Alle berichten van Redactie Dorpsketting

Zware vlucht tijdens het Pinksterweekend!

Er stonden twee vluchten op het programma: een korte vitessevlucht vanuit Peronne, 264 km, en een dagfondvlucht vanuit Isoudun, 600 km. Vanwege de harde wind op zaterdag werden beide vluchten uitgesteld tot zondag. Zondagochtend werd vanwege regen op de losplaats besloten om de duiven van Isoudun terug te rijden naar Vierzon, 566 km. Daar werden de duiven om 6.40 uur gelost met een zuidenwind. Het werd een hele zware en slechte vlucht voor de duiven. Waarschijnlijk door het ’s ochtends vroeg nog terug rijden met de vrachtwagen en daarna te snel lossen. En ook nog een regengebied dat ze onderweg naar huis tegenkwamen. Na ruim acht uur vliegen was het de 18-159 van Comb. van Leeuwen die om 14.56 uur als eerste in Stompwijk landde. Zij vloog gemiddeld 68 km/uur. Tien minuten later pakte de 17-331 van Wim v.d. Bosch met 67 km/uur de tweede plaats. Daarna was het heel lang wachten op de volgende duif. Die kwam ruim twee uur later om 17.16 uur. Het was de 17-897 van Gré Luk-Vork die gemiddeld 53 km/uur vloog.

De duiven in Peronne waren ondertussen om 7.30 uur gelost en waren al eerder thuis gekomen. Deze vlucht ging gelukkig wel goed. Om 10.24 uur was het de 18-192 van Comb. van Leeuwen die met bijna 91 km/uur de eerste plaats pakte. Een kleine minuut later pakte de 18-384 van Wim v.d. Bosch de tweede plaats met 90 km/uur. En om 10.29 uur was het de 18-459 van Hilgersom-Tijssen die als derde eindigde met 88 km/uur.

Overwinning voor Comb. van Leeuwen!

Afgelopen zaterdag stond er een vlucht vanuit Pontoise, 374 km, op het programma. ’s Ochtends was het lang nog te bewolkt, maar om 13.00 uur konden de duiven toch gelost worden met west-zuidwestenwind.

Na iets meer dan vier uur vliegen arriveerde om 17.04 uur de eerste duif in Stompwijk. Het was de 18-192 van Comb. Leeuwen die met 92 km/uur naar huis was gevlogen. Zij werd op de voet gevolgd door de 17-288 van Wim v.d. Bosch die twaalf seconden later landde. En om 17.06 uur was het de 18-297 van Jan v.d. Bosch die de derde plaats pakte met 91 km/uur.

Cheyenne v.d. Bosch

Stichting Oud Stompwijk en Stompwiic nummer 12

Deze week ontvangen alle donateurs de nieuwste aflevering van ons huisblad, Stompwiic. Het is alweer de 12de editie en hij staat vol met mooie verhalen. Deel 2 van de geschiedenis van Stompwijk 200 jaar geleden. Ook is het dit jaar 200 jaar geleden dat de kerktoren met uurwerk en klok geplaatst werd en dat het kerkhof werd aangelegd. In augustus wordt hier extra aandacht aan besteed door de Laurentius parochie.
Wie kan ons vertellen waar het vaandel van de toneelvereniging is gebleven? Frans Jansen vertelt deze keer het verhaal over de voorkant van de bidprentjes en we zijn op zoek naar verhalen over de oorlogstijd en over de daarop volgende bevrijding. De aftrap van 75 jaar bevrijding is afgelopen 6 juni geweest vanwege D-Day in Frankrijk in 1944, maar Stompwijk werd pas bevrijd op 5 mei 1945 gelijk met de rest van Nederland boven de rivieren. Wij willen hier volgend jaar extra aandacht aan besteden en hopen dat er mooie verhalen en foto’s komen zodat het bewaard blijft voor toekomstige generaties. Op de wat kortere termijn zijn wij op zoek naar foto’s van jou met vader, moeder, broer, zus, vriend of vriendin terwijl je op weg bent naar de kermis of de Paardendagen. Veel mensen hebben nog zo’n foto van als ze het terrein opkomen en we willen daar wat mee doen op de Landlevenfair. Natuurlijk mag het ook een andere foto zijn, van op het terrein of in de feesttent. Zeker vroeger was het ‘Het feest van het jaar’ en feesten kunnen ze nu, maar ook in het verleden werden de Stompwijkse feesten goed bezocht door mensen uit de hele omgeving. Het was echt een sociale gebeurtenis en er zijn veel stelletjes ontstaan tijdens dit evenement. Zijn jullie een kermisstelletje? Leuk als we de foto mogen inscannen en plaatsen. Ook de foto’s van jouw eerste kermis, b.v. in de kinderwagen zijn welkom. We gaan er een mooie middag van maken op zaterdag de 20ste op de Landlevenfair. Iedereen is welkom.
Wil je nu al de Stompwiic lezen, maar ben je nog geen donateur? Kijk op de website www.oudstompwijk.nl en geef je op als donateur. Voor slechts €12,50 ondersteun je de Stichting en krijg je ook nog eens vier maal per jaar het prachtige boekje in huis.

