Een rustige week, dan heb ik het niet over het weer, want wat een storm een paar dagen. De boot schommelde heen en weer en gelukkig maar dat we beide geen last van zeeziekte hebben anders hadden we toch een probleem. Maar dit vind ik het fijne van het wonen op een boot, de wind giert er om heen, het water spat tegen de schoeiing en als je niet oplet glijden je pannen van het vuur. Heerlijk. Maar verder is er niet veel gebeurd. De persconferentie die gegeven werd was eigenlijk van te voren al helemaal uitgelekt en er was al bekend dat er weinig zou gebeuren qua versoepelingen. Beter, want we willen toch met z’n allen dat we ooit weer eens redelijk normaal kunnen leven? Wat mij betreft mag de lock down blijven totdat iedereen ingeënt is, ik ben me er van bewust dat dat nog een hele tijd is maar wie weet heeft het dan een keertje resultaat.

Om alvast toch het voorjaar in huis te halen zijn we al een beetje met plantjes en zo aan het rommelen. Nog wat vroeg maar vooral Henk kon niet wachten. Vorig jaar hebben we van één van onze lieve leden een wonderplant gehad. Die heeft het schitterend gedaan en we hebben de zaden eruit gehaald en bewaard. Nu was de tijd zo’n beetje aangebroken dat de zaden in het water konden en dan in een potje aarde. Maar je moet ze wel ruim in het water laten staan, maar mannetje ongeduld vond het na 1 dag genoeg en hup in de aarde. Maar zowaar, ze komen al op en beginnen te wortelen. Niet verwacht, maar het is zo leuk om te zien. Ik zal er een fotootje bij doen, kunnen jullie allemaal meegenieten. Nu staan ze dan nog in potjes, straks gaan ze naar buiten in de volle grond, daar doen ze het het beste. Om het hele proces mee te maken is zo leuk, we staan te juichen als we zien dat er weer een zaadje uitkomt.

Plant een zaadje elke dag,

Laat iets achter dat groeien mag

Alles dat je voelt dat groeit

Inclusief je zorgen

Richt je op wat je wilt dat bloeit

Dan heb je iets te plukken morgen

Een droom, een wens

Een overtuigend idee

Laat het bloeien en geef het mee

Afgelopen donderdag 12 maart had het de verjaardag van mijn vader geweest. 87 jaar zou hij geworden zijn. Elk jaar herdenken we deze dag, die toch bijzonder blijft. Vaak werden er op zijn verjaardag lammetjes geboren en aangezien onze meeste familie, in elk geval van de kant van mijn moeder, uit de stad komt was dat altijd weer een belevenis. Ik hoop dan ook altijd dat ik op 12 maart ergens een pasgeboren lammetje zie en ook dit jaar is het weer gelukt. Lammetjes waren ook de liefste beestjes van mijn vader, dan werd het lammetje geboren en zag je die stoere boer met z’n grote handen zo voorzichtig dat kleine lammetje vastpakken, dat beeld zal ik nooit vergeten. Ik vraag me af of ze in de hemel ook dieren hebben, en dan vooral schapen met lammetjes. Als je een kerststal ziet dan zie je beesten genoeg bij de kribbe, dus je zou zeggen van wel.

Zo kom je op mijn hobby, het painten. Ik ben bezig met een kerststal, die wil ik al jaren, maar we hebben daar eigenlijk geen ruimte voor. De oplossing is een painting, die lijst je in, hang je in de maand december aan de muur en daarna gaat ie weer voor een jaar onder het bed. Kost minimale ruimte en het is fantastisch om te doen. Inmiddels ben ik bij de schapen aangekomen, de lammetjes en dan gaan mijn gedachten toch even terug naar 25 jaar geleden, naar het beeld van mijn vader.

Dag pap, ooit zien wij elkaar weer als mijn tijd op aarde er ook opzit.

Lieve leden, namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk een hele fijne week en hou vol.

Agnes, secretaris

Zo zit je nog met z’n allen onder de kerstboom, nou ja met z’n vieren dan, en zo ben je onderweg naar Pasen. De 40 dagen tijd is begonnen, 17 februari ging de koektrommel op slot en de snoeppot werd verstopt. Nou ja, in gedachten dan want we kunnen toch echt niet 40 dagen zonder lekkere dingetjes te snoepen. Het gaat er maar om hoe snel de tijd gaat , de kerstboom is nauwelijks de deur uit en de paastakken kunnen er in. Zo maken we het toch een beetje gezellig in huis. Dat hebben we nodig, lekker eten en drinken en gezellig, waarschijnlijk met z’n tweetjes aan de paasbrunch. We blijven er maar om lachen maar eigenlijk is het om te huilen.

