En zo zit de eerste week van het nieuwe jaar er alweer op. Een rustige week, zonder veel bijzonderheden, grijs, grauw, vochtig en koud. Zo heel stilletjes gaan de dagen voorbij, de kerstboom is opgehaald of ingeleverd, de versierselen weer in de doos en opgeborgen tot volgend jaar. Ik weet zeker, dan zitten we weer te filosoferen….goh het is alweer kerst, weet je nog zo zaten we vorig jaar onder de boom en nu staat ie alweer…. En wat zal het jaar ons brengen?

In elk geval vaccinaties tegen het Covid-19 virus!! Ze zijn begonnen!! Afgelopen week moesten wij naar de pijnpolie, maar dat liep wat uit want onze arts was zich in een ander ziekenhuis aan het laten vaccineren. Ik vond het best bijzonder toen hij terug was en wij tegenover hem zaten….hij had dus het vaccin in zijn lijf. Dan over drie weken nog een herhaling, dan nog 24 uur heel rustig aan doen en dan is hij beschermd. Dan wij nog.

Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik danig in de war raak van alle berichtgeving omtrent het vaccineren. Dus zodra ik er nu iets over hoor op radio of t.v. of iets over lees, dan druk ik weg en sla de bladzijde om. Ik wil het niet weten, niemand weet het precies dus ik denk laat iedereen dan maar voor zichzelf beslissen in de hoop dat iedereen het doet. Misschien moeten ze het verplicht stellen, ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat ik het zat ben en weer een beetje normaal wil leven.

We zoeken de leuke momenten, we dromen dat we weer kunnen starten met de Ouderen Soos, dat we weer wekelijks een gezellige dinsdagmiddag hebben, dat we tussendoor weer een uitje hebben, de ontmoetingsdag, fietstocht, kaarten in Zoeterwoude en vice versa, wat zou dat toch allemaal weer fijn zijn. Maar voorlopig zullen we nog moeten wachten, het is echt koffiedik kijken of en zo ja wanneer we weer kunnen beginnen. Maar ik weet wel, de vlag gaat uit en het wordt een feestelijke dag!

Ondertussen moeten we ons natuurlijk wel zien te vermaken, de mogelijkheden zijn eindeloos als je er van houdt. Spelletjes zijn nog nooit zo in trek geweest. De grote rage van dit jaar is Diamond Paintig. Lezers die regelmatig mijn stukjes lezen, weten dat ik zelf ook een fanatiek painter ben, wordt alleen vaak belemmerd door mijn lichaam. Maar dan stoppen we er gewoon mee en zoeken we weer wat anders op. Nu even een kleine pauze en dan ga ik een heel bijzondere maken. Tegen de tijd dat die af is zal ik hem in de DK plaatsen.

Onder onze leden hebben we een aantal zieken, sommige ernstig, sommige wat minder. Wij van het bestuur willen jullie van harte beterschap wensen en vergeet niet ook voor jullie komen er betere tijden. Misschien helpt onderstaande gedachte een beetje, jullie weten inmiddels wel hoe deze ontstaan is.

Als ik vraag “hoe gaat het” geef mij dan,

naast jouw goed, je twijfels en je hartzeer

je angst, je tegenspoed

geef mij naast jouw uitstekend,

je tranen en je pijn

Als ik vraag “hoe gaat het” hoef je niet persé sterk te zijn

toon me je kwetsbaarheid en zeg mij wat er speelt

want “goed” voelt vaak veel beter

als je je zorgen deelt

Een lieve groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Afgelopen week is het bestuur van de Ouderen Soos op pad geweest om hun leden een mooie amaryllisbol te bezorgen, uiteraard vergezeld met een kerstwens. De week daarvoor hadden we de verpakkingen al in kerststemming gebracht met ballen, slingers en sliertjes. Het was een feestelijk gezicht, maar wat was het koud. Op het laatst konden we onze handen bijna niet meer bewegen en kregen geen bal meer aan een slinger. Tijd voor een bakkie warme troost, maar hoe moeilijk is het dan om daarna weer verder te gaan. Maar goed, even schouders eronder want het is voor het goede doel. Daarna het rond brengen, ook die dag was het koud en dan steeds de warme auto uit, de koude buitenlucht in, bol afgeven en weer terug in de auto. Toen ik klaar was, was ik ook echt door en door bevroren. Maar als het goed is hebben al onze leden tegen de kerst een prachtig bloeiende amaryllis bol in huis. Die horen toch een beetje bij kerst vind ik. De dankbaarheid van onze leden weegt niet op tegen de kou, die gaat wel weer over, maar onze leden hebben zeker meer dan een maand iets moois om tegen aan te kijken. Het leuke is dat ik op deze manier ook eens op plekken in Stompwijk ben geweest waar ik eigenlijk nooit kom. Dan heb ik het over de Waterviolier, Pinksterbloem etc. Het was soms wel even zoeken maar dan is daar ineens de tom-tom en hup je staat zo voor de goede deur. Ik moet er niet aan denken dat ik met een stratenboek op schoot een aantal adressen op moet zoeken, zoals we dat vroeger deden. Dan ben ik toch wel weer blij met de moderne tijd. Als je maar zorgt dat je batterij vol zit, anders heb je alsnog een probleem.

