In het begin was het wennen met de gedachten wat is dit allemaal. In één klap werd alles afgelast en dan sta je met je gedachten hoe moet het nu verder.

Ja, ik ben een bezige bij. Vele sociale bezigheden en nu zit alles op slot dan word je wel even chagrijnig omdat je niet meer weet, wat je moet gaan doen.

Al snel hervond ik mij, heb de volkstuin maar nieuw leven ingeblazen, zodoende had ik weer wat omhanden.

Ja de kinderen hadden ons het dringende advies gegeven blijf thuis en een goed advies kan je niet naast je neer leggen, maar er kwam ook geen bezoek of iets dergelijks meer. Zelfs de boodschappen werden voor ons gedaan.

Na verloop van tijd ga je toch wel dingen bedenken, hoe kunnen we hier weer een mouw aanpassen. De 1,50 meter afstand kwam er aan en de familie bezoeken thuis  werden weer geregeld. Ook zijn we weer zo nu en dan gaan fietsen en wandelen en zelf de eerste boodschappen halen we weer.

Dit is weer het nieuwe prille begin van herstel.  Gelukkig is het iedere dag mooi weer dat is wel positief voordeel.

Ja over positief gesproken, nu kunnen we pas zien wat we allemaal hadden/hebben je staat er niet bij stil dat het leven zo verrijkt is met heel veel leuke dingen.

Zelf ben ik van (net) voor de oorlog, als ik daar aan terug denk, toen was er niets, ja echt niets, zoals een paar te noemen: geen tv, geen radio, geen computer of telefoon, ja alleen een gammele fiets en verder alleen werk en daar moest je de hele week op teren. Niet dat werk verkeerd is, het voldoet aan de levensbehoefte en het is de beste vrijetijdsbesteding.

We moeten eerder dankbaar zijn dat we een heleboel mooie en leuke dingen hebben ook al krijgen we nu even een beperkingen op gelegd door dat virus, nu zien we pas hoe rijk we zijn.

Er ontstaan ook positieve dingen, zo als schone lucht (ik hoop dat ze daar goed over na denken) en saamhorigheid (dat mag eigenlijk niet meer veranderen) zo komen er nog veel meer mooie dingen uit voort.  

Zo zie je maar elk nadeel heeft ook zijn voordeel.

Met vriendelijk groet, Jan Duyvestijn

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)