We hebben weer lekker gekaart! Ikzelf kreeg zulke slechte kaarten dat ik ze later thuis nog even nagekeken heb of er wel azen in zaten. De rest van de club heeft gezellig zitten kaarten en na een kleine drie uur werden de volgende prijzen uitgereikt:

1e           Frans Oliehoek   5359 punten

2e           Theo de Jong      5318

3e           Marja van den Bosch              5296

4e           Cock van Bohemen              5151

5e           Frans Hendriks   5077

6e Johan van Gestel 5000

De troostprijs ging naar Carla van Santen met 200 punten minder dan ikzelf.

Volgende kaartavond is op 23 februari en dan hoop ik dat alle zieken weer beter zijn. In elk geval beterschap.

Kaartgroeten, Nico Bolleboom

Let op kaartvrienden a.s. vrijdag 26 januari is het weer gezellig klaverjassen in de kantine van de Blesruiters. We starten om 8 uur. Kom op tijd en breng veel gezelligheid. De vorige keer hadden we 8 tafels. Ik ben benieuwd of we dit kunnen evenaren en of we nog meer gezellige mensen mogen verwelkomen. Er zijn natuurlijk ook weer mooie prijzen te winnen, dus daar kan het niet aan liggen.

Ik wens jullie veel klaverjasplezier, Nico Bolleboom

Ik wil graag iets vertellen namens de Blesruiters (de paardensport vereniging  in Stompwijk), en namens mijzelf.

Ik heb Koos leren kennen, toen ik mijn koetsiersbewijs ging halen. Daar ontmoette ik ook Jopie, de vriendin van Koos. Jopie en ik gingen samen ons koetsiersbewijs halen, en wij mochten rijden met het paard van Koos (genaamd Door). Wij hadden heel wat maandjes geoefend om te leren rijden met paard en wagen. En het ging ons goed af. Ik vond het heel bijzonder dat Koos zijn paard uitleende en dat hij iedere week er maar weer stond met zijn paard. Dat had hij toch allemaal voor ons over. Toen de dag kwam van het examen, was Jopie helaas ziek geworden. En moest ik het examen zonder haar doen. Ik vond dat erg moeilijk, want wij hadden een hele goede band opgebouwd. Ik kreeg dan ook een vreemd persoon op de bok tijdens het examen. En dat viel mij zwaar. Ik haalde mijn examen en na afloop hebben Koos en ik zitten huilen, omdat het zo jammer was dat Jopie hier niet bij was. En zo ontstond er een hele goede band met Koos. En daar begon een hele leuke paarden tijd.

Zondag ochtend gingen we met een groep menners naar de paardenkerk. Die was in de stal van Sjaak Vurens. Daar dronken we koffie, deden een praatje, en besproken wat voor rit we gingen rijden.  We gingen daarna richting huis, de paarden inspannen en verzamelden om 10 uur bij de afgesproken plek in het dorp. Daar gingen we dan, het was een hele stoet. We reden dan een lange rit, met een tussenstop voor een bakkie. Na de koffie  de rit verder rijden richting huis. Het was altijd gezellig. En heerlijk gereden, jij was altijd van de partij.

Ook was je altijd van de partij met ringsteken, je kocht de kaasbrik van Piet Roeling en ik kocht de Sjees. We gingen al dagen van te voren de wielen wateren, zodat de ijzeren band er niet vanaf rolde. We spanden de paarden dan bij ons thuis in. Oh wat waren we dan trots, als we met het antiekgerij gingen rijden. Je hoorde dan de ijzeren ringen van de houten wielen over de straat kletteren. Dit gaf een kik. Ringsteken was altijd spannend, jij had niet het makkelijkste paard. En gaf je paard altijd iets zodat zij rustig bleef. Zo deden we mee aan het ringsteken van de Blesruiters en bij de Stompwijkse Paarden dagen.

