Op deze 2e Pinksterdag was het weer even omschakelen na het lekkere warme weer op zondag. Vanmorgen nog weinig zon en een frisse noordenwind. Zo’n 70 fietsers aan de start die er niet allemaal op gerekend hadden. Ik zag korte broeken en -mouwen, maar ook jasjes en lange broeken.
De A1 vertrok met 14 man voor de rit naar een nieuwe koffietent midden in Montfoort. Het is de vervanger van de stop nabij IJsselstein, dus daarom die rit van vorig jaar er maar even bij gezocht. Deze vervolgens omgedraaid en een beetje aangepast, zodat we het langste stuk voor de koffie hadden en we niet te vroeg zouden arriveren. Zo reden we verschillende stukken op de heenweg die we meestal juist op de terugweg rijden. Zoals van Bodegraven via Woerden naar Harmelen. Dan hoor je af en toe zeggen: “Oh, zitten we hier.” Het ziet er altijd weer anders uit van de andere kant. Het pleintje in Montfoort kleurde al snel rood van de Toerclub-shirtjes, want ook de A3 en A2 hadden het kunnen vinden. Een mooi gezicht. Inmiddels was het wel zonnig geworden en gingen wat armstukken uit, maar de meeste windstoppers nog niet. Op de terugweg nog even door het oude centrum van Montfoort en Oudewater en daarna rap langs de A12 op Stompwijk aan. Na zo’n 110km reed ik de Meerlaan weer op.
Arno van Rijn
Om half 9 van start met 11 C1-ers. Lekker fris op weg. Tegenwind naar Leimuiden langs waterwegen en –plassen. Er moest regelmatig wel even worden gehergroepeerd, omdat de koplopers ertussen uit snokten. Samen de aankomst gevierd bij De Parel in Leimuiden met heerlijke koffie voor een aantrekkelijke prijs. Kwaliteit- en prijsvergelijkend koffie-onderzoek van de diverse stops in het verleden bleef niet uit. Met de rug naar De Parel zag je bij het opstappen links de Westeinderplassen schitteren in de zon. Hoe een mooi plekkie is dit, met voor je een stukkie ringvaart en ergens verder rechts (uit zicht) de Braassemermeer. We mochten er lekker lang van genieten, want de brug over de Ringvaart ging vlak voor ons neus omhoog. Dat gebeurde nog bij 2 andere bruggen, waarbij onze captain een keer probeerde onze groep te ontvluchten door nog net voor de vallende slagbomen over te steken. Naar Alphen langs de Rijn via de Lage Waard naar Hazerswoude. Langs de Wilck (waar het Zoetermeerse echtpaar Marja en ‘Jan’ afhaakte) naar de Weipoort, over het lange Kerkepad waar de Zoeterwoudse kliek afhaakte en met 5 Stompwijkers na een kleine 60 km de finish bereikt. Snel copy afleveren bij de redactie want het is al maandag….
Een van de activiteiten rond het 150-jarig bestaan van de Laurentiuskerk is de renovatie van het Kerkbos.
Al zolang er op de huidige plaats een pastorie staat (sinds ongeveer 1755) bevindt zich achter de pastorie een grote tuin met daarin een hoeveelheid bomen. Dit werd meestal het ‘bos van de pastoor’ genoemd.
Omdat er inmiddels al enige tijd geen pastoor meer op de pastorie woont is de tuin nu officieel ‘Kerkbos’ genoemd. Het heeft, net als de kerk en pastorie, monumentale status.
In de afgelopen maanden is er in het bos veel onderhoud gepleegd. Er zijn bomen omgezaagd die aan het woekeren waren. Er zijn nieuwe bomen en struiken aangeplant en veel bollen in de grond gestopt. De borders zijn allemaal van kreupelhout en takkenbossen.
In het bos nestelen heel veel vogels en leven allerlei kleine beestjes en insecten. Er zijn vogelhuisjes en vleermuizenkasten opgehangen.
Op 10 juni markeren we deze renovatie met een officiële opening. Om 11.00 uur gaat pastoor Broeders dit doen.