Doen dus!

Ria Luiten

Vele wegen leiden naar Rome, maar ook naar Rotterdam

Ik fiets regelmatig naar mijn dochter in Rotterdam en volg dan keurig de bordjes, maar vandaag, 6 juni, is alles anders. Op de kalender van de soos activiteiten staat ‘jaarlijkse fietstocht’.
Na een korte nacht, door de hevige regen die tegen de ramen sloeg en het onweer wat mij onder mijn bed deed duiken, stond ik half slaperig om half tien op de afgesproken plaats te wachten op de sportievelingen uit Stompwijk. Om tien uur dacht ik, zou de kerkklok stilstaan want er kwam niemand. Wat een geluk is het toch te leven in de moderne tijd waarin een ieder beschikt over een mobile telefoon. En dan te bedenken dat in de jaren ‘70 deze alleen nog maar te zien waren in de Star Wars film en je deze fantasie niet kon geloven. Maar gelukkig ik had een VM bericht waarop Annie duidelijk sprak, we zijn wat later want er is een lekke band onder ons, we staan bij het parkeerterrein van de Intra tuin. Hoe zou dat vroeger gegaan zijn, zonder mobiel. Al met al was het onze voorman die erg aan het tobben is geweest met de achterband. Zelfs de hulptroepen uit Zoetermeer zijn, in de persoon van Henk, nog komen helpen en uiteindelijk konden we op weg. Een uurtje te laat voor de koffie maar in Nederland is het gelukkig altijd koffietijd.
De gevoelstempratuur wisselde van heerlijk zonnig naar knap winderig fris. Heel in de verte zagen we donkere wolken maar tussen onze voorman en de hekkensluiter was er geen sprake van een donderbui iedereen had een zonnig humeurtje. (En trek in koffie). Annie en Aad hebben ons langs prachtige landelijke wegen geleid naar het zwarte goud in Delfts Hout. En overal dacht ik, hier ben ik nog nooit geweest, volgende keer ga ik zo naar Rotterdam.
Na de heerlijke taart bij de koffie moesten we toch maar weer wat kilometers in de benen krijgen voor de verbranding van al dat lekkers want we wisten na de koffie komt de lunch. Inmiddels wist ik nog 15 kilometer te gaan en ik als niet ervaren kilometervreter had pijn in de bibs.
“Hup niet zeuren……gewoon blijven trappen” zei Trees, zij was de enige dame in het gezelschap die echt moest trappen want Trees reed zonder trapondersteuning. Weer was ik ergens waar ik nog nooit geweest was en weer dacht ik…. Zo dichtbij en zo mooi waarom volg ik toch altijd die bordjes, als je ook achter Aad en Annie kan aan fietsen.

