Ik vraag mij wel eens af in wat voor een wereld we momenteel leven?
Okay, het Corona virus is onderhand iets wat er gewoon bij hoort en waarschijnlijk nooit meer weggaat. Ik denk dat het virus straks net zo gewoon is als de griepprik, je kijkt in de winter toch ook altijd wat beter uit en kleedt je wat beter aan dan in de zomer en bij de griepprik krijg je meteen een corona prik. Wij hebben afgelopen week de booster prik gehaald, nou dat liep als een trein, super geregeld, alles even duidelijk, overal mensen die je verder hielpen voor als je het toch niet snapte, zoals bijvoorbeeld dat wij de rode pijlen moesten volgen maar ineens de rode pijlen op waren!!!
Maar ik ben toch blij dat de booster erin zit, heb er wel lang over na moeten denken omdat ik al zoveel heb en je niet weet wat het doet op termijn, maar ja dat zien we dan wel weer.
Maar toen afgelopen dagen de rel rondom The Voice of Holland, The Voice Kids en The Voice Senior ontstond viel ik toch wel even van mijn stoel. Wat verschrikkelijk. Het was natuurlijk al wat langer aan de gang met Marco Borsato maar dat nu ook andere juryleden en het hoofd van de band zich schuldig hebben gemaakt aan grensoverschrijdend gedrag en dat dan ook nog volmondig toegeven doet Nederland en alle andere landen waar de Voice wordt uitgezonden toch wel op zijn grondvesten trillen. Er zijn inmiddels al aangiften gedaan en hoewel wij natuurlijk maar één kant van het verhaal horen denk ik altijd waar rook is, is vuur en het programma wordt niet voor niets van de buis gehaald. Het heeft ons de laatste dagen wel heel wat gespreksstof gegeven. Als we dan over de grenzen gaan en we komen in Engeland bij Prins Andrew terecht die al zijn Koninklijke titels kwijt is omdat hij, samenspannend met Jeffrey Epstein, ook allerlei grensoverschrijdende capriolen (ik noem het niet bij naam maar we weten allemaal wat daarmee bedoeld wordt) uithaalde dan denk ik wel eens de wereld is zo langzamerhand compleet doorgedraaid.
En toch gaat het leven gewoon door, het nieuwe kabinet is geïnstalleerd, met een knikje van de koning in plaats van een hand, de maatregelen tegen het Covid virus zijn weer versoepeld en voor de nieuwe minister van financiën begint haar ambtsperiode meteen goed met een bedreiging door een man met een brandende fakkel voor haar huis en heeft ze nu permanente bewaking.
Maar….het kapperscafé is weer open en mijn moedertje is op haar dooie akkertje met haar rollator lopend naar de Bles gegaan om eindelijk weer een permanentje te laten zetten en zo weer met een keurig gekapt koppie zondagmorgen in de kerk te zitten, in haar eigen leunstoel die ze vanaf november zo gemist heeft. Inmiddels is er ook een nieuwe eigenaar gevonden voor de Bles, wij wensen hem vanuit Hoogmade heel veel succes. En zo raak ik wel eens in de war, maar als ik dat al raak hoe moet dat dan met de mensen die nog een kwart eeuw ouder zijn dan wij, waaronder mijn eigen moedertje? Maar goed, ieder heeft zo zijn eigen beslommeringen. Ik kreeg van de week de uitslag van de foto’s die ik van mijn gebroken pols had laten maken, ter controle maar ook omdat ik nog zoveel pijn blijf houden. De plaat met schroeven zitten in principe goed, maar door de botontkalking heeft het weinig houvast en duurt het lang voordat het zich goed kan hechten. De stand van mijn pols was wel goed maar helaas werd er nog een breuk ontdekt die in november over het hoofd is gezien. Aan de buitenkant van mijn pols waar die knokkel zit blijkt dus nog een breuk te zitten. Maar daar kunnen ze niet goed bij en daar doen ze dus ook niets aan, moet vanzelf helen en ik mag wel rekenen op een jaar, ook weer dankzij de botontkalking. Mijn wederhelft had afgelopen week ineens een ontsteking ter grootte van een tennisbal in zijn mond en na veel vijven en zessen via de tandarts en een kaakkliniek zijn in het ziekenhuis al zijn ondertanden getrokken. Nou waren dat er niet zo heel veel meer, maar toch, echt prettig was het niet. En zo rommelen we maar door, kijken wat deze week weer brengt. Hij begint in elk geval goed want opknapservice Marga komt vandaag een muurtje behangen en nog een behangetje oververven en daar ben ik superblij mee. Zag niet in hoe wij dat muurtje behangen zouden krijgen, een lamme en een blinde, de ene nog met de restanten van een gebroken pols en de ander met een zuurstofgebrek vanwege COPD en Longenfyzeem.
Volgende week laat ik u het resultaat zien van de make-over, van voor en na.
Lieve lezers, een hele fijne week en we geven de moed niet op!
Een hartelijke groet, Agnes Hofstede