Tja en toen kwam de persconferentie van premier Rutte. We hadden het eigenlijk al aanzien komen maar op dit moment zijn de regels niet versoepeld, ook niet voor het kerstdiner. Hoe triest ook, we zullen het dit jaar met vier personen moeten doen. Dat betekent voor een heleboel leden en ook bestuursleden dat ze niet met het hele gezin kerst kunnen vieren. Dan moet je creatief worden en gaan bedenken hoe het anders kan, de mogelijkheden zijn er wel maar je moet ze zien en je moet het willen, dan wel kunnen. Want hoe fijn is het om juist met kerst met z’n allen bij elkaar te zijn en niet in groepjes die dan ieder bijvoorbeeld drie uur mogen komen en dan weg moeten omdat dan het volgende groepje komt. En hoe doe je dat met eten? Degene die op bezoek komen hebben daar niet zo’n last van, maar de gast heer en/of vrouw wel, want die kunnen moeilijk met ieder groepje gaan eten. Dan moet de broek echt op de vreethaak en past er na de tweede maaltijd waarschijnlijk niets meer bij. Kortom het is echt passen en meten, zoeken en vinden.

Zoals de meeste lezers en onze leden wel weten ben ik een fanatiek Diamond Painter. Zolang mijn lichaam het toelaat kan ik heerlijk genieten van het plakken van de steentjes. Dit jaar had ik een aantal kerstpaintings maar natuurlijk te laat begonnen en ik had ook nog kerstkaarten om te painten dus de tijd was een beetje krap. Maar het is mij gelukt om één painting voor de kerst af te krijgen, ik vind hem erg leuk. Het inlijsten was nog het moeilijkst haha. Ik heb nog drie kerstpaintings liggen dus aankomend jaar ben ik het hele jaar aan het kerstpainten, ook in de zomer,  waarvan de kerststal als eerste op mijn lijstje staat. Die is ook het grootst dus ik denk dat als ik die af heb het wel kerst 2021 is. Ik heb er nu al zin in, dus ik hoop dat mijn lijf een beetje meewerkt en dan kan ik jullie volgend jaar om deze tijd het resultaat van de kerststal laten zien. Het is toch zo verslavend, als je eenmaal begint kan je bijna niet meer stoppen. Elke keer denk ik en nu koop ik niets meer maar dat zie je toch weer een mooie en ga je toch weer overstag. Meestal liet ik dat doen door iemand van de club waar ik lid van ben, maar ik dacht dat moet ik toch zelf ook kunnen. Dus gisteren de stoute schoenen aangetrokken en echt de laatste, allerlaatste (van dit jaar dan hè, hahaha) gekocht. Goh wat vond ik het ingewikkeld, maar ik geloof toch dat het gelukt is. Ik heb in elk geval een order nummer, dat kan ik nou nergens meer terugvinden, en dat moet je dan doorgeven aan een beheerder van de club voor garantie bij de douane en op de steentjes. Gelukkig had ik dat wel meteen gedaan, dus als het mis gaat kunnen zij mij toch helpen met dat ordernummer.  Als het goed is zou de painting 9 januari bezorgd moeten worden, dus we wachten rustig af….nou ja …..rustig…..

Vorige week had ik bij mijn praatje een oproepje geplaatst om ziekte of herstellende leden een kaartje te sturen om een hart onder de riem te steken. Ook als iemand zelf een lid wil aanbrengen hoorden we dat graag. We hebben al een aantal reacties gehad maar er kunnen er altijd nog meer bij. Dus leden pak die telefoon en bel mij op 06-43412445 en laten we iedereen fijne dagen bezorgen.

Namens het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk wensen we iedereen een hele fijne week, zorg goed voor elkaar en voor jezelf.

Een lieve groet,

Agnes, Secretaris

Het heerlijk avondje is nu toch echt voorbij, de Sint is terug naar Spanje en wij hopen dat hij onze leden gewoon lekker in Nederland heeft gelaten. Je mag dan wel niet met meer dan 4 mensen in de zak maar we kunnen jullie niet missen! We hopen dat jullie toch een manier hebben gevonden om het te kunnen vieren, desnoods in delen, zoals wij gedaan hebben. Wel niet zo gezellig maar je moet toch creatief zijn als het op de gewone manier niet kan. Wij zijn flink verwend, vooral veel snoepgoed, lekkere handcrème, spulletjes voor de hobby. Zo werd  het toch nog een leuk feestje. Ook hebben we vernomen dat onze leden goed bedeeld zijn. Zowel door onze eigen Soos als door de parochie, die Zonnebloem, het zangkoor en noem maar op. De bedankjes vliegen over en weer en ook daarin zijn we door onze leden niet vergeten. Lieve leden, dank voor jullie kaarten met mooie woorden en gedichtjes. We doen het graag voor jullie en het is dan toch leuk als we weten dat het gewaardeerd wordt. Volgend jaar hopen we het echter wel weer op een andere manier te kunnen vieren, want hoe leuk het ook was het was toch wel een beetje behelpen.

