Een nieuw jaar met hopelijk weer veel oude verhalen voor en door Stompwijkers. De allernieuwste uitgave van Stompwiic is aan het eind van het jaar bij de donateurs door de bus gedaan en we hebben al wat leuke reacties mogen ontvangen. Helaas hebben zich ook een aantal donateurs afgemeld, jammer, maar soms moeten er keuzes gemaakt worden en we hopen dat zij ons in ieder geval blijven volgen op de beeldbank www.oudstompwijk.nl of via de nieuwsbrief
Het drukken van de boekjes is de laatste jaren een stuk duurder geworden en daarom hebben wij het donateurschap vorig jaar aangepast naar € 15,— in Stompwijk en naar € 25,— buiten Stompwijk. Aan de kwaliteit willen wij niets veranderen en we hopen dat dit gewaardeerd wordt. In aflevering 26 kunnen jullie het verhaal lezen van de thuiskomst van Piet van den Bosch uit Indië waar hij deelgenomen had aan de ‘politionele acties’ , met foto’s uit 1950 van een warm welkom in Stompwijk. Het hele dorp liep uit om hem te begroeten. Verder een uitgebreid verslag over het jubilerende Transportbedrijf De Haas, 60 jaar jong en 40 jaar op het Klaverblad, wat hebben zij veel meegemaakt in al die jaren op de weg en wat is er veel veranderd in die branche. Het feestje is gevierd, maar de verhalen blijven boeien. Met nog wat andere verhalen is het weer een leuke toevoeging bij alle herinneringen aan vroeger. Van de foto op de achterkant van het boekje van de onbekende rietdekker is inmiddels bekend wie het is en hier wordt in de volgende uitgave op ingegaan.
Hebben jullie nog leuke herinneringen, foto’s, bidprentjes of een mooi verhaal, deel het met ons zodat het voor de toekomst bewaard blijft.
Ria Luiten
Foto van het dorp met drone is gemaakt door Jos de Groot.
Stichting Oud Stompwijk wenst alle leden, donateurs en liefhebbers van mooie foto’s en verhalen uit het verleden van Stompwijk een paar gezellige Kerstdagen met veel leesplezier van deze Dorpsketting en uiteraard ook van ons blad de Stompwiic. Deze week wordt uitgave nummer 26 bij jullie door de bus gedaan. Wil je ook op de hoogte blijven of iemand verrassen met een lidmaatschap onder de kerstboom, het kan nog geregeld worden.
Kijk op www.oudstompwijk.nl voor meer informatie. Kijk ook eens op de beeldbank, bij de foto’s of bij de bidprentjes die ook langzaam maar zeker aangevuld worden. Gratis abonneren op de nieuwsbrief kan ook via deze site. Een mooie jaarwisseling waarbij veel herinneringen van afgelopen jaar, maar zeker ook van alle voorgaande jaren opgehaald worden.
Wij wensen jullie een sprankelend en gezond 2023!
Blijf genieten met elkaar in en buiten ons mooie dorp waar voor veel mensen de roots liggen, wij hopen jullie nog veel bijzondere nieuwe verhalen uit het verleden te kunnen vertellen via foto of verhaal.
Bestuur STOS
Truus, Aad, Ria, Pedro, Margret, Annita en ons erelid Gerard Suijten
Onderstaand verhaal verscheen eerder in de Nieuwsbrief van Stichting Oud Stompwijk.
We leven in een kleine wereld hoor ik wel eens en dat beaam ik altijd volmondig. Ooit ging ik op een terrasje in Brugge iets drinken en kwam terecht naast het tafeltje van een oud-huisgenoot uit mijn studietijd. Dezelfde plek, dezelfde tijd; we leven in een kleine wereld. Ik weet zeker dat velen onder ons ook dit soort ervaringen hebben.
Maar soms is het niet de persoonlijke relatie, maar een ‘plaatselijke’. Voordat ik hier op in ga, moet ik wel even kwijt dat ik op de vraag ‘waar kom je vandaan?’ altijd antwoordt met ‘Stompwijk’. Stompwijk? Ja, een dorpje gelegen tussen Zoetermeer en Leiden, leg ik dan uit. En dat is altijd voldoende. Maar het kan anders gaan.
