Het is de tweede vrijdag van de maand. De dag dat er gezellig samen wordt gegeten. Er is weer een simpel maar lekker menu samengesteld. Er zijn veel aanmeldingen (35) en nadat we gisteren de boodschappen hebben gedaan en Wea vanmorgen vijf kilo aardappelen heeft geschild, zit de rode kool in de pannen en staan de uiensoep en hachee te pruttelen op de elektrische kookplaat. Wea heeft er thuis al heel wat uurtjes koken opzitten. De tafels worden klaargezet en zelfs meester Richard wordt er bij geroepen om de laatste zware tafel ook op zijn plek te krijgen. Dan kunnen de stoelen eromheen. Wel graag stoelen met leuningen en een kussentje. Het is een heel gesjouw, maar we willen dat iedereen een lekker plekje heeft. Ineke en Karin, van de bibliotheek, helpen met de tafel dekken. Een mooi rood tafelkleed, servetjes met engeltjes, bordjes, glazen en bestek, maar ook de bloemetjes van Ingrid, en gezellig de kaarsjes op tafel. Ook de kerstboom wordt er, met hulp van Leo, bij geschoven. Theo biedt zijn hulp aan, maar het zware werk is al gedaan. Een volgende keer weer graag, Theo!

Een groepje dames en heren wat vanaf half tien op vrijdagochtend al samen een kopje koffie heeft gedronken. doet een spelletje klaverjassen en keezen. Nel is al gebracht door schoondochter Marianne en Annie is gebracht door zoon Bart. In de loop van de ochtend druppelen er meerdere gasten binnen. “Ben ik te vroeg” vraagt Riet, terwijl ze haar regenkapje af doet. “Nee hoor U bent niet te vroeg. Er zijn er al meer en U bent altijd welkom.” Marianne, de postbode, komt vragen of ze nog mee kan eten. Ze had zich niet opgegeven. “Geen probleem, Marianne, we hebben al op je gerekend. En Marianne, nu je toch komt, wil jij dan helpen met de gasten ontvangen en helpen met opscheppen. De groep is groot vandaag.” Dat wil ze graag doen, maar eerst nog een rondje post lopen.
De wandelclub arriveert. Zij eten niet mee, maar onder deze nog jeugdige wandelaars zie ik Corrie. “Corrie, heb jij wat te doen? Wil je helpen bij het ontvangen van gasten en een glaasje inschenken?” Er komen nog meer gasten. Gijs komt met z’n rollator de loopbrug op en ik zie Ria in haar scootmobiel aankomen,. Gauw de tweede deur opendoen, zodat Ria naar binnen kan rijden, en haar scootmobiel in de gang droog kan parkeren. Greet en Geert komen binnen. Geert heeft geen rode kool in zijn groentetuin, dus komen ze het maar hier eten. Ze brengen een prachtige zelfgemaakte kerstkaart mee, waar we heel blij mee zijn. Mevrouw van Krevelen wordt, door haar zoon Harald, gebracht en Ria wordt door schoondochter Karin gebracht.