En dan gaan we nu toch echt langzaam naar de kerst. Je ziet nu in de meeste huizen de kerstboom wel staan, volop lichtjes, kaarsen en versierselen. Wijzelf hebben een prachtig kerststuk laten maken door Ingrid van de Passie, ik had een aantal bonnen voor mijn verjaardag gekregen van leden en bestuur van de Soos en die hebben we mooi ingewisseld. Het is geen standaard stuk, maar wij zijn ook niet standaard dus het past prachtig bij ons. Ingrid, dankjewel dat je onze wensen zo goed begrepen hebt. Wat ik het fijnste vind aan kerst is dat het hele huis zo lekker naar dennengeur ruikt, heerlijk, daar kan ik zo van genieten. En niet de dennengeur van de wc verfrisser maar van echte takken van de boom. Heerlijk. En dan is en blijft het nog even afwachten hoe we Kerst dit jaar mogen vieren. Houdt de regering zich vast aan de maatregelen die nu gelden, dus niet meer dan 4 personen binnen en dan ook nog iets met mensen uit verschillende gezinnen. Ik vind het maar ingewikkeld. Kerst is toch wel een feest om bij elkaar te zijn en wij gunnen het onze leden en natuurlijk onszelf dat ze deze dagen kunnen doorbrengen met al hun dierbaren. Wij zullen duimen en een kaarsje opsteken.

En dan nog steeds die hoop voor 2021. Hoe lang zal het duren voordat we de dinsdagmiddagsoos weer kunnen opstarten? Zoals ik al eerder heb geschreven heeft ieder nadeel ook een voordeel, want nu de soos stil ligt is het Dorpspunt, mede door een door ons geschreven brief, aan de gang gegaan met de opgang. Zoals jullie wel weten is het vreselijk moeilijk om boven te komen. Zolang de zon schijnt en het ijzer droog is dan gaat het nog wel, maar nu met die mistige nevel en straks wellicht ook vorst wordt het er niet makkelijker op. Er is een stuk ijzer vervangen voor een proefstuk ander ijzer en ik weet uit betrouwbare bron dat dat inmiddels al door meerdere mensen getest is. Mijn mening is dat het nog verre van ideaal is en zo hebben we het ook doorgegeven naar het bestuur van het Dorpspunt. Wellicht kunnen onze testen bijdragen tot het vinden van een nog betere oplossing.

Maar intussen liggen de klaverjaskaarten en rummicub steentjes te verstoffen en de frutsels voor het kaarten maken hopen elke week dat de leden weer kunnen knippen en plakken. In de tussentijd vermaken ze zich maar met elkaar, het is een beetje behelpen, het schaartje helpt de lijmpot en de rummicub steentjes zijn met elkaar maar een klaverjasclubje begonnen. Hou het in de gaten, er gebeuren vreemde dingen in het Dorpspunt zolang het Coronavirus het nog voor het zeggen heeft!!

En om de moed erin te houden wil ik jullie het volgende meegeven:

We hebben gewerkt, geklaagd,

gehuild, gezucht

we hebben geluk, geduld

en ons hart gelucht

we hebben duizend keer tot tien geteld

we zijn geraakt, gezond (niet altijd)

gerust gesteld

we hebben ons vastgehouden aan het vertrouwde

wat we hebben, wie we zijn en waar we van houden

hou van elkaar en hou je goed,

hou afstand, vol goede moed

Een lieve groet namens Bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, Secretaris

P.s.: We hebben een aantal zieke of van ziekte herstellende leden onder ons. Het betreft een klaverjasser die herstellende is van een operatie aan zijn lever, een rummicubster die herstellende is van een kwaadaardig plekje huidkanker en een kaartenmaakster die een ernstige hersenbloeding heeft gehad. Ook is er een klaverjasser die hard achteruit gaat en dagelijks professionele zorg nodig heeft. In het kader van de wet op de privacy mogen we de namen niet noemen helaas. Wilt u hen een kaartje sturen om een hart onder de riem te steken? Dat is juist in deze tijd een extra steuntje in de rug.

Neem dan even contact met mij op dan gaan we daar voor zorgen. Wilt u zelf iemand aanmelden die ziek is of een extra kaartje verdient neem ook dan even contact met mij op en zorgen we er met elkaar voor dat de kaartjes bij de juiste personen komen.

Agnes Hofstede

Blauwpolderkade 18

2355 RB Hoogmade

06-43412445

En dan is het dinsdag 1 december, de eerste dag van de laatste maand van 2020. Een jaar dat we het liefst zo snel mogelijk vergeten. Maar eerst gaan we nog wat feestjes vieren, want hoe dan ook, dat gaat gewoon door. Onze leden zullen vast nog wel leuke herinneringen hebben aan het sinterklaas feest van toen zij kind waren. Als het kon hun schoentje zetten, meestal op zaterdagavond en dan maar hopen dat Sinterklaas hun huisje niet had overgeslagen en dat er iets lekkers in de schoentjes zat. En op 5 december zelf warme chocomel en een cadeautje, gewoon een gezellige sfeer.

Zelf heb ik die herinneringen ook nog, wij mochten elke avond onze schoen zetten zodra de Sint in het land was en elke ochtend zat er wel wat in. Een kleinigheidje hoor, een taai taai poppetje, een handje kruidnootjes, een schuimpje, een muis of kikker. De spanning als je de trap af sloop naar beneden, eerst kijken of mijn vader al uit bed was om te melken en dan naar de kachel waar de schoenen stonden. En ja hoor, elke avond was het hooi uit de schoen en de tekeningen waren ook verdwenen. Totdat mijn oma het grote geheim verklapte, dat niet Sinterklaas de cadeautjes kocht en kwam brengen maar dat mijn moeder dat gewoon deed, bestellen bij de Termeulenpost en dat de buurvrouw ze op 5 december in de wasmand deed en op de deur kwam kloppen. Oh wat was mijn moeder boos, zij vond het juist zo leuk dat wij er nog in geloofden.

