Onlangs ontvingen de Vrienden van Vlietland antwoord van de gemeente over hun bezwaarprocedure tegen de afwijzing door B&W op hun WOO-verzoek. Dat WOO-verzoek (van 20 februari 2023) gaat over het openbaar maken van documenten rond de vraag of het plan om in Vlietland vakantiewoningen te bouwen, nog te veranderen is. B&W besloot: die stukken blijven geheim.

Bij zo’n bezwaarprocedure bestudeert een commissie de juridische gronden die de bezwaarmaker aanvoert. De gemeente dient een verweerschrift in, dat ook bestudeerd wordt door de commissie. Tijdens een hoorzitting worden beide partijen daarover gehoord. Daarna brengt de commissie een advies uit met de juridische afwegingen die de commissie maakte, de zogenaamde ‘Overwegingen’.

De Vrienden waren natuurlijk heel benieuwd naar die Overwegingen. Daaruit moet namelijk blijken, waarom de commissie tot het oordeel ‘ongegrond’ is gekomen. Hun teleurstelling was dan ook groot dat daarin vrijwel niets was terug te vinden van hun zorgvuldig samengestelde bezwaarschrift. De wetsartikelen die de Vrienden hadden gebruikt, werden zelfs niet eens behandeld!

Bestuurslid Sonja Noot: “De Overwegingen die we ontvingen, gingen totaal voorbij aan ons ingediende bezwaar. Alsof er op een heel ander bezwaar werd gereageerd! Na bestudering van ons bezwaarschrift en het pleidooi dat we bij de hoorzitting hadden ingebracht, bleek onze eerste indruk correct. Er werd ingegaan op zaken die we niet hadden ingebracht. Van de belangrijkste aangevoerde gronden waarom het besluit van B&W onrechtmatig was, vonden we niets terug.”

Na nog wat meer speurwerk, ontdekten de Vrienden de verklaring: de door hen ontvangen ‘Overwegingen’ hoorden inderdaad niet bij HUN bezwaarzaak. Ze waren overgenomen uit het antwoord van de gemeente aan de organisatie Burgerinitiatief, die een paar maanden eerder ook een bezwaar hadden ingediend!

Een fout bij de afhandeling, zo dachten de Vrienden. Ze belden meteen naar de secretaris van de bezwaarcommissie, een jurist van de gemeente. Er is iets fout gegaan, meldden ze.

Nogal verbijsterd hoorden ze vervolgens het antwoord aan: nee, het was geen fout. De gemeente meent dat er met één advies kan worden volstaan. De reden? Burgerinitiatief heeft (ongeveer) dezelfde stukken opgevraagd als de Vrienden. En Burgerinitiatief  heeft óók bezwaar gemaakt tegen een afwijzing. Eenzelfde zaak dus, volgens de gemeente. Appels en peren volgens de Vrienden.

Natuurlijk protesteerden de Vrienden: Dat WOO-verzoek van Burgerinitiatief was toch maanden eerder ingediend en behandeld door een andere commissie? De Vrienden hebben toch een beroep gedaan op ándere wetsartikelen? Wat trouwens ook blijkt uit een ander verweerschrift van de gemeente? Ze hebben dit alles toch uitgebreid toegelicht met een eigen pleidooi in een apart voor hún bezwaar opgetuigde hoorzitting? Het kan toch niet zo zijn dat een overheid dat alles ‘beantwoordt’ door een tekst op te sturen, die bedoeld is voor andere bezwaarmakers uit een eerdere, inhoudelijk afwijkende bezwaarprocedure? 

Maar volgens de gemeentewoordvoerder kan dat allemaal wel, zo bleek.

Voorzitter van de Vrienden Ed Krijgsman: “Wij krijgen dus geen beoordeling van ónze argumenten, zoals het hoort,  maar een beoordeling van de argumenten uit een afwijkende zaak. En dáár neemt B&W dan een beslissing over

Er komen 90 kaarsjes op de taart, als dat zou passen. Jan is in mei dit jaar 90 geworden en Mieke wordt dit op 9 november. En ze waren in september dit jaar (voor de wet) 65 jaar getrouwd geweest. In februari 2024 is dit voor de kerk, maar de kerk is wet!

Jan denkt dat hij volgend jaar niet gaat halen, de diagnose was niet best. De chirurg kan niet zeggen hoe lang hij nog heeft, het kunnen 3 dagen, 3 weken of 3 maanden zijn. Jan merkt het aan zijn lijf, dat niet meer wil, zijn hoofd wil nog verder. Hij heeft nog zoveel te doen. Hij zou wel 160 jaar moeten worden om al zijn plannen vorm te geven.

