Mijn eerste kennismaking met Jan van Santen was in januari dit jaar. Dit was bij de herdenking dat 75 jaar geleden het concentratie- en vernietigingskamp Auschwitz, hét internationale symbool van de Holocaust, werd bevrijd. Het lichtmonument werd in onze gemeente op diverse plaatsen gepresenteerd en het was hier dat Jan zijn verhaal deed over de verdwijning van zijn vader. Jan heette nog Jantje en was 5 jaar oud en de jongste van het gezin. Het gegeven heeft een enorme impact gehad op het gezin en op Jan zijn verdere leven. Bij het doen van zijn verhaal kon je een speld horen vallen. Het feit dat hij al 5 keer naar de begraafplaats in Duitsland is gereisd en zijn voetstappen achterliet ,daar waar zijn vader eveneens zijn laatste stappen had gezet, zorgde voor de nodige emotie.

Het is om die reden en natuurlijk dat het 75 jaar geleden is, dat ik Jan gevraagd heb om zijn verhaal in de Dorpsketting te doen, opdat wij nooit zullen vergeten.

Hij vertelde dat zijn moeder, Sophia Maria Straathof met 9 kinderen achterbleef en het als gelovige vrouw zag als: “De wil van God”. Nog twee van zijn broers werden niet lang na de bevrijding betrokken bij de situatie in Indonesië en werden uitgezonden om daar Nederland te vertegenwoordigen.

Dan word je dus tweemaal met een oorlog geconfronteerd, het is juist om die reden dat we moeten blijven gedenken.

Jan is afgelopen week 85 jaar geworden en staat vol in het leven, samen met zijn Greet.

Kijk maar..

Jan, enorm bedankt voor je bijdrage.

Petra Oliehoek- van Es

Vrijheid: is je zegeningen tellen!