Tegenwoordig is het echt een commercieel feest, de cadeaus kunnen niet groot en duur genoeg zijn helaas. Jammer vind ik dat. En dan dat gesteggel om Piet, gelukkig is het hele feest niet helemaal verdwenen want ik was van de week in de supermarkt en daar kwamen gewoon nog vrolijke Sinterklaas liedjes uit de speakers. Ik betrapte mij erop dat ik gewoon mee stond te zingen in de rij voor de kassa, op anderhalve meter van mijn voorganger en met mondkapje op.

Helaas kunnen wij het dit jaar met de Ouderen Soos niet vieren, iedereen weet wel waarom. Maar de Sint is jullie niet vergeten, als het goed is heeft iedereen al een bezoekje van de oude man gehad. En aangezien hij de pieten thuis moest laten is hij extra vroeg begonnen zodat hij bij iedereen een cadeautje af kon geven.

En dan gaan we richting kerst, de eerste bomen zie je hier en daar al in de huizen staan, vol met lichtjes en versiersels. Kaarsjes die branden, het huis geurt naar dennengroen en men is al bezig om een kerstmenu samen te stellen. Ook kerst zal dit jaar anders dan anders gevierd moeten worden en ook wij kunnen jullie geen gezellige dag aanbieden. Maar dat maken we volgend jaar dubbel en dwars goed.

De berichtgeving over het Corona virus is wisselend, er schijnen nu al drie vaccins te zijn maar alle drie zijn ze nog niet voor de volle honderd procent betrouwbaar en wat de gevolgen op lange termijn zijn is ook niet bekend. In huize Hofstede worden stevige discussies gevoerd of we, als het zover is, ons laten enten of niet. De voors en tegens worden uitgebreid besproken en ook de redenen waarom wel of niet. De stand is momenteel   1 – 1. We gaan het meemaken. Voorlopig ben ik blij het virus de Soos redelijk met rust laat, voor zover mij bekend is er maar één iemand besmet geweest en diegene is inmiddels alweer zo goed als beter, op een paar restverschijnselen na. Laten we hopen dat dit zo blijft en laten we met elkaar hopen gezond te blijven zodat we volgend jaar met z’n allen weer naar het Dorpspunt kunnen. 

Natuurlijk hoort bij de sinterklaasviering altijd een gedichtje dus ik ben weer in mijn pen geklommen:

Toch is het jammer dat we Sint dit jaar niet kunnen verwelkomen,

dat de stoomboot niet bij de Hoge Brug kan komen

dat er geen pieten zijn met zakken vol snoepgoed

maar voor de tanden is dat wel eens goed.

maar in dit rare jaar,

hebben we ook veel geleerd van elkaar

het leven is niet zomaar gewoon

mensen moeten hard werken voor hun loon.

het komt niet zomaar aanwaaien

veel bedrijven gaan naar de haaien.

acties worden opgezet om de middenstand en horeca te helpen

de ideeën zijn niet te stelpen.

maar het zal nog heel lang duren

voordat we het leven weer in de goede richting kunnen sturen.

samen voeren we een strijd

voor een normale tijd.

het leven is niet alleen maar ikke, ikke , ikke

we laten niemand stikken!!

Voor onze leden die pakjesavond vieren heel veel plezier en uit het diepste van ons hart een hele lieve groet van het complet bestuur van Ouderen Soos Stompwijk.

Trees, Aad, Jan, Agnes, Sjaan en Marijke

P.S.: we hebben kaartjes, een prachtig gedicht gekregen naar aanleiding van het sinterklaascadeautje, dat bezorgd is bij onze leden. Natuurlijk onze hartelijke dank daarvoor……

Het bestuur van de Ouderen Soos heeft iets vernomen,

waarvan zij niet hadden kunnen dromen.

vorige week liep er een goede vriend bij onze leden over de daken

met een grote zak vol met geheime zaken

door iedere schoorsteen liet hij zich zakken

om de leden een cadeautje uit te laten pakken

en omdat onze grote vriend alles alleen moest doen

ging het dit keer niet in de schoen

de pieten moesten thuis blijven

dus de Sint heeft ook zelf het gedicht moeten schrijven

maar we hopen dat jullie blij zijn met het cadeau

en voor de Sint: Chapeau!

En hoewel de Sint officieel nog steeds in het land is gaan we toch al langzaam naar de kerst. Zoals het er nu naar uit ziet, of er moet de komende weken nog een wonder gebeuren, kunnen we helaas geen kerstviering in onze mooie kerk organiseren. Maar uit goede bron hebben wij vernomen dat dat wel goed gaat komen. Dus lieve leden, de kerk wordt in deze tijd gewoon betrokken bij het vieren van de geboorte van Jezus, alleen op een andere manier dan jullie gewend zijn. Buiten de viering worden jullie ook niet vergeten, het is alleen helaas niet mogelijk om elders een fijne dag te verzorgen. Maar volgend jaar hopen we dat met elkaar dubbel en dwars goed te kunnen maken.

