Naar horen verluiden was ‘WOEJpret 2010’ in Stompwijk toch wel een succes te noemen. Tientallen kinderen hebben zich de laatste dagen kostelijk vermaakt met het doen van allerlei ‘karweitjes’.
Een beetje voorluitlopend op de enthousiaste verslagen die nog gaan komen, publiceert stompwijk punt nl een stel fotootjes waaruit de toeschouwer kan opmaken dat een een ander succesvol te nomen is. Klik in het linker menu op Foto’s en u krijgt een diaserie voorgeschoteld van zo’n 25 foto’s. Veel plezier!
Het zal u wellicht niet zijn ontgaan; het door vele Stompwijkers gewenste voetpad langs de Meerlaan richting Meer -en Geerweg ligt er nu toch echt. Dit stukje voetpad zorgt voor de veiligheid van de vele wandelaars die het “rondje polder” lopen.
De aanleg van dit voetpad was voor het CDA één van de punten om zich hard voor te maken tijdens de verkiezingen. Bij de wethouder is er op aangedrongen om hier werk van te maken. Tijdens de wervelende carnavalspeech in het gemeentehuis, hebben Prins Hans de Iste en Page Patricia ook voor dit fel begeerde voetpad gepleit. De Prins heeft hiervoor zelfs de eerste meter stoepstenen aangeboden.
Als CDA vinden wij het fijn dat dit stukje voetpad er nu ligt; Stompwijk is hierdoor weer een stukje veiliger geworden voor wandelaars.
Namens het CDA
Yvonne van Boheemen (gemeenteraadslid)
Nu er in politiek Den Haag flink gepuzzeld wordt aan een rechts kabinet kunnen wij, gepeupel, onze borsten voorzichtig aan nat gaan maken. Er zal nog meer haat en nijd ontstaan tussen oude- en nieuwe Nederlanders en financieel zullen velen flinke verliezen lijden. Het CDA, uiteraard voorstander van vrijheid van Godsdienst, weet donders goed dat ze zich op glad ijs begeeft en de PVV lacht zich kapot want die staan op het droge toe te kijken. Zonder verantwoording te nemen.
Volgens peiler De Hond wil een meerderheid van onze bevolking een kabinet met het CDA, VVD en gedoogsteun van de PVV. Zover zijn we al in dit land en het schaamrood stijgt mij naar de kaken als ik zulk nieuws lees. Of moet ik die peilingen niet geloven? (Hebben ze mij al eens gepeild? Nog nooit.) Nee, het wordt er in ieder geval niet vrolijker op het komende jaar. Jaar? Ja, een jaar, want langer geef ik ze niet en dan kunnen we opnieuw naar de stembus. En daarna weer beginnen met het opruimen van de scherven tot er weer een nieuwe schreeuwer opstaat.
Als je voorgaande leest, komt de gedachte al snel op dat ondergetekende behoorlijk depressief is. Niets is minder waar. Ik laat mij niet beïnvloeden door een peiling, dat een meerderheid in ons land gelooft in de hersenspinsels van de PVV. Ik geniet gewoon van het leven omdat wij het zo goed hebben in dit land. Kan dat niet vaak genoeg zeggen. Zo heb ik mij, enkele dagen voor mijn vakantie, zo goed als kaal laten knippen door mijn kapster. Toen ik in de spiegel keek, wist ik weer dat ik een behoorlijk groot hoofd heb. Maar ook dat ik het niet warm zou krijgen tijdens mijn vakantie en dat klopte als een bus. Toen ik thuis kwam van deze snoeipartij hield ik mijn helm op voor het schokeffect. Pas na een minuut of vijf merkten mijn gezinsleden op dat ik mijn helm nog op had. Ik kwam nog met een zwak excuus dat ik het lekker warm vond, de mussen vielen op dat moment van het dak, maar de helm moest toch af. Hierna kreeg ik flink wat over mij heen, moest mij later nog opnieuw voorstellen aan zoon Sven, maar het deerde mij niet: ik hoefde niet bang te zijn voor warmteaanvallen. Toch moest ik na twee dagen een pet opzetten want de witte vlakte tussen mijn haren veranderde drastisch van kleur..felrood!
