Na hét nieuws, dat via de radio tot mij kwam, moest ik happen naar lucht. Toch niet weer, hè, was mijn gedachte. Waarom doet die gozer dat toch steeds? Heeft hij dan helemaal niet in de gaten dat wij, simpele zielen, dit echt niet meer trekken! Wij, die allemaal zijn verrichtingen via de televisie moeten volgen blijven nu in grote vertwijfeling achter. Maar hij moest zo nodig weer, hoor, hij kon het niet laten en nu hebben we twee dagen moeten wachten op de resultaten van het onderzoek.
Want het is niet de eerste keer dat Arjen Robben geblesseerd uitvalt. Is het weer aanstelleritis? Heeft hij soms te weinig aandacht gehad van zijn ouders? Ik hoorde iemand op de radio zeggen dat Robben zelfs geblesseerd kon raken tijdens een interview..Inmiddels weten we dat het wel mee valt en heeft Bondscoach Van Marwijk de knoop door gehakt: Robben gaat gewoon mee naar Afrika. Ik kan nu weer rustig slapen. Alhoewel..Als ik het promotiefilmpje bekijk van de politieke partij van Moeke Rita, Trots op Nederland, komt er weinig van slapen. Want het water staat ons tot aan de lippen. Toen ik hoorde dat good old Willebrord Frequin de regisseur was van dit filmpje wist ik dat het allemaal wel los zou lopen. Want was hij het niet die ooit een TVprogramma maakte over een zogenaamde ‘hoofdenhandel’? Ik kan er mijn hoofd niet meer bijhouden…
Gelukkig nog één nachtje slapen en dan mogen we weer stemmen. Ik heb mijn keuze al gemaakt maar ga toch nog wel even naar het laatste debat kijken. Want misschien kan een strategische stem nét even iets meer opleveren. Vraag mij af of ‘onze jongens’ in Zuid- Afrika niet vergeten zijn hun familie te machtigen om te stemmen. Want als ze dat niet gedaan hebben dan scheelt dat toch gauw 23 stemmen. Mijn vooroordeel, het interesseert ze niet, wordt maar weer eens bevestigd als ik in de krant lees dat de meeste spelers niet stemmen. Omdat het ze niet geïnteresseerd en omdat ze het teveel ‘gedoe’ vinden. Nou ja, het zij ze vergeven als ze wereldkampioen worden. Onze straat hangt inmiddels al aardig vol met allerlei vlaggetjes van de politieke partijen. Ja, het leeft bij ons in de straat, iedereen is er vol van. Een overbuurman had stiekum oranjevlaggetjes ertussen gehangen maar die heb ik daar direct op aangesproken. Helaas werden wij het niet eens dus nu moet ik zwaardere middelen aanspreken. Meedogenloos als ik ben heb ik vlaggetjes besteld van Die Mannschaft. Zodra ze binnen zijn zet ik mijn wekker op een uurtje drie s’nachts en hang ik ze voor zijn raam. De voorpret alleen al geeft mij een enorme kick. Hij is zijn tijd wel vooruit maar je moet altijd oppassen dat je niet te vroeg piekt! Dat leren we weer van de politiek!
We kunnen dit jaar kiezen uit maar liefst achttien partijen. Naast de reguliere heb je ook nog Nieuw Nederland, de Partij voor Mens en Spirit, Partij één en de Piratenpartij. Nieuwsgierig als ik ben heb ik even hun punten bekeken en ik moet zeggen dat het er leuk uit zag, het idealisme straalde er vanaf. Dat hebben we wel nodig in ons land, een beetje positivisme. Nederland, een land waar je super veel kansen krijgt om een leuk leven te hebben. Helaas klagen we liever. Wijzend naar anderen want daar ligt immers de schuld en nooit bij ons zelf. Maar straks, over enkele weken, dan komen onze mannen terug uit Zuid -Afrika met de Wereldcup. Dan zijn we eindelijk pas echt één en hoor je niemand meer klagen (behalve natuurlijk de mensen die niet van voetbal houden!). Daar wordt ik dan weer helemaal paranormaal van en bij deze voorspel ik dan ook het volgende:
Met wat gelukjes en heel mooi voetbal komen we in de finale. Arjen Robben heeft tot dan nog niet gespeeld want hij voelt nog steeds een pijntje. We vergeven hem dat natuurlijk, zolang we maar winnen. Dan de finale. Van mijn part tegen Duitsland. Tien minuten voor tijd is het nog steeds 0-0 en dan hoor ik ineens Jack van Gelder hysterisch door de ether schreeuwen dat Robben zijn jasje uit doet en warm gaat lopen. Mijn oranje tompouce die op de hoek van de tafel staat, door de spanning krijg ik geen hap door mijn keel, wordt ongemerkt opgevreten door onze hond. Dan de wissel met nog vijf minuten…De tegenstander slikt, hun coach loopt rood aan en het Oranjelegioen gaat massaal in de benen. Jack is inmiddels afgevoerd met acute poliepen op zijn stembanden en zijn collega neemt het over: “Daar heeft Robben zijn eerste balcontact..hij kapt en draait weg van zijn tegenstander, uiteraard op de manier zoals we van hem gewend zijn..Nog een kap…Hij schiet….!”
Beste lezer, ik wens iedereen fantastische stem- en voetbal weken toe!
