We kunnen in ons leven kijken, maar soms duurt het even of nog langer om echt te kunnen zien. De blindgeborene in het evangelie van afgelopen zondag heeft moeite met zien. Het duurt nog een tijd voordat hij begrijpt hoe ingrijpend deze genezing is.

Solidariteit — In deze zeer bijzondere tijd, waarin wij allen
geraakt worden door de verspreiding van het Corona-virus gaan onze ogen ook langzaam open. Open voor de solidariteit met de ander, open om elkaar te helpen waar dat kan en nodig is. In ons gezamenlijk
gebed, bij een hulpvraag van de ander, een telefoontje, een appje of een groet op afstand. Zeker voor al die mensen die geen bezoek kunnen ontvangen en daardoor zich eenzaam en verlaten voelen.

Doop — De blindgeborene in het evangelie ging zich wassen in het badhuis van de Siloam, een verwijzing naar de doop. Voor ons mensen die gedoopt zijn en de weg willen gaan van geloof zullen beseffen dat ook deze weg een weg is van groeien en leren zien. Leren zien met de ogen van Jezus.

Duidelijk — Deze week hoorde ik in een talkshow op de televisie iemand zeggen: Ik besef nu pas dat de wereld voor een groot deel mede afhankelijk is van mensen met een verzorgend beroep, de verpleegkundigen, de artsen, mensen in de schoonmaakbranche, de vele ondersteuners op dat vlak. Direct heb ik een aardig appje gestuurd naar de mensen op Vronesteyn die zorgen dat ons huis blinkt en veilig wonen is. Zij verdienen het. Een tip.

Zondag Laetare — We zijn  halverwege de Vasten, zondag Laetare, verheugt u! Waarover kunnen wij ons verheugen? We zitten gevangen in onzekerheid en angst. Hoe lang gaat dit duren? Hoe gaat het met onze zieken? Met de mensen die ons verzorgen? Houden ze het vol? Hebben we genoeg i.c.-bedden? Allemaal vragen, die ik in mijn gebed, ik hoop samen met u, in de handen van de Heer zelf leg. Kijk op zondag naar de tv. Dat alles zal ons troost, bemoediging en vertrouwen geven. Bidden is …… binnentreden in het hart van Jezus om zo zijn gevoelens te begrijpen.
Ondanks alles, alle zegen.

Pastoor Walter Broeders