Ondertussen zijn we drie weken en een komma vijf centimeter verder en is iedereen er wel aan gewend. Krijg alweer last van opvliegers dus het verlangen naar mijn kapster groeit met de dag. Naast zo’n fris koppie heeft mijn grijze massa in de afgelopen periode ook meer zuurstof gekregen waardoor het denken mij bijzonder goed af gaat. Al zeg ik het zelf. Zo stond er al een maand of twee een fiets in de tuin waar nieuwe tandwielen op moesten. Dat ging niet vanzelf. Op een mooie vrijdagmiddag begon ik eraan en op een nog mooiere zaterdagmiddag was het klaar. En goed! Tuurlijk, er zijn nu mensen die het veel sneller kunnen maar het was voor mij de eerste keer. Maar ik werkte met behulp van het internet en dat nam ook tijd in beslag. Geliant hoor, dat internet. Voorgangers in de tandwielenbranche hebben stap voor stap, inclusief ‘plaatjes’, hun handelingen op het internet gezet waardoor het voor mij, leek in hart en nieren, een appeltje-eitje klus werd.
Mijn vader heeft daar inmiddels andere gedachten over. Onlangs vierden wij bij mijn ouders vakantie en handig als ik ben, bood ik mijn hulp aan waar nodig. Mijn moeder vroeg of ik een struik weg wilde halen uit de tuin en braaf voerde ik dat uit. Met behulp van een schep begon ik te graven en te graven en uiteindelijk was de struik eruit…en de schep stond krom! Eerlijk als ik ben gaf ik die informatie door aan Pa: “Waar gehakt wordt, vallen spaanders.” voegde ik er nog aan toe. Oei, daar had ik mij even lelijk vergist. Hij was namelijk behoorlijk teleurgesteld in mij. “Je weet toch wel hoe je met een schep moet werken?!” Wist ik dat? Met een schep schep je, meer is het toch niet? Vervolgens kreeg ik te horen dat dit de tweede schep al was die ik van hem gemold had! Nu kwam ik in het verweer. Daar wist ik niets van. “Toen moest je een sleuf graven op het sportveld voor de voetbalclub!” riep mijn ouweheer mij toe. Ha, nu had ik hem. Want dat was ik niet, dat was mijn broer. “Ik heb nooit op een sportveld gegraven! Ik heb daar alleen maar gevoetbald…” Mopperende draaide mijn verwekker zich om en ik mopperde nog zoiets in de trant van dat hij het mij nooit geleerd had als opvoeder, in mezelf, zodat hij het niet kon horen. Deze keer besloot ik maar om er niet nog een schepje bovenop te doen en ziehier weer het bewijs dat mijn hersens meer lucht hebben!
Een week geleden zat ik er nog midden in en nu zit ik suf achter mijn pc. De Stompwijkse Paardendagen liggen weer achter ons en wederom kan ik gerust zeggen dat het weer een succes was. Dat lag natuurlijk ook aan het weer, mooier kon bijna niet, maar ook dankzij een perfecte organisatie. Ik ben vrijdag, zondag- en maandagavond geweest. Zaterdag was voor mij een rustdag. Mietje. Ja, ik weet het maar ik voel me er goed bij zo. Alles met mate. Over maten gesproken, mijn kermis-stapmaat was er ook weer en hij is alle dagen (lees: nachten) geweest. Eens per jaar wil hij los en dat doet hij dan ook. Waar de kermis al niet goed voor is. Toen wij vrijdagavond de biertent voor de eerste keer bereikten, zagen wij maar liefst twee hamburgerkraampjes en van vreugde gaf ik mijn one-pack een aai over z’n bol: dat wordt smullen!