Wellicht heeft u het gezien op het journaal maar over een maandje is het de bedoeling dat de Corona zelftesten in de supermarkt liggen, tussen het brood, kaas, wc papier, maandverband en kroketten. Ik zie het helemaal voor me, je hebt net gegeten, leest nog even de krant en dan moet je naar de wc. Oh nou neem dan meteen die Corona test mee, sla je twee vliegen in 1 klap. Zit je op de wc met dat ding in je neus te peuteren en dan maar hopen dat je het goed doet anders moet je na een aantal dagen nog een keer getest worden, nu officieel. Weer zo’n staafje in je neus en wat ik begrepen heb is dat echt niet zo’n lekker gevoel. Nou ja, we zien het wel, ik denk dat ik ze in de supermarkt laat liggen waar ze liggen en rustig wacht tot ik aan de beurt ben. Of zou het een 1 april grap zijn???

En ondanks dat de IJsheiligen nog niet in zicht zijn konden we het vorige week met het mooie weer toch niet laten om alvast met wat plantjes aan de gang te gang te gaan. Om ze vervolgens deze week met dezelfde gang weer binnen te halen want er werd vorst voorspeld. En inderdaad, het heeft toch weer een paar dagen gevroren. Dus blij dat we alles weer naar binnen hebben gehaald. Tja, kan je niet wachten heb je dubbel werk. Maar het lonkte zo en het zag er zo gezellig uit. Hoewel de pit van de avocado twijfelachtig is, ik weet niet of dit het gaat doen. Een van onze leden doet met ons mee met de avocado pit en zij heeft hetzelfde probleem. Maar het is leuk om te experimenteren, lukt het dan zijn we helemaal blij , lukt het niet gaan we gewoon weer opnieuw beginnen.  Maar het blijkt ook maar weer, haastige spoed is zelden goed.

Onder onze leden zijn een aantal (ernstig) zieken. Bij deze willen we hen een extra hart onder de riem steken en beterschap wensen. We hopen jullie allemaal ooit weer gezond en wel op de dinsdagmiddag soos  terug te zien. Dat zal niet voor iedereen lukken maar onderstaand gedichtje is voor iedereen.

Al die aandacht is best wel fijn,

Het is alleen vervelend dat je daarvoor ziek moet zijn.

Het liefst ben je bezig, altijd in touw

Toch moet je nu even rust nemen en loslaten,

Dat is beter voor jou

Extra zorg is het beste medicijn,

Laat je maar vertroetelen

Door mensen die graag bij je zijn.

Een lieve groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris                    

Vrijdag 26 februari, het bestuur van de Ouderen Soos Stompwijk was al vroeg uit bed en als ik voor mijzelf spreek zowaar een beetje zenuwachtig! Er stond namelijk iets leuks op het programma, waar we onze leden heel blij mee gingen maken. Dat hoopten we tenminste. Kon het twee weken geleden niet doorgaan vanwege het hele koude weer, deze vrijdag scheen de zon volop, de vogels floten en we hadden er zin in. Dus vroeg op pad om cadeautjes bij Jan op te halen, die waren daar keurig afgeleverd door Ingrid van de Passie en op pad. Wat was het fijn om jullie weer te zien, heerlijk even bij praten, hier en daar een bakkie gedaan, keurig met mondkapje op en natuurlijk een bakje Blauwe Druifjes achtergelaten. Dat viel bij iedereen in goede aarde, het bracht het voorjaar in huis en we werden er allemaal vrolijk van. Lieve leden, zo fijn om weer even bijgepraat te hebben, inmiddels hebben we elkaar al een jaar niet meer gezien op de dinsdagmiddagen dus af en toe een attentie is dan wel op zijn plaats.

We hopen heel stiekem dat we toch dit jaar nog weer kunnen opstarten en zonder valse hoop te geven wellicht na de zomer vakantie???? Wat zou dat weer heerlijk zijn.  In elk geval tot een volgende keer!!!

Het weer was wel niet zo mooi als was voorspeld maar toch mooi genoeg om al even buiten te zitten of om lekker in de tuin bezig te zijn. Je zag de mensen weer wandelen en fietsen, iedereen kwam zijn huisje weer uit. Broodnodig want de hele situatie met het Covid-19 virus gaat nu toch wel erg lang duren en dat ga je merken. Het is dus fijn dat we het voorjaar kunnen verwelkomen en naar buiten kunnen. Maar ook nu geldt, voor iedereen, wel volgens de regels. Ik begrijp nog steeds niet dat er mensen zijn die de drukte opzoeken. Zonder iemand te beschuldigen zagen we afgelopen weekend beelden op televisie van mensen in allerlei parken, kleedje op de grond, picknickmand en een muziekje mee en genieten. Niets mis mee maar hou je aan de regels, anderhalve meter afstand en een mondkapje op. Als je wat wilt eten of drinken doe je dat even af maar daarna weer op. Echt, ik snap het dat men er op uit wil, zeker als je in een klein flatje woont met een paar kinderen maar om het virus onder controle te krijgen en te houden blijf dan voorzichtig en ga niet hutje mutje elkaar opzoeken.