In april jongstleden verbleven wij een kleine week in Drenthe met schoonzus en een broer die een bijzondere belangstelling heeft voor de imkerij. Tijdens een bezoek aan één van de historische panden in museumdorp Orvelte kwamen wij terecht in een deel van een huis waar de vroegere manieren van bijenteelt in Drenthe werden getoond. Wij raakten in gesprek met de vrijwilliger die geacht werd daar het een en ander over te vertellen. Een uitermate deskundig man. Naarmate het gesprek vorderde, informeerde de vrijwilliger waar wij dan zoal vandaan kwamen? Stompwijk, en het zinnetje ‘een dorpje gelegen tussen Zoetermeer en Leiden’ borrelde al op, maar hoefde niet uitgesproken te worden. Ah! Kolibri! Bestaat dat nog? Ja dat bestaat nog. En binnen een seconde schakelde de man over naar een enthousiast verhaal over zijn jonge jaren en zijn plezierige tijd toen hij nog zeilde met een zeiljacht van Kolibri-jachtbouw.
Tijdens de vakantieweken in juni/juli verbleven wij in de kop van Overijssel, meer bijzonder in het gebied van de Weerribben. Prachtig! En een rondvaart door die Weerribben in een fluisterboot onder deskundige leiding van een vrijwilliger van Staatsbosbeheer hoort daar natuurlijk gewoon bij. En deskundig was hij; ieder vliegje, mugje, larfje, plantje hier, plantje daar, bloemetje zus, bloemetje zo kreeg aandacht. En ja, het boekwerk dat hij had geschreven over de fauna en flora in de Weerribben was te koop in het bezoekerscentrum.
Tijdens de rondvaart nam de gids zo nu en dan ook even een klein omweggetje in zijn verhaal; hij las dan een gedicht voor. Wij namen ons voor de namen van de dichters te onthouden en dan die gedichten thuis nog eens na te lezen, maar dat lukte niet. Toen we uitstapten waren de namen al weg uit ons geheugen. Niet getreurd, gewoon even de gids opzoeken in het bezoekerscentrum en het nog eens vragen. Dat had hij niet verwacht, maar leuk vond hij het wel. Hij zocht de gegevens op en naarmate het gesprek vorderde, informeerde de gids waar wij dan zoal vandaan kwamen?
Stompwijk, en het zinnetje ‘een dorpje gelegen tussen Zoetermeer en Leiden’ borrelde al op, maar hoefde niet uitgesproken te worden. Ah! Kolibri! Bestaat dat nog? En dat Heilig Hart beeld, staat dat er nog?
In de buurt van Ossenzijl, waar wij verbleven, ligt Oldenmarkt een wat grotere plaats. Een waterbuffelboerderij ligt aan de rand van dat dorp en daar worden geregeld rondleidingen gegeven die steevast door de landwinkel lopen. Want echte buffelmozzarella …. of buffelvlees, gezond en lekker …. en als je er dan toch bent aardappelen, groenten, nootjes, gebak, frisdranken en ijs. De boer, een man van middelbare leeftijd, vertelde tijdens de rondleiding hoe hij zo tot de waterbuffels was gekomen, maar greep de gelegenheid ook aan om te zeggen dat zijn geboortedorp Pijnacker was en dat hij daarom met een ander accent sprak dan de ‘locals’. Pijnacker? Dat is niet zo ver bij ons vandaan… En waar is dat dan, vroeg hij? Stompwijk, en het zinnetje ‘een dorpje gelegen tussen Zoetermeer en Leiden’ borrelde al op, maar hoefde niet uitgesproken te worden. “Das nou ook toevallig, mijn moeder komt van Stompwijk, Stompwijkseweg 60” en verder ging hij met zijn verhaal over de buffels.
De laatste dag, de dag van vertrek, afscheid nemen dus van de andere campinggasten. Vriendelijke mensen hoor, maar echt diepgaande gesprekken voeren deden we niet, want vele gasten bleven maar een paar dagen, en dus kwam het aan op de laatste dag, het laatste uur, de laatste minuut. Goede thuisreis!, Waar gaat de reis naartoe? Stompwijk, en het zinnetje ‘een dorpje gelegen tussen Zoetermeer en Leiden’ borrelde al op, maar hoefde niet uitgesproken te worden. Ah! Kolibri! Bestaat dat nog?……….
Het jaar is bijna voorbij en in december krijgen onze donateurs de laatste Stompwiic van dit jaar in de bus.