Aangekomen bij de Dobbeplas hebben we een plekje gevonden waar we gezellig met elkaar aan tafel konden zitten en heeft ieder voor zich de bestelling gedaan. Voor Joop ging er een wereld open toen hij zag wat hij besteld had ‘een wrap’. hij heeft gesmeuld.
De kok had het verder druk met eieren rapen voor de nodige omeletten en uitsmijters die werden besteld. Met een volle buik naar huis ging goed en dat ene wijntje deed ook geen kwaad.
Toen, we waren bijna op de Oude Middenweg, sprak Aad de legendarische woorden: “We gaan nog niet huis…nog lange niet…nog lange niet… We gaan nog niet naar huis want daar is niemand thuis……”
In plaats van rechts af te slaan naar de Stompwijkseweg nam Aad ons mee op sleeptouw door de wijk De Tol naar de ijssalon bij het Sluisje. Allemaal heerlijk een ijsje gegeten, Trees wel een heel kleintje…….en toen …was het ineens afgelopen iedereen was van mening dat Annie en Aad een prachtige rit verzorgd hebben en we genoten hebben met elkaar.
Ik wil, Marrijke, Aad, Annie, Sjaan, Joop, René, Piet, zijn vrouw, de twee Lenie’s en Trees bedanken voor hun bijdrage aan deze dag, een dag met een gouden randje.

Namens het bestuur,
Marianne

In memoriam Nico v.d. Bosch

Nico van den Bosch werd geboren op 24 mei 1934. Hij was het tiende en laatste kind van de familie van den Bosch. Ze woonden aan de Meerlaan op nummer 5. Ondanks de oorlog had pa toch een vrij zorgeloze jeugd. Op de dag dat hij 14 werd, ging hij ‘s morgens nog voor het laatst naar school terwijl hij ‘s middags al met broer Piet met de bakfiets meeging naar Den Haag om kip en kaas te gaan verkopen. Zo ging dat in die tijd. Toen Piet naar Indië werd uitgezonden, heeft pa zijn wijk gelopen en later overgenomen.

Aan het eind van de jaren 50 leerde hij Willy Vlasveld kennen en dat was liefde op het eerste gezicht. Na een aantal jaren verkering was er een baby op komst en ging er getrouwd worden. En omdat Anneke, de verkering van zwager Jan Vlasveld, ook in verwachting was, besliste opa Vlasveld dat er een dubbele bruiloft moest komen. Wie kon toen vermoeden dat Nico en Anneke ooit samen verder zouden gaan?
Op 26 augustus 1960 werd Koen geboren en op 6 december 1962 volgde Guus. Pa was een enorme fan van Feijenoord en de beide zoons zijn vernoemd naar twee van zijn voetbalhelden Coen Moulijn en Guus Haak. Toen op 21 januari 1972 zich een dochter aandiende, mocht moeder Willy de naam kiezen en dit werd Wendy.

In 1960 werd een start gemaakt met de bouw van het huis aan de Dokter van Noortstraat 103. Broer Jan had hiervoor de tekeningen gemaakt. Op nummer 105 woonde broer Leo met zijn gezin. Er werd hard gewerkt in die tijd. Iedere maandagavond kippen slachten in de kelder en 6 dagen per week op pad om kip en kaas te verkopen. Niet meer met de bakfiets maar met een auto. Iedere zaterdagavond werd de auto helemaal leeggehaald en van verkoop auto terug gezet in de normale stand om ermee naar de thuiswedstrijden van Feijenoord te kunnen gaan.

Ondertussen was Nico in navolging van zijn vader ook toegetreden tot het bestuur van harddraverij Nooit Gedacht. Hij is 45 jaar bestuurslid geweest, waarvan de laatste 19 jaar als voorzitter. Voor deze verdiensten is hij koninklijk onderscheiden.

Naast hard werken hield Nico ook wel van een feestje en was hij een trouwe supporter van HVS. Naast de thuiswedstrijden werden ook de uitwedstrijden in heel Nederland bezocht. In 1983 werd Stompwijk opgeschrikt door het busongeluk met de supportersbus van HVS waarbij Nico zowel zijn beste vriend Kees de Bruin als zijn broer Leo verloor.

