De vraag zal wel beantwoord worden, met dat motto probeer ik er elke dag  iets van te maken. Dat gaat niet altijd op, behalve als er iets te vieren is in Stompwijk.

Deze slogan was zondagmiddag 28 juni zeker van toepassing, samen met 18 bruidsparen die 50 jaar geleden (1965) het jawoord aan elkaar hebben gegeven, waren wij uitgenodigd door Bruidspaar Leo en Trees van Santen in de H. Laurentiuskerk en het Dorpshuis, om dit gezamenlijke met elkaar te vieren.

Dat was een sprong in het diepe, want iedereen was uitgenodigd om deze happening bij te wonen, er zou een koor komen zingen (Just For Fun) en dat was geen geintje.  

De bruidsparen en aanwezige familieleden werden totaal verrast door dit gezelschap van 60 koorleden, wat een prachtige stemmen.

Na het verzamelen van de bruidsparen in de pastoriezaal met vele verrassingen van het weerzien na vele jaren, werden de bruidjes voorzien van een corsage, waarna de koppels buitenom naar de kerk liepen (17 bruidsparen door de hoofdingang ziet u het voor je) onder orgelspel van Truus en gezang van het koor liepen we naar de gereserveerde plaatsen. We werden verwelkomd door Marianne Turk met een prachtig intro zoals zij dat alleen maar kan, zij wist precies de gevoelige snaar bij ieder van de aanwezigen te raken.

Na een welkomstwoord van Leo en Trees van Santen aan de bruidsparen en de vele aanwezigen in de kerk, in het bijzonder aan het koor en dirigent van Just For Fun, werd door een koorlid uit het koor de liederen in bokken van 3 aangekondigd.  

Met nummers uit onze jeugd werden wij verrast door prachtige meerstemmige uitvoeringen waar het moeilijk was om stil te blijven zitten, wat een kracht in volume stemvoering en expressie was bij dit koor aanwezig, de blijheid en de spontaniteit en bovendien alle tekst uit het hoofd het was geweldig.

Na het eerste blok van een halfuur, kwam de tweede verrassing, de bloemenhulde door Leo en Trees aan Maria onder het zingen van het Ave Maria door de Tilde van Haaster, ik heb er nog kippenvel van als ik er aan denk, ook het tweede lied samen gezongen door de zussen Bernadette en Tilde, het Ave Verum was prachtig: wat een stemmen.  

Hierna volgde het tweede blok met nog meer liederen, waaronder Hotel Californië en de Rapsodie Inn Blue waren goud van oud. Het slotnummer werd met de bruidsparen tussen het koor gezamenlijk gezongen. Wat anders dan “We Never Walk Alone”, alle aanwezigen gingen uit hun dak.In het Dorpshuis werden de kennismakingen en het weerzien van familie onder het genot van een drankje een hapje voortgezet, het was nog lang gezellig. 

Als ik namens mijzelf spreek, maar ook voor de overige bruidsparen, Leo en Trees ik dank jullie voor deze prachtige middag, ook alle vrijwilligers die dit met veel inzet hebben weten te realiseren, bedankt voor jullie aanwezigheid en creativiteit. 

Ik zeg het nog maar weer eens, “waar een klein dorp groot in kan zijn” is weer bewezen. 

Antoon van Santen