Zo zit je nog met z’n allen onder de kerstboom, nou ja met z’n vieren dan, en zo ben je onderweg naar Pasen. De 40 dagen tijd is begonnen, 17 februari ging de koektrommel op slot en de snoeppot werd verstopt. Nou ja, in gedachten dan want we kunnen toch echt niet 40 dagen zonder lekkere dingetjes te snoepen. Het gaat er maar om hoe snel de tijd gaat , de kerstboom is nauwelijks de deur uit en de paastakken kunnen er in. Zo maken we het toch een beetje gezellig in huis. Dat hebben we nodig, lekker eten en drinken en gezellig, waarschijnlijk met z’n tweetjes aan de paasbrunch. We blijven er maar om lachen maar eigenlijk is het om te huilen.

Wellicht heeft u het gezien op het journaal maar over een maandje is het de bedoeling dat de Corona zelftesten in de supermarkt liggen, tussen het brood, kaas, wc papier, maandverband en kroketten. Ik zie het helemaal voor me, je hebt net gegeten, leest nog even de krant en dan moet je naar de wc. Oh nou neem dan meteen die Corona test mee, sla je twee vliegen in 1 klap. Zit je op de wc met dat ding in je neus te peuteren en dan maar hopen dat je het goed doet anders moet je na een aantal dagen nog een keer getest worden, nu officieel. Weer zo’n staafje in je neus en wat ik begrepen heb is dat echt niet zo’n lekker gevoel. Nou ja, we zien het wel, ik denk dat ik ze in de supermarkt laat liggen waar ze liggen en rustig wacht tot ik aan de beurt ben. Of zou het een 1 april grap zijn???

En ondanks dat de IJsheiligen nog niet in zicht zijn konden we het vorige week met het mooie weer toch niet laten om alvast met wat plantjes aan de gang te gang te gaan. Om ze vervolgens deze week met dezelfde gang weer binnen te halen want er werd vorst voorspeld. En inderdaad, het heeft toch weer een paar dagen gevroren. Dus blij dat we alles weer naar binnen hebben gehaald. Tja, kan je niet wachten heb je dubbel werk. Maar het lonkte zo en het zag er zo gezellig uit. Hoewel de pit van de avocado twijfelachtig is, ik weet niet of dit het gaat doen. Een van onze leden doet met ons mee met de avocado pit en zij heeft hetzelfde probleem. Maar het is leuk om te experimenteren, lukt het dan zijn we helemaal blij , lukt het niet gaan we gewoon weer opnieuw beginnen.  Maar het blijkt ook maar weer, haastige spoed is zelden goed.

Onder onze leden zijn een aantal (ernstig) zieken. Bij deze willen we hen een extra hart onder de riem steken en beterschap wensen. We hopen jullie allemaal ooit weer gezond en wel op de dinsdagmiddag soos  terug te zien. Dat zal niet voor iedereen lukken maar onderstaand gedichtje is voor iedereen.

Al die aandacht is best wel fijn,

Het is alleen vervelend dat je daarvoor ziek moet zijn.

Het liefst ben je bezig, altijd in touw

Toch moet je nu even rust nemen en loslaten,

Dat is beter voor jou

Extra zorg is het beste medicijn,

Laat je maar vertroetelen

Door mensen die graag bij je zijn.

Een lieve groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris