Afgelopen zaterdagochtend is Joost een brilglas verloren, waarschijnlijk bij de sporthal. Heeft iemand iets gevonden?

 Groetjes fam. van Bemmelen, Tel. 5804172

Paarden, koeien, schapen, geiten, varkens, kippen; het zijn allemaal schepsels van God. En wij hebben de plicht goed voor ze te zorgen. Het lijkt daarom nergens op om ze maar massaal te doden bij een dierziekte-uitbraak. Houdt het dierziektebeleid van regering en Brussel in de gaten en help voorkomen wat 10 jaar geleden (mkz) en nog pas geleden (Q-koorts) gebeurd is. Wordt lid van de NBvH als je met hart en ziel hobbylandbouwdierhouder bent, donateurs zijn ook van harte welkom!!! Kijk op www.hobbydierhouder.nl of e-mail: info@hobbydierhouder.nl

Groetjes van Marjolein Steenstra

Op 10 februari was er een adviesraadavond die door een aantal raadsleden van GroenLinks bijgewoond werd. Op de agenda stonden onder andere het Kulturhus en de rondweg fase 1.  Wat verbaasde was dat in de planning van de rondweg fase 1 nog steeds gesproken wordt over een weg van maar liefst 7 meter breed. Ter vergelijking, dit is breder dan de N206 nu is. Bij de vaststelling van het voorlopig ontwerp in 2009 heeft GroenLinks al aangegeven dat de breedte van de weg aangepast dient te worden. Ook is destijds aandacht gevraagd voor een landschappelijke  inpassing. Verder is GroenLinks van mening dat zonder  fase 2, de rondweg fase 1 weinig tot niets oplost. Na de vaststelling van het voorlopig ontwerp door de raad is er wel het e.e.a. in de wereld veranderd, zo ook in Leidschendam-Voorburg. Plannen die toentertijd  als reëel werden ervaren worden in onze huidige economische situatie anders bezien. GroenLinks vraagt zich daarom af of zonder een levensvatbaar tuinbouwgebied en zonder fase 2 de rondweg, fase 1 er überhaupt zou moeten komen.

Ook de voortgang van de bouwplannen van het Kulturhus bracht op de adviesavond de nodige reacties teweeg. GroenLinks heeft goed geluisterd naar hetgeen hierover naar voren werd gebracht. Er was veel input van de Stompwijkers,  waar wij erg blij mee zijn en die wij ook zeker mee zullen nemen naar de raad.

Carla Wijnhoven-Kleihorst

Raadslid GroenLinks

dat willen Eva en Laura Oliehoek wel

Ze willen op pad als goede doelen ambassadeurs voor de Nationale Postcode Loterij. Ze gaan een half jaar op weg en bezoeken diverse plaatsen waar goede doelen ondersteund worden door de Poscode loterij. Deze steun wordt wereldwijd gegeven. Tijdens deze reis doen ze dan verslag van hun belevenissen. De verslaglegging vindt plaats door het maken van verslagen, foto’s en filmpjes en via een weblog kun je en volgen.

Voordat het zover is hebben ze uw steun nodig, omdat ook hier meeste stemmen gelden. Stem en geniet straks mee van hun ervaringen als echte wereldburgers.

http://www.internationaalambassadeur.nl/EvaenLaura

Eva en Laura Oliehoek 

De winter van 2010/2011 heeft de schaatsliefhebbers in het noorden van het land heel wat ijsuren geschonken. In eerste instantie kwam, gezien de vooruitzichten en de al gereden natuurijswedstrijden, de elk jaar geplande Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensse, in de verdrukking. Velen waren ervan overtuigd dat ’de tocht’ zou komen, maar wederom bleven de nodige nachten van -15 C. uit en gooide sneeuw roet in het eten.  Zodoende kwam de geplande vakantie voor de groep Weissensee-gangers niet in gevaar. De meesten reisden in het weekend van 29/30 januari af naar het op 920 meter hoog gelegen meer in Korintië in Oostenrijk. Een plek die bijna elk jaar garant staat voor een dikke laag natuurijs, die ook wel de ‘Spielplatz der Natuur’ wordt genoemd. Ondergetekende was er vanaf 1989 bij om deel te nemen aan de Alternatieve Elfstedentocht over 200 km, maar haakte na 1992 af om er vervolgens in 2002 en 2003 weer bij te zijn. In die laatst 2 jaren ging mijn vriendin Marga de uitdaging aan, welke met succes werd beloond.

