In deze tijd van Black Lives matter, denk ik aan mijn vader.

Mijn vader kreeg op werk een nieuwe collega uit Suriname. Geen collega wilde deze “roetmop” inwerken. Mijn vader wel en al snel werd hij “oompie” genoemd door deze collega en mijn ouders nodigden hem uit op zondag.

Wij keken als kinderen onze ogen uit. Dat hadden wij nog nooit gezien. We mochten van hem voorzichtig aan z’n gezicht voelen. Heel spannend vonden wij dat en hij schoot in de lach, wij schrokken, want plotseling kwam daar zo’n stralende witte tandenrij.  Ik ben nog altijd trots op mijn vader!

Jona van der Meer