Met daarin o.a. een prachtig verhaal over het familietransportbedrijf de Haas die dit weekend haar 60-jarig jubileum gevierd heeft en al 40 jaar op het Klaverblad actief is.
Ted jr. en Willemijn zijn samen ook nog eens 100 jaar geworden dus heel veel redenen om een spetterend feest te geven. Wij wensen hen nog heel veel mooie, actieve jaren toe en bedanken hen voor het delen van hun verhaal en de vele mooie foto’s.
Ben jij nog geen donateur maar wil je dit wel worden, mede om ons te ondersteunen in ons werk, dan kan dat voor 15,- euro in Stompwijk en voor 25,- euro buiten Stompwijk. Het is ook een leuk cadeau voor Sinterklaas of voor onder de kerstboom. Voor de liefhebber zijn er nog oudere edities verkrijgbaar, maar ook een lidmaatschap cadeau behoort tot de mogelijkheden.
Op de nieuwsbrief kun je jezelf zelfs gratis abonneren, kijk hiervoor op onze website www.oudstompwijk.nl. En heb jij nou ook een mooi verhaal die je wilt delen, neem contact met ons op.
Vorige week is bij alle leden de nieuwste aflevering van de Stompwiic afgeleverd, of per post of door de brievenbus. Het is aflevering 25 alweer met het slot van de geschiedenis van de familie Oliehoek, zeven generaties metselaars geschreven door de broers Arie en Jan Oliehoek. Hun familieverhaal is verdeeld over meerdere Stompwiic’s, te beginnen bij nummer 20, aan jullie door gegeven. Wat een mooi verhaal over deze familie gestart met stamvader Paulus Olijenrook uit ’s-Gravensande, diverse verschillende wijzen van schrijven van de naam, diverse domicilie en vanaf 1850 met een zekere Toon Oliehoek in Stompwijk woonachtig. Ook nu wonen er nog leden van deze familie in ons dorp en zijn actief in het verenigingsleven. Heb jij ook een mooi familie verhaal dan horen wij dat graag, het hoeft geen heel boek te zijn, maar gewoon wat gegevens op papier dan maken wij het verhaal wel geschikt voor plaatsing in het boekje. In dit boekje ook een verhaal over de techniek van snelfotografie en bijnamen die Stompwijkers door de loop der tijd kregen omdat er zoveel mensen dezelfde naam hadden of vanwege het werk zoals Piet Fiets oftewel Piet Janson de plaatselijke fietsenmaker en het garagebedrijf. Over de inspiratiebronnen voor het Panoramadoek 75 jaar platteland heb ik de boerderijen van Stompwijkseweg 55 en 55A wat verder beschreven. De foto’s van het reisgezelschap waarbij mijn schoonouders op staan had ik nog nooit gezien, maar er blijkt dus een reisvereniging te zijn geweest in Stompwijk rond 1959 “Reisvereniging onder ons”. Of dit net zoiets was als bijvoorbeeld de “Ram en Raus” die met een grote wisselende groep op skivakantie ging, weet ik niet. Heeft iemand nog foto’s die ook met een Stompwijkse reisvereniging op reis geweest is, geef een seintje! Ook andere verenigingsfoto’s zijn welkom, bijvoorbeeld van de watersportvereniging die vroeger heel veel georganiseerd heeft op en langs het water van de Nieuwe Vaart.
Veel leesplezier en wil je lid worden, dit kan via www.oudstompwijk.nl of via email secretariaat@oudstompwijk.nl . Kosten € 15,= of buiten Stompwijk € 25,= per jaar, je ontvangt dan 4 boekjes Stompwiic en ondersteunt de Stichting.
De zomer is voorbij, de avonden worden langer en dan is het fijn om een boek te lezen. Een heel boek met een verhaal is de uitgave van Stompwiic niet, maar een prachtig boekje met veel verhalen wel. En dan ook nog eens betrekking hebbend op ons eigen dorp en zijn bewoners. De familie Oliehoek bijvoorbeeld, waarvan in deze uitgave het laatste deel van de familiegeschiedenis beschreven wordt van Zeven generaties metselaars door de broers Arie en Jan. Verder een verhaal over de bijnamen van de Stompwijkers, verzamelt door Geert Suijten en opgeschreven door Johan van Gestel. Weet je er nog een en weet je misschien ook hoe die persoon of die familie aan de bijnaam is gekomen, laat het ons weten.