Nu, in 2011 was het de tijd voor mijn zoon Sjors. Zijn liefde voor de schaatssport bloeide weer op, mede doordat hij werd gestimuleerd door zijn vriendin Femke Wijsman. Zon- en maandag werd er getraind en deze liep voor een ieder naar wens.

Dinsdag 1 februari stonden beiden er voor klaar. Die dag zijn ze met nog 1200 andere deelnemers van start gegaan. Onder deze deelnemers waren natuurlijk meerdere Stompwijkers. Marga ging voor de 3e keer deelnemen, en Jolanda de Winter voor de 2e maal. Zij was vast van plan de 200 km deze maal wel te volbrengen. Twee jaar geleden kwam ze door de zware omstandigheden helaas niet verder dan 166 km. Deze maal waren de vooruitzichten veel beter. De tocht werd gereden op zowel het kleine, als het grote meer. Er was een ronde uitgezet van 12 ½ kilometer, er waren dus 16 rondjes af te leggen. De temperatuur om 7.00 uur was -14 C. en die liep in de loop van de dag op tot – 8 C. De zon liet zich de hele dag zien. Het ijs was knoerthard en bleef daardoor goed glijden. De moeilijkheidsgraad zat hem in de vele scheuren, dat vereiste alertheid en scherpte.

Theo Koot, echtgenote van Wendy de Winter en sinds kort wonend in Stompwijk, had zich ook tot doel gesteld om deze loodzware schaatstoertocht uit te rijden. Heel trots meldde hij mij dit te gaan doen op de schaatsen van zijn overleden schoonpa Hans. Ik twijfelde over de pasvorm, want je stapt immers niet zomaar in iemand anders z’n schaatsen. “Ze zitten als gegoten”, was het antwoord.

Om 7.00 uur zou het startschot vallen en was iedereen vroeg uit de veren. Hoewel ik zelf niet ging rijden, maar me samen met Wil van Es met de verzorging zou bezighouden, voelde ik de spanning in de koppies maar al te goed! Toen ik met de camera het vertrek filmde en het moest gaan gebeuren, bleek Marga door de zenuwen haar skibril te zijn vergeten. Zij heeft zo’n 20 km. zonder gereden voordat ik haar deze alsnog kon aanreiken. Gelukkig liep het goed af en waren haar ogen nog niet bevroren. 200 kilometer schaatsen doe je niet zomaar. Dat blijkt uit de rondetijden die volgden. Tot 100 km gaat het meestal prima, daarna wordt het moeilijk tot zwaar.