Dan was er de persconferentie van afgelopen dinsdag. Heel voorzichtig wat versoepelingen die je nauwelijks versoepelingen kunt noemen en om de pijn bij verschillende doelgroepen te verzachten had men beter niets kunnen doen. Maar de druk van het volk wordt groter, ze pikken het niet langer en gaan hun eigen gang. En dan werk je het probleem juist in de hand. Maar wederom is de horeca het grootste slachtoffer, die moeten hun deuren dicht houden en ook de terrassen mogen niet open op straffe van hoge boetes. Maar menig terras kan veiliger open dan dat de mensen zelfstanding oplossingen gaan zoeken, dus tja wat is nu wijsheid. Het is en blijft moeilijk en dat zal nog wel een tijdje zo duren.

Afgelopen week hadden we wat kwasten, plamuur en afplaktape nodig, normaal heb je altijd wel iets in de schuur maar nu natuurlijk helemaal niets. Dus wij achter de computer, de bouwmarkt in de buurt opgezocht en besteld wat we nodig hadden. We kregen keurig een mailtje met het tijdstip waarop we het dezelfde dag nog konden halen. Dus ik naar de bouwmarkt. Het zag er ongezellig, donker uit, achter de balie stond 1 persoon en ik was de enige klant. Het werkte prima hoor, ik gaf mijn afhaalnummer door en op de stelling stond alles klaar en binnen een paar minuten stond ik weer buiten. Maar of dat nou de oplossing is? Ik had voor € 20 aan spullen, ik weet natuurlijk niet wat er de rest van de dag verkocht is maar daar kan je toch eigenlijk niet voor open gaan. Maar ze zullen waarschijnlijk denken, beter iets dan niets

In deze moeilijke tijd hebben we allemaal wel eens een keer iemand nodig die er voor je is en dat mag best genoemd worden:

Wat jij mij hebt gegeven

Is dat ik heb mogen zien

Dat tussen al de donder en de regen

Mensen zijn zoals jij

De lichtjes in mijn leven

Lieve leden wij kunnen er weer even tegenaan en hopen jullie ook. Tot volgende week! Een lieve groet van het complete bestuur van de Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

p.s.: wat wel weer leuk is om te zien dat mensen steeds creatiever worden, ook op een veilige manier.  Ik zag van de week op televisie kindjes die konden afzwemmen in een zeecontainer omdat het binnenbad niet open mag en het buiten nog te koud is. De ouders moesten in de auto wachten op de parkeerplaats tot hun kind de zeecontainer uitkwam met het zo felbegeerde diploma en een medaille. Kijk daar kan ik nou wel van genieten!!

Was het vorige week nog -10, lag er een dik pak sneeuw en waaide er een stevige ijskoude wind, deze week verdween de sneeuw in rap tempo, binnen twee dagen was alles weg en elke dag werd het wat warmer. Wat een heerlijkheid. Gewoon weer naar buiten zonder eerst je Eskimopak en je moonboots aan te hoeven maar genieten van de eerste voorzichtige zonnestralen. Geen bevroren eieren in het kippenhok en ook het water van de vogels was niet meer bevroren zodat ze weer lekker hun dagelijkse badje konden nemen. Kortom, hopelijk hebben we met deze ene week de winter gehad. Maar zeg het nooit te hard, want de natuur is grillig en doet wat ze zelf wil. Het mooie was wel dat er volop geschaatst kon worden, een prachtig gezicht op de Does, een lange sliert van schaatsers en zo druk dat ik het dorp niet eens kon inkomen nadat ik bij mijn moedertje was geweest. Iedereen nam het ervan, zodra het kon even uit huis, even uit de sleur en een hele frisse neus halen. Begrijpelijk maar ook weer niet, want er zijn nog steeds Corona regels van kracht. Nu denkt u misschien daar heb je haar weer met d’r Corona, maar we willen er toch graag van af? Dan moeten we er wel wat van laten, zelfs al is het deze sneeuw en schaatspret, iets wat niet vaak voorkomt. Keuzes maken en voors en tegens tegen elkaar afwegen, het is zo moeilijk allemaal.

Het enten tegen het Covid-19 virus is nu echt goed op gang gekomen, zeker voor de mensen op leeftijd. De jongeren zullen nog even moeten wachten. Ik hoor aan alle kanten dat men de eerste spuit inmiddels gekregen heeft, nu is het wachten op de tweede. De enige klacht die ik eigenlijk hoor is een paar dagen een stijve arm maar verder niets. Vanuit Stompwijk moeten de mensen naar het ADO Stadion en het schijnt allemaal goed te lopen. Heb nog niet gehoord dat de naalden op waren, of het vaccin niet koel genoeg bewaard dus dit is wellicht een keer goed geregeld. En nu doorgaan zodat iedereen, jong of oud, zo snel mogelijk hun prikken gehad hebben. Zelf heb ik er flink over na moeten denken, zal ik wel of zal ik niet? Ik spuit al zoveel rommel in mijn lijf, ik slik al zoveel pillen, wat is de werken van de spuit tegen het Covid-19 virus op mijn andere spuiten? Na een goed gesprek met de huisarts besloten mij toch maar te laten enten, is het niet voor mijzelf dan is het in elk geval voor een ander en kan mij nooit verweten worden dat ik iemand besmet heb omdat ik mij niet heb laten enten.