Bij de beeldbank wordt er uiteraard gewerkt met foto’s en Aad Janson beschrijft de opkomst van de snelfotografie met veel foto’s uit eigen beheer. Zelf heb ik een aantal bekende Stompwijkse boerderijen uitgelicht die gebruikt zijn bij het schilderen van het Panoramadoek 75 jaar platteland.
Helaas bereikte mij afgelopen week het verschrikkelijke bericht dat Cis Deyl, de creatief directeur van het project, aan de gevolgen van longkanker is overleden. Vlak nadat het schilderij op Buitenplaats de Molenwei klaar was en een mooie plek gekregen had in de nieuwe schuur, de Barn, kreeg zij te horen dat zij ernstig ziek was. Zij bleef betrokken, positief en actief. Cis was een creatieve duizendpoot en een uitzonderlijke vrouw die in de koude winter tijdens het schilderen op mijn oude klompen van de Gaanders boerenbruiloft rondliep alsof ze nooit anders gedaan had, die stadse dame. Ik wil haar familie, Vicky en vrienden vanaf deze plek veel sterkte wensen en hoop dat het Panoramadoek nog door veel mensen gezien gaat worden en tot inspiratie mag blijven dienen. Van de Stompwijkse voorbeelden zal ik er in een later boekje nog wat uitlichten. Stompwiic nummer 25 kunnen jullie eind van de maand in de bus verwachten. Ben je nog geen lid, https://www.oudstompwijk.nl, hier vind je alle informatie of email ons, redactie@oudstompijk.nl .
De vijfde editie van de Landlevenfair kon eindelijk weer doorgaan dit jaar. Stichting Oud Stompwijk deed voor de 4e keer mee. Tot vrijdagavond laat nog in de weer met foto’s lamineren en aan rekken ophangen zodat we de mensen ook echt wel wat konden laten zien. Truus heeft de meeste voorbereidingen gedaan, maar er is toch altijd nog veel te doen op het laatste moment. De prachtige stand en de zitjes beschikbaar gesteld door Pdro partyverhuur (https//:Pdro.nl) werden met hulp van een aantal mensen die op het veld liepen, bedankt hiervoor, snel opgezet en we konden van start.
Direct al was duidelijk dat het een drukke middag zou worden, want hoewel de fair startte om 14.00 uur liepen er om één uur al veel mensen op het terrein. Het was er ook prachtig weer voor, nog niet zo warm als een dag later. Er was een heel divers aanbod van stands en ook heel veel leuke activiteiten voor de kinderen. Muzikant Gary liep met zijn huifkarretje kriskras over het terrein, dus overal vrolijke muziek. De ijscokarren van de dames van Akkerlust zorgden voor een heerlijke verfrissing en dat dit ijs zo lekker is bleek wel uit de rijen die er van begin tot eind gestaan hebben, zoveel animo was er.
Ook bij onze stand was veel bekijks en we hebben weer veel nieuwe informatie gekregen qua namen en verhalen. Een aantal mensen herkende zichzelf op een foto van vroeger terwijl zij met hun moeder op de kermis waren. Nu kwamen zij langs met hun kind of kleinkind, de geschiedenis herhaalt zich zo blijkt maar weer. Mocht je nou niet geweest zijn maar wel een foto of verhaal hebben, lid willen worden of ons op een andere manier willen ondersteunen?
Gratis de nieuwsbrief ontvangen? Neem contact met ons op via
redactie@oudstompwijk.nl of kijk eens op de website www.OudStompwijk.nl.
Wij vonden het leuk jullie weer eens te ontmoeten en bedanken alle mensen die meegewerkt hebben om er zo’n succes van te maken, maar zonder jullie, de bezoeker, kunnen we niet natuurlijk.
Manon, Jennifer, Romy en Joyce jullie zijn waardige opvolgers van Marie-Louise en bedankt voor de organisatie! Was top!