Aanmoedigen en inpraten is dan nodig. Voor de deelnemers is elk rondje dichterbij de finish een stimulans om door te gaan. Heel trots was ik toen zoonlief na 9 uur en 38 min. de streep passeerde. Hij heeft het gehaald en dat is voor nu het enige wat telt. Vriendin Femke (9.06) ging hem zelfs voor en eindigde als 35e van de 99 andere vrouwen die de 200 volbrachten, knap gedaan! Jolanda schreef historie binnen het gezin. Zij reed met een dikke smile de 200 km. Wie weet waar ze de kracht vandaan haalde, want haar voorbereiding was wegens haar onregelmatige diensten verre van optimaal. Haar wilskracht en de overtuiging dat haar vader om een hoekje mee keek, bracht haar in 10.10 naar de finish. Ze hoort nu echt bij de club van doorzetters! Zwager Theo reed  het snelst van ons allemaal. Na 7 uur en 48 min. kwam hij over de finish waar hij zijn emoties de vrije loop liet.  Marga reed tot haar eigen verbazing de maximale lengte van het parcours vrij gemakkelijk uit in 9 uur en 19 min. Zij had zich redelijk goed voorbereid en dat werpt zijn vruchten af. Beide nestors Siem van Es (8.14) en Aad de Haas (8.22) waren ook van start gegaan. Voor de zoveelste maal op de Weissensee aanwezig en vele keren de tocht uitgereden. Beide mannen zijn  in de zestig, ga er maar aanstaan! De ijsclubleden Jaco (9.32) en zijn 9 jarige  zoontje Erben van der Lans reed maar liefst 2 x 50 km (4.23).  Michel van Ruitenburg vond de 200 wat te veel van het goede, maar reed op dins– en op vrijdag wel 125 km. Mieke (8.06) en Gijs Buitelaar (8.29), voor velen van ons geen onbekenden. Met deze tijd was Mieke maar liefst de 11e vrouw die de finishlijn die dag passeerde, Chapeau! Schoondochter Angelique van Santen reed de 200 km in 10 uur en 19 min. Een hele prestatie als je bedenkt dat zij sinds vorig jaar pas op schaatsen staat. Haar motivatie en haar liefde voor Gijs zorgde voor deze geweldige prestatie.

De rest van de week diende puur als vakantie en dat heb je dan ook meer dan verdiend. Wandelen, skiën, langlaufen, lekker eten en feesten en natuurlijk de beide Stompwijkse toppers aanmoedigen. Het team van Het Groene Hart van Joost Juffermans reed regelmatig goede uitslagen, een genot om naar te kijken. Het team werd uitstekend verzorgd door Loes en Marleen de Haas. Zij zorgden voor de maaltijden en masseerden de benen van de mannen. Martijn van Es was de hele week in goede doen en werd door velen getipt als de winnaar van de Alternatieve. Hij reed werkelijk een superrace en sprintte af met een groep van 24 rijders, maar moest het vlak voor de streep  afleggen tegen de rappe sprinter Karlo Timmerman en eindigde als 3e. Jammer, hij verdiend het zo erg, we hadden het hem zo gegund! Het A peloton raffelde de 200 km af in slechts 5 uur en 32 minuten. De teleurgestelde Martijn opperde tijdens het interview om voortaan maar 300 km te gaan rijden. De omstandigheden waren deze editie niet zwaar genoeg. Het is nooit eerder gebeurd dat een groep van 24 rijders voor de overwinning moest afsprinten. Er zijn dit seizoen nog twee kansen, Zweden en Finland.

Brenda van Leeuwen (vriendin van Jolanda) werd tijdens haar verblijf ziek en moest overhaast naar huis. Voor haar betere tijden gewenst en dank aan allen die zich hebben ingezet om van dit weekje een succes te maken. Natuurlijk gaat onze dank ook uit naar Brigitte en Hans waar wij de hele week verbleven.

Frans Oliehoek

Lieve mensen, die van dieren houden en vooral veehouders en hobbylandbouw huisdierhouders en ook paardenhouders!

Dit jaar is het 10 jaar geleden, dat de vreselijke, en ik durf het bijna niet uit te spreken, mond- en klauwzeer uitbraak was. Misschien een moment om bij stil te staan en vooral strijdbaar te zijn en blijven tegen het massaal doden van dieren bij een dergelijke dierziekte uitbraak!! Je zult je beste dieren maar eens verliezen; generaties lange foklijnen……….

Nog zijn er mensen, die deze tragedie niet te boven zijn gekomen. Houdt daarom hygiëne en de quarantaine maatregelen in ere en blijf strijden in Nederland en in Brussel voor een diervriendelijk gezondheidsbeleid!

Let op: zelfs paardenziektes zijn in aantocht!

Groetjes, Marjolein Steenstra

Wie heeft een voetbal gevonden?

Pim Switzar is heel verdrietig want hij is z’n witte voetbal met blauwe vlekken kwijt. De bal is door hem zelf in de sloot langs de Dr. van Noortstraat geschopt, maar was daarna onvindbaar.

Wie heeft hem gevonden?