Verder is er die dag van 10.00 tot 16.00 uur een markt met kraampjes. Er zijn boeken en devotionalia te koop. Ook komt een houtbewerker, iemand die met wol werkt en een kraam met vogelhuisjes voor ieders eigen tuin. Stichting Opkikker en Stichting Amigos hebben een kraam. Er is een springkussen en schminken voor de jeugd en om 12 uur komt de fanfare met een klein concertje de 150 jarige feliciteren. Er worden rondleidingen door het bos en door de kerk gegeven. Een dag dus die je mee wilt maken.
De renovatie van het Kerkbos is verder ook erg goed voor de natuur. En iedereen die daar even heel rustig van wil genieten kan dit doen.
Heeft u in de aanloop naar 10 juni nog boeken die we mogen verkopen, dan kunt u die nog inleveren.
In het gebied rondom de Drie Molens in Stompwijk vindt op grote schaal grondspeculatie plaats. Bedrijven kopen agrarische percelen op om die vervolgens als goede investering weer door te verkopen aan particulieren. De kopers worden forse winsten voorgespiegeld omdat ter plekke in de toekomst woningen gebouwd zullen gaan worden.
Dat blijkt uit een artikel in de krant Den Haag Centraal. De krant deed naar eigen zeggen langdurig onderzoek naar de zaak. Men kreeg daarbij steun van Stichting Luis in de Pels. De krant noemt drie bedrijven: Solid Agreements Vastgoed (SAV) uit Den Bosch, REA vastgoed uit Didam en Milanium uit Almere.
Den Haag Centraal stelt dat het rondom de molens gaat om gronden van tezamen 30 voetbalvelden groot, die verdeeld zijn in onder 250 verschillende eigenaren. Terwijl de waarde van de agrarische grond zo’n € 10,— per vierkante meter beloopt, betaalden die vijf tot acht keer meer voor de grond.
In alle gevallen werd de kopers voorgehouden dat er ter plekke in de toekomst woningen komen nu de bevolking groeit, er een woningtekort is en er naarstig naar bouwruimte wordt gezocht.
Den Haag Centraal citeert een woordvoerster van de gemeente die stelt dat het ‘weinig’ waarschijnlijk is dat er in het gebied woningbouw zal worden toegestaan ‘in de komende decennia’. Eerder bepaalde de gemeenteraad al dat het buitengebied groen moet blijven en dat woningbouw binnen de bebouwde kom dient plaats te vinden.
Eind 2020 reageerde toenmalig wethouder Jan Willem Rouwendal al op grondaankopen van SAV in Stompwijk, gronden die daarna weer te koop werden aangeboden. In antwoorden op vragen uit de gemeenteraad zei hij toen: ‘De bestemming van deze gronden is ‘agrarisch’ (met waarden landschapswaarden en/of landschappelijke waarden afhankelijk om welke percelen het gaat)’.
‘De gemeente kan het de eigenaren van agrarische gronden niet verbieden die gronden aan een vastgoedinvesteerder te verkopen. Er zijn vooralsnog geen aanwijzingen dat sprake is van illegale grondtransacties of iets van deze aard. De gemeente heeft geen instrumenten voorhanden om deze ontwikkeling tegen te gaan. Door middel van actieve communicatie kan worden uitgedragen dat van grootschalige herontwikkeling van agrarische gronden in het buitengebied voor woningbouw niet binnen afzienbare termijn sprake zal zijn’.
‘Voorts is de provincie Zuid-Holland benaderd met het bericht dat partijen stukken grond in het buitengebied aankopen. De urgentie om hier op provinciaal niveau iets mee te doen wordt niet gevoeld. Er is ook contact geweest met een aantal (potentiële) kopers (die zelf bij de gemeente informeerden), waarbij is meegedeeld dat woningbouw niet toegestaan is op grond van het bestemmingsplan’.
