Was een veel gebruikt gezegde in vroegere tijden. Mijn dochter kwam terug met haar boodschappen en liet haar sleutelbos uit haar handen glijden. Aangezien zij in een ark woont, viel die dus letterlijk (tussen wal en schip) in het water. Wat een pech. Gelukkig heeft zij een behulpzame buurvrouw, met een grote magneetbal om iets uit het water te vissen. En ja hoor het lukte. Bij de eerste de beste gooi, viste mijn dochter de sleutelbos omhoog. Super blij dus, dat snap je.

Met dank aan en een dikke kus voor de buurvrouw.

Groetjes Ria v. Dijk