Buiten het enten is ook de Avondklok een veelbesproken onderwerp, moet deze nu blijven of niet. De rechter moest er zelfs aan te pas komen, die oordeelde dat de avondklok per direct afgeschaft werd waarop het kabinet meteen in hoger beroep ging en er een nieuwe wet uit de grond werd gestampt die alle uitspraken van de rechter overschrijd. Volgende week dient het hoger beroep en zou de uitspraak zijn, maar dat is nu eigenlijk niet meer nodig als gevolg van die nieuwe wet.

Dan zijn er ook nog ministers die te pas en te onpas hun eigen opgestelde regels overtreden en daarvoor openlijk hun excuses aanbieden op tv. Kortom, een rommeltje en we zullen zien waar het eindigt. We proberen met elkaar de moed erin te houden, want het is toch wel de bedoeling dat we ooit weer gezellig op de dinsdagmiddag gaan klaverjassen, kaarten maken en rummicubben en voor een aantal leden een half uurtje de benen in de lucht te gooien onder de bezielende leiding van Maria. Dat is ons doel, daar gaan we voor en daarom houden we het vol!

Hou vol

En voel je goed

Vind kracht

In jou

Geloof

In jezelf

Heb hoop

En Vertrouw

Een lieve groet namens het bestuur

Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Koning Winter regeerde deze week het land met strenge hand. Wat een kou, wat een vorst en wat een sneeuw. Lang geleden dat de wereld zo wonderlijk wit was, een prachtig gezicht maar ook helaas veel ongemakken. Zelfs het eenvoudige klusje van de kippen voeren en eitjes rapen werd een hele onderneming. Dik aankleden naar beneden schuifelen, het water ontdooien, eten geven en 1 dag haalden we de eitjes bevroren uit het hok. Die konden dus rechtstreeks de kliko in. Dan maar wat extra hooi in het hok zodat ze een lekker warm nestje konden maken en de rest van de week geen last meer gehad. We zaten er wel bovenop hoor, wat de kippies deden dat deden wij ook en zo haalden we toch steeds warme eitjes onder hun kontjes vandaan!

Maar persoonlijk ben ik blij dat het weer gaat dooien, de kou is funest voor mijn lijf en ben aan alle kanten stram en stijf. Dus we gaan gewoon weer door onderweg naar de lente! Wij hopen in elk geval dat er geen leden in de sneeuw gevallen zijn, benen of heupen gebroken, maar we hebben niets gehoord dus we gaan ervan uit dat iedereen heel is gebleven.

Dan is ook in Stompwijk het vaccineren tegen het Covid-19 virus begonnen. Mijn eigen moedertje heeft ook de eerste prik gehad, ze moest ervoor naar het Ado stadion om 19.00 uur ’s avonds. Het liep als een trein, de spuit zat er zo in, daarna moest ze even een kwartier wachten in een leunstoel en kon mijn zus de pas ophalen waarop stond dat ze de eerste vaccinatie gehad had en de afspraak voor de 2e op 19 maart. Buiten een beetje een stijve arm heeft ze verder nergens last van dus dat gaat wel goed komen. Ook het eerste lid van ons bestuur heeft de eerste prik gehad, toch wel een beetje bijzonder vind ik. Voor ons zal het nog wel even duren voordat we aan de beurt zijn, we zijn dan wel ziek maar zijn nog jong en eerst zijn de ouderen aan de beurt. We wachten geduldig.

Verder was het dus een rustige week, buiten had je eigenlijk niets te zoeken dus maken we het binnen maar gezellig, houtkachel lekker aan, troost eten, aan onze hobby werken en een filmpje kijken op Netflix. Dan komen we de dagen ook wel door. De hotline met mijn moeder was dag en nacht open, elke flintertje nieuws werd uitgebreid besproken.

Ik moet echt een compliment aan de redactie van de Dorpsketting maken, wat een prachtige ketting vorige week. Vol met foto’s van sneeuwpret, prachtige vergezichten en grappige foto’s van mens en dier die genoten. Schitterend gedaan, ik heb begrepen dat het een hele klus was maar, en ik denk dat ik voor alle lezers spreek, het was een genot om de Ketting te lezen. Heb dat dan ook meerdere keren gedaan, want als e het maar één keer doet dan mis je een heleboel. Steeds zie je weer een andere foto of lees je weer een ander nieuwtje. Chapeau!!

