Het is wat daar allemaal aan vooraf gaat: eindeloze eenzaamheid. 

Helemaal in deze dagen rond Kerst en de jaarwisseling laat dit thema mij niet los. Niet eerder voelden zoveel mensen in Nederland zich alleen. En dan te weten dat wij dit jaar misschien wederom geen (oudere) familieleden kunnen bezoeken. 

Haast iedereen kent het gevoel van eenzaamheid. Of het nou hartverscheurende herinneringen zijn aan je gebroken puberhart of elke avond alleen gaan slapen in een koud bed. 

De paradox ervan is dat we die samen delen. Gemiddeld hebben mensen zo rond hun vijfentwintigste levensjaar de grootste groep vrienden. Vanaf die leeftijd wordt het elk jaar minder. 

Er zijn mensen die zeggen dat het erbij hoort. Dat mens-zijn neerkomt op leren omgaan met je eigen eenzaamheid. 

Ik ben het daar niet helemaal mee eens. Want eenzaamheid is, zoals alle negatieve emoties, niks anders dan een schurend verlangen. 

Zelf ben ik in mijn kinderjaren heel eenzaam geweest. Maar daar waren de omstandigheden ernaar. Op volwassen leeftijd voelde ik mij alleen op een eiland maar had wel een partner. Had heel veel vrienden, maar veel van hen bleek na mijn scheiding, de verkeerde. 

Ze zijn er als jij hen iets te bieden hebt! Nimmer zo eenzaam gevoeld. 

Soms kies je ervoor, maar soms slaat ook het noodlot toe.

Misschien lees jij dit en ben jij diegene die elke avond alleen gaat slapen in een koud bed en is jouw grootste verlangen om die liefdevolle partner te vinden, zodat je niet wéér zonder partner aan de kersttafel zit.

Of steeds maar weer moet aanschuiven bij vrienden, ook al houd je ontzettend veel van ze. Maar op dit soort momenten voel je je juist heel eenzaam.

Heel mooi en lief als wij, juist op deze (feest)dagen even stilstaan bij deze groep mensen en indien het in jouw vermogen ligt, hen aandacht te geven in welke vorm dan ook.

Gelezen op internet, geschreven door Muriél Kasmin en we mogen het plaatsen.

Haar reactie: Petra, dank je wel. Natuurlijk mag je dat. Heel lief van jou. Niet alleen met Kerst maar ook het hele jaar door zijn er eenzame mensen. Nu extra aandacht vanwege de pandemie