Alles is en blijft afhankelijk of men het virus onder controle krijgt. De berichtgeving is lichtelijk verwarrend, vind ik tenminste. Er schijnen wel vaccins te zijn, maar nog geen enkele die 100% betrouwbaar is. 95 %, 97 % en er wordt ook al op mensen getest maar resultaten worden daarvan nog niet naar buiten gebracht. Het enige wat wij kunnen doen is rustig afwachten. We houden met elkaar de moed erin en persoonlijk ben ik blij dat het einde van het jaar 2020 in zicht is. Oh ik weet wel, 2021 zal zeker in het begin nog niet veel anders zijn, maar misschien hebben we de tweede helft van het jaar toch een ander vooruitzicht. Ik weet het is koffiedik kijken en ik wil ook niemand valse hoop geven, maar we moeten toch iets hebben om naar toe te leven. Dan kunnen we weer gezellig klaverjassen, kaarten maken en rummicubben. En een aantal leden hun stijve botten weer soepel maken bij Maria door een half uurtje te bewegen op gezellige muziek. Hoop doet leven. En ik benadruk nogmaals, wilt u even een praatje maken, even uw hart luchten of iets vertellen, het maakt niet uit wat of waarover, u mag nog altijd bellen naar Agnes op 06-43412445.

Deze week waren mijn nachten weer wat minder succesvol en de pen en papier op mijn nachtkastje hebben hun werk weer overuren gemaakt. Maar het resultaat vind ik erg mooi geworden, het is hoe het leven is en we hebben er zelf niets over te zeggen. Zoals mijn oma altijd zei: De mens wikt maar God beschikt.

Ga maar op weg naar het licht van morgen,

De weg is lang en het pad onbekend

Er is nog heel veel van de toekomst verborgen

Maar blijf niet wachten, gebruik je talent.

Kies een weg, dat moet gebeuren

Het maakt niet uit hoe oud je bent,

En is het niet de juiste weg

Keer dan om en ga niet treuren

Er is altijd wel iemand die met je mee wil gaan

Maar leef en blijf niet stilstaan!

Een hele lieve groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Ik dacht eigenlijk nou het zal wel meevallen, zo lang ben ik nog niet als secretaris aan de Ouderen Soos van Stompwijk verbonden, maar het oproepje van Henk heeft toch zijn bijval gekregen!! Want vorige week woensdag was het toch echt feest en is Sarah langs geweest! En ondanks de corona was het een geweldig feest(je) met z’n drietjes. Ik had gebak gehaald, m’n moeder had de vlag uitgehangen en haar huisje versierd en mijn zussen hadden een mand met 50 cadeautjes gemaakt. Geweldig. Maar wat misschien toch wel het allermooiste was, waren alle kaarten die ik heb gekregen, zoveel leden van de Ouderen Soos hebben gehoor gegeven aan de vraag van Henk om een kaartje te sturen, maar ook niet leden, oude schoolvriendinnen, kennissen en familie hebben hun best gedaan. Ook het bestuur heeft zich niet onbetuigd gelaten. Ik wil iedereen uit de grond van mijn hart bedanken voor de mooie kaarten met lieve woorden, velen zelf gemaakt, zelfs een gehaakt kleedje met daar weer 50 in gehaakt, een mandala kleurkaart en overal werd de 50 wel benadrukt. De mooie amerylisbol in de glazen vaas, cadeaubonnen, het kon gewoon niet op. De postbode had een zware taak om de 105 kaartjes te bezorgen. Gelukkig was het gespreid over een paar dagen maar het was echt een feestje om naar de brievenbus te lopen. Ik heb er wel een paar dagen over gedaan om ze allemaal open te maken en lezen. Ook uit uitpakken van de cadeautjes ging in etappes. Nogmaals heel veel dank, jullie hebben bijgedragen aan een hele bijzondere verjaardag. Ik denk dat ik volgend jaar maar weer 50 wordt haha, bevalt me eigenlijk wel.

Maar ook die dag gaat weer voorbij en we gaan weer over tot de orde van de dag. Die orde is helaas nog steeds het corona virus. De maatregelen zijn niet versoepeld, eerder uitgebreid en dat is volgens mij de enige juiste keuze, hoe moeilijk het voor bijvoorbeeld de middenstand ook is. Maar beter nu een keer goed dan steeds maar halfslachtig, dan duurt het nog langer voordat we het virus een beetje onder controle krijgen. Het nadeel is wel dat wij de Soos middagen nog steeds niet kunnen opstarten, tot onze grote spijt. Ik zeg het volgens mij iedere week wel maar we missen jullie echt ontzettend en zouden liever gisteren dan vandaag beginnen maar het kan gewoon niet. Ook de viering van de decembermaand zal er anders uit zien dan andere jaren. Maar om een héééééééél klein tipje van de sluier op te lichten, zowel Sinterklaas als de Kerstman vergeten jullie niet. Meer zeg ik niet anders is de verrassing eraf. We zouden het zo graag anders zien, de gezellige Sinterklaasviering en de Kerstviering met een mooie dienst in de kerk maar het gaat helaas niet. Wij hopen in elk geval dat jullie dit ook kunnen begrijpen.

Onderstaand gedichtje is van Toon Hermans, deze keer dus niet van mij zelf maar dat komt misschien omdat ik de afgelopen week heel goed geslapen heb. Meestal ontstaan mijn gedichtjes in de nacht maar deze vind ik zo prachtig dat ik hem graag aan u mee wil geven om over na te denken.