Hoe het begon

Jan ontmoet Mieke voor het eerst tijdens een dansavond in de Bles. Mieke heeft op dat moment een los-vast vriendje. Op het moment dat het meer los dan vast is, grijpt Jan zijn kans. Zijn vriend Theo van der Zijden weet hem dat te vertellen, want hij heeft verkering met het zusje van Mieke. Ja, Jan is bijzonder gecharmeerd van haar en met een plantje in zijn hand fietst hij van Stompwijk naar Zoeterwoude, waar Mieke van Leeuwen woont, om verkering met haar te vragen. Het plantje is voor haar moeder. Mieke weet nog precies wat voor plantje het was, met een rode bloem in het midden. Haar ogen glinsteren bij de herinnering. Ze wist het zeker: ‘Dit is ‘m’!.

Hun eerste feestje is in het Patrimonium op de Schenkel. Ze piepen eerder weg bij het feest en Jan brengt Mieke lopend naar huis. Men had destijds geen sleutel van het huis. Gelukkig stond het schuurtje open en daar op een fauteuil zette Jan Mieke op schoot. Hier werden de eerste kusjes uitgewisseld, totdat moeder van Leeuwen binnen kwam “Zoohoo”, zitten jullie hier!” vertelt Jan glunderend.

Van verkering naar huwelijk

Jan wordt opgeroepen voor de herhaling van zijn dienstplicht. Hij werkt en als je thuis woont krijg je niets doorbetaald en moet je dus salaris missen. Door te trouwen kreeg hij wel soldij. Hiervoor geven zij na 4,5 jaar verkering elkaar op 18 september 1958 het ja-woord op het stadhuis. Op 5 februari 1959 wordt een dubbel huwelijk voor de kerk gesloten. Vriend Theo van der Zijden trouwt met Corrie van Leeuwen en Jan Boogmans met zijn Mieke van Leeuwen. Het huis op de hoek van de Meerlaan is dan net af en Mieke en Jan mogen op de bovenverdieping wonen. Er was destijds subsidie beschikbaar op het aantal kamers. Immers hoe meer kamers, hoe meer kinderen. De pater was destijds ook heel tevreden!

Ze hebben er 6,5 jaar gewoond en toen kwam er nieuwbouw in de Van Santhortstraat. Eerst op nummer 27 en later op nummer 141. Hier wonen ze nog steeds. Ze krijgen 4 kinderen en 7 kleinkinderen.

Mieke was coupeuse en altijd achter de naaimachine te vinden, zij heeft tientallen bruidsjaponnen gemaakt voor het Bruidshuis. Jan was gek op auto’s en motoren en werd automonteur en keurmeester. Ook daar zijn heel veel verhalen over te vertellen.

Maar, ik ben op zoek naar hun geheim. ‘Tja’, zegt Mieke ‘dat is toch liefde en vertrouwen’. ‘De wil om samen te zijn en te blijven’, zegt Jan na enig nadenken..

Hun samen zijn ziet er uit als een geoliede machine. ‘Schat, je koffie wordt koud’. ‘Ja, lieffie’.

Dagelijks ritme

Ze zetten geen wekker, Mieke is de wekker. Jan staat op, kleedt zich aan, zet thee, smeert het brood en pelt een mandarijntje. Mieke voegt zich hierbij en belegt de boterham en samen ontbijten ze.

Dan doen ze 20 minuten oefeningen. Elke dag! Been heffen, knie heffen, armen heffen, door de knieën zakken. Soms zijn er klachten en wordt er een oefening van de fysio toegevoegd, zoals het draaien van de nek. Het lijf oprekken en strekken enz. Dan is het tijd voor een ochtendwandeling. Nee niet zo ver meer, maar toch nog 3 kwartier de polder in. Tot Van Marwijk en weer terug, hand in hand zijn ze daar dagelijks te vinden.

Weer thuis wordt Mieke in de watten gelegd. Ze neemt plaats op de bank, kussentjes gesorteerd en haar benen worden door beenhoezen omhuld. Ze houdt vocht vast en de huid is erg dun. De huid wordt op deze manier door luchtdruk gemasseerd en het vocht afgevoerd. Daar houdt ze 40 minuten rust op de bank. Jan serveert een kopje thee, met 2 zakjes groene thee, een mix, dat vindt ze lekker! Zelf pakt hij een koffie. Met alle gemak trekt zij haar kousen aan, bewijzend dat de oefeningen baat hebben.

