Ik denk…….
Het succes van een epidemie bestrijden gaat heel erg om of de maatschappij bereid is om voor het algemeen belang dingen te laten en te gehoorzamen.
We hebben duidelijkheid nodig om de komende tijd door te komen. Het voelt enorm lullig als je binnen moet zitten terwijl je gevaccineerd bent.
Tijdens de eerste lockdown in maart 2020 hadden we met z’n allen een duidelijk doel: onze gezamenlijke vijand verslaan, namelijk corona. Zodra dat gelukt is, gaan we verder als vanouds, was de gedachte.
Maar de vijand is nog lang niet verslagen en mensen staan meer dan ooit tegenover elkaar. Gevaccineerden tegenover ongevaccineerden. Voetbalsupporters die hun club niet kunnen toejuichen in het stadion, tegenover theaterbezoekers die nog wel naar een voorstelling mogen. Dat zorgt voor gevoelens van onrechtvaardigheid en onvrede, er is geen ‘samen’ meer. De moed erin houden wordt daardoor steeds lastiger. Gelukkig leren mensen zich na verloop van tijd aan te passen, maar ook daar is duidelijkheid weer een belangrijke voorwaarde. Dus dat er regels komen als: ‘Wanneer de ic’s voor een bepaald percentage bezet zijn, volgen deze maatregelen’. Dan wennen we eraan na verloop van tijd en wordt het uiteindelijk routine.
Een marathon bereid je anders voor dan een sprint. Dan ga je andere dingen doen, je op andere dingen focussen. Op andere dingen focussen, dat is volgens mij precies wat we moeten doen om de pandemie vol te houden. Je merkt dan dat de veerkracht van veel mensen wat verminderd is. De flexibiliteit die we voor de zomer nog voelden van ‘we gaan dit allemaal met elkaar doen’, wordt minder doordat we het langer moeten volhouden. Het lijkt alsof het uithoudingsvermogen verdwijnt. Het is de kunst om de pandemie niet te zien als een sprintje dat je ‘even’ moet trekken, maar als een marathon. Een marathon bereid je anders voor dan een sprint. Bij een marathon focus je op andere dingen.
Hoop houden is heel belangrijk. Hoop maakt dat je gemotiveerd bent om door te gaan. Leg de focus op de dingen waar je blij van wordt. Als je bijvoorbeeld blij wordt van je vrienden ontmoeten, moet dat dan per se in een café of kan dat ook op een andere manier? Kijk naar wat nog wel kan. En probeer zo dat kleine stukje hoop te vergroten.
Accepteer de dingen waar je geen invloed op hebt, zoals coronamaatregelen, en richt je op dingen waar jij wel iets aan kunt veranderen. Zoek zelf naar perspectief en houdt het klein. Denk bijvoorbeeld: ‘ik kan dagelijks ten minste een wandeling maken’.
Misschien dat we hiermee elkaar kunnen helpen en mogen we meer en alle ondernemers die nu op slot zijn weer zachtjes open mogen.
Vind zelf een stip aan de horizon waar je je op kunt focussen.
CArmen