Oud worden is geen zaak van jaren,

Als ik het even zeggen mag,

Ik heb mensen oud zien worden,

In één dag.

Het leven is ook nog iets anders,

Dan alleen een rikketik,

Ik heb mensen jong zien worden,

In één ogenblik!

Toon Hermans

Lieve leden, laten we met elkaar de moed erin houden. Het valt niet altijd mee maar met elkaar kunnen we het, dat weet ik zeker. En u weet ons te vinden he, als u iets kwijt wilt. Maakt niet uit wat, ze zijn er voor jullie.

Een hartelijke groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

En dan komt er een verzoek van redactie Dorpsketting, of niet leuk zou zijn, alle stukjes uit ons boekje (Mijn) Leven met corona te plaatsen, zodat iedereen in Stompwijk (en vér daarbuiten, lang leve internet) de verhaaltjes kan lezen. Als bestuur zijnde waren we direct enthousiast, maar we hebben er toch nog even over nagedacht en overlegd. Uiteindelijk zijn we met elkaar tot de conclusie gekomen, dat dat inderdaad heel leuk is. Ik wil u wel er op wijzen, dat de stukjes zijn geschreven in de tijd van de eerste golf en dus eigenlijk al weer geschiedenis zijn. Hoewel er nog wel heel veel in deze tijd ook weer van toepassing is. Mijn voorwoord, in bovengenoemd boekje sloot ik af met de woorden: houdt moed, ooit komt alles weer goed, en ik ben er nog steeds van overtuigd, dat dat zo is.

Beste mensen, zoals Agnes steeds wekelijks in haar stukje schrijft: wij missen jullie ontzettend en we kunnen eigenlijk niet wachten totdat het zover is, dat we weer kunnen gaan begingen met onze activiteiten.

Maar… vanaf nu gaan we elkaar toch elke week een beetje ontmoeten, ook al is dit op papier. Vanaf nu wekelijks een verhaaltje uit ons boekje. De spits wordt afgebeten door Sjaak en Ria.

Namens bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Trees van Velzen, voorzitter

Misschien weet u het nog. Tita Tovenaar……dan doe ik DIT (vingerknip) en alles staat stil….!

Dat is eigenlijk ook dit jaar gebeurd, de hele wereld heeft stil gestaan en alles stond op z’n kop. Als leden en bestuur hebben we tijdens de eerste golf van het Covid-19 virus een prachtig boekje gemaakt waar iedereen zijn/haar gedachten en gevoelens over dat virus heeft opgeschreven.

Om alle lezers van de Dorpsketting de mogelijkheid te geven die verhalen te lezen hebben we besloten wekelijks een aantal van die verhalen in de Dorpsketting te plaatsen. Zo kan iedereen lezen hoe een ander deze periode ervaart en er misschien wat steun en troost uit halen. Want dat het virus invloed heeft op het leven is wel duidelijk. We hebben wel een paar dingen aangepast, niet aan de verhalen zelf, maar we hebben wel de foto’s van de schrijvers verwijderd en de achternamen. Dit alles in verband met de wet op de privacy. Een heel aantal leden zijn door mij persoonlijk benaderd om dit te bespreken en toestemming te vragen maar voor degene die ik niet gesproken heb hoop ik dat het op deze manier ook goed overkomt. Mocht u er toch bezwaar tegen hebben dat we u verhaal min of meer anoniem plaatsen laat het dan even weten dan doen we het natuurlijk niet. (Agnes 06-43412445)

Maar we hebben van verschillende leden gehoord dat ze het zo jammer vonden dat het boekje niet door het hele dorp verspreid was en op deze manier hopen we dat dan alsnog te kunnen doen.

Ik zou willen zeggen, veel leesplezier, maar ik weet niet of dat helemaal gepast is. Hoewel, het zijn mooie verhalen geworden, recht uit het hart van onze leden en voor mijzelf sprekend denk ik dat ik het boek nog vaak zal herlezen.

Dan staat er deze week voor mij persoonlijk een mooie gebeurtenis op de kalender, ik ga mijn naam veranderen!! Niet officieel natuurlijk maar vanaf woensdag 11 november mag ik mijzelf Sarah noemen. Ik had het graag met jullie allemaal gevierd op de dinsdagmiddag, een lekkere traktatie bij de koffie, maar helaas zit dat er nu niet in. Echter wat in het vat zit verzuurt niet, dus dat houden jullie tegoed. Want eens gaan we toch weer beginnen met ons gezellige middagen, daar ben ik van overtuigd en dan gaan we een klein feestje bouwen! Geduld is een schone zaak zullen we maar denken en als wij zelf thuis een gebakje bij de koffie nemen reken maar dat we dan aan jullie denken! Mijn man heeft in de Dorpsketting iedereen laten weten dat ik Sarah zal gaan heten, ik wist niet wat ik las!! Dat heeft me wel wat dikke tranen gekost maar dat geeft niet, het gebaar is zo ontzettend lief en een lief gebaar kan iedereen wel gebruiken in deze periode. Proost en lang zal ze leven!!