Weet je waar ik mij zelf steeds maar op betrap? Nou, dat is het telkens weer zingen van het liedje: “ Een parel in Gods ha–ha–hand, een parel in Gods hand!” Weet je, het maakt me blij en vrolijk! Ook oma, opa, Annie en Keesje, hoor je bij alles wat ze doen, aldoor maar zingen: “ La-la-la–la–la–la-la–la, Een parel in Gods hand!” Eveneens zongen zij ongestoord door tijdens het knutselen van een duif als symbool van de Heilige Geest! Opa stopte met zingen en vroeg aan de kinderen: “Wel, wel , lieverds, wat hebben jullie op school opgestoken over Hemelvaart en Pinksteren?” “Ja, ja, heel veel hoor!” antwoorden Annie en Keesje tegelijk! “Nou, begin dan maar. Wij zijn een en al oor hoor,” sprak opa vrolijk!
Heel enthousiast begon Keesje zijn verhaal:
“We weten allemaal dat Petrus en z’n vrienden heel blij waren, dat Jezus uit het graf was opgestaan. Al was Jezus niet elke dag bij hen, toch deden ze alles samen wanneer ze bij elkaar waren. Soms was Jezus plotseling in hun midden en dan weer niet! Op een keer was Jezus weer bij Petrus en Zijn vrienden. “ Lieve leerlingen van Mij. Ik wil jullie wat vertellen en dat is dat Ik spoedig naar Mijn Hemelse Vader moet gaan, om een plaats voor jullie voor te bereiden, maar Ik zal terug komen. Jullie hoeven het dus niet erg te vinden dat Ik wegga, want Ik beloof jullie Ik dat God de Vader, intussen de Heilige Geest naar jullie toe zal sturen om jullie knap te maken! Daarna moeten jullie wel aan het werk, om in de hele wereld over Mij te vertellen. Zo kunnen andere mensen eveneens vrienden van God worden! Terwijl Jezus zo sprak, gebeurde er iets. Wat was dat? Wat gebeurde er nu? Het was alsof Jezus naar omhoog ging. Ja, dat is waar! Jezus ging echt de lucht in en toen kwam er een wolk voor Jezus drijven. Wat was dat nou? Als de wolk verdwenen is, is er ook niets meer van Jezus te zien. Wat jammer! De apostelen bleven kijken naar omhoog, totdat er opeens twee engelen voor hen stonden en vroegen: “Waarom blijven jullie naar omhoog kijken, jullie weten toch dat Jezus terug komt op aarde? Dus ga maar naar huis terug!” Dat deden de apostelen en ze gingen terug naar Jeruzalem. Toen ze weer in de tempel terug waren, begonnen zij te bidden en te zingen ter ere van de glorie van God! Zij vroegen in hun gebed, of God de Heilige Geest spoedig kon laten komen, omdat het zo nodig was! Hier stopte Keesje met het verhaal en riep heel trots: “Hier stop ik met mijn verhaal!” Iedereen klapte in de handen en ze riepen Luid: “Mooi, mooi, mooi hoor, knap gedaan!”
Oma wees nu naar Annie en vroeg: “ Zeg, Annie , durf jij ook zo mooi te vertellen over het Pinksterfeest?” Voordat oma was uitgesproken, begon Annie al: “Ja, de leerlingen, dus de apostelen van Jezus, zaten allemaal in een zaal in de tempel te bidden tot God om te vragen of de Heilige Geest vlug kon komen. De velden waren al groen geworden en er was reeds een eerste oogst geweest. De joden wilden God daarvoor danken en daarom zou het een groot feest zijn! Dus waren de mensen van over de hele wereld gekomen om dit grote Pinksterfeest te vieren. Geen wonder dat het zo’n grote drukte was op het plein van de tempel! Intussen gingen de apostelen door met bidden in de dichte zaal en vroegen zich af wie die Heilige Geest was die alles veranderen zou? Tja, ze moesten maar afwachten!