Dan gaan ze aan het eten beginnen. Jan haalt nog even champignons voor door het gehakt en hakt de uien, beetje zoetzuur door de jus. Heerlijk.

Na het eten wordt de administratie bijgewerkt, er wordt wat gerommeld in de tuin, het straatje achter van bladeren ontdaan of de bomen naast het huis gesnoeid. In het voorjaar zag ik Jan nog hoog in de boom zitten om te snoeien. Mieke draait een wasje, strijkt of pakt een boek. Eenmaal per week komt de thuishulp om in 2 uur het huis nog meer aan kant te maken. Eind van de middag kijken ze graag naar Natuur op 2. ‘Dat is altijd zo mooi’. Dan een boterhammetje en altijd ’s avond het journaal.

’s Avonds neemt Jan de tijd om zijn vele mappen en verzamelingen bij te houden. Hij heeft een voorraad voor Oud Stompwijk en veel boeken, met knipsels over de oorlog, daar heeft hij scherpe herinneringen aan. Het verzamelen heeft hij niet van een vreemde, zijn vader knipte jarenlang de berichten over Stompwijk uit de Sursum corda en plakte deze in schriftjes.

Vooral de postzegelverzameling van de motoren is indrukwekkend. Hij duikt met gemak onder de kast om weer een boek tevoorschijn te toveren. Zo verzamelt hij veel geschiedenis om zich heen. Maar de mooiste is met zijn Mieke.

Jan was 17 jaar geleden ook zwaar ziek en bijna opgegeven, die jaren heeft hij er maar mooi bijgekregen en hij blijft optimistisch in het leven staan. Mieke wil hier graag blijven wonen en via de huisarts is hiervoor WIJdezorg ingeschakeld, zodat ze de zorg krijgt die ze verdient en dat geeft Jan rust.

Mieke haar verjaardag is gevierd met een high tea met het hele gezin.        

Petra Oliehoek- van Es

Ook dit jaar willen wij meedoen met Wereldlichtjesdag. Na vier jaar op rij geven we op zondag 10 december voor de vijfde keer graag een vervolg aan dit mooie evenement op het Dorpspunt in Stompwijk.

Wereldlichtjesdag
Op Wereldlichtjesdag steken mensen wereldwijd op de tweede zondag van december om 19.00 uur kaarsjes aan ter nagedachtenis aan overleden kinderen. Met het aansteken van de kaarsen wordt de wereld letterlijk wat lichter voor iedereen die een kind verloren heeft. Ook besef je dat je niet alleen bent met je verdriet.

Het maakt daarbij niet uit hoe oud je kind is geworden. Het kan bijvoorbeeld gaan om een ongeboren baby die niet heeft geademd, maar ook om een volwassen kind dat overleden is. Uiteraard maakt het ook niet uit hoe lang het geleden is. Je kind blijft immers je kind. Voor altijd in je hart en gedachten.

Samen herdenken

Omdat ook in Stompwijk en omgeving mensen wonen die één of meer kinderen moeten missen, herdenken we op Wereldlichtjesdag met alle families onze kinderen. Dat doen we door samen een kaarsje te branden en door de namen van de kinderen voor te lezen.

Ook in Stompwijk

Het initiatief van Wereldlichtjesdag in Stompwijk is vijf jaar geleden genomen door Vera en Frans Hendriks. Zij hebben hun oudste dochter Tamara verloren toen het meisje vijf maanden oud was. Nadat ze in Wassenaar een bijeenkomst hadden bijgewoond, besloten ze deze speciale dag ook in Stompwijk te organiseren.

Veel van de aanwezigen bij de vorige bijeenkomsten vonden het heel bijzonder om mee te maken. Dit jaar organiseren we alweer de vijfde bijeenkomst voor ouders en familieleden van de kinderen.

Ook aandacht voor jouw kind?

Kunnen we ook een lichtje aansteken voor jouw kind? Laat het ons dan weten! Aanmelden kan via lichtpuntstompwijk@gmail.com.

Fijn als we de naam en een foto van je kind mogen ontvangen. Dan zorgen we ervoor dat ook jouw kind op deze avond de aandacht krijgt die het verdient.

Heb je nog vragen, dan kun je die uiteraard ook stellen via de mail, of bel Vera via 06 – 38 46 21 93. We willen er met elkaar weer een heel mooie avond van maken.

Warme groeten,

Frans, Vera, Jerney en Chantal Hendriks, Vera van Houten en José van Santen