rondbrengt en Gerard Suijten in Zoeterwoude. Zonder hen zou het allemaal niet zo vlot verlopen en dat waarderen wij zeer. Het is een heel diverse uitgave geworden met een aantal gastschrijvers waaronder Jack Luiten met een verhaal over de zoektocht naar de restanten van de Jolly Duck, Frans Jansen beschrijft de zegening van onze eigen kerkklokken in 1936 en uit hetzelfde jaar een foto met verhaal over het uitzetten van vis in de Molenvaart bij de 3 Molens. Aad Janson schrijft over een mij onbekende zwarte periode in Stompwijk, een vergeten ramp uit 1866, de cholera-epidemie. Marianne Turk vertelt over de samenvoeging van de jongens-en meisjesschool in de jaren 60, daar staan ook leuke foto’s bij. Misschien sta je er wel op. Op de achterzijde een foto van een F-4 die rond 1920 een noodlanding maakte in de Krom, de foto is uit de collectie van de familie van Haaster. Herkent u nog mensen of weet u meer van dit incident, meldt het ons. Dit jaar sluiten wij af, gelukkig hebben wij jullie alle uitgaves kunnen bezorgen. Het inscannen is ook door gegaan, maar de groep vrijwilligers voor het benoemen van de foto’s kon helaas niet bij elkaar komen dus dat heeft wat achterstand opgelopen. Wel werken we vanuit ons eigen huis, maar normaal vullen we elkaar aan en het is ook nog eens gezellig. Bedankt alle vrijwilligers, want zonder jullie lukt het niet. Alle mensen die een bijdrage geleverd hebben willen wij ook bedanken en uiteraard alle sponsors en donateurs. Zonder jullie zouden wij niet in staat zijn om zoveel mooie herinneringen aan het Stompwijk van vroeger vast te leggen voor de toekomst.
Geniet van een paar fijne dagen en misschien komt er wel een mooie foto of verhaal naar boven drijven!
een sprankelend 2021 gewenst
Namens het bestuur van Stichting Oud Stompwijk, Ria Luiten
Wie kent haar niet, Maaike is dagelijks in Stompwijkse straatbeeld te vinden. De samenstelling van de groep honden wisselt nogal eens. Ze heeft zelf een windhond. Op zijn Spaans heet het soort Galgo en ja ze komen meestal uit Spanje, waar ze voor de jacht van hazen gebruikt worden. Een jachthond in Spanje is geen hond, maar een ding. Ze worden honds behandeld.
Na gebruik worden ze afgedankt dat kan door ophanging, dumping in een put of nog erger lees ik op hun site. Dit past niet bij de kerstgedachte. Als ze geluk hebben dan komen ze in een asiel en via het Galgo project in Nederland en als ze nóg meer geluk hebben bij Maaike terecht. Bij Maaike en Koos kunnen ze rustig socialiseren.
Vanuit hun huis wordt de hond ter adoptie aangeboden om ze een nieuw for-ever-home, zoals de Amerikanen zo mooi zeggen, te bieden waar ze veilig en geliefd kunnen leven.
De nieuwste met het gele jasje is zo’n schat dat ze die zelf wel zou willen houden, maar 4 is echt teveel. Het wordt wachten tot na oud en nieuw voordat ze ter adoptie wordt aangeboden. Een voordeel van een jachthond is misschien dat ze niet ze schrikkerig zijn van vuurwerk, maar de kleine hondjes van haar wel hoor.
Wekelijks zijn ze aan het strand te vinden en wordt er zoals gisteren warme chocolademelk meegenomen. De honden nestelen zich dan naast het bankje en wachten rustig af. Een passant zei: “Wat een plaatje, maar heeft er geen foto van genomen.”
U moet het doen met een actiefoto langs het achterpad.
De site zegt: Het Galgo Project is een non-profit organisatie die zich belangeloos inzet voor het redden van Galgo’s en andere (kruising)honden in Spanje. Onze taak is om te laten zien dat vele honden in Spanje een tweede kans verdienen. Dé kans op een prachtig nieuw leven, waar ze eindelijk ‘hond’ mogen zijn.
U krijgt onvoorwaardelijke liefde, elke dag opnieuw!