Het waren wel hele, hele speciale hamburgers want de prijs, €4,50, loog er niet om. Voor die prijs zou je toch een ruimte verwachten met tafeltjes en stoelen, een toilet en naast de hamburger nog een patatje met een stukje sla…Ik besloot een vergelijkend warenonderzoek te doen en liep naar de hamburgertent ernaast. Tot mijn verbazing waren ze hier ook €4,50! Hadden we hier te maken met prijsafspraken? De zogenaamde ‘Hamburgerfraude’? Ruik ik de beginselen van een parlementaire enquête? Waarom hier geen vrije markteconomie? Want dan is er kans op een prijzenoorlog en betalen we uiteindelijk weer een normale prijs, 3,00 voor een broodje hamburger. Telkens als iemand een broodje hamburger bestelde leek het wel of ik een twinkeling zag in de ogen van de verkoper…(Ha, weer een broodje met 500% winst). Om mij heen hoorde ik het gemopper al aanzwellen en in de wandelgangen hoorde ik al geruchten over een boycot of erger, een massale opstand! De trek won het bij mij van het principe dus aan het einde van de avond stond ik zo’n broodje naar binnen te werken, minachtend aangekeken door omstanders….Het smaakte er niet minder door. Toen ik zondag opnieuw het feestterrein betrad, zag ik dat de boycot wel degelijk geholpen had want de prijs was gezakt naar 4 euro…
Ja, het waren vier fantastische dagen. Daarmee vergeleken viel het huwelijksfeestje van Wesly S. en Yolanthe van C v.K. in het niets. SBS 6 had beter de rechten van de Paardendagen kunnen kopen dan van dat over het paard getilde en aandachtvretende stel. Want dan konden zij zien dat het water in de sloten opmerkelijk hoog stond..het leek wel of er een net over gespannen was. Maar ook dat er een dame als een soort stoplicht zich over de dansvloer bewoog: de ene dag met groen haar, de andere dag knalroze! Maar dat was nog niet alles. Er liep ook een dame (toevallig?) rond die zich bezig hield met een ware circusact waar acrobaat Adriaan jaloers op zou worden. Zij kondigde zich nogal luidruchtig aan zodat de man die ze voor haar act nodig had tijdig maatregelen kon nemen: de benen stevig op de grond en de handen vrij waarna zij met een aanloop in zijn armen sprong. Soms wel twee keer per avond!
Naast al deze nachtwerkzaamheden gebeurde er natuurlijk ook veel op de dag tijdens de Paardendagen. Alleen heb ik daar niets van meegekregen (behalve dan het filmmateriaal op de website van Nooitgedacht) omdat de dag voor andere zaken was ingericht, zoals: het in orde maken van een fiets voor mijn stapmaat (uiteindelijk was de fiets maandagnacht pas operationeel..), een Berini aan de praat krijgen (is nog gelukt ook!), een roze schoonmoederauto weer Ferrari rood maken (hij is nu zelfs mooier dan een Ferrari!), een autoalarm monteren, een bus vakantieklaar maken en naar Vlonderpop gaan.
Vlonderpop! Ik had er al van gehoord, het succes was vooruit gesneld, maar had het nog niet mee gemaakt. Deze keer dus wel! De Hekking B Band en Fool Speed Ahead stonden op het programma, de zon scheen uitbundig, het publiek was uitzinnig en de drank was ijs- en ijskoud. En tot mijn grote verrassing werden er zelfs vers gerookte Ponen geserveerd! Wat wil een mens nog meer. Nadien heb ik mij er wat meer in verdiept en wat dit festijn helemaal mooi maakt is het feit dat het idee hiervoor gewoon in de huiskamer geboren is. In een van de huiskamers tegenover het vlonder om precies te zijn. Prachtig, dit soort spontaniteiten. Een paar, dat zich voor enkele uren vermaak in willen zetten voor ons, toeschouwers. Het is een prachtig podium voor Stompwijks talent en ik hoop van harte dat we ook hier met een traditie te maken krijgen: Vlonderpop, haar 101ste verjaardag is een mooi pamflet.
Nu ligt die eer nog bij Nooitgedacht en daar kan ik dan ook kort over zijn: dat is volkomen terecht!
Bijna is het zover, de schoolvakantie gaan we afsluiten met een leuke week en een spetterend programma rond het thema ‘vervoer’.
Voor wie is WoejPret bedoeld?
WoejPret is voor kinderen van 4 t/m 12 jaar. Bij WoejPret kun je de hele dag knutselen en spelletjes doen, en gezellig bijkletsen met je vriendjes en vriendinnetjes. Inschrijven kan dagelijks voor de ochtend en/of middag tegen betaling van 1 euro per dagdeel. In de ochtend zijn we open van 10.00 – 12.30 uur en ’s middags van 13.30 – 16.00 uur. Tussen de middag ga je thuis eten.
Hier volgen enkele mogelijkheden wat er allemaal gedaan kan worden:
Als extra kan er op woensdag met lego worden gebouwd, op donderdagmiddag hebben we een bingo.