Inmiddels worden we steeds vaker naar binnen gedreven, het wordt kouder en buiten is niet veel meer te doen. De tuin is zo goed als winterklaar, de mezenbollen hoeven alleen nog maar opgehangen te worden en de tuinset is ook weer opgeruimd. Zodra het weer het nog even toelaat gaan we toch nog even erop uit. Goed aankleden, handschoenen aan en plaid over m’n benen en dan nog even genieten van de natuur. Want ook in deze periode blijft er genoeg te zien, te horen en te ruiken. Ik zou het u ook van harte willen aanraden om, zodra het nog even kan, naar buiten te gaan. Straks zitten we waarschijnlijk de hele winter achter de geraniums dus geniet nu nog even. De schapen lopen nog buiten, voorzien van hun dikke vacht. Verschillende vogels vliegen in grote groepen door de lucht en dat is een prachtig gezicht om naar te kijken. Tot slot is het ook nog goed voor de vitamine D en dat helpt ons ook de winter door.

Lieve leden, wij als bestuur zouden jullie zo graag weer willen zien, maar zoals eerder hierboven geschreven, geduld is een schone zaak. Hou vol en wij met jullie.

Geduld is een mooie gave

Als je wachten kunt

En alles zijn tijd gunt

Komt er niets te laat

En is het alsof je de tijd verslaat

Een lieve groet namens het complete bestuur van de Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Er wordt altijd gezegd, niet terugkijken, niet voorruit kijken, maar leven in het nu. Maar hoe moeilijk is dat in deze tijd? Okay, het achteruitkijken dat gaat nog wel, dat is geweest en kunnen we toch niets meer aan veranderen. Het leven in het nu is ook nog te doen, je moet er wel iets meer moeite voor doen en echt wat opzoeken om de dag door te komen, maar het niet mogen voorruit kijken dat is toch wel het aller-moeilijkste. Want ik denk dat iedereen zich bezig houdt met dezelfde vraag, hoe lang gaat dit allemaal nog duren? Nu de horeca ook zonder pardon tot het eind van het jaar dicht gaat en het voorruitzicht dat de regels nog strakker aangehaald kunnen halen? Dat wordt een vreemde december maand.

Het voordeel is wel dat ik lekker kan hobbyen en ik hoop dat jullie dat ook doen. Mijn kerstkaarten zijn klaar en ik ben nu aan een hele leuke painting bezig van een Engels Bulletje op het toilet, dat is een cadeautje voor iemand die heel veel voor mij betekent. Aangezien je toch de deur niet uit mag kan je lekker door gaan, zolang mijn lijf het toestaat. De paintings die ik nog op voorraad heb is zo groot dat de Corona nog wel 5 jaar kan duren, wat natuurlijk absoluut niet de bedoeling is maar bij wijze van spreken dan. Heel soms gaan we wel even naar de winkel, je moet toch boodschappen hebben en zo, waren we vandaag ook even bij de Action. Normaal kan ik daar zo van genieten, lekker snuffelen, de sinterklaas en kerstspullen liggen gebroederlijk naast elkaar in de schappen, maar het was zo druk dat ik het er benauwd van kreeg. Snel halen wat we nodig hadden en weg wezen. Natuurlijk nog wel op het laatste moment een paar zakken kruidnoten in het mandje gegooid, want die kan ik echt niet missen als ik lekker bezig ben, pot thee en bak kruidnoten ernaast. Of als ik ’s nachts niet slapen kan dan zijn ze ook een hele goede vervanger voor een slaappil.

Helaas kunnen wij jullie als bestuur van de Ouderen Soos nog steeds geen hoop geven over het wel of niet opstarten van de soos, maar ik zou er dit jaar niet meer op durven hopen. En ook volgend jaar moeten we het nog maar zien. Maar wij laten jullie natuurlijk niet in de steek, we proberen op z’n tijd toch iets leuks te doen wat kan binnen wat mag. Dat dit op prijs gesteld wordt door jullie blijkt wel want afgelopen week kregen we weer dit hele lieve kaartje als bedankje voor chrysantenplant en de rest. Dat doet ons ook echt goed en geeft ons een warm gevoel.

Mochten jullie zelf iets willen doorgeven doe dat gerust. Ziekte, feest, iets bijzonders, laat het ons weten zodat we op de hoogte blijven van het wel en wee, want jullie gaan ons echt aan het hart.

Als deze Dorpsketting uitkomt is het inmiddels Allerheiligen en Allerzielen geweest. Hierbij gedenken wij hen die ons het afgelopen jaar of eerder ontvallen zijn. Wij hebben beide dagen een kaarsje opgestoken, de namen van de overledenen van 2020 stonden vermeld in de Dorpsketting. Want het is dan wel voorgoed uit ons midden maar nooit uit ons hart. Heel veel sterkte voor een ieder die het afgelopen jaar een dierbare verloren heeft.

Mijn slotgedichtje is bedoeld voor iedereen, niet alleen voor Allerheiligen en Allerzielen. Ik hoop dat jullie allen er wat steun aan hebben.

De bomen groeien uit de grond,

En uit hun stam de twijgen

En iedereen vind het heel gewoon

Dat zij weer bladeren krijgen

We zien ze vallen op de grond

En dan opnieuw weer groeien

Zo heeft de aarde ons geleerd

Dat al wat sterft zal bloeien.

Een hele lieve groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Onderstaand kaartje mochten wij afgelopen week ontvangen, ontzettend leuk!!!

Namens het

Hele bestuur,

heel erg bedankt,

we doen het graag voor

jullie!

