27 augustus 1963  – 27 augustus 2023

Een jonge vrouw van 27 uit hartje Den Haag en een flinke boerenjongen van 29 uit Stompwijk. Zou dat een diamanten combinatie zijn? Een peettante uit Zoeterwoude wist nog wel een leuke vrouw voor die olijke jongeman en dus werd er een koppelpoging op touw gezet. Helaas ging die niet door, mijn moeder hield niet van dansen, nee hoor dan zit ik weer de hele avond aan de kant en daar heb ik geen zin in. Dat was wel even een streep door de rekening en dus zat er voor mijn vader niets anders op dan zelf de telefoon maar te pakken en te bellen. Deze keer zei mijn moeder gelukkig ja, na snel een toestemming van haar moeder te hebben ontfutseld. Zo gingen ze naar een toneelavond van de Maalderij, met opa en oma van Dijk als chaperonnes, want stel je voor…..

Het vervolg leek wel een sprookje, de volgende ochtend vroeg mijn vader aan mijn oma en wat vind je van haar? Jongen, antwoordde mijn oma, als dat jouw vrouw niet wordt dan is er voor jouw geen vrouw op de hele wereld. Op het bezwaar van mijn vader dat ze nogal van die grote voortanden had zij mijn oma och joh maak je daar maar niet druk over, 1 of 2 baby’s en dan vallen die tanden er vanzelf uit en gaat ze aan een kunstgebit. Die voorspelling bleek later ook daadwerkelijk uit te komen.

Na 11 maanden verkering trouwden zij op 7 augustus voor de wet en op 27 augustus voor de kerk. Het was een prachtige dag, de dag ervoor en de dag erna kwam de regen met bakken uit de hemel maar HUN dag, die 27e augustus, straalde de zon.

Mijn moeder was al snel in verwachting en hun eerste zoon werd geboren, weliswaar 5 weken te vroeg, maar na 3 weken ziekenhuis mocht hij dan toch naar huis, naar de boerderij waar hij thuishoorde. Nog meer kinderen werden geboren maar ook leed bleef hen niet bespaard want op 29 mei 1971 verdronk hun derde kindje, slechts 4 jaar oud. Het toeval wilde dat de volgende dag mijn zus jarig was en toen de pastoor thuis kwam om mijn ouders bij te staan in deze moeilijke gebeurtenis trok ze de goede man aan zijn jasje en zei, meneer pastoor, ik ben morgen jarig.

Aangezien ikzelf pas een baby van 6 maanden was heb ik deze verhalen bij monde van mijn ouders, maar het zijn uitspraken die ik nooit meer vergeet.

Het leven op de boerderij ging door, de seizoenen liepen over in elkaar, de kinderen werden groter en ook de boerderij breidde zich uit. Mijn vader in zijn element bij zijn dieren en mijn moeder binnen bij de kinderen en waar nodig stak zij buiten de helpende hand toe.

Op 11 mei 1996 sloeg het noodlot toe, mijn vader overleed geheel onverwacht. De enige troost is dat het gebeurde toen hij bezig was met wat hij het liefste deed, een nieuw leven op de wereld zetten. Een koe van haar kalfje verlossen en met zijn laars vol water uit de sloot om het slijm uit de snuit van het kalfje te spoelen viel hij achterover en begon hij aan een andere reis, zonder zijn gezin, zijn zo geliefde kleinkinderen maar vooral zonder zijn zo geliefde dieren.

Na 32 jaar huwelijk kwam er een einde aan de twee-eenheid Kees en Ria van Dijk. Mijn vader is slechts 63 jaar geworden. Mijn moeder ging verder in haar eentje, maar ieder jaar op 27 augustus werd hun trouwdag herdacht, koffie met gebak en herinneringen werden opgehaald. Mijn moeder heeft bewezen dat je ook alleen een huwelijk kan beleven. Haar rotsvaste vertrouwen in het geloof heeft haar hier altijd bij geholpen. Dat was wel nodig ook want afgelopen maart sloeg opnieuw het noodlot toe en verloor ze door een noodlottig ongeval ook haar oudste zoon, slechts 58 jaar oud.  60 jaar….een diep respect voor dit diamanten paar….in liefdevolle herinnering….. en wie weet kunnen we op 27 augustus 2033 hun platina huwelijk herdenken, in het bijzijn van mijn moeder natuurlijk!!

Liefs, Henk en Agnes Hofstede