Hopelijk kunnen we vanaf volgende week heel rustig richting onderstaande gedachte gaan:

Met mijn snoetje in de zon,

Met een wijntje, lekker fris

Zou ik heel even vergeten

Dat het nog winter is

Duw jouw warmte hart

Eens dichter tegen mij aan

Zodat mijn koude lichaam zich kan verwarmen

En in jouw ritme mee kan gaan

Het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk wenst al haar leden een hele fijne week, blijf gezond en weet dat we aan jullie denken.

Agnes, secretaris

P.S.: Ik ben nog steeds dagelijks telefonisch bereikbaar voor een praatje, al dan niet met een lach en een traan. Dus als ik u niet bel, schroom niet en bel mij. Ik kijk er naar uit. 06-43412445

C’est La Vie, zo is het leven,

Je krijgt het slechts te leen,

Voor heel even……

Heb ik het vorige week in mijn praatje over hoe we de moed erin kunnen houden, om te genieten van de dingen die er op je pad komen, ook al zijn ze nog zo klein, deze week begin ik mijn praatje helaas heel anders.

Op 3 februari kregen wij het droeve bericht dat de schoonzoon van één van onze lieve leden veel te jong, op leeftijd van 53 jaar, is overleden. Dan staat de wereld even stil en word je met beide benen weer vol op de grond gezet. Waarom? Dan kan je toch echt niet meer genieten van het leven, je kan genieten van de herinneringen die hij achterliet maar daar is het nu nog veel te vroeg voor. Hij laat een lieve vrouw en veel te jong gezin achter……Het bestuur Ouderen Soos Stompwijk wenst alle nabestaanden heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.

Dan is het moeilijk om een omslag te maken naar toch weer een positief onderwerp, eigenlijk vind ik het niet passend maar het grote cliché dat het leven doorgaat is een feit. A.s. zondag is het Valentijn, de dag van de Liefde. Liefde kent vele facetten, hoeft niet perse tussen man en vrouw te zijn, maar kan broertje, zusje zijn, neefje, nichtje, collega’s, buurtjes  en zelfs tussen mens en dier. De mogelijkheden zijn eindeloos. Hoe Valentijnsdag ontstaan is weten we eigenlijk niet precies. Er doen vele verhalen de ronde. De meeste mensen geloven dat het de dag is dat Priester Valentius stierf, een Romeinse priester die zich had bekeerd tot het christendom. Valentius was een goed mens en hielp mensen die het moeilijk hadden en wel een steuntje in de rug konden gebruiken. Tegenwoordig is het vooral een commercieel feest, kon het vroeger nog af met een bloemetje of een klein cadeautje, tegenwoordig kunnen de cadeaus niet groot genoeg zijn. Ik hou het meer bij de kleine cadeautjes, maar kan mij wel voorstellen dat er mensen zijn die wat groter uitpakken, zeker nu  is het toch even een lichtpuntje in  een onzeker en raar jaar. Geniet van deze dag en wees een beetje extra lief voor elkaar. En vergeet niet, een cadeautje hoeft echt niet groot te zijn om te laten blijken dat je om een ander geeft.

Dan schijnt het zo te zijn dat we deze week bar en boos winterweer krijgen. Dachten we al heel voorzichtig aan het voorjaar, de eerste zonnestralen, lekker weer naar buiten, de tuin weer onder handen nemen, het ziet er naar uit dat we daar nog even mee moeten wachten. Het heeft ook wel weer wat, een wondere, witte, stille wereld en de meeste 11 steden tochten zijn in het verleden in januari/februari gereden, maar toch…..we zijn er zo aan toe na de lock-down en alle maatregelen tegen het Coronavirus. We zullen zien of we nog een mooie sneeuwpop kunnen bouwen en natuurlijk is het vooral voor de kinderen genieten. Pas maar op, je hebt zo een sneeuwbal in je nek haha. Maar in elk geval lieve leden, geniet van het eventuele mooie wintergezicht maar pas op als u naar buiten gaat. Blijf liever binnen want een val is zo gebeurd en vaak is dan het leed niet te overzien. En in het kader van Valentijnsdag en het Coronavirus is er altijd wel een jonger iemand die een boodschapje wil doen wil het nodig zijn.

Wij wensen jullie een hele fijne week, wellicht met een lach en/of een traan en zorg goed voor elkaar.

Het boek is geschreven,

nog voor het is verteld

het verhaal van het leven

grotendeels voorspeld

Dit keer doe ik het anders

het geschreven boek is uit

dit keer doe ik het anders

ik schrijf mijn verhaal niet meer vooruit…….

Een liefdevolle groet namens het complete bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Aanvulling Agnes’ wekelijks praatje

De mens wikt en god beschikt…..een gevleugelde uitspraak van mijn oma die toch regelmatig voorbijkomt.

Zo ook deze week.

