In de middag waren de schoolkinderen al geweest, om een steen in de lichtkring te leggen. Om alle Stompwijkers en andere Nederlanders die (in de oorlog gesneuveld zijn) te gedenken.

Tegen 5 uur kwamen de ouderen binnen, we begonnen met een kopje koffie en al snel kwamen er verhalen los. Om half zes begon het officiële gedeelte, geleid door de Hr. Johan van Gestel. Na het noemen van een naam kwam er een bekende of familielid naar voren om een steen in de kring neer te leggen.

Daarna konden ook wij, daar een steentje aan bijdragen. Het monument werd verlicht en Stefan Turk speelde het taptoesignaal. De 85 jarige Jan van Santen vertelde het verhaal over zijn vader. Ook werd door Leo Oliehoek een samenvatting voorgelezen over een bezoek aan concentratiekamp Auschwitz, vergezeld van enkele foto’s. Daarna nog even naar de kerk gewaaid om een kaarsje aan te steken.

Wat ik zelf als 8 jarige nog weet van de oorlog? Ik woonde in Den Haag en zag daar een razzia. Mijn moeder trok ons bij het raam vandaan. Dat was natuurlijk levensgevaarlijk. Ik ging bij de buurvrouw een baby kijken. Zij was tulpenbollen aan het koken. Die hebben we nooit zei ik in mijn kinderlijke onschuld. Moeder weer boos, dat had ik nooit mogen zeggen. Wist ik veel.
Ook had ik na de oorlog ineens 2 grote broers, Die zaten ondergedoken bij familie in Zoeterwoude. Maar dat wist ik natuurlijk niet. Als op school de sirene ging, moesten we met alle klassen in de schuilkelders. Toen ik eens op de Miening logeerde zag ik daar vliegtuigen over komen, die blikken voedsel dropten. Later werd de school door de Duitsers gevorderd, evenals de blauwe tram. We moesten eruit bij de zilverfabriek in Voorschoten en moesten de laatste halte lopen naar de Lammerbrug in Zoeterwoude.
Ik vond het een mooie herdenking en hoop nooit meer zoiets als de oorlog mee te maken.

Ria van Dijk