Graag een belletje naar 071-5410891 dan komt hij hem meteen halen!

Srednaag—ed = Geen Gaanders!! Beste Gaandrianen,Bij deze willen wij benadrukken dat wij van Srednaag-Ed niet behoren tot de carnavalsvereniging de Gaanders. Wij hebben uiteraard wel dezelfde passie, te weten carnaval. Ook hebben wij een aantal ex Gaanders in de gelederen met de nodige Raad & Opper ervaring. Maar daar houden de overeenkomsten wel op.Dus onze wekelijkse acties in de Dorpsketting zijn op eigen initiatief. Deze week strip nummer 3 in de Dorpsketting. De strips 1&2 werden louter positief ontvangen, onze tekenaar Geraldinho had er eigenlijk 2 klaar voor de editie van deze week. Maar een scannerstoring zorgde ervoor dat wij deze week maar 1x mogen genieten van zijn tekenkunsten.Volgende week meer over de activiteiten en plannen van Srednaag –Ed tijdens onze reis naar RIO. Tot zaterdag in Het Blesse Paard??Faala x3

Pr Commissie Srednaag-ed volg ons ook via twitter: @srednaaged

Gaanders schieten te hulp bij restauratie van de kerk

Op speciaal verzoek van Prins Wim III en Page Magret zijn de Gaanders afgelopen zaterdag actief geweest in het restauratieproject aan de kerk. De prins met de raad van elf en een aantal bestuursleden van de carnavalsvereniging waren op zaterdagmiddag aanwezig om hun bijdrage te leveren. Met een groep van 15 personen, met ondersteuning voor de facilitaire zaken, konden vele zaken worden aangepakt. Om 12.30 uur werden de Gaanders welkom geheten door Rinus Odijk als lid van het kerkbestuur. De coördinator van alle restauratiewerken door vrijwilligers heeft een aantal zaken geselecteerd voor de Carnavaleske manschappen. Zij werden ingezet voor het in de was zetten van de banken en de biechtstoelen, het verwijderen van latex van de muren om daarmee het vuil te verwijderen en het schoonmaken, zuigen en vegen van alle bouwstof.

Verder waren er nog een aantal sterke kerels die hielpen met het op zijn plaats zetten van de kap van de oorspronkelijke doopvont. Iedereen was enthousiast aan het werk en het werd extra gezellig toen de dames riepen voor de koffie, dan is het ook voor een aantal rookpauze. Velen keken hun ogen uit, ze waren  bijna zonder uitzondering nog niet in het kerkgebouw geweest tijdens de restauratie. Door enige Gaanders werd gesproken over monnikenwerk, gezien het aantal uren welke nodig zijn voor al het werk en het geduld bij bepaalde werkzaamheden.

Na de koffie werden de banken en de biechtstoelen ingepakt met plastic om deze te beschermen tegen het stof. De muren bij de ingang werden schoon opgeleverd. En er werden nog vele zaken opgeruimd en buiten gezet. Nog even is er gelegenheid om in de toren te kijken en dan is de middag voorbij.

Als kerkbestuur zijn wij trots op het resultaat. Het is een welkome bijdrage aan ons restauratieproject. Prins Wim III is de eerste prins die na de invoering van de carnavalsmis dit niet in Stompwijk kan vieren vanwege het voorduren van de restauratie. Kortom prins Wim III en page Magret worden de restauratieprins en page. Want laten we eerlijk zijn dit is toch een geweldig alternatief om  met de carnaval in de Stompwijkse kerk H. Laurentius te zijn. Natuurlijk werd de middag goed afgesloten met een gezellig samenzijn met het nodige voor de inwendige mens. Dit alles verzorgd door de dames.

Namens het kerkbestuur heel hartelijk dank voor jullie inzet en bijdrage. Veel succes met het verdere carnavalsseizoen en op weg naar Rio.

Wie heeft mijn blauwe rugzakje gevonden?

Aan de rits zit een sleutelhanger met mijn naam ‘Jordy’.

Groetjes, Jordy Romijn, Meerlaan 41, 06-29213395