Langzaam maar zeker glijden we door de tijd. Het corona virus is nog nooit zo actief geweest, niet alleen in Nederland maar over de hele wereld. Sommige landen zijn zelfs compleet in lock down en ik heb zo stiekem het vermoeden dat wij daar ook wel eens naar toe kunnen gaan. We zullen zien.

Afgelopen week hebben een heel aantal van onze leden een telefoontje van mij (Agnes) gehad met de vraag of hun bijdrage aan ons boekje (Mijn) Leven met Corona ook in de Dorpsketting geplaatst mag worden zodat iedereen het kan lezen en er misschien wat steun uit kan halen en zich daardoor minder alleen of angstig voelt. Iedereen reageerde daar heel positief op maar waarschijnlijk zijn we toch iets te enthousiast geweest en hebben daarom het hele plan even ‘on hold’ gezet. Vroeger, ja dat bestond nog….vroeger….., hadden we alleen de papieren Dorpsketting en die bleef in Stompwijk. Er zal misschien eens een exemplaar in Zoeterwoude of Leidschendam terecht gekomen zijn maar daar bleef het dan wel bij. Tegenwoordig hebben we internet. Een bron van informatie, je kan alles opzoeken en terugvinden en juist dat laatste is nu een beetje waar de schoen wringt. Want er is ook nog zoiets als de wet op de privacy. Ook al vragen wij netjes toestemming aan jullie voor het plaatsen, de Dorpsketting staat ook op Internet en op Facebook en het zou dus zomaar kunnen zijn dat je ineens een verhaaltje van één van onze leden tegenkomt in Limburg of Zuid Frankrijk. Als het eenmaal op internet staat gaat het er ook niet meer af, het blijft daar voor eeuwig zweven. Dan moeten we ons even goed afvragen of we dat willen. Wij als bestuur zijnde gaan de komende tijd goed nadenken wat de gevolgen kunnen zijn en of we er al dan niet mee door gaan. Hou de Dorpsketting in de gaten, het wordt vervolgd.

Voordeel van deze telefoontjes is wel dat ik de meeste van jullie weer een keertje gesproken heb en wat is het toch heerlijk om jullie stemmen en verhalen te horen. Helaas kunnen we nog steeds geen hoop en tijdsbestek geven wanneer we weer kunnen beginnen maar reken maar dat we er bovenop zitten. Want ook wij missen die gezellige dinsdagmiddagen en we missen zeker jullie aanwezigheid. Altijd gezellig, altijd een goed humeur, het klaverjassen werd vaak steeds fanatieker en de kaartenmakers en rummicubbers gingen rustig hun gang. Nog steeds ben ik elke dinsdagmiddag een beetje ontheemd, terwijl je zou denken het is nu al vanaf maart dat we niet meer bij elkaar komen, daar zou je nu toch wel aan gewend moeten zijn. Nou nee, ik in elk geval niet. Ik wil de tijd wel voorruit duwen, maar helaas, dit weekend is de tijd zelfs een uur achteruit gegaan. Pfffff, nog een uur langer in dit nare jaar 2020. Laten we met elkaar toch hopen dat 2021 een stuk beter wordt en dat we het virus onder controle krijgen.

Om de tijd te verdrijven ben ik maar kerstkaarten gaan maken. Het is misschien nog wel een beetje vroeg, maar aan de andere kant, het is zo december. Ik maak ze met Diamond Painting en ik ben er hartstikke trots op dat ik met mijn ellendige handen dit toch nog voor elkaar krijg.

Tot slot ontstaan in één van de vele slapeloze nachten van afgelopen week een klein gedichtje om over na te denken:

Het is onzin

Zegt het verstand

Het is wat het is

Zegt de Liefde

Het is ongeluk

Zegt de berekening

Het is alleen maar verdriet

Zegt de angst

Het is uitzichtloos

Zegt het inzicht….

Maar het is wat het is

En meer kunnen we er niet van maken!

Een hele lieve groet namens het complete bestuur van de Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, Secretaris

o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o

Zoals u in de vorige Dorpskettingen heeft kunnen lezen, worden er in het Dorpspunt vogelhuisjes gemaakt, die door het hele dorp verspreid gaan worden. Nou ja, gemaakt, de huisjes hebben hun vorm al, het enige wat u hoeft te doen, is ze een kleurtje geven. Ook u kunt hier natuurlijk aan mee doen! Moeilijk?? Dat valt best mee hoor, u hoeft echt niet te schilderen, de huisjes worden bedekt met een servet. Natuurlijk wordt hier gebruik gemaakt van een speciale techniek, maar onder de bezielende leiding van Elly de Waal, gaat het u zeker lukken. En…….. natuurlijk zit u op gepaste afstand van elkaar. En weet u? Het is gewoon om de week, op dinsdagmiddag om 14.00 uur.

Uiteindelijk zal Stompwijk er dan heel vrolijk en gezellig uit gaan zien. Nog vrolijker en gezelliger dan dat het nu al is. Omdat het de bedoeling is, om Stompwijk wat op te vrolijken, is dit voor u een gratis activiteit. Petra heeft een fonds gevonden, die de hele boel subsidieert. U betaalt alleen de koffie: 2 kopjes voor € 1,50. Bent u enthousiast geworden? Vraag uw buurvrouw, vriendin, of wie dan ook om mee te komen, want samen is gezelliger dan alleen. Houdt u de Dorpsketting in de gaten………. Of bel mij: 06-42 33 21 51.

Groetjes, Trees van Velzen, voorzitter