In mijn leven heb ik twee echte liefdes…..mijn man Henk en mijn moedertje. Natuurlijk heb ik nog wel meer mensen om mij heen waar ik van hou maar deze zijn het belangrijkste!
Vooral mijn moedertje wil ik hiermee een hart onder de riem steken en even een extra zonnetje meegeven. Iedereen weet door welke moeilijke tijd wij gaan en wij zijn zo ongelooflijk trots op hoe juist zij zich hier door heen slaat.
Afgelopen zaterdag, 1 april, waren Henk en ik 13 jaar getrouwd. En nee…dat is geen grap, al dacht iedereen daar 13 jaar geleden anders over. De ambtenaar van de burgerlijke stand, de eigenaar van het restaurant, noem het maar op. Maar dat doet er niet toe, ondanks de datum zijn we al 13 jaar onderweg.
Het is gewoonte geworden dat we die dag met mijn moedertje asperges eten, die we dan halen bij de Asperge Boerderij in Woubrugge. Dit jaar stonden we een beetje in dubio, wat doen we?
Nou gewoon asperges gaan halen, Henk heeft ze met uiterste precisie geschild en daarna gekookt, zo zacht en geen schilletje verkeerd, beenham verwarmd, eitjes gekookt en fijn gesneden, gerookte zalm fijn gesneden en aangezien ikzelf de zalm even oversloeg hadden de twee andere lekkerbekjes een ons zalm per persoon. Roomboter smelten en verse peterselie eroverheen.
M’n moedertje kwam zelf naar Hoogmade gesjeesd en vanaf de parkeerplaats naar onze ark gaat ze dan in mijn scootmobiel. Dat is een prestatie op zich en iedere keer moeten we weer vreselijk lachen als je haar ziet scheuren in dat ding….neeeeee ik ga nooit in een scootmobiel…..jullie hoeven het echt niet te proberen hoor, jullie krijgen me er echt niet in……maar de aanhouder wint …..wel dus!!
Wat hebben we genoten en wat heeft dat ons goed gedaan. We hebben gelachen, heel veel gepraat, nog veel meer gegeten en geproost op mijn broer die ook zo van asperges hield. Nu heeft mijn moeder altijd het motto eten moet heet zijn en ik wist al dat het ging gebeuren, ze zat een beetje te draaien op haar stoel…ehh…. Ik vind het eten eigenlijk niet warm genoeg. Geen probleem, de magnetron bood uitkomst en met een stomend bord nog vol met de asperges was ze helemaal gelukkig. Daarna gingen we aan het toetje, tiramisu. Vroeger maakte ik dat zelf maar dat lukt niet meer, gelukkig heeft de winkel ook dat hele lekkere Italiaanse nagerecht, dus dat was snel gekocht, slagroom erbij en een kopje sterke koffie en daarna gingen onze broeken op de vreetstand.
Lieve ma, volgend jaar weer? En het is maar weer eens te meer gebleken, we zeggen het te weinig dus bij deze, Ma we houden van u!!!
Agnes Hofstede