Wea staat de hele ochtend al in de keuken te kokkerellen en heeft het goed naar haar zin. Af en toe paniek omdat dat elektrische koken toch wel een dingetje is, maar uiteindelijk komt altijd alles weer goed. Om kwart voor twaalf, de soep is al heet, zijn er al heel wat mensen binnen en begint het zoeken van een plekje. Je mag gaan zitten waar je wilt aan de lange gedekte tafel. Aad zit aan het hoofd van de tafel met Piet en Corrie in zijn buurt. Wil en Tom schuiven, na het kaartje leggen, ook gezellig aan. Mevrouw van Krevelen houdt een plekje vrij voor Corrie. De jonkies kruipen bij elkaar. Lenie en Lenie, Len en Nel, Lenie en Anneke. Ook de oudere jongeren vinden het fijn om samen te eten. Coby, Rita, Ria, Ria en Ria. (Ja, er is toch wel veel variatie in namen.) Er wordt geroepen vanaf de gang. Koos staat daar in zijn scootmobiel en vraagt of hij ook nog mee kan eten. Hij heeft zich niet opgegeven. Tuurlijk Koos, er is altijd plaats in de herberg. Je broer Sjaak, schoonzus Ria , en zus Mien zijn er ook.” Is Gijs er ook?” vraagt hij. Daar wil hij graag bij zitten, en als twee kwajongens zitten ze later gebroederlijk aan tafel. En Ria ( ja, er is er nog één) bekijkt alles met een rustige blik.
De tafel wordt steeds voller en voller, en het is een feest van herkenning. Er wordt één wijntje of een watertje ingeschonken, zodat we kunnen proosten op Jetty en op elkaar. Tini uit Zoetermeer is ook gearriveerd, Toos komt binnen, gevolgd door Paula en op de valreep komen Gerda en haar Jan (die solliciteert naar de baan van Sinterklaas) er ook nog aan. (Kerstman Gijs hebben we al.)
Op de kopse kant van de tafel hebben we geen stoelen gezet, zodat we zelf ook een plekje hebben dicht bij de keuken, maar daar komen Tini en Guus nog binnen, dus ook deze plekjes worden benut. Het is twee minuten over twaalf. Tijd voor een openingswoordje en een gebed. De stilte wordt al snel verbroken door Aad, die meldt dat hij nog niet klaar was met het “Wees gegroet”. Er wordt gelachen, de sfeer zit er weer goed in.

De uiensoep met een stokbroodje met kaas wordt opgediend. Een kar met soepkommen en een grote pan soep wordt rondgereden en zo krijgt iedereen zijn kommetje uitgereikt. Snel de maggie nog op tafel, maar eigenlijk is dat niet nodig, want de soep is heerlijk en gezelligheid doet veel! Guus krijgt nog een tweede kommetje en wordt nog een bakje voor Piet opgeschept, maar dan is de pan ook echt leeg. De vaatwasser wordt volgeladen en dan gaan we door voor de tweede ronde. De appelmoes op tafel en de hachee met aardappelpuree en rode kool, opgeschept door Wea en mij, wordt door Marianne, Corrie en Nel uitgeserveerd. Er is aandacht voor iedereen en alles wordt met liefde gedaan. (Hulp Corrie bleef overigens wel iets langer dan het alleen uitschenken van de wijn, maar zo kon ze wel de thuisgemaakte rode kool uit de vriezer proeven. Zo leer je weer wat.) Nog een bakje voor Piet gevuld, en dan door voor een herhalingsronde, want wie lust er nog een bordje. Nou dat zijn er genoeg! “Eten jullie zelf ook wat”, krijgen we regelmatig te horen. Dat doen we zeker, wacht maar af .De pannen raken leeg, maar er is genoeg voor iedereen. Nadat het vaatwerk weer is opgehaald gaan we naar de laatste ronde.

HET TOETJE. Men neme acht liter vanille ijs, zes potten opgewarmde kersen, drie bussen slagroom en een doos wafeltjes. Nou beste mensen, ik kan u vertellen, daar houdt iedereen een plekje voor vrij. Al zijn we nog zo op dieet, het maakt niet uit, morgen gaan we weer vasten. Zelfs de kleinste maagjes lusten de grootste toetjes. Het is een genot om te beleven hoe iedereen hiervan geniet. Ook hierbij doen we een tweede ronde, zodat we zeker weten dat er niemand met honger naar huis gaat.

Na dit heerlijke dessert worden een paar bezoeksters onrustig, want het is al over half twee en hoe oud je ook bent, je hebt het toch weer druk. Velen worden weer opgehaald door familie of buren en die willen we niet laten wachten, en daarom sluiten we snel af met een gebed en komen we nog even met de “collectebak” langs. Iedereen gaat vrolijk en dankbaar naar huis.

Nadat iedereen is uitgelaten, en alles weer schoon in de kast staat en het meubilair weer op zijn plek staat sluiten ook wij af. Moe maar voldaan en dankbaar dat alles weer goed is verlopen en dankbaar voor alle bezoekers en alle hulp. Wat zou Jetty trots zijn geweest!

Fijne feestdagen en heel veel liefde voor 2020!

Anneke van Bemmelen- van Santen