Opeens gebeurde er iets geks die zondagochtend . . . . Het leek of er een hevige wind vanuit de hemel naar de aarde kwam en de zaal helemaal vulde hiermee! Plotseling flakkerde een vlam op ieders hoofd. Elke vlam was ongeveer zo groot als de tong van een mens. Daarom spreekt men ook wel van vurige tongen! De apostelen voelden zich opeens zo blij en gelukkig, net als bij Jezus. Eveneens voelden zij zich heel knap! Dat kon niet anders, dat moest nu de beloofde Heilige Geest Zijn! De apostelen waren reuze blij en dankten God. Ook begrepen zij, dat God een nieuwe aarde en nieuwe mensen wou hebben. Mensen die in God geloofden en Zijn vrienden wilden zijn. Daarom moesten de apostelen in de hele wereld, over Jezus gaan vertellen!
Het begon aldaar bij al die mensen op het plein van de tempel, want er was ook nog een groot wonder gebeurd! De apostelen konden alle talen spreken, zodat iedereen hen kon verstaan. Ze gingen naar buiten en begonnen over Jezus te spreken. Ze vertelden dat Jezus de Messias was, door God beloofd! Al die mensen die verschillende talen spraken, konden hen goed verstaan. Wat een wonder, wat een wonder! Petrus was gelukkig en vertelde heel veel over Jezus. Op die dag, hebben meer dan drieduizend mensen zich laten dopen!
Ja en nu is mijn verhaaltje klaar!” zegt Annie triomfantelijk!
“Bravo, bravo!” riepen ze allen luid. Natuurlijk, kreeg ook Annie een daverend applaus.
“Kom!” zegt opa, “dat verdient een ijsje! Jullie zijn echt een parel in Gods Hand!” Al huppelend en zingend: ”Een parel in Gods ha–ha-hand, een parel in Gods hand!” op weg naar een ijsje!
Zo lieve kinderen, ook jullie een ijsje? Maar eerst even dit:
*Vertel eens wat:
-Hoe waren jullie Pinksterdagen?
*Creatief bezig zijn:
-Maak een Pinksterfeesttekening, met al die vlammetjes op de hoofden.
Dat was ’t weer , Gods zegen en tot de volgende keer!
Vorig weekend is in het kader van het 150 jarig bestaan een korenfestival gehouden waar 6 koren van zich lieten horen. Dat zingen gezond is, is algemeen bekend, het doet iets met je, gelukshormonen komen vrij en is goed voor het saamhorigheidsgevoel. Ook erg leuk om naar elkaar te luisteren ook al is het je genre niet en wat een mooie gelegenheid.
Het spits werd afgebeten door het EMS koor met een ode aan de kerk zelf en alles wat hier bij komt kijken. Dit Eigentijdse koor bestaat inmiddels meer dan 50 jaar en is ooit gestart als jongerenkoor.
Thea Gehrmann is al 50 jaar lid van dit koor en Lia de Jong, Len Hilgersom en Nel Klijn 25 jaar een bak aan ervaring dus. Versierd met blauwe bloemcorsages zongen zij 3 liederen.
Hierna kwam het parochiekoor van St. Ceacilia oftewel het parochiekoor, versterkt met leden uit Zoeterwoude. Sinte Ceacilia siert de kerk met haar standbeeld en is meer dan 100 jaar geleden geschonken door een koorlid van het herenkoor die zelf 60 jaar lid was. Ze is de patroonheilige van musici en zangers. Het koor is zelfs ouder dan de kerk! Zij zongen een Latijns lied O esca viatorum dat voor het eerst voorkwam in een gezangenboek uit 1661 een communielied dat kracht geeft en een warm hart. Over geschiedenis gesproken.
Hierna kwam zanggroep J.O.Y. waar ik zelf in zing. De groep is al niet groot en dat is ook de bedoeling maar als er dan ook nog iemand van haar vakantie geniet en de ander net op Schiphol geland is en haar bagage laat op zich wachten dan is er een extra uitdaging. Het is eerste lied was: I can buy myself flowers, daar heb ik jou niet voor nodig. Veel herkenning bij de jeugd op de eerste rij. Dan een musical song en afgesloten door het lied: Samen zijn van Willeke Alberti. Bij de lied kon iedereen die van zingen houdt, meezingen. Dat was dus de hele kerk.