Stichting Oud Stompwijk staat voor de 4e keer op de Stompwijkse Landlevenfair, die dit jaar voor de 5e kaar georganiseerd wordt op zaterdag 16 juli van 14.00 tot 17.00 uur. Marie-Louise heeft dit al die keren uitstekend georganiseerd (bedankt hiervoor). Maar vlak voor de corona pandemie heeft zij het stokje overgedragen aan vier vriendinnen die al jaren feest vieren tijdens de Paardendagen en waarvan een aantal zelfs heeft meegedaan aan de befaamde ponyrennen, dus met het paardenbloed zit dat wel goed. Wij hebben er alle vertrouwen in dat het een super leuke middag gaat worden. Er is een heel divers deelnemersveld waar wij ook deel van uitmaken. We hopen onze donateurs en alle mensen die ons een warm hart toedragen dan ook graag te ontmoeten bij onze stand: ‘LOVE is in the air!’
Liefde en passie voor, houden van, kermis, mensen, paarden, muziek!
Wij hebben passie voor (zoektocht naar informatie) de geschiedenis van mensen en gebouwen uit Stompwijk.
Ook de andere dagen is er van alles te doen, dus we komen elkaar vast wel ergens tegen tijdens de enige echte Stompwijkse Paardendagen!
Stichting Oud Stompwijk hoopt jullie allemaal weer eens te ontmoeten op de Stompwijkse paardendagen op zaterdagmiddag de 16e tijdens de Landlevenfair. We hebben een aantal jaar wel gewerkt op de achtergrond en er is veel fotomateriaal binnen gekomen, maar het verwerken daarvan neemt best veel tijd in beslag. Het is echter wel de moeite waard, dat kunnen jullie al zien aan bijgevoegde foto van Tjerry van der Zijden. Hier staat hij zelf op in de wandelwagen midden op het terrein. Rondom hem gebeurd van alles, een jongetje met een ijsje, een groep meisjes op de achtergrond. Aan twee kanten van de doorgang is iets te zien want er staan veel mensen ergens naar te kijken en peuter Tjerry kijkt het vanaf zijn plekje allemaal aan. Deze en nog een paar hele leuke kermisfoto’s hebben wij van hem mogen ontvangen. Bedankt Tjerry voor het delen! Denk je nu na het zien van deze foto, o zoiets heb ik ook nog in de kast liggen of in een album zitten? Daar zijn we dus naar op zoek en zulke foto’s willen we jullie mede in onze stand laten zien.
Hopelijk komen er nog wat foto’s tevoorschijn en kunnen we weer een verrassend beeld laten zien van de prachtige paardendagen van vroeger. Ook toen al een hele happening waar iedereen naar uitkeek. Dat is gelukkig nog steeds zo! Wij kijken er naar uit om jullie te ontmoeten!
Jaren geleden kreeg ik van Bep Knijnenburg een aantal bidprentjes. Ze had deze gevonden in een doosje, één van de waardevolle spulletjes waar haar moeder zuinig op was. Bep had de namen gelezen op de bidprentjes en vroeg zich af waarom haar moeder deze had bewaard. De namen zeiden haar niets, alleen dat dit Stompwijkse namen zijn. Eén bidprentje trok haar aandacht, er stonden 2 namen op en 2 woorden, “jammerlijk omgekomen”, die haar vertelden dat er iets vreselijks was gebeurd. Maar wat? Ze stond voor een raadsel en eigenlijk wilde ze weten wat er was gebeurd en wie waren deze 2 mensen. Dit raadsel heb ik opgelost. Aan de hand van details, de overlijdensdatum en de plaatsen Oegstgeest en Stompwijk ben ik gaan zoeken in het archief en in vele kranten. In elk krantenartikel stond weer een ander klein detail en met deze details heb ik een reconstructie gemaakt. Door stamboomonderzoek dat ik er altijd bij doe, kan ik te weten komen of er verwanten zijn die evt. mijn bevindingen kunnen verifiëren of kunnen aanvullen met details en/of foto’s. Een bidprentje zal dan waardevoller zijn door toevoeging van details. Met mijn reconstructie kwam ik terecht bij Niek Bolleboom, verwant aan de jongens op het bidprentje. Hij kon alleen maar vragen, hoe weet je dit verhaal? Hij herinnerde het verhaal uit de weinige keren dat het verhaal verteld was, zijn vader kon er moeilijk over praten. Het verhaal klopte, maar ik was een ding vergeten: De oudste kon zwemmen als een waterrat en dit detail moest ook in de reconstructie net als mijn conclusie dat door het winterweer het water ijs en ijskoud was.
