Het was even zoeken voor haar dochter, want haar moeder was buiten, maar …..ja hoor gevonden.
Het coronavirus? Tja, ik heb er niet zo heel veel last van. Ik woon buitenaf en kan zo lekker naar buiten lopen. Zeker met dit lekkere weer van de afgelopen weken. Ik kan me wel voorstellen als je in een hokje van 2 bij 3 meter zit zonder tuin of balkon en ze halen ook je zonnescherm nog weg om de boel te verven dat het heel anders is. Dat vind ik een soort van mishandeling, dat kan je nu niet doen in deze tijd.
Zelf ben ik al zes weken niet in het dorp geweest, de boodschappen werden altijd al door mijn dochter gedaan en nu bellen ze wat vaker of ik wat nodig heb. Dat is wel fijn. Gelukkig wonen mijn kinderen dichtbij, als dat niet zo zou zijn dan zou het ook weer anders zijn.
Wat ik wel moeilijk vind is de tegenstrijdige berichten die je hoort. Neem nou bijvoorbeeld de mondkapjes. De één zegt je moet speciale hebben, de ander zegt je kan ze van een oude sok maken en weer een ander zegt als je ze 4 dagen in de kast legt, tussen het beddengoed bijvoorbeeld, is het virus ook dood. Dan hoor je nog weer dat je ze kan wassen maar niemand weet op hoeveel graden. Dat vind ik ingewikkeld, ikzelf heb geen mondkapje nodig maar voor de mensen die dat wel hebben is dat wel verwarrend.
De regels en richtlijnen van de regering en het RIVM begrijp ik wel. Welke regel ik het moeilijkst vind? Dat je niet naar een begrafenis kan. De broer van mijn man is pas overleden maar ik kon er niet heen. Er mogen maar een beperkt aantal mensen heen, je kan het wel volgen via de tablet of computer maar het is niet leuk.
Het rare van een virus is dat je weet dat het er is maar dat je het niet ziet. Je kan poetsen wat je wil, maar omdat je het niet ziet weet je niet of het weg is.
Ik mis de Soos wel heel erg, eerst deed ik kaarten maken maar dat ging niet meer met mijn handen dus toen ben ik maar gaan rummicubben. Dat is helaas een klein clubje, er vallen wel mensen af maar er komen weinig tot geen nieuwe mensen bij. Als we weer mogen beginnen en ik kan nog fietsen dan kom ik graag weer naar de Soos. Ook mis ik het zwemmen, daar gingen we altijd met z’n 5-en in een auto en dat gaat voorlopig dus ook niet, want met 5 personen in 1 auto kan je geen anderhalve meter afstand houden.
Ik hoop dat het snel over is, maar ik ben bang dat we er nog wel een poos last van hebben.
Meer weet ik eigenlijk niet te vertellen, ik ga nu aan de koffie die wel koud zal zijn haha!
Lien Roeling
(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)