De zomertijd is begonnen en heeft genadeloos toegeslagen in menig biologische klok door een vol uur van het weekend af te pikken. Het is elk jaar weer hetzelfde gelazer. Na een weekje is iedereen wel weer gewend en kan het langer genieten van het licht pas echt beginnen. Maar zover is het nog niet. Het is voor mij nog maar maandag, the day after, en ene J. Bieber heeft zijn concert in Nederland, Ahoy Rotterdam, afgewerkt waarna vele meisjes heel onrustig geslapen hebben door gevoelens waar ze nog niet echt mee overweg konden. Die Bieber is namelijk een jeugdige zanger, zo vertelt mij het Journaal (!), geliefd bij het vrouwelijk geslacht en gehaat bij het mannelijke. Zijn volgers noemen zich Beliebers en hebben net de K2 of K3 periode achter de rug. Op de beelden zie ik een jongen die tijdens het lopen steeds met zijn hoofd schudt… Dat komt door zijn haar, een echt Bieber-kapsel, en dat schudden hoort erbij want dat is zijn ‘image’. Waarom hebben de jongens niets met dit pop-idool vraag ik mij af, Michael Jackson was wel geliefd door beide geslachten en die deed wel iets meer dan schudden met zijn haar..We kennen toch allemaal nog wel het ‘kruisgrijpen’ of het ‘Moonwalken’? Als ik hier in huis de naam Bieber laat vallen krijg ik een golf van commentaar over mij heen van mijn drie zonen. Agressief worden ze als ik voorstel om ook zo’n kapsel te laten aanmeten want dat vinden de meiden, als ik zie hoe ze beginnen te gillen wanneer Bieber weer eens met zijn hoofd schud, helemaal te gek. Ach ja, ik kom uit een andere tijd, hoor al de hele dag op de radio muziek uit de jaren ’60. Dan zit je, qua muzieksmaak, volgens mij geramd. Toen gilden de meisjes ook al en hadden de jongens vetkuiven. Ik niet hoor, was nog maar een kleuter. Met een coupe korter dan kort. Mijn muzieksmaak werd door de jaren ’70 en ’80 bepaald. Maar toch zijn er dan weer uitzonderingen op de regel. Neem Johan Flemmix. Johan is een gekke man en is iets ouder dan ik. Zijn huis heeft hij laten verbouwen tot een look a like van Paleis Soestdijk. Johan kwam vandaag weer in het nieuws omdat hij stopt met zingen. Voornamelijk met het zingen van Carnavalsnummers. Hij had er wel twaalf gemaakt maar niemand wilde er naar luisteren…En geen één Carnavalszaaltje wilde hem over de vloer. Triest hoor. Het zoveelste mislukte plannetje. Ook het oprichten van een politieke partij en het zingen van een liedje voor Rita Verdonk, ‘Niet links, niet rechts’ gaf hem niet het succes waar hij zo op hoopte. Nee, Johan heeft niet het juiste Biebergehalte. Wie heeft het dan wel? Daar komen we tegenwoordig achter door op alle zenders op zoek te zijn naar talenten. Idols, X-faxtor, The Voice, de Beste zanger van Nederland of Op zoek naar Zorro, Evita, Joseph of Mary Poppins, om er maar een paar te noemen. Een onuitputtelijke brei van mensen die met hun kop op TV willen en hopen op een carrière, op een uitverkocht Ahoy met gillende meisjes bijvoorbeeld.
Het ontgaat mij grotendeels maar je pikt altijd wel een graantje mee van deze evenementen. Alle media berichten erover, het liefst door het ziekelijk herhalen ervan. Voor en na elk reclameblok schreeuwen ze je nog even toe dat die ene, geweldig spannende serie enkele dagen later weer op TV is. Of er verschijnt tijdens een film ineens enkele figuurtjes boven of onder in beeld die je ook weer wijzen op een programma, bijvoorbeeld over koks of over een stel werkloze hangjongeren die een geheim met zich mee dragen en zich op hebben laten sluiten in een huis, ja, vol met camera’s. Ik verafschuw het. Krijg er de biebers van!
Arjen Veldhuizen