Hadden wij als bestuur van de Ouderen Soos weer een leuke actie bedacht in het kader van Valentijn en het naderende voorjaar, gaat het dik sneeuwen en 10 graden vriezen…… Dat is op zich niet zo erg natuurlijk en kan prachtige plaatjes opleveren, maar voor onze actie is het funest en vandaar dat we dan ook besloten hebben de verrassing twee weken uit te stellen. Dus helaas zien jullie ons deze week niet aan de deur verschijnen met iets leuks en een mooie, zelfgemaakte kaart. Over die kaarten wil ik nog even zeggen dat die gebaseerd waren op Valentijn, maar om die nou weg te gooien of een jaar in de kast te laten liggen is ook zonde, dus die doen we er over twee weken gewoon bij en vieren we gewoon wat later de dag van de Liefde. We hopen op jullie begrip, we vinden het ontzettend jammer en hadden er ook heel veel zin in maar het moet wel kunnen.

Dus zonder koning winter zien we jullie hopelijk over twee weken.

Toch een hele fijne (Valentijnsdag) dag en een lieve groet namens bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Trees, Aad, Jan, Agnes, Sjaan en Marijke

geluk vind je niet in de morgen

en niet op een later moment

geluk vind je in blij zijn met wat je hebt

en wie je bent

geluk vind je niet in groter,

niet in duurder, niet in meer,

geluk vind je in kunnen genieten,

daar vind je het keer op keer

Dat valt niet altijd mee maar soms komt er iets op het juiste moment op je pad, waar je het geluk vind waar je zo op zoek naar bent. Zo ook de advertentie van de Ouderen Soos Stompwijk waarin zij een nieuwe secretaris zochten. Inmiddels is dat alweer een jaar geleden en dat betekent dus dat ik alweer een jaar ‘in dienst’ ben! Na een lange moeilijke periode was ik weer zover hersteld dat ik weer zin had om wat te doen en toen ik die advertentie zag staan dacht ik Bingo! Die is voor mij. Zo gezegd, zo gedaan, zo gebeld en de week erop gegaan! Wel een beetje zenuwachtig maar ik werd met zoveel liefde en blijdschap binnengehaald, zowel door het bestuur als jullie, leden, dat was gewoon hartverwarmend en dat gevoel kan ik zo nog terug halen. Eigenlijk was ik al snel gewend, ik vond mijn plekje wel totdat na anderhalve maand het Corona Virus roet in het eten gooide en we onze gezellige dinsdagmiddagen moesten staken vanwege besmettingsgevaar. Dat wil niet zeggen dat hiermee alweer een einde kwam aan mijn ‘dienstverband’ nee misschien werd deze nog wel intenser dan voorheen. We konden dan wel niet meer klaverjassen, rummicubben, kaarten maken en bewegen op muziek, dat betekende echter niet dat we onze leden vergaten en we gingen dan ook regelmatig op pad met bloemetjes, kaartjes, plantjes, kerst en sinterklaascadeautjes. Ik stelde mijn telefoonnummer beschikbaar waarop leden altijd mochten bellen om hun hart te luchten, een praatje te maken, samen te lachen en samen te huilen. Na een wat moeizaam begin kwam het toch goed van de grond en nog steeds wordt er regelmatig door diverse leden gebeld. En de leden vergaten ons ook niet, kaartjes, gedichtjes en als we elkaar tegen kwamen even een praatje en een dankjewel. Vergaderen mochten we als bestuur ook niet meer, dus al het contact ging via de mail, app of telefoon wat soms hilarische situaties opleverde maar ook wel eens elkaar niet begrijpen. Het was een raar jaar, heel anders dan ik mij had voorgesteld maar ik had het niet willen missen. Nu ga ik het tweede jaar als secretaris in en het lijkt erop dat ook dit jaar we nog niet kunnen starten en dus gaan we gewoon verder met aandacht geven aan onze leden, die dat zo verdienen. Lieve leden, dank jullie wel voor jullie lieve ontvangst een jaar geleden, dat maakte dat ik me zo snel thuis voelde bij jullie. En dit jaar gaan we gewoon door.

Vorige week donderdag was het de dag van de knuffel. Reden genoeg voor Radio Midvliet om knuffels uit te delen aan inwoners van Leidschendam, Stompwijk, Voorburg en Wassenaar. Ik had het wel gelezen, maar ja ik woon in Hoogmade en had dus ook helemaal niet gedacht dat iemand mij zou opgeven. Maar dat is wel gebeurd, achteraf bleken er twee mensen te zijn die mij genoemd hadden en laat ik nou bij de genomineerden gekozen worden. Ook dit kwam weer precies op het juiste moment, na een moeilijke periode doen de twee knuffels van Radio Midvliet mij meer dan goed. Ze werden netjes bij mijn moeder afgeleverd en die bracht ze weer bij mij. Echt vreselijk lief, iedereen die aan deze actie heeft meegeholpen verdient dan ook een dikke pluim. En zo zie je maar dat een relatief klein gebaar heel groot kan zijn.

