Geboren 3 juli 1933 – overleden 17 augustus 2022

Onze vader is geboren aan de Dr. Van Noortstraat 178. Het huis waar ook wij opgroeiden. Hij was het vierde kind van Oma Mien en Opa Dorus. Er kwamen nog 5 kinderen bij. Toen vader Kees nog geen 7 jaar was brak de oorlog uit. Een onbezorgde jeugd had hij daarom niet. Van onze tante Riet begrepen we dat hij, wanneer hij zijn zusje een flesje gaf, hij er stiekem ook zelf van dronk omdat hij honger had. Totdat oma er achter kwam…

Het grote gezin woonde in het kleine dijkhuis (Dr. van Noortstraat 178) met veel ruimte en schuren er omheen, waar het bedrijf van opa gevestigd was. Vader Kees hield konijnen en was graag buiten. Ook viste hij stiekem in oorlogstijd om zodoende het gezin te voeden. De basisschool kon door de omstandigheden niet afgemaakt worden. Oom Henk zat al in de aardappelhandel van opa en vader Kees zou op zeer jonge leeftijd het slagersvak in gaan. Dit vanuit de gedachte ‘Twee handen en maar één mond’; de eindjes moesten aan elkaar geknoopt worden!

We hebben veel verhalen over deze tijd gehoord. Als jong mager ventje moest hij op de fiets veel te zware bestellingen wegbrengen en woonde in bij de baas. Dit beviel niet zo heel goed. Toen opa Dorus ziek werd, is ook vader Kees de aardappelhandel ingegaan. Studeren aan het conservatorium, waarover hij nogal eens droomde, is er nooit van gekomen. Hij klaagde echter nooit maar maakte er het beste van en bouwde een trouwe klantenkring op in Stompwijk, Leidschendam, Voorschoten en Zoeterwoude. ‘Kees de Pieper’ werd een graag gezien man die door weer en wind trouw zijn klanten de piepers bezorgde. Het assortiment werd uitgebreid met fruit, uien en peulvruchten. Hij had lol in het verkopen langs de deur. Later kwamen daar ook nog markten bij.

In de jaren vijftig ontmoette hij onze moeder Riny en was op slag verliefd. In 1959 trouwden ze voor de wet en in juni 1960 voor de kerk. Zo ging dat in die tijd. Het gezin van opa en oma met nog enkele jongere kinderen verhuisde naar nummer 176 en Riny en Kees betrokken het ouderlijk huis omdat het bedrijf hier gevestigd was.

In 1961 werd Ted geboren en in 1964 en 1968 volgden respectievelijk Jacqueline en Helene.

Het lukte hem om bepaalde verantwoordelijkheden bij ons te leggen zonder dat hij zei dat iets ‘moest’. Gingen we over een grens dan werd dat door hem in de druivenkas of in de schuur goed duidelijk gemaakt.

Vader Kees maakte lange dagen maar op zondag en in de avonden was er aandacht voor het gezin. We organiseerden badmintontoernooien in de tuin, gingen naar het bos, voeren met de boot of deden spelletjes. Hij was een echte kindervriend en een super goede zorgzame vader en echtgenoot voor onze moeder.

Als jongetje werd onze vader gescout voor een knapenkoor, waarmee hij ook op tournee is geweest. Tot aan de corona periode bleef hij trouw bij het koor in de H. St. Laurentiuskerk. Dit moet in totaal zo’n 75 jaar zijn geweest. Bij 50 en 60 jaar volgde hiervoor zelfs een lintje vanuit het Vaticaan. Hij deed dit met veel plezier en onderbrak zijn werkzaamheden waar mogelijk om bij bruiloften en begrafenissen te zingen.

 Wij, de kinderen, hebben een heel fijne jeugd beleefd met onze ouders. Spelen in de aardappelkelders, hooitas en de tuin. Voetballen en badmintonnen in de tuin, surfen, varen en vissen. We hebben ook mooie herinneringen aan onze kampeervakanties (ook al was het steevast slecht weer), het meehelpen in de zaak en vooral aan de humor en wijsheid van onze vader.

Toen de werkzaamheden stopten, kreeg vader Kees veel tijd. Er werd een huis gebouwd in de achtertuin (v. Merodestraat) en zijn tuin was zijn trots. Geen grassprietje stond scheef en hij genoot ervan hier nu eindelijk tijd voor te hebben. Ook voor het vissen, klaverjassen/bridgen kwam meer tijd. Zijn allergrootste hobby was echter zijn nieuwe rol als opa. Jarenlang kwamen onze kinderen een vaste dag in de week bij opa en oma. Hij genoot er zichtbaar van en speelde wat af met ze. Ook zij gingen mee vissen een leerden over de natuur. De fantastische verhaaltjes die hij vroeger al aan ons vertelde, werden doorverteld. Deze verhalen verzon hij zelf en de typetjes (Paulus, Eucalypta, Oeroeboeroe en vele andere) wist hij met stemmetjes en handgebaren zo mooi te brengen, dat zelfs wij nog aan zijn lippen hingen.

Ook gingen onze ouders tot twee keer toe op bezoek in Afrika, waar Ted lang woonde. Hieraan zijn ook veel mooie herinneringen.

Wij zijn dankbaar voor alles dat hij voor ons allen heeft betekend en de lange tijd die we hem in ons midden mochten hebben. We zijn trots op het fijne en gelukkige huwelijk van onze ouders, dat in juni alweer 62 jaren telde. We hebben ondanks corona een mooie dag beleefd bij het 60 jarige huwelijksfeest in 2020.

In april hebben we, toen onze moeder 85 werd en Kees al ziek was, nog een gezellig samenzijn georganiseerd in het Dorpspunt met familie en vrienden. Dit was fijn.

De laatste 6 maanden waren, in verband met zijn ziekte, zwaar en pijnlijk. Na nog van alles geprobeerd te hebben, ging het niet meer.

Lieve pa, je hebt nu je rust.

We willen iedereen via deze weg bedanken voor de steun in de vorm van een kaartje of bezoek aan de condoleance/uitvaart. Onze vader heeft ons gevraagd een ieder de groeten te doen. Bij deze..

Je bent niet meer waar je was, maar overal waar wij zijn. We gaan je missen pap,

Ted, Jacqueline, Helene