Het was sowieso een moeilijke periode omdat zijn vrouw na jarenlang ziek te zijn geweest, uiteindelijk in 1984 overleed. Na het overlijden van zijn vrouw spreekt hij Anneke die in hetzelfde schuitje zit. Haar man is een aantal jaren ervoor overleden. Zij kunnen het zo goed vinden dat ze besluiten samen verder te gaan. Oma Vlasveld zei toen; “Dat komt goed uit! Dan blijft het mooi in de familie!”

Er breekt een fijne periode aan. Nico en tante Anneke worden opa en oma. Ze hebben het gezellig met vrienden en spreken regelmatig af om bijvoorbeeld een potje te kaarten. Vader Nico hield erg van klaverjassen en was daar best bedreven in. Hij kon zeker ook goed nakaarten! Hij kaartte graag met Cock van Geijlswijk. Op zaterdagavond gingen ze ook regelmatig jokeren met Anneke en Ien.

Op zondag ging pa de laatste jaren vaak kijken bij Stompwijk ‘92 samen met Max, Cock en Willem. Na afloop kwamen Leni, Ien, Ria en Anneke erbij voor een biertje en een wijntje. Ze gingen dan geregeld als laatste de kantine weer uit. Kortom, hij hield erg van gezelligheid.

Koen en later ook Guus komen in de zaak. Er komt een kans om op de markt te gaan staan in Voorburg en Leidschendam. Op zaterdag samen met Koen en Guus en later ook met kleindochter Zoey op de markt staan, vond hij het mooiste wat er was. Tot aan de dag van zijn eerste CVA op 8 juli 2017 heeft Nico gewerkt. Het was zijn lust en zijn leven. Vakanties vond hij maar onzin. Verkopen en onder de mensen zijn, was echt zijn ding.

Helaas is het hierna snel achteruit gegaan met zijn gezondheid. De laatste periode kon hij niet meer thuis wonen. Hij was echter rustig en tevreden. Hij vond het fijn als we op bezoek kwamen, maar hij vond het ook prima als we weer weggingen.

Uiteindelijk is hij op 31 mei overleden.

Pa, bedankt voor alles en rust zacht.

Zoals door Koen voorgelezen bij het afscheid van zijn vader.

12 juni inloopavond bouwplannen Dr. v Noortstraat en Westeinderweg

Bouwen …… bouwen …. en nog eens bouwen!

Dat was en is nog steeds de strekking en uitkomst van de diverse raadplegingen en hoorzittingen in Stompwijk als het over de problematieken in ons dorp gaat.

De vorig jaar nieuw aangestelde Adviesraad heeft zich tot doel gesteld om in ieder geval richting gemeente nieuwe woningbouw voor Stompwijk blijvend te stimuleren en continue op de agenda te plaatsen.

Recent heeft de adviesraad voorlichting gekregen over een 3-tal plannen. Nabij de Westeinderweg (24 woningen), terrein naast Kulturhus (20 woningen) en voormalig pand Luiten (5 woningen).
De Adviesraad vindt dit uitstekende initiatieven. Bovendien zal dit naar hun mening een enorme verrijking van de dorpskern worden en staan hier dan ook voor de volle 100% achter.

Het accent zal komen te liggen op woningen voor oud- en jong, niet te groot, zodat ze betaal blijven voor starters en doorstromers. Daarnaast wordt er gekeken naar het inpassen in de dorpsstructuur qua ligging, naar doorzichten, naar voldoende groen en naar voldoende parkeerplaatsen. Kortom het zijn eigenlijk fantastische plannen.

Het is nu aan de gemeente, maar ook aan U!
De Adviesraad vindt dat er vergunningen in dit jubileumjaar – ‘25 jaar geen woningbouw in Stompwijk’ – zouden moeten komen. Gepraat is er genoeg! Zij realiseert zich ook dat er ook bezwaren zullen zijn, maar hopen dat een ieder het belang van woningbouw in Stompwijk ziet. Het kan heel veel tijd besparen.

