Donderdag ging het gerucht door Stompwijk dat er een kameel zou overnachten op de boerderij van Joost en Annemarie Juffermans. Nou dat is natuurlijk iets wat je niet dagelijks tegenkomt.

Vanuit de Dorpsketting op pad, maar ook Midvliet samen met Frans.

De nog geen jaar oude kameel Einstein heeft de looks en Tamar Valkenier heeft the looks and  the talks. Het was nog dringen geblazen in de lounge. Twee studenten van de opleiding forensisch onderzoek waren haar aan het interviewen toen wij aansloten en later meldde ook het Leids dagblad zich aan.

Kampioen loslaten

Tamar is een bijzondere vrouw die alles achter zich heeft gelaten om een leven als fulltime avonturier te gaan leven, dit was ze trouwens niet van plan. Ze had een prachtige baan als recherchepsycholoog bij de politie waar ze  veel geleerd heeft.  “Altijd een open houding aannemen en zonder oordeel” het gesprek aangaan is de boodschap. En natuurlijk lopen er vreemde wezens rond, zeker als je bij de (zeden)politie en bij afdeling moordzaken gewerkt hebt. Dit is percentagegewijs zo weinig dat zij zich hier onderweg niet door van de wijs laat brengen. Ze laat zich niet regeren door angst. Met een baan die 24 uur per dag en 7 dagen per week beslag op haar legde en haar vertelde wanneer ze met pensioen kon gaan. Dit strakke keurslijf benauwde haar, ze wilde meer van de wereld zien. Ze heeft ontslag genomen en alles achter zich gelaten. Alle spullen verkocht, weggegeven of weggegooid en met een kleine bagage op reis gegaan. In eerste instantie voor 1 jaar, maar ze is nu al 6 jaar onderweg.

Eerst is zij met de fiets vanuit Nederland richting Istanboel gefietst en later met kameel, paard en een hond door Mongolië en met een ezel door Jordanië. En samen met een ander vrouw doorkruist ze het hoog gebergte van Nieuw Zeeland, terwijl ze leven als jager-verzamelaars om in leven te blijven.

Ze heeft over haar avonturen een boek geschreven dat in april is uitgebracht. Om deze te promoten (in coronatijden) is ze de ontdekkingsreis in Nederland aangegaan. Ze heeft een kameel gekocht en de naam Einstein gegeven en vanuit Venray reist ze door heel Nederland op zoek naar avontuur en genietend van haar vrijheid.

Het met dieren en verder lege handen op reis gaan brengt haar de mooiste ontmoetingen of dit nu de bedoeïenen of rijke stinkerds zijn. Het opgaan in de ander zijn leefomgeving is het mooiste. Het heeft haar ook leren omgaan met dieren en het bijstellen van verwachtingen. Als een dier iets niet wil, ligt het aan jouw verwachtingen en niet aan het dier.

Ze heeft onderweg een gitaar bij zich, want ja muziek verbindt en ballonnen om in contact te komen met kinderen die altijd nieuwsgierig zijn. De gastvrijheid die zij ervaart is enorm, óók in Nederland. Ook zonder gastvrijheid in bijvoorbeeld de wildernis weet zij zich met tent en een paar pannen ook te redden.

Het vinden van een overnachtingsplaats is geen punt, zij is overal welkom. Vooral kinderdagverblijven, zorginstellingen stellen een bezoek zeer op prijs. Het leven met de dag gaat haar goed af, niets plannen het loopt zoals het loopt. Dat bleek de volgende dag al. Het adres Stompwijkseweg wijzigde in Wassenaar en ja dat is wat verder lopen. Maakt niet uit.

Ik loop nog even met haar op. Einstein eet onderweg van het malse gras in de berm of Stompwijkse Vaart en bepaalt het tempo. Nog even een rondje op het schoolplein maakte het helemaal af en dan de Kniplaan af richting Wassenaar waar nieuwe ontmoetingen wachten.

Wat fijn dat ze Stompwijk heeft aangedaan en dat ik kennis mocht maken met deze inspirerende vrouw, naar wie je wel uren kunt luisteren.  Tip: dat kan, als je haar boek koopt, het leest als een trein weg, even samen met haar op pad en over haar schouders meekijken. Dank je wel Tamar.

Petra

Tamar

op een

eerdere

reis.