Op vrijdag, de laatste dag, rijdt er een bus naar Linnaeushof vanaf het Dorpshuis. Voor deze dag zijn er nog enkele kaarten beschikbaar tegen betaling van 10 euro.
Mede dankzij vele Stompwijkse vrijwilligers wordt deze week mogelijk gemaakt.
Zijn er nog vragen, neem dan contact op met Anneke van Bemmelen, tel. 5804172 of mail bemmelen73@casema.nl.
Beste leden van het Parochiekoor, dinsdagavond, 27 juli is er geen repetitie! De eerstvolgende repetitie is op dinsdagavond 21 september in het Dorpshuis.
Maar u wordt wel verwacht op zondag 15 augustus en zondag 12 september om te zingen in de Eucharistieviering in het Dorpshuis. Namens het bestuur wensen wij jullie allemaal een fijne vakantie toe.
Met Vriendelijke groeten.
Het bestuur.
Ha STOMPWIJK,
Even een bedankje voor het geweldige paardendorpsfeest. Ieder jaar kom ik graag terug op het oude dorp, met zussen en schoonzussen en broers, en maken we er een feestje van. En wagen we een gokje, wat dan veel commotie geeft op de tribune. Ook is het leuk om je klasgenoten te ontmoeten, en nog leuker is het, dat je de volgende generatie nu weer ziet met kinderwagens en kleuters.
Zo ook waren zondag mijn kleinkinderen er (van Loek en Margaret Brabander met Arie, Toon, Lou en Lobke). En dan met oma in de draaimolen, het herhaalt zich en gewoon omdat het zo gezellig is en je groeit er mee op. En dan gewoon na afloop een biertje buiten de tent, en in mijn geval met zus Loes op de fiets naar huis (vijf kwartier fietsen). Geweldig!, maar het weer zat dan ook mee. Het blijft toch een geweldig dorp! Groeten v RIA v. SANTEN uit WATERINGEN
Uw rappe journalist was op 18 juli 2010 jongstleden getuige van een bijzonder succesvol verlopen concert op de Stompwijkse Vaart. Tijdens nu al weer het 4 officiële Vlonderpop concert konden de toeschouwers genieten van een geweldige atmosfeer.
Fantastische optredens van 2 Stompwijkse bands (Hekking B Band en Fool Speed Ahead), lekker warm weer, voldoende te eten en drinken en en nu ook wat meer ruimte. Beter kon het niet. De optredens vonden nu echt plaats op een drijvende vlonder. De vlonder hield zich goed ondanks het enthousiasme van de bands. Slechts een lichte deining was waarneembaar.
Wat meer deining ontstond toen enkele organisatoren te water geraakten, volledig vrijwillig natuurlijk.
Als u geïntresseerd bent in meer informatie, foto’s en filmpjes, bezoek dan www.vlonderpop.nl met uitvoerige foto presentaties en meer filmpjes van de optredens.
Maar hier alvast een voorproefje
Zijn we er dan toch weer ingetuind! Historische woorden van wijlen Herman Kuiphof na het winnende doelpunt van de Duitsers tegen oranje tijdens de WK’74. Spanje is Wereldkampioen en ik zit op een eiland met een enorme kater…en een hond, maar dit even terzijde. Waar is het mis gegaan? Kwam het doordat ik niet genoeg Oranje tompoucen kon scoren bij de plaatselijke bakker hier op Terschelling? Moest er tien hebben maar ze hadden er maar acht waardoor twee oranje slagroomsoezen als reservespelers aangekocht werden. Dat was mij het gehele WK nog niet overkomen dus nu denk ik weer dat dit de oorzaak is geweest. Of was het de scheidsrechter? Deze oelewapper had immers nog wat goed te maken met de Spanjaarden en nam beslissingen waar een luchtje aan zat. Of lag het gewoon aan het Spaanse elftal zelf, die á la Portugal ons de ene na de andere kaart aannaaide? Ooit, lang geleden, speelde ik bij het eerste A junioren team van Sc Terschelling. Onze trainer, Klaas Goos, Amsterdammer van geboorte en op een gegeven moment aangespoeld op Terschelling, was zijn tijd ver vooruit. Hij leerde ons tijdens de training overtredingen te maken op zo’n onnavolgbare manier dat de scheidsrechter vervolgens in ons voordeel zou moeten fluiten. We werden