Het volgende had ik niet kunnen bedenken!
Twee tortelduifjes broeden momenteel, omstebeurt op de galerij bij ons huisje aan de Pinksterbloem, 2 hoog, op een scharniersteun van een eeuwenoude kerkdeur.
In Den Haag stond ooit de Hervormde Zuiderkerk, gebouwd in 1886. Als kind ging ik hier ter kerke. In 1979 verwoestte een brand deze kerk volledig. Als herinnering vond ik tussen de puinhopen een scharniersteun en nam deze mee naar huis. Ik heb de scharniersteun schoongemaakt en van hout een decoratieve plantenhangerhouder van gemaakt en het beide in de vermis gezet.
In Zoetermeer heeft er jarenlang een clivia opgestaan die telkens weer prachtige oranje bloemen kreeg. In Stompwijk hing ik hem op (mijn scharniersteun) naast de kamer van mijn dochter Mirjam. En ja wel hoor, ná ruim 2 jaar kreeg de scharniersteun bezoek. Een tortelduifjespaartje besloot op het cliviaplankje te gaan broeden. Dit lukte niet, natuurlijk, want alle meegebrachte takjes vielen er metéén weer af en uiteraard op de galerij. Mirjam vindt duifjes leuk en lief als ze maar géén rommel maken, maar ze kan al mopperend, keurig netjes alles opvegen en gunt mij écht alles, hoor.
Van wilgentakjes (van de knotwilgen van het Achterpad) heb ik zelf even een rond wilgennestje gevlochten en met groen ijzerdraad bevestigd op het plankje. Na 2 dagen namen de duifjes het in bezit. Ze broeden nu op 2 eitjes. Als natuurliefhebber ben ik apetrots.
Ik had nooit kunnen bedenken toen ik als kind langs die grote zware kerkdeuren liep met de al even grote zware scharniersteunen eraan bevestigd, dat op mijn 82ste het nóg in gebruik genomen zou worden als tortelduifjesnestje.
We roepen op dezelfde toonhoogte; ‘Hallo, hallo, hallo én de broedende duif blijft rustig zitten, als Mirjam of ik ons huisje uitkomen of ingaan.
Hoe móói kun je het hebben.
Een natuurvriendelijke groet van uw apetrotse
Gijs Velthuysen