Van huis uit ben ik altijd al gek geweest op honden. Vaak geen gewone honden, maar honden met een verhaal. Honden die dingen hebben meegemaakt die je niemand toewenst. Dit is met vallen en opstaan gegaan.

In de winter van 2018 ben ik gaan samenwonen. En al snel kwam ik tot de conclusie dat een huis zonder huisdieren voor mij geen thuis is. Ik miste het warme welkom van de honden die ik altijd bij mijn ouders had gekend. Mei 2019 was dus het moment aangebroken dat ik opzoek ging naar een hond. Ik wilde geen gewone hond, ik wilde een hond die niemand meer zou willen hebben. Een hond redden, dat was wat ik ging doen.

Mijn vriend was gek op Staffords omdat hij vroeger een Stafford had gehad. En zo gingen we dus opzoek. Al snel vond ik Noortje, een mengelmoes met overduidelijk Staffordbloed én een hond met een zielig verhaal. Ze is in Hongarije geboren en heeft daar op straat geleefd, daarna heeft ze driekwart jaar in een dogshelter gezeten. Ik heb daar foto’s van gezien, geloof me daar wil je als hond liever niet zitten (ondanks dat de mensen die daar zorgen voor de honden ontzettend hard hun best doen).

Noor mocht naar Nederland komen, heeft een week in een pleeggezin gezeten en is vervolgens bij een nieuw gezin geplaatst. Jullie raden het waarschijnlijk al, dat ging mis. Noor liet ongewenst gedrag zien richting mensen. 

Zo naïef als ik was, vond ik dat dit de hond was die niemand meer wilde hebben en zodoende hebben we haar in huis gehaald. De eerste paar weken ging het goed maar daarna liet Noor haar oude gedrag zien. Helaas werd het gedrag steeds erger en begon ik haar steeds minder te begrijpen.

Mijn interesse was gewekt in de verschillende theorieën over hoe om te gaan met een hond. Ik heb heel wat artikelen/filmpjes en boeken gelezen en ik was het lang niet met alles eens. Wat ik wel wist was dat ik het belangrijk vond om iets met haar te doen wat ze leuk vond. Al snel had ik besloten dat we behendigheid gingen proberen. Ik meldde me aan bij een hondenschool en zag het vol optimisme voor mij. “Uw hond is hier niet welkom” was het berichtje wat ik kreeg na de aanmelding. Later bleek dat Noor niet welkom was vanwege het Staffordbloed wat ze in zich heeft.

Uiteindelijk vond ik een hondenschool waar Noor wel welkom was en het bleek een schot in de roos. Ik zou Noor nooit ergens zomaar los kunnen laten behalve op het behendigheidsveld. Zodra ze mag gaat ze er volledig voor en vergeet ze alle mensen om zich heen. Met deze positieve ervaringen op zak hebben Noor en ik hard gewerkt om ervoor te zorgen dat het zowel voor mij als voor Noor leefbaar zou blijven. Behendigheid maar ook de gehoorzaamheidstrainingen hebben Noor en mij veel gebracht.

Om zo goed mogelijk aan te sluiten bij zowel de hond als de baas heb ik een training gevolgd bij de Anniek Winters Academy. 

Hopelijk gaat het jullie ook veel brengen! Ik kijk er naar uit om jullie te ontmoeten!   

hondenschoolninora@outlook.com  

 0633176709