Dit verhaal dat al eerder verschenen is in het kwartaalblad Stompwiic van Stichting Oud Stompwijk wil ik graag met u delen. Na de verschijningsdatum van het blad vond Gerard Suijten een foto van de jongens toen ze iets jonger waren.
Het verhaal achter een bidprentje
Het is woensdagmiddag 14 maart 1923. Een bewolkte dag zonder zon en geen regen. Temperatuur is 3.8 graden maar het voelt kouder aan. De gebroeders Johannes en Adrianus Bolleboom werken beide op een zandschuit. Johannes is 18 jaar en Adrianus is 11 jaar. Zonen van Nicolaas Bolleboom en Johanna Maria van der Meulen. Ze zijn flink aan het werk als ze op de Rijn varen. De dag vordert en ze naderen de plaatsen Oegstgeest/Valkenburg. Dat gedeelte van de Rijn wordt in de volksmond de ‘Boorrak’ of ‘Duifrak’ genoemd. Dan gebeurt er iets vreselijks. Adrianus probeert het zeil op te trekken, maar de 11-jarige Adrianus valt in het ijskoude water. Joannes ziet het gebeuren, hoort het water plonsen wanneer zijn broertje het water raakt. Hij reageert supersnel, pakt een stevige houten plank om dit als redmiddel te gebruiken. Ook hij springt het water in. Johannes kan zwemmen als een waterrat. Hij ziet en hoort zijn broertje in wilde paniek. Hij wil hem kalmeren en pakt hem vast. Zijn broertje klampt hem zo vast, dat hij de plank los moet laten.
Op het voorschip is nog een zekere Bol aan het werk. Hij sprint naar de plek des onheils. Maar de schuit is te groot en Bol moet een te grote afstand afleggen. Hij kan niets doen, want er zijn geen hulpmiddelen beschikbaar. Als Bol daar is aangekomen ziet hij geen jongen en geen man meer. Alléén de plank markeert de plek en het enige geluid wat hij hoort, is het bonzen van zijn eigen hart en zijn gejaagde ademhaling. Hij ziet dat er al iemand is, iemand die eerder bij de plek des onheils is dan hij, een zekere v.d. A. Deze v.d. A. krijgt met hulp van anderen de jongens uit het water. Wanneer de broers, in elkaar verstrengeld, uit het water zijn gehaald, blijkt dat ze allebei zijn verdronken. Wanneer dokter Timmerman uit Oegstgeest ter plaatse is gekomen, kan hij niets anders dan de dood constateren. Lange tijd was niet bekend wie zij waren, maar bij nader onderzoek bleek dat snel duidelijk. Doordat een van de broers een kaart in zijn broekzak had, wist men dat ze uit Stompwijk kwamen.
De lichamen zijn naar het lijkenhuisje bij het Groene Kerkje gebracht. Hun vader heeft ze donderdagmorgen opgehaald. Stompwijk was in diepe rouw!! Op 17 maart 1923 zat de kerk zat bomvol tijdens de requiemmis en zijn de 2 broers begraven op het kerkhof naast de H. Laurentiuskerk van Stompwijk.
Heeft u ook waardevolle bidprentjes, bedankkaartjes en wilt u ze delen? Wij scannen ze in en u krijgt ze terug. De prentjes komen in de bidprentjes beeldbank van Stichting Oud Stompwijk.
Bidprentjes en bedankkaartjes worden ook toegestuurd of gegeven als dank voor de betoonde belangstelling. Bidprentjes kunnen hun diensten bewijzen bij het samenstellen van een stamboom. Ze geven vaak informatie over allerlei zaken die betrekking hebben op de overledene, waar genealogen of oudheidkundigen hun voordeel mee kunnen doen.
Het zal duidelijk zijn, als u (oude) bidprentjes tegenkomt wees er zuinig op en gooi ze niet weg, maar geef ze aan een verzamelaar of aan Oud Stompwijk.
Heeft u ook een bidprentje met een verhaal en wilt u dit verhaal delen?
Laat het ons weten.
Voor de Landlevenfair zoek ik fotomateriaal: kermis, feest, paardendagen. (Over)grootouders, verliefd en houden van. Het thema “Love is in the Air”.
Ook foto’s waarvan u niet weet wie erop staan, maar uit uw familiearchief komen zijn misschien op de Landlevenfair op het juiste adres. Door te verwachte grote aantallen bezoekers kan een oplossing voorhanden zijn.