Dat waren al twee leuke dingen afgelopen week en ik weet er nog eentje, de maand januari is voorbij!!! Jippie!!!! ’s Morgens merk je het nog niet zo erg maar ’s avonds is het alweer wat langer licht. Heerlijk. Het weer laat nog te wensen over, het was nog flink koud afgelopen week maar toch zat er ook een dag tussen zonder wind en met een heerlijk zonnetje dus m’n scootmobiel werd weer van stal gehaald en ik trok lekker de polder in. Heerlijk m’n hoofd leeg maken, genieten van al het moois wat de polder toch alweer te bieden heeft en regelmatig even stil staan voor een fotootje. Als ik dan weer thuis kwam maakte ik een grote beker warme chocomel en ging naast de kachel zitten, zo kon ik weer helemaal bijkomen.

Een lieve groet namens het bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Drie maal recht is scheepsrecht…..

Schrijf ik in mijn wekelijkse praatje van de Ouderen Soos dat een klein gebaar iets groots teweeg kan brengen, krijg ik deze week op de valreep nog een heel lief kaartje, zelf gemaakt, met lieve woorden erin.

Dus dat zijn drie dingen die deze week tot een fijne week hebben gemaakt. Mooi te lezen dat wat we in deze tijd doen gewaardeerd wordt en dat alle wekelijkse praatjes bewaard worden en tot een boekje worden gemaakt.

Maakster van dit mooie kaartje en schrijfster van de lieve woorden namens alle bestuursleden van de Ouderen Soos bedankt!

Schreef ik vorige week dat het een bewogen week was geweest, deze week was zo mogelijk nog erger! Zo leef je op je gemakje je leventje, je doet je ding, je hobby, het huishouden en zo zit je zo goed als opgesloten, inmiddels al bijna een jaar, als gevolg van een virus en heb je te maken met een avondklok!! Het moet niet gekker worden. Nou heb ik er zelf niet zoveel last, wij komen ’s avonds na 17.00 uur standaard toch niet meer buiten, zeker in de winter, maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die er wel problemen mee hebben. De lijst met uitzonderingen is dan ook eindeloos, maar voor elke uitzondering moet je wel weer een bewijs hebben dat die uitzondering voor jou geldt.

Mensen halen massaal een hond uit het asiel zodat ze een reden hebben om elk moment van de avond buiten te mogen zijn. Het ergste is dat die honden na afloop van de avondklok waarschijnlijk ook weer massaal naar het asiel teruggebracht worden, want dan zijn ze niet meer nodig. Er was van de week iemand op tv die een honden opvang had en bij het opstaan al net zoveel aanvragen voor een hond had als hij normaal de hele dag had. Hij werkt er niet aan mee, maar ja dan gaan ze gewoon naar een ander, die wel mee werkt. Triest. Zijn er geen kinderen de dupe ergens van zijn het wel huisdieren.

Wat was het koud he vorige week! Ik ben wel heel dapper 3 x een rondje door de polder gegaan maar ik leek wel een eskimo, zo goed had ik mij aangekleed. Maar toch even die frisse neus halen, in dit geval letterlijk en figuurlijk, weegt dan toch niet op tegen de kou. Er was een dag dat ik me eindelijk helemaal had ingepakt, 2 paar sokken, laarzen, legging en joggingbroek, t shirt, twee truien, dikke jas, sjaal, wanten….kom ik buiten regent het!!!! Wel niet hard maar hard genoeg om nat te worden. Maar ik ben toch gegaan, ga me niet een half uur aankleden om me vervolgens binnen een minuut weer uit te kleden. Gelukkig werd het onderweg droog en heb ik toch nog even kunnen genieten. Hier en daar zie je toch alweer het nieuwe groen, knoppen aan de bomen en als je dan heeeeeeeel diep ademhaalt ruik je een heel klein beetje het voorjaar. Dus lieve leden, als het even kan, blijf niet binnen zitten maar trek er even op uit, hoeft heus geen uren te zijn al is het maar een kwartiertje.

Ieder nadeel heeft zijn voordeel, doordat we nu niet zoveel kunnen word je toch wat creatiever en ga je dingen doen die je anders helemaal niet kan. Nu zei mijn oma vroeger: “je kan alles als je maar wilt”, en dus heb ik me afgelopen week ertoe aangezet om kaarten te gaan maken. Met spulletjes die mijn zus over had kwamen er steeds mooiere creaties uit mijn handen. Ik stond er zelf van te kijken en werd er steeds enthousiaster van. Dat mijn handen inmiddels krom staan en twee keer zo dik zijn als normaal ach, dat is een bijzaak die ik graag op de koop toe neem. Zelfs mijn painting moest er even voor wijken en dat wil heel wat zeggen want die laat ik niet snel liggen. Dus er komen ook goede dingen uit het virus voort. Zo moest ik afgelopen week ook bloed laten prikken in het HAGA ziekenhuis, normaal gesproken kan je zo binnen lopen. Maar dat is altijd een drama, het is altijd mega druk en soms zit je wel een uur te wachten voordat je aan de beurt bent. Nu gaat alles op afspraak, nou perfect. Ik had een afspraak om 8.55 uur, werd ook precies op die tijd binnen geroepen en drie buisjes en 5 minuten later zat ik weer in de auto. Ideaal, ik hoop dat ze dat erin houden ook als het corona virus onder controle is.

