Agnes’ wekelijks praatje

Er wordt altijd gezegd, niet terugkijken, niet voorruit kijken, maar leven in het nu. Maar hoe moeilijk is dat in deze tijd? Okay, het achteruitkijken dat gaat nog wel, dat is geweest en kunnen we toch niets meer aan veranderen. Het leven in het nu is ook nog te doen, je moet er wel iets meer moeite voor doen en echt wat opzoeken om de dag door te komen, maar het niet mogen voorruit kijken dat is toch wel het aller-moeilijkste. Want ik denk dat iedereen zich bezig houdt met dezelfde vraag, hoe lang gaat dit allemaal nog duren? Nu de horeca ook zonder pardon tot het eind van het jaar dicht gaat en het voorruitzicht dat de regels nog strakker aangehaald kunnen halen? Dat wordt een vreemde december maand.

Het voordeel is wel dat ik lekker kan hobbyen en ik hoop dat jullie dat ook doen. Mijn kerstkaarten zijn klaar en ik ben nu aan een hele leuke painting bezig van een Engels Bulletje op het toilet, dat is een cadeautje voor iemand die heel veel voor mij betekent. Aangezien je toch de deur niet uit mag kan je lekker door gaan, zolang mijn lijf het toestaat. De paintings die ik nog op voorraad heb is zo groot dat de Corona nog wel 5 jaar kan duren, wat natuurlijk absoluut niet de bedoeling is maar bij wijze van spreken dan. Heel soms gaan we wel even naar de winkel, je moet toch boodschappen hebben en zo, waren we vandaag ook even bij de Action. Normaal kan ik daar zo van genieten, lekker snuffelen, de sinterklaas en kerstspullen liggen gebroederlijk naast elkaar in de schappen, maar het was zo druk dat ik het er benauwd van kreeg. Snel halen wat we nodig hadden en weg wezen. Natuurlijk nog wel op het laatste moment een paar zakken kruidnoten in het mandje gegooid, want die kan ik echt niet missen als ik lekker bezig ben, pot thee en bak kruidnoten ernaast. Of als ik ’s nachts niet slapen kan dan zijn ze ook een hele goede vervanger voor een slaappil.

Helaas kunnen wij jullie als bestuur van de Ouderen Soos nog steeds geen hoop geven over het wel of niet opstarten van de soos, maar ik zou er dit jaar niet meer op durven hopen. En ook volgend jaar moeten we het nog maar zien. Maar wij laten jullie natuurlijk niet in de steek, we proberen op z’n tijd toch iets leuks te doen wat kan binnen wat mag. Dat dit op prijs gesteld wordt door jullie blijkt wel want afgelopen week kregen we weer dit hele lieve kaartje als bedankje voor chrysantenplant en de rest. Dat doet ons ook echt goed en geeft ons een warm gevoel.

Mochten jullie zelf iets willen doorgeven doe dat gerust. Ziekte, feest, iets bijzonders, laat het ons weten zodat we op de hoogte blijven van het wel en wee, want jullie gaan ons echt aan het hart.

Als deze Dorpsketting uitkomt is het inmiddels Allerheiligen en Allerzielen geweest. Hierbij gedenken wij hen die ons het afgelopen jaar of eerder ontvallen zijn. Wij hebben beide dagen een kaarsje opgestoken, de namen van de overledenen van 2020 stonden vermeld in de Dorpsketting. Want het is dan wel voorgoed uit ons midden maar nooit uit ons hart. Heel veel sterkte voor een ieder die het afgelopen jaar een dierbare verloren heeft.

Mijn slotgedichtje is bedoeld voor iedereen, niet alleen voor Allerheiligen en Allerzielen. Ik hoop dat jullie allen er wat steun aan hebben.

De bomen groeien uit de grond,

En uit hun stam de twijgen

En iedereen vind het heel gewoon

Dat zij weer bladeren krijgen

We zien ze vallen op de grond

En dan opnieuw weer groeien

Zo heeft de aarde ons geleerd

Dat al wat sterft zal bloeien.

Een hele lieve groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris

Onderstaand kaartje mochten wij afgelopen week ontvangen, ontzettend leuk!!!

Namens het

Hele bestuur,

heel erg bedankt,

we doen het graag voor

jullie!