Kom woensdag 12 juni om 19:00u in ieder geval naar het Kulturhus,, overtuig U van de plannen en meldt U aan bij de bouwplannen-eigenaren en/of gemeente als echte geïnteresseerde. Stel vooral vragen! Op detail is er niet altijd een antwoord, maar helpt altijd in de beeldvorming.

Namens Adviesraad
Leo Oliehoek

Bouwer Kulturhus mocht contract niet krijgen

Slim Scholen Bouwen (SSB) had het contract voor de bouw van het Kulturhus in Stompwijk niet mogen krijgen. Het bedrijf voldeed niet aan de criteria die voor het verlenen van het contract golden. Dit blijkt uit stukken die Vlietnieuws heeft ingezien. SSB kreeg het contract op 6 april 2017. Inmiddels is het bedrijf failliet. Het Kulturhus is nog niet af.

SSB werd volgens de registers van de Kamer van Koophandel op 1 maart 2017 opgericht. Om het contract voor de bouw van het Kulturhus te mogen krijgen moest het bedrijf, volgens de selectiecriteria, aantonen dat men voldoende financieel-economische draagkracht had. Ook moest men de technische en organisatorische bekwaamheid aantonen om zo’n project te kunnen uitvoeren.

De financieel-economische draagkracht moest blijken uit het feit dat SSB in staat en bereid was zelf 1 miljoen euro in het bouwproject te steken. Dat moest men aantonen. SSB kende echter een startkapitaal van 120 euro. De jaarrekening 2017 beloopt ruim 233.000 euro met een negatief eigen vermogen van bijna 3500 euro. De één miljoen euro ontbreekt.

De technische en organisatorische bekwaamheid aantonen kon SSB niet aangezien de onderneming net was opgericht. Daarnaast diende SSB een referentieproject te presenteren, niet ouder dan 5 jaar, en van gelijke omvang als het Kulturhus. Dat kon SSB gezien de oprichtingsdatum van 1 maart 2017 niet.

Waarom SSB desondanks het contract voor de bouw van het Kulturhus kreeg, is onduidelijk. Het contract is formeel geheim. Openbaarmaking zou SSB en de gemeente schaden, zo luidt de verklaring. De gemeenteraad stemde daar op 12 december 2017 mee in.

In het contract wordt gesproken over een maximale gemeentelijke bijdrage van 2,34 miljoen euro, inclusief btw. Inmiddels staat de rekening op 4,4 miljoen euro. Daarbij zitten ook kosten voor het opruimen van asbest die volgens het contract door SSB betaald dienden te worden.

Uit het contract blijkt dat de opdrachtgever (de gemeente) de overeenkomst op elk gewenst moment had kunnen ontbinden of annuleren, zonder schadevergoeding te moeten betalen. Daarvan is geen gebruik gemaakt ook al kwam SSB zijn verplichtingen niet na.

Voorts blijkt uit de overeenkomst dat SSB aansprakelijk is voor ontstane schade van welke aard dan ook. Dat betekent dat daar ook financiële schade onder valt. Op het mislopen van termijnen staan boetes, volgens het contract. Wel kon SSB zich beroepen op overmacht. SSB is volgens het contract verantwoordelijk voor ‘alle disciplines’. Met andere woorden: alle bouwaspecten ook al werden de werken uitgevoerd door onderaannemers.

Op een mooie Pinksterdag ….

Dat was het vandaag zeker bij de 8e editie van de wandeltocht rondom Stompwijk georganiseerd door de IJsclub en met name door de inzet van Frans Oliehoek, maar laten we ook alle andere vrijwilligers niet vergeten. Vanaf half acht in de ochtend kon er al gestart worden en de eerste mensen gingen aan de wandel op dit tijdstip. Vanuit de Bles was er gezorgd dat de koffie klaar stond en ik heb vernomen dat er al vanaf kwart over zes hard gewerkt werd om alles in orde te maken voordat de grote meute kwam.

De wandeltocht was een daverend succes met meer deelnemers dan ooit tevoren. Zelf startte ik in de achterhoede om kwart voor twaalf met mijn jongste zus Corine en omdat we niet teveel kilometers in de benen hebben, beginnen we bescheiden met 7,5 km. In de Bovenmeer is het altijd lekker lopen omdat daar bijna geen auto’s rijden, wel veel fietsers natuurlijk, het was ook zulk mooi weer, maar gun elkaar de ruimte en dan komt het vanzelf goed. Richting Noord-Aa liepen we door het nieuwe gedeelte over de vlonders door het moerassige gebied, hoe prachtig en zo dichtbij.

Daarna belandden we op het erf van het Geertje waar het zoals gewoonlijk erg druk was, maar ook erg gezellig. Het mooie pad langs de slootkant en door het Zwetpad weer richting Stompwijk, waar we aan het eind van de weg verwend werden met een drankje en een heerlijk stukje kaas. Aad Vincenten zat daar als EHBO’er maar hij had gelukkig niets te doen gehad. Hij was een van de vele vrijwilligers en zonder hen kan het ook niet georganiseerd worden, dus allemaal bedankt.

Terug in Stompwijk kwamen alle tochten bij elkaar en was het goed toeven op het terras, waar het dan ook al lekker vol zat. Wij hebben dus binnen wat gegeten en gedronken en ook daar was het gezellig. We kunnen terugkijken op een mooie  Pinksterdag vol wandelplezier. Misschien volgend jaar een tandje erbij en de 15 km, maar voor vandaag was dit voldoende.

Ria Luiten

Deelnemers tijdrit houden het net droog

Afgelopen vrijdag 6 juni organiseerde de Stompwijkse IJsclub opnieuw de jaarlijkse wielertijdrit rondom de Vogelplas. We hadden een startlijst met 41 namen erop. Een mooi aantal, gezien de weersvoorspellingen en het samenvallen met het Pinksterweekend. Ook enkele leden van de ijsclubs uit Zoeterwoude, Leiden en Voorschoten waren weer present. Bij de jeugd was ook shorttrackclub IHCL uit Leiden goed vertegenwoordigd, zoals uit bijgaande foto blijkt.

De dagen en zeker de middag voorafgaand aan de tijdrit zat de organisatie nog wel met een lichte stress of het allemaal wel door kon gaan. Er was code geel afgeroepen met flinke buien en mogelijk onweer. Alle beschikbare weer-apps werden in de gaten gehouden en het verloop van de buien bestudeerd. In de loop van de dag bleek dat de buien waarschijnlijk op tijd voorbij zouden zijn. Dan kon het dus doorgaan en alleen bij onweer zouden we ter plekke evt. nog afgelasten. Dit bleek niet nodig, want tegen het startsein van 19.00u werd het droog.

Vanaf 19.01u vertrokken als eerste de meisjes t/m 16 jr voor bijna 7 kilometer. Kiek bleek het snelste, de oudste van de 3 zusjes Straathof, voor haar zus Pom. De 3e plek was voor Femke Verhagen. Daarna volgden de 3 jongens junioren. Jelle Verhagen won, voor Stijn Groenhoff en Pol Kruidering.

Daarna startten de volwassenen voor hun 2 ronden. Dit jaar verschenen er helaas geen dames aan de start, dus gingen we verder met de veteranen 40+. Met 17 mannen is dit de grootste categorie. Een gemêleerd gezelschap van fanatieke renners tot liefhebbers die graag eens hard rijden. De 1e plaats en wisselbeker ging dit jaar voor het eerst naar Edu Groenhoff. Op enige afstand gevolgd door Harmen Schouten en Arno van Rijn. Bij de heren senioren ging de hoofdprijs afgetekend naar Martijn Borst. Freek Bennis debuteerde bij deze categorie en werd direct 2e, voor Sil Verhoog.

