Heeft jouw dier iets bijzonders?

Deze vraag werd mij tijdens een vergadering gesteld. Eigenlijk ging deze vraag over mijn vrijwilligerswerk bij de Dierenbescherming, maar omdat ik dat werk niet meer doe, heb ik deze vraag omgebogen naar onze huisdieren. Enne…….natuurlijk hebben onze dieren iets bijzonders! Sinds februari hebben wij Barney (onze kooiker) bij ons in huis genomen. Een vriendelijk, bijdehand hondje. Hij kan met iedereen door één deur, zo ook met onze poezen. Met Harrie (een je-weet-wel kater) heeft hij een heel speciale band, die behandelt hij als een andere hond, echte broederliefde. Poubelle vindt hij heel leuk om op stang te jagen, als Poubelle maar weg wil rennen voor hem. De band met Loesje is weer héél anders: Loes is een poes, die gewoon doet wat zij wil (zoals de meeste poezen dit doen). Waar Harrie zich uit de hondenmand laat zetten door Barney, denkt Loes daar heel anders over. Zij neemt deze mand gewoon in beslag en dan kan Barney doen wat hij wil, maar zonder effect! Mevrouw ligt daar te slapen en gaat echt niet weg, wat Barney ook doet en hoe zielig hij ook kijkt. Maar zij vindt niet alleen de hondenmand heerlijk om te slapen, ook het kussentje wat er verderop ligt eigent zij zichzelf heel vaak toe.

Zeg nou zelf: aandoenlijk toch????

Trees van Velzen

Nu is de vraag: wie is het meest bijzonder van de twee??

Wie het weet, mag het zeggen…

Het beste dat Stompwijk is overkomen…

Het is alweer 52 jaar geleden dat De Dorpsketting is opgericht. En ik denk dat dit één van de beste dingen is die Stompwijk is overkomen. Want waar vind je nog dorpen met een eigen blad? En dan nog wel een dat elke week uitkomt én gemaakt wordt door vrijwilligers. Dat is echt bijzonder.

Ik wil een dik compliment maken voor de redactie, de nieters, de bezorgers, de vouwers en het bestuur. Velen van hen zijn al jaren betrokken. En sommigen zetten hun creativiteit zelfs al meer dan 50 (!) jaar in voor het blad. En dan denk je misschien dat de ideeën steeds hetzelfde zijn, maar nee hoor. De kracht van deze mensen is dat ze zich steeds weer opnieuw kunnen uitvinden. Steeds nieuwe ideeën hebben en dat met daadkracht ook snel voor elkaar krijgen. En altijd in samenwerking met anderen. Kortom, een krachtige, open club die we op handen mogen dragen.

En natuurlijk ook veel dank aan de Stompwijkse lezers, de trouwe adverteerders én alle inzenders van artikelen. Ga zo door! We maken het blad met elkaar!

José van Santen

Wat is het beste dat mij het afgelopen jaar is overkomen. (Petra)

Dat is een hele goede vraag en ik kan bijna niet kiezen, er zijn zoveel dingen die om voorrang vragen. Familie komt van rechts, die hebben altijd voorrang, heb ik weleens gehoord. En ja de geboorte van een spik splinter nieuwe kleinzoon staat helemaal bovenaan. Het kerstkindje is iets vroeger geboren en draagt de mooie naam Riv Leo (naar de beide opa’s).

We hebben ons gisteren nog verwonderd over hoe dat toch allemaal kan, van piepkleine zaad- en ei celletje zo’n kind in je eigen buik laten groeien, met werkelijk alles er op en er aan. En hoe heeft dat er toch in gepast.

De vakanties met of zonder kinderen zijn eveneens een hoogtepunt. Zanzibar het mooie Afrikaanse specerijen eiland dat als doorvoerhaven van de vele slaven diende. Andere culturen in combinatie met corona was een uitdaging met in– en uitreisdocumenten. Prachtige landschappen en azuurlauwe kusten, varen in een houten bootje en eten op het strand. Het meezingen en swingen in een kerk waar iedereen zingt en danst. De energie die daar vrij komt. Geweldig.