Lieve leden, we gaan gelukkig de goede kant van het jaar weer op, de maand januari is zo goed als voorbij en we hebben weer zicht op warmte en langer licht.

Als je in het bos

de stilte om je heen kunt voelen

bomen in elke kleur kan bewonderen

dan heeft de natuur jouw hart zachtjes aangeraakt

en we weten dat het leven niet altijd over rozen gaat

er komen altijd tegenslagen

we zullen ze moedig dragen

want als je de natuur kan voelen

weet je dat je daar voor open staat!

Een lieve groet namens het complete bestuur Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

En toen was daar de eerste sneeuw van 2021!! Nou ja, sneeuw….het mag de naam eigenlijk niet hebben maar het was wit, kwam uit de lucht en bleef zelfs even liggen. Het was al een paar dagen aangekondigd en je voelde het in de lucht…. Het was ijs en ijs koud, grauw en grijs. Maar ja eerst zien en dan geloven en nu zondagmorgen heel vroeg is het ook alweer weg. Maar eventjes was het een prachtige wondere witte wereld en zeker in de polder zo stil en vredig. Wij van het bestuur hopen wel dat onze leden allemaal lekker binnen bij de kachel zijn gebleven en dat er geen benen of armen gebroken zijn bij een wandelingetje om een frisse neus te halen of om even te genieten van de mooie natuur.

Het was een bewogen week. Het virus woekert nog steeds onverminderd voort en het kabinet trad af vanwege de toeslagen affaire. Toeslagen affaire? Als je geen (klein) kinderen hebt ben je daar misschien iets minder van op de hoogte maar we hebben ons binnen no time even bij laten praten want je kon geen tv of radio aanzetten of het ging over de val van het kabinet. Wat heb ik gelachen toen ex-minister Wiebus na zijn aftreden toch nog gewoon in zijn dienstauto stapte om naar huis te gaan en ex-premier Rutte op zijn fietsje naar de koning ging om het ontslag van zijn kabinet aan te bieden. Een groter verschil kan er niet zijn. Maar ook zag ik dat Rutte nodig naar de kapper moest en dan denk je… ach hij is ook maar een mens die dit allemaal niet heeft gewild. Maar ja, het geeft wel een probleem bij de aankomende verkiezingen, Rutte blijft lijsttrekker bij de VVD maar op wie moet je dan verder stemmen? Nou ja, wie dan leeft, wie dan zorgt zullen we maar denken.

Het nieuwbouwproject van Weidezorg in Zoeterwoude vordert gestaag en er zijn al diverse mensen, ook leden van onze Ouderen Soos richting Zoeterwoude vertrokken. Ik ging daar afgelopen week even een kaartje in de bus doen en ik moet zeggen, aan de buitenkant ziet het er gelikt uit. Ik ben niet binnen geweest, dat komt binnenkort, maar daar zal het ongetwijfeld niet anders zijn. Wij wensen alle Stompwijkers, lid of geen lid van onze Ouderen Soos, heel veel woonplezier en dat jullie nog maar vele jaren mogen genieten van alle faciliteiten die Weidezorg biedt. Het is jullie van harte gegund, al zullen we jullie op Stompwijk wel missen. Want ook al liggen wij met de Soos stil, een boodschapje in de supermarkt of een wandelingetje werd toch ook gedaan en dan kwam je elkaar toch regelmatig tegen, een groet, een praatje, een blijk van herkenning. Maar Zoeterwoude ligt niet zo ver van Stompwijk dus we zullen elkaar vast nog wel eens zien of opzoeken.

Speciaal voor jullie is onderstaand gedichtje tot stand gekomen, de slapeloze nachten zijn deze  week op 1 hand niet te tellen geweest dus is er weer een mooi steuntje in de rug ontstaan.

Een nieuwe plek,

Een nieuw avontuur

Een ander dak, een andere muur

En zelfs een nieuwe buur

Een nieuwe plek

Vanaf nu een feit

Brengt je veiligheid en stabiliteit

Een frisse wind

Spannend en fijn

Een plek waar je jezelf kan en mag zijn

Hopelijk samen, anders alleen

Maar nooit eenzaam met zoveel mensen om je heen.

Een hele lieve groet van het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Trees, Aad, Jan, Agnes, Sjaan en Marijke