Mijn Valentijn viert zijn eigen feestje ergens op een wolkje in de hemel, maar hij heeft er wel voor gezorgd, dat ik nooit alleen ben met Valentijn en er is er maar één die in aanmerking komt voor die eretitel en dat is natuurlijk mijn moedertje, Ria van Dijk.

Al jaren krijgen we op Valentijnsdag een kaartje, uiteraard anoniem, met hele lieve woorden. Maar haar handschrift verraadde wie deze Valentijn altijd was en dus is er nu ook totaal geen twijfel wie mijn vervangende Valentijn is. In deze moeilijke tijd is ze mijn steun en toeverlaat, bij haar kan en mag ik mij zelf zijn, haar hart en huis staan wagenwijd open voor mij, niet alleen voor mij trouwens maar voor iedereen, een lach een traan, een gesprek, een telefoontje, een spelletje, samen maar ieder in ons eigen huis op zondagavond The Jump kijken en elkaar bellen of smssen met de goede of foute antwoorden. Door haar kan ik toch met een fijn gevoel uitkijken naar Valentijnsdag, ik weet dat er weer een kaartje in de bus zal zitten, verdrietig genoeg deze keer alleen gericht aan mij.

Mam, want ben ik dankbaar dat u er nog bent, inmiddels 87 maar aangezien we afgesproken hebben dat u 100 zal worden hoop ik zeker nog 13 Valentijnkaartjes te mogen  ontvangen.

Heel veel liefs, door de foto’s weet iedereen wel wie zo ontzettend veel van allebei haar Valentijns houdt!!