Zoals je op dinsdag 16 november in de Dorpsketting hebt kunnen lezen, steken we ook dit jaar weer kaarsjes aan ter nagedachtenis aan overleden kinderen. Dat gebeurt niet alleen in Stompwijk, maar overal ter wereld. Een hartverwarmend initiatief om de wereld letterlijk wat lichter te maken voor iedereen die een kind verloren heeft. Het maakt daarbij niet uit hoe oud je kind is geworden. Het kan bijvoorbeeld gaan om een ongeboren baby die niet heeft geademd, maar ook om een volwassen kind dat overleden is. Je kind blijft immers altijd je kind. Voor altijd in jouw hart en gedachten.

Voor het derde jaar op rij zijn Sjaak en Toos Kappetein op de tweede zondag van december aanwezig bij Wereldlichtjesdag in Stompwijk. Zij herdenken dan samen met anderen hun overleden kinderen. Graag vertellen zij meer over hun ervaringen.  

Hoe bent u met Wereldlichtjesdag in contact gekomen?

Twee jaar geleden werden wij gebeld door Vera Hendriks. Zij vertelde dat ze met dit initiatief bezig was. Onze dochter Bianca was enkele jaren daarvoor overleden en Vera wilde ons ook graag uitnodigen. Wij zijn op de uitnodiging in gegaan en kwamen met nog meer familieleden van overleden kinderen bij elkaar in het Dorpspunt. Toen we ’s avonds aankwamen, stond er een prachtig hart van verlichte kaarsjes op het plein. Dat maakte veel indruk op ons. Ook binnen was de bijeenkomst mooi. Met het aansteken van kaarsen, de foto’s van onze kinderen en mooie live muziek. Deze aandacht is heel mooi.

Wat betekent deze avond voor u?

Het bijwonen van zo’n avond doet ons goed. Het geeft ons een warm gevoel. Het is ontzettend fijn als de naam van je kind weer genoemd wordt. Als je kind net is overleden, vragen veel mensen er nog wel naar. Maar na een tijdje wordt het stiller. Terwijl onze overleden kinderen iedere dag bij ons zijn. Op zo’n avond krijgen onze kinderen aandacht. Wij hebben twee dochters en een schoonzoon verloren en herdenken hen alle drie.

Kunt u iets meer over vertellen over wat u heeft meegemaakt?

Onze dochter Angelina Maria is overleden na zes-en-een-halve maand zwangerschap. Wij waren toen 25 en 21 jaar. Het was toen een heel andere tijd. Als moeder mocht ik mijn dochter niet eens vasthouden en als vader moest ik haar in een doosje met watten snel wegbrengen naar de koster. Er was helemaal geen aandacht voor ons verdriet. Het kindje werd ‘achter de heg’ begraven en niet in gewijde grond. Het is tot op de dag van vandaag ontzettend verdrietig voor ons dat wij niet weten waar onze dochter begraven is.

In de tijd van nu, zouden dit soort dingen niet meer kunnen. Maar veel mensen van onze generatie hebben dit meegemaakt en dat is treurig. Gelukkig hebben we een paar jaar geleden kunnen meewerken aan een monumentje voor deze kinderen op het kerkhof. Ook hebben we Angelina aangegeven bij het gemeentehuis, toen dat een paar jaar geleden mogelijk werd. Ze hoort er nu bij en staat in ons trouwboekje. Fijn dat niet alleen wij, maar ook de instanties haar nu erkennen.

Het leven is niet zuinig met u geweest, want u verloor nog twee kinderen.

Dat klopt, wij hebben onze schoonzoon Eric verloren door een noodlottig ongeval. Onze dochter Bianca bleef achter met een jonge zoon van 16 maanden. En in 2017 is Bianca zelf overleden na een lang ziekbed. Onze kleinzoon is nu 27 en was 23 toen hij zijn beide ouders had verloren. Het goede is dat we met hem en anderen nog veel erover praten. Wij zeggen altijd: Je bent pas echt dood, als je naam niet meer wordt genoemd. We zien dat sommige mensen het moeilijk vinden om er met ons over te praten, hoewel wij daar zeker voor open staan. Daarnaast hebben wij steun ervaren van familie, vrienden en buren. Wij kunnen ons verhaal altijd bij hen kwijt.

Op Wereldlichtjesdag ontmoet u anderen die hetzelfde hebben meegemaakt, is dat prettig?

Ja zeker, je hoeft elkaar niets uit te leggen. We spreken elkaar wel die avond, maar woorden zijn bijna niet nodig. Je weet van de ander dat hij of zij hetzelfde heeft meegemaakt. En je kent elkaars verdriet. Op zo’n avond is dat gevoel extra sterk, heel mooi.

Kijkt u uit naar de volgende Wereldlichtjesdag op 12 december?

We kijken ernaar uit on weer bij elkaar te komen. Dat is fijner dan online, zoals vorig jaar. En we willen iedereen die hetzelfde heeft meegemaakt ook uitnodigen. Want het is fijn om elkaars verdriet te delen. Het is geen zware avond, maar juist hoopvol en goed om er voor elkaar te zijn. Het allermooist is als we elkaar dan echt kunnen zien. Daar hopen we op.

Kunnen we ook voor jouw kind een kaarsje aansteken?

Laat het ons dan alsjeblieft weten via lichtpuntstompwijk@gmail.com

of 06 – 38 46 21 93.

Volg ons op Facebook en Instagram: @lichtpuntstompwijk.

We willen er met elkaar weer een heel mooie avond van maken.

Warme groeten,

Organisatie Wereldlichtjesdag

Frans, Vera, Jerney, Chantal, Vera en José