Na afloop vertrokken deelnemers en vrijwilligers naar de kantine van Stompwijk ’92, waar de uitslagen bekend gemaakt werden en de medailles en wisselbekers werden uitgereikt. De podiumfoto’s en de foto’s die langs het parcours gemaakt zijn, worden binnenkort via de site van de ijsclub gepubliceerd.

De tijdrit was niet mogelijk zonder de hulp van de diverse vrijwilligers die ons o.a. hielpen met het beveiligen van de bochten, uitdelen en opspelden van de rugnummers en het noteren en verwerken van de tijden. Iedereen (nogmaals) bedankt voor jullie hulp. Volgens ons is alles goed verlopen en kunnen we weer terugkijken op een geslaagd evenement. Wij vonden het leuk om te organiseren en hopen jullie volgend jaar weer te zien.

Tot volgend jaar.

Tijdritcommissie IJsclub Stompwijk
Patrick, Frank en Arno

Afgelopen vrijdag 6 juni organiseerde de Stompwijkse IJsclub opnieuw de jaarlijkse wielertijdrit rondom de Vogelplas. We hadden een startlijst met 41 namen erop. Een mooi aantal, gezien de weersvoorspellingen en het samenvallen met het Pinksterweekend. Ook enkele leden van de ijsclubs uit Zoeterwoude, Leiden en Voorschoten waren weer present. Bij de jeugd was ook shorttrackclub IHCL uit Leiden goed vertegenwoordigd, zoals uit bijgaande foto blijkt.

De dagen en zeker de middag voorafgaand aan de tijdrit zat de organisatie nog wel met een lichte stress of het allemaal wel door kon gaan. Er was code geel afgeroepen met flinke buien en mogelijk onweer. Alle beschikbare weer-apps werden in de gaten gehouden en het verloop van de buien bestudeerd. In de loop van de dag bleek dat de buien waarschijnlijk op tijd voorbij zouden zijn. Dan kon het dus doorgaan en alleen bij onweer zouden we ter plekke evt. nog afgelasten. Dit bleek niet nodig, want tegen het startsein van 19.00u werd het droog.

Vanaf 19.01u vertrokken als eerste de meisjes t/m 16 jr voor bijna 7 kilometer. Kiek bleek het snelste, de oudste van de 3 zusjes Straathof, voor haar zus Pom. De 3e plek was voor Femke Verhagen. Daarna volgden de 3 jongens junioren. Jelle Verhagen won, voor Stijn Groenhoff en Pol Kruidering.

Daarna startten de volwassenen voor hun 2 ronden. Dit jaar verschenen er helaas geen dames aan de start, dus gingen we verder met de veteranen 40+. Met 17 mannen is dit de grootste categorie. Een gemêleerd gezelschap van fanatieke renners tot liefhebbers die graag eens hard rijden. De 1e plaats en wisselbeker ging dit jaar voor het eerst naar Edu Groenhoff. Op enige afstand gevolgd door Harmen Schouten en Arno van Rijn. Bij de heren senioren ging de hoofdprijs afgetekend naar Martijn Borst. Freek Bennis debuteerde bij deze categorie en werd direct 2e, voor Sil Verhoog.

Na afloop vertrokken deelnemers en vrijwilligers naar de kantine van Stompwijk ’92, waar de uitslagen bekend gemaakt werden en de medailles en wisselbekers werden uitgereikt. De podiumfoto’s en de foto’s die langs het parcours gemaakt zijn, worden binnenkort via de site van de ijsclub gepubliceerd.

De tijdrit was niet mogelijk zonder de hulp van de diverse vrijwilligers die ons o.a. hielpen met het beveiligen van de bochten, uitdelen en opspelden van de rugnummers en het noteren en verwerken van de tijden. Iedereen (nogmaals) bedankt voor jullie hulp. Volgens ons is alles goed verlopen en kunnen we weer terugkijken op een geslaagd evenement. Wij vonden het leuk om te organiseren en hopen jullie volgend jaar weer te zien.

Tot volgend jaar.

Tijdritcommissie IJsclub Stompwijk
Patrick, Frank en Arno