Wat er in ruim 50 jaar niet is veranderd: ‘De Dorpsketting’ was een halve eeuw terug het grootste weekblad van Stompwijk en is dat nóg. Het drukwerk ging toen op A4 en dat is het nog. Wat ook niet veranderde, is dat Petra Oliehoek (toen Van Es) er toen al bij was en dat is ze nog stééds. Maar de finish is bereikt.

Een poging om de inzet en betekenis van ‘Peet’ voor De Dorpsketting (DK) weer te geven is op voorhand gedoemd te mislukken. Een ruw rekensommetje in tijd: 2500 DK’s x 4,5 uur  maakt  11.250 uur. Gedeeld door 24 houdt in, dat Peet ongeveer 469 ‘volle dagen’ aan-één-stuk bezig is geweest met de DK. Dus 469 dagen van 24 uur.

Laten we daar DK-werkdagen van 12 uur per dag van maken, dan kom je in totaal op 938 dagen. Dat houdt in dat ze om en nabij tweeënhalf jaar aan één stuk met de DK is bezig geweest. Inclusief wekelijkse nazit en borrel zelfs ongeveer drie jaar. Onvoorstelbaar.

Energie
Zoiets valt alleen vol te houden als je over ongekend veel positieve energie beschikt. Bij Peet is het glas altijd halfvol (i.p.v. halfleeg). Ik ken deze dame een beetje van vakanties, maar het komt hoogstzelden voor dat ze uit het veld is geslagen. Alleen dan kun je zoiets als een halve eeuw DK volhouden.

Even terug naar de beginjaren, toen de DK gemaakt werd in een van de achterste lokalen van de oude R.K. meisjesschool (waar nu huizen staan op de Zustersdijk). Af en toe was ik daar ook bij, net zoals Marja van Rijn. Namen die me verder te binnen schieten zijn die van Let Belt (goed voor alternatieve ideeën)  en Gerard Welp (immer met gebogen rug achter de schrijfmachine) en, jawel….. Leo Oliehoek (ja, toen ook al).

Eén telefoon

In de school stond in het voorste lokaal één telefoontoestel en dat ding kon je in het achterste niet horen. Onvoorstelbaar, dat je toen ongestoord het wekelijkse dorpsblaadje kon maken. Toen op stencilvellen op een heuse stencilmachine met rondspattende inkt. Velletje voor velletje werd met de hand gedraaid. Da’s ook, zeker nu, onvoorstelbaar.

Leo en Peet, da’s een sterk koppel, want al dat drukwerk kwam voornamelijk uit handen van Leo. Die twee hebben elkaar heel goed vastgehouden, anders hou je ‘een halve eeuw DK’ onmogelijk vol. Het duo is – met de andere redactieleden – veel geprezen. Het duo is koninklijk onderscheiden en jaren geleden nog geroemd in een prachtig interview in het Leidsch Dagblad. Ik zou zeggen, een standbeeld op het kerkplein is misschien wat overdreven, maar een gouden veer en een zilveren inktpot zouden bij dit afscheid niet misstaan.

Jack Luiten