kampioen. Daarom heb ik vanmorgen een mailtje gestuurd naar Opperbevelhebber Bert van Marwijk en hem het telefoonnummer van ‘Ome Klaas’ gegeven. Daarbij moet ons Oranje ook nog een cursus ‘Ik laat mij niet manipuleren’ krijgen en dan worden we gewoon met twee vingers in de neus Europees Kampioen in 2012, in Polen/ Oekraïne. Daar zal dan ook de basis gelegd worden voor het WK in 2014, Brazilië. Ik voorspel voor beide evenementen een finale tegen Duitsland. Over Duitsers gesproken, er is een ommekeer bezig. Voorheen was het toch flink haat en nijd tussen hunnie en wij maar in de afgelopen maand zag ik vele veranderingen. Dat kwam natuurlijk door het aantrekkelijke voetbal van de Duitsers. Tjongejonge, dat maakte indruk. Maar de Duitsers an sich veranderen mee. Hier op Terschelling lopen er wel een paar en vlakbij ons logeeradres heb je een appartementencomplex(je) waar louter Duitsers zitten. En wat zag ik daar voor de ramen? Oranje vlaggetjes en ballonnen! Maar er was ook nog dat Duitse gezin. Zij waren luid aanwezig in de dorpsstraat waar een braderie gehouden werd. Niets mis mee, dat zijn we wel van ze gewend. Maar nu komt het. Het zoontje wilde een bal. Samen met zijn vader bekeken ze een ballenrek met blauwe en oranje ballen. De blauwe lagen bovenop en dat jongetje wilde eigenlijk ook de blauwe hebben. Niets daarvan, Pa pakte een oranje bal! Zwartkijkers zullen misschien nu zeggen dat het voor eigen gewin was maar ik geloof dat niet. Er is een ommekeer bezig, een revolutie die ons nader tot elkaar zal brengen. Dankzij het voetbal!
Het is nu maandag, the day after, en naast het rothumeur van velen kregen we ook nog een flinke onweersbui over ons heen. Onze Lieve Heer baalt kennelijk ook! Toen ik vanmorgen even een bakkie ging doen bij een Terschellings gezin, zag ik de man des huizes (hij is vader van twee dochters) diep weggedoken in de bank. “Ziek?” vroeg ik aan zijn vrouw, waarop zij fluisterend ontkennend antwoordde. “Ja, het was een soort van ziek zijn, puur door de uitslag van gisterenavond…” Afijn, ik kreeg uiteindelijk zijn aandacht en al gauw spraken we over van alles en nog wat en zo min mogelijk over de wedstrijd. Ik haalde nog aan vier Stompwijkers gezien te hebben (!) en dat we al twee keer op het strand gelegen hebben. Het werd een vrolijke boel, totdat we begonnen over de barbecue die we later op de dag spontaan bedacht hadden. Want ja, het weer was niet om over naar huis te schrijven dus er moest voor de zekerheid een overkapping gemaakt worden. “Ik heb nog wel zeil liggen en dat span ik wel even.” zei de gastheer. “Oranje?” vroeg ik in mijn onschuld, waarop zijn humeur direct weer omsloeg. Vervolgens maakte ik mij maar snel uit de voeten: hij trekt wel weer bij aan het einde van de middag, net zoals het weer!
Veel plezier op de 101ste Stompwijkse Paardendagen!
Nog maar net Summerland achter de rug of de mannen hebben weer wat anders bedacht. Na de vrijdagmiddag/avond waar Nederland-Brazilie te zien was, smaakte dit naar meer. De Finale, maar dan op het plein bij het Dorpshuis!
Binnen twee dagen tijd stond er dan ook een openluchttheater waar je U tegen zegt. Overal was aan gedacht. Beamer halen in Brabant (moest ook weer terug), een podiumwagen waar de beamer in moest vanwege het licht, twee taps, frisdrank, sate. Ook aan toiletten was gedacht.
De buurt was uitgenodigd. Het plein was versierd. Voor- en na de wedstrijd in de pauze was er vuurwerk. Wat was het een feest om deze speciale wedstrijd met elkaar te bekijken.
En tuurlijk was het balen dat we niet wonnen maar we herinneren ons later wel waar we waren; weetjenog die finale tegen spanje 2010?
Jongens het was top, Ik denk namens velen die er waren bedankt voor deze bijzondere ervaring.
Marjo van Veen.