Het ouderpaar had een nestje gemaakt bovenop de rijkuil van de boerderij. De vogels lieten zich nergens door verstoren en na zo 27/28 dagen kwam dan zaterdagmorgen het nestje uit. Er waren 3 kuikens. 

In 1956 stond er in de Maasbode (soort Dorpsketting maar dan van Rotterdam) een advertentie geplaatst door Pater Scholten met het verzoek voor leidsters om kinderen uit Katendrecht, die het niet zo breed hadden, 4 weken lang te begeleiden op een kamp in Denekamp/Beuningen (Overijssel).

En hoewel mijn moedertje, Ria van Dijk, een rasechte Haagse was kreeg zij deze advertentie onder ogen en toestemming van haar ouders om mee te gaan. Met bussen vol met kinderen van diverse leeftijden vertrok ze dus in 1956 voor de eerste keer naar Denekamp/Beuningen wat, naar later bleek, ze  9 jaar lang zou doen.

Ze was begeleidster van de kabouters / kleine meisjes. Die sliepen op de boerderij van de familie Austie. De jongens sliepen op de boerderij van Looman, de grote meisjes op de boerderij van Damhuis en tussen de middag werd er gezamenlijk warm gegeten op de hoofdboerderij van de familie Scholtes. Jarenlang hebben wij als kind de verhalen aangehoord wat ze allemaal beleefd hadden, teveel om op te schrijven maar wij konden er geen genoeg van krijgen.

In 1995 gingen mijn moeder en ik voor de eerste maal terug en het was een feest van herkenning. We gingen de boerderijen af van Austie, Scholtes en Damhuis en genoten van de Dinkel waar ze met de kinderen vele uren gespeeld en gezwommen hadden.

Dit jaar moest het er maar weer een keer van komen en vertrokken wij samen weer richting Denekamp/Beuningen. Qua weer hadden we het niet beter kunnen treffen, maanden regen en wij gingen weg met een complete hittegolf. Onze aankomst ging zoals gepland en bij de watermolen van Singraven deden we ons tegoed aan een heerlijke lunch. Daarna zochten we onze B&B op in Rossum. Via de mooiste achteraf weggetjes, de mooiste vergezichten en boerderijen reden we er zo naar toe.

Het overtrof al onze verwachtingen. Prachtige kamers, eigen badkamer, alles gelijkvloers en we werden hartelijk ontvangen. Nadat we ons geïnstalleerd hadden stapten we de auto weer in om verder de omgeving weer te gaan verkennen. Onze volgende stop was het Mariakapelletje waar het kamp vroeger elke dag naar toe ging om te bidden. Nog niets veranderd en een aantal mooie foto’s gemaakt.

Daarna door naar de meisjesboerderij van Austie. Die staat momenteel leeg en is helemaal aan het instorten. Eeuwig zonde, maar het is verkocht en er schijnt een sportcomplex te komen.

Ook hier haalden we weer halsbrekende toeren uit voor de mooiste foto’s. Echt honger hadden we niet maar we hadden wel gezien dat er in Denekamp een ambachtelijke ijssalon was ‘De IJskuip’ van wielrenner Hennie Kuijper. Genoten van een heerlijk ijsje en even het museum bekeken. Daarna weer richting B&B waar we nog tot 22.30 uur op het terras hebben gezeten.

Het was nog te lekker om naar bed te gaan. Na een verkwikkende nachtrust en een heerlijk ontbijt vertrokken we richting Oldenzaal waar ik een kennisje heb wonen. Ook daar was het reuze gezellig en na een heerlijke lunch vertrokken we aan het eind van de middag richting de Kerk van Denekamp. Daar hebben we een aantal kaarsjes aangestoken voor diverse mensen in ons hart en zijn we ook nog even over het kerkhof gelopen. Prachtig, hoe gek dat misschien ook klinkt.

Daarna richting  het Lutterzand. Dat is een prachtig natuurgebied en ook nu werden de herinneringen aan vroeger weer opgehaald. We besloten toch om een stukje via het bos naar de zandverstuiving met het water te lopen. Volgens de serveerster van het Paviljoen was het maar 10 minuten lopen. En zowaar, 12 minuten en daar was ons einddoel. Beetje jammer dat we opgevreten werden door de muggen maar het was het meer dan waard. Na een poosje uitrusten liepen we weer rustig terug en besloten we nog een keer zo’n overheerlijk ijsje te halen. Het was toch te warm om te eten. Ook deze avond was het nog lang warm en daar hebben we heerlijk van genoten. Maar ja, eens is het toch bedtijd en nadat we de foto’s van deze dag nog een keer hadden bekeken vielen we in een diepe slaap. De volgende morgen eerst de koffers in gepakt en toen weer lekker ontbijten. We mochten brood, beleg en fruit meenemen voor onderweg als we wilden, daar maakten we dan ook dankbaar gebruik van. Na het inladen van de auto gingen we op bezoek bij twee kinderen van de boerderijen waar ze vroeger sliepen. Reuze gezellig en ook hier kwamen er weer allerlei herinneringen boven. Na het afscheid en een pannenkoek bij Bolle Jan in Denekamp was het toch echt tijd om naar huis te gaan. Vroeger kwam mijn moeder na 4 weken thuis met een koffer vol met stinkende kleren maar wel met een hele grote krentewegge van 7 gulden. Wij reden na een aantal dagen Stompwijk weer binnen met een koffer vol schone kleren en  2 plakken krentewegge. Ongelooflijk genoten, van het weer, even geen gepieker en een heerlijk leeg hoofd, van de rust, van het lekkere eten en vooral van de vriendelijkheid van de mensen. Wie weet kunnen we nog een keertje terug als het ons gegeven is. Aan ons zal het niet liggen in elk geval.

Agnes Hofstede en Ria van Dijk

Zoals jullie vorige week hebben kunnen lezen, werd ik op 16 juni, 87 jaar oud.

Naar aanleiding van de oproep (van mijn dochter Agnes), heb ik dus heel veel kaarten, mails en telefoontjes gekregen. Van vrienden en dorpsgenoten en familieleden. 

Hiermee wil ik iedereen, die op haar oproep gereageerd heeft, van harte bedanken. De postbode had het er maar druk mee. Het is toch altijd gezelliger, als je niet voor niets naar de brievenbus loopt.

Nogmaals mijn dank, groetjes, Ria v Dijk