Een wekelijks terugkerend ritueel op dinsdagochtend in Huize Hofstede.

Zo rond een uur of 7 , kopje thee en boterhammetje, manlief voor de tv het journaal en alle mogelijke voetbalpraat bekijken en ikzelf, de laptop op schoot en de Dorpsketting lezen. Zo ook vorige week. Met een nog ietwat slaperig hoofd zie ik op de eerste pagina mijn eigen naam. Goh, denk ik nog, wie zou dat zijn, want zoveel mensen zijn er niet in Stompwijk die Agnes heten. Maar goed, ik lees verder….huh?? 52, verjaardag, 11 november…krijg nou wat dat ben ik!!!!

Wat ontzettend leuk dat de leden van de Ouderen Soos mij nog niet vergeten zijn en mij op deze manier wilden feliciteren. Het heeft mij echt ontroerd en uit de grond van mijn hart: Dank jullie wel. Zeker degene die dit op touw heeft gezet, heel attent. Het was inderdaad altijd gezellig, de dinsdagmiddagen, altijd even kijken wie wat aan het doen was, alleen de klaverjassers kon ik beter niet storen haha.

Mijn verjaardag zelf was gezellig. Rustig, maar dat was een bewuste keuze. De brievenbus puilde wel uit, 32 kaarten, ook een aantal uit Stompwijk, een paar pakjes en verder de nodige appjes en mailtjes. En dan is de dag weer voorbij en gaan we verder aan een nieuw levensjaar. We zien wat het brengt maar als het is zoals het afgelopen jaar dan teken ik er voor.

Hartelijke groet en wie weet tot horens of ziens.

Agnes