Korte pauze met koffie, thee, frisje en een babbeltje met elkaar. Heerlijk knabbelen aan de vers gebakken koekjes door Rienus.
Na de pauze was het woord aan het kinderkoor van zangstudio The Voice, 5 pittige meiden lieten van zich horen. Wat een gedreven meidengroep, ze hebben al eerder in de kerk opgetreden en ook bij Koningsdag, de ervaring, talent en het enthousiasme is er. Een lied over dat je nooit alleen bent en een lied over, van jezelf houden. En daar doe je goed aan, want je gaat levenslang mee. Het nummer daarna konden zelfs de voeten meestampen en werd er gezamenlijk gezonden met het popkoor van Marian Pijnaker met We will rock you. Dat gaf extra leven in de brouwerij. Ook zij zongen nog twee prachtige nummers. Ik zag iedereen meezingen, neuriën en bewegen.
Het festival werd afgesloten met een bezoek van het Shantykoor uit Zoeterwoude met een Haven van rust en rolling home en de werkloze visser (Slavenkoor Nabucco) waarbij werkelijk de hele kerk meezong, wat een prachtige afsluiter. Hierna eveneens gelegenheid voor een drankje en een bijdrage.
Hiermee was het weer een fantastische middag waar veel mensen plezier aan hebben beleefd.
Met dank aan Marianne Turk voor haar historische achtergrondinformatie.
Zoals het er nu naar uit ziet zijn we in de kern van Stompwijk voor de bouwvak klaar met de graafwerkzaamheden. Na de bouwvak zullen we gaan starten met de tracés in het buitengebied.
Voor alle overige vragen m.b.t. de planning, offertes, schouwen e.d. wil ik jullie vragen om deze stellen aan info@opendutchfiber.nl
Vind je voetbal wel leuk, maar vind je het niets om in het weekend in de regen met zijn elven achter een bal aan te rennen? Dan is zaalvoetbal waarschijnlijk een betere keuze. Een gestroomlijnde en intense versie van de sport, met een dak boven je hoofd.
Een van de Stompwijk’92 Heren zaalvoetbalteams is op zoek naar nieuwe spelers. Misschien is het iets voor jou. Het is niet nodig om ervaring met (zaal-)voetbal te hebben. Speelavonden zijn meestal op maandag, soms een andere doordeweekse dag. Ook als je al wel veldvoetbal speelt kan zaalvoetbal een leuke toevoeging zijn aan je voetbalcarrière. Veel topspelers hebben een verleden in het zaalvoetbal.
Lijkt het je wat om deze mooie vorm van voetbal te beoefenen of heb je vragen, neem dan gerust contact op met zaalvoetbal@stompwijk92.nl
Vrijdag gingen we met ruim 40 man aan tafel, door een administratieve fout aan mijn kant. Gelukkig hadden we genoeg soep, schnitzels en toetjes.
Ron Verhagen was de kok. Hij had om 9.00 uur de vrijwilligers aan het aardappelschillen en het afhalen van de boontjes gezet. De boontjes kregen na het koken een jasje van spek of bacon. Het groentesoepje vooraf was, denk ik, thuis al flink voorbereid. Een overheerlijk toetje maakte het geheel af. Allemaal heel simpel, aldus Ron, en overheerlijk.
We hadden veel personeel lopen, maar niemand heeft met de armen over elkaar gezeten. Er is altijd wel wat te doen. De wanden, de tafels opstellen en dekken. Nog een boodschapje halen en ondersteunen. Nieuwe gezichten en personen die zich als sluitpost opwerpen, om zoveel mogelijk anderen de kans te geven om gezellig met elkaar te eten. Dat is lief.
We hadden al een heerlijk dessert en er kwam nog een toetje toe.
Advocaat met slagroom, een traktatie van de 90 jarige Jan Boogmans. Spontaan werd er voor hem ‘Lang zal hij leven’ gezongen. Kortom, het was weer reuze gezellig.