Zo gingen we met een hele groep menners op menweekend. We kochten samen een mentrailer, daar konden de paarden in. Je menwagen kon voorop de trailer, en 1 menwagen in jouw bus. Daar gingen we dan, op naar het avontuur. Daar genoten we van de mooie ritten, de prachtige natuur, en de gezelligheid met elkaar. Tijdens de rit, hadden we in de ochtend een koffiestop. En als de 2 in de klok kwam namen we een borrel. Zo hebben we ook 15 jaarlang de Paarden Vierdaagse gereden. Dit was altijd een hele happening. We sliepen dan in hotel Villa Nova in Zorgvlied. En reden daar 4 dagen lang een uitgestippelde rit. Op dag 3  hadden we een feestavond met een BBQ. Dit was altijd beren gezellig. Er werd gegeten, gedanst, gelachen en gefeest. Na afloop gingen we dan terug naar het hotel, en namen nog een Nobeltje aan de bar.

Ook speelde jij toneel bij de Blesruiters, dit was altijd hilarisch. Vooral de repetities, wat hebben we daar een lol gehad.  Ik kan mij nog herinneren dat ik jou een pilletje moest geven, ik dacht ik ga je krijgen. Ik had een paracetamol blauw gekleurd. En gaf die jou tijdens de uitvoering. Je verblikte of verbloosde er niet van, en je zei er later ook niets over. Totdat ik een keer vroeg, had je het niet in de gaten dan. En waar ik als antwoord kreeg jawel. Ik had natuurlijk gehoopt hem uit zijn rol te krijgen. Maar helaas is dat niet gelukt. Het was een leuke tijd, zoals het toneel opbouwen. De kringloop winkel aflopen voor spulletjes op het toneel. Dat deden we altijd met jouw bus, want daar paste van alles in.  Maar ook aan die tijd kwam een eind.

Bij de Blesruiters ben jij 12 jaar voorzitter geweest. Je was een slimme man, wist overal wel iets van. En je kon goede besluiten maken. Bij de vereniging heb jij heel wat uurtjes doorgebracht, en was altijd bereid om te  helpen. Gelukkig hadden we een leuke groep bestuursleden, en vrijwilligers om ons heen. Zo organiseerden we heel wat onderlinge wedstrijdjes voor onze leden. En na afloop van de wedstijd met zijn allen naar de prijsuitreiking in de kantine. Hier werd het dan ook altijd een feestje. Het is maar goed dat je Anne bij je had, want die bracht je dan netjes naar huis. Ook moest er  veel onderhoud gedaan worden op het terrein. Jij was altijd bereid om te helpen. Koos deed ook samen met Hans Martens de inkopen van de kantine. Ze gingen dan samen op pad naar de Sligro. Dit deden ze zo rond lunchtijd. Want bij de Sligro stonden dan altijd proeverijen, en vulden zo hun maagjes. Hier hadden ze veel plezier in.

Zo hielp je ook mee met het opbouwen van de SGW. Dit was een samen gestelde menwedstrijd. Jij hielp met het opbouwen van de hindernissen. De dressuurring uitzetten, de gaten dicht gooien, zodat de paarden niet konden struikelen. Vaardigheid neerzetten, tenten opbouwen. Je sliep zelf nachten daar, voor de bewaking. En als dan alles klaar was, en de wedstrijd was bezig, genoten we allemaal wat we met elkaar hadden neergezet. Een mooi weekend voor de paardensport. Na afloop weer alles opruimen, en gesloopt thuis komen. En dat allemaal als vrijwilliger.  En een extraatje voor de vereniging. De allerlaatste SGW wedstrijd, kon je helaas niet mee helpen. Het ging niet zo goed met jouw gezondheid. Je kwam gelukkig wel kijken in je scootmobiel. Zo kon je er toch nog een beetje bij zijn.

Omdat het niet zo goed met je gezondheid ging, kon je helaas aan al die activiteiten niet meer deelnemen. Koos je bent een echte vriend geworden. We willen je dan ook bedanken voor alles wat je voor de vereniging en voor ons hebt gedaan. We gaan je missen, maar zeker niet vergeten.

Koos we wensen je dan ook een goede reis.

Bedankt Koos.

Linda Overdevest