De wijze lessen die ik geleerd heb in het omgaan met een camera door het volgen van een opleiding bij de NLPO was erg waardevol. Door ervaren en het leren en zeker van je fouten! Dat had ik mij voorgenomen bij aanvang van mijn pensioen, gewoon in het diepe springen. Door veel Stompwijk, maar ook andere wijken in beeld te brengen, komen andere delen van de gemeente dichterbij. Ik ben ook erg blij met de samenwerking met Jona als reporter. Hierdoor heb ik 75 items kunnen maken in samenwerking met anderen die het voor mij editen. Veel hiervan is terug te zien bij Stompwijk.nl

Ik heb met de gemeente samengewerkt in de aanloop van de week van ‘Oog voor elkaar’ en daar mooie contacten opgedaan. Met aansluitend een opleiding tot eenzaamheidsambassadeur met als doel dat we beter naar elkaar luisteren. Ik heb hier geleerd dat eenzaam zijn niet erg is, dat hoort bij het leven als het maar niet te lang duurt. Er zijn vele soorten van eenzaamheid. De oplossing hebben we niet, maar we kunnen er wel voor elkaar zijn. Dat wil ik volgend jaar graag gaan uit– en overdragen naar hen die hier interesse voor hebben, zoals mantelzorgers en wijkcontracten. In deze bijeenkomsten kun je elkaar ondersteunen en ervaren hoe anderen hiermee omgaan.

Ik probeer van elke dag een feestje te maken en ik hou er ook van om anderen blij te maken. Dat is ook afgelopen jaar weer gelukt.

Omdat familie van rechts komt, ben ik van plan volgend jaar te gaan stoppen met de Dorpsketting en dan op de kleintjes te gaan passen. Dus langs de zijlijn wil ik nog wel meedenken, maar niet meer elke week elke maandagochtend en –avond mij in zetten.

Fijn als je het team komt versterken, dan kan per mail door te schrijven over allerlei zaken of kom gewoon eens langs om te zien hoe dit bij ons werkt.

Altijd welkom.

Petra

Wat is het beste dat je afgelopen jaar is overkomen? (Penchi Harteveld)

Als gebiedsregisseur heb ik de leukste baan van de gemeente zeg ik altijd. De behoefte van de inwoners van Stompwijk en het buitengebied als uitgangspunt nemen is belangrijk voor de gemeente. En dat is het leuke van mijn werk. Als gebiedsregisseur ben je het gezicht van de gemeente. Op deze manier kan ik inwoners, ondernemers en partners helpen te verwijzen naar de juiste collega’s of organisaties. Zo wil ik graag de dienstverlening van de gemeente verbeteren. Ik krijg er energie van als ik inwoners kan helpen of nu gaat om iets groots zoals het burgerinitiatief van de hondenspeeltuin of iets kleiners zoals het beter zichtbaar maken van de gehandicaptenparkeerplaats aan het Dorpspunt. Dat maakt mij dagelijks gewoon super blij! Al is het wel zodat sommige zaken tijd kosten en het niet altijd lukt tot een oplossing te komen. Maar het streven is er altijd! 

 Terugkijkend op 2022 ben ik tot de conclusie gekomen dat gezondheid en samen zijn wel het beste is dat mij het afgelopen jaar is overkomen.
Begin dit jaar ben ik een tijdje afwezig geweest. Gebiedsregisseur Raùl Garcia heeft voor mij toen de zaken waargenomen. Zaken uit handen geven is niet mijn sterkste punt, helaas kon het niet anders. De samenwerking met Raùl ging super goed. Het was prettig om samen in één gebied te werken. In mei heb ik de spreekuren weer opgepakt. Leuk om dit samen met John Heij, wijkagent te doen. Het is goed om te zien dat hier gebruik van wordt gemaakt.

Dit jaar hebben we ook voor het eerst een aantal themaspreekuren gehouden met o.a. de seniorenmakelaar Maud Brugman (Vidomes), het Sociaal Servicepunt: voor het invullen van de energietoeslag en onlangs met LVvoorelkaar over vrijwilligerswerk. 

In 2023 gaan we hier zeker mee door. Daarnaast komen er een aantal digitale avondspreekuren. Meer hierover in het nieuwe jaar.

Voor nu,

fijne feestdagen

en

een mooi, gezond 2023!

Penchi Harteveld

Vermist

Vanaf 25 november is Luzia vermist. Deze zwarte hond verdween in de avond bij het uitlaten. Is hij achter een haas aan gegaan of geschrokken? Niemand weet het, alleen dat hij al bijna een maand zoek is. Er is een grote zoekactie opgestart middels social media en aanplakbiljetten.

Telkens als een biljet zag hangen, dacht ik: Zou hij al gevonden zijn.

Nu dacht ik, ik bel gewoon even. Nee, hij is dus nog steeds zoek.

Wel komt er af en toe een berichtje dat hij gesignaleerd is. Zodra Luzia gevonden is worden de aanplakbiljetten weer verwijderd.

Gevonden?

Meld hem dan aan via facebook op de algemene site van zoekgeraakte huisdieren WaarIsOnzeAngel

Dorp van het dorstige hert