Net begonnen en… het is al zes uur ‘s avonds,

Net aangekomen op maandag en het is al vrijdag,

… en de maand is al voorbij

… en het jaar is bijna voorbij.

… en al 40, 50 of 60 jaar van ons leven zijn voorbij.

… en we beseffen dat we onze ouders verloren hebben, vrienden,

en we beseffen dat het te laat is om terug te gaan…

Dus… laten we toch proberen te genieten van de tijd die we nog hebben…

Laten we niet stoppen met zoeken naar activiteiten die we leuk vinden…

Laten we wat kleur in ons grijze bestaan zetten…

Laten we lachen naar de kleine dingen van het leven.

En toch moeten we rustig blijven genieten van deze tijd die we nog hebben.

Laten we proberen de ‘na’ te elimineren…

Ik doe het daarna…

Ik zeg daarna…

Ik zal er later over nadenken…

We laten alles achter voor later alsof ‘daarna’ van ons is.

Want wat we niet begrijpen is:

daarna wordt de koffie koud…

daarna veranderen de prioriteiten…

daarna is de charme verbroken…

daarna gaat de gezondheid voorbij…

daarna worden de kinderen volwassen…

daarna worden de ouders ouder…

daarna worden de beloftes vergeten…

daarna wordt de dag de nacht…

daarna eindigt het leven…

En dan is het vaak te laat….

Dus… laten we niets achter voor later…

Want ondertussen kunnen we de beste momenten verliezen,

de beste ervaringen,

beste vrienden,

de beste familie…

De dag is vandaag…

Het moment is nu…

We zijn niet meer op de leeftijd waarop we ons kunnen veroorloven om uit te stellen wat meteen gedaan moet worden.

Laten we eens kijken of je tijd hebt om dit bericht te lezen en het daarna te delen.

Of misschien laat je hem achter voor “later”…

En zul je het ‘nooit’ delen…

Bron: Norché Lyly