‘De gids zag het eigenlijk niet zitten’

Het beklimmen van de Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika, is sowieso een hele onderneming. Stel je voor dat je dat ook nog op klompen doet… Fred is waarschijnlijk de enige persoon ter wereld die het deed.

Fred Onderwater is al zijn hele leven verknocht aan klompen. ”Het begon op de lagere school. Mijn vriend Johan en ik droegen ze altijd. Daar werd veel om gelachen, maar ik vond en vind het fijn om ze te dragen. Klompen lopen lekker en ze zijn stevig. Je kunt ze makkelijk aan- en uittrekken.”

Statement

Maar hoe komt iemand erbij om op klompen de Kilimanjaro te beklimmen? Fred: ”Mensen denken vaak dat klompen niet lekker zitten en dat ze niet voldoen aan de hoge eisen die we tegenwoordig van schoenen hebben, laat staan die van bergschoenen. Ik wilde het tegendeel bewijzen. Het plan om de Kilimanjaro te beklimmen was er sowieso al, maar ik dacht: ik ga daarbij meteen een statement maken. Ik doe het op klompen! Toen de berggids mijn houten schoenen zag, schrok hij. Hij had er eerst helemaal geen vertrouwen in. Ik heb wel reserveschoenen meegenomen, maar die heb ik nooit nodig gehad!”

Klompenmaker

Fred is zo gek op klompen, dat hij vroeger zelfs klompenmaker wilde worden. ”Ik probeerde in de leer te gaan bij Zoeterwouder Koos Vreeswijk. Hij maakt de klompen nog met de hand. Helaas lukte het me niet om in de leer te gaan, maar ik ben altijd een groot liefhebber gebleven.” De klomp past ook in deze tijd waarin we meer letten op het milieu en duurzaamheid, vertelt Fred.

Mijn klompen worden van natuurlijk materiaal gemaakt, namelijk van lokaal hout dat ook nog eens heel snel groeit. Ze zijn dus heel milieuvriendelijk, als ze eenmaal versleten zijn kun je ze bij wijze van spreken gewoon in de natuur achterlaten. Als vegetariër draag ik ook liever geen leer, dus daarom is een houten schoen een extra uitkomst!”

Minder blaren

Fred en zijn twee tienerdochters Fientje en Hanne hebben de Kilimanjaro in 7 dagen beklommen. ”De laatste etappe van de tocht was het zwaarst. ’s Avonds om elf uur werden we wakker gemaakt en begonnen we aan de klim van 4800 meter hoogte naar 5895 meter hoogte. Dat ging echt voetje voor voetje, er was ook nog eens een sneeuwstorm gaande. We bereikten de volgende dag, laat in de ochtend, eindelijk de top.” Tijdens het lopen was het flink afzien, vertelt Fred. ”We hadden last van hoogteziekte. Daardoor werden we misselijk en duizelig. We moesten elke tien minuten pauze houden.” De klompen bleken echter allerminst een probleem te zijn. ”Mijn dochters hadden bergschoenen aan, maar die hadden meer blaren dan ik. Het lopen op klompen ging hartstikke goed, ze konden alles aan. Ik moest alleen af en toe oppassen dat ze niet bleven steken tussen de rotsen.” Mijn reserveschoenen heb ik nooit nodig gehad.

Fred en zijn dochters op de bergtop (Privéfoto Fred)

Van jungle tot sneeuwlandschap

Fred heeft met zijn houten schoenen dus alle landschappen op de berg getrotseerd: de savanne, de jungle, de sneeuwtoppen… Ook de temperatuur liep flink uiteen. ”We hebben in één week temperaturen van 40 graden tot – 20 graden meegemaakt. ’s Avonds sliepen we in bergkampen, dat was allemaal heel goed geregeld. We hadden een tent en er werd zelfs voor ons gekookt door de gids en zijn personeel. Risotto, pasta, pannenkoeken… Het was verbazingwekkend wat zij allemaal voor elkaar kregen.”

Zo vader, zo dochter

Inmiddels is Fred weer teruggekeerd naar de Leidse regio. Hij is getogen in Zoeterwoude en woont tegenwoordig in Stompwijk. ”Maar het liefst ben ik in Leiden. Daar gaan mijn vriendin en ik uiteten, naar de bioscoop of het theater en hier gaan m’n kinderen naar school.” Hoe Freds omgeving het vindt dat hij altijd op klompen loopt? ”Mijn vriendin schaamt zich wel eens, maar daar trek ik me niets van aan. Ik vind dat we als Nederlanders trots moeten zijn op de klomp. Het is ons erfgoed en het is bovendien gewoon een hele goede schoen! Gelukkig heb ik ook bijval binnen het gezin: mijn dochter Hanne draagt nu ook klompen.”

Bron: In de buurt >Leiden