Ik wil graag het spo(r)tlicht zetten op Jokelien, die al jarenlang een groot aantal meiden in vorm houdt tijdens de aerobics lessen. Zelfs na zoveel jaren weet ze ons gemotiveerd te houden door de afwisselende lessen en zeker ook de afwisselende muziek. Daarnaast weet ze ons altijd te verrassen zoals laatst met een Klaas/Kerstviering in de sporthal waar een 5 sterren en 5 gangenmenu werd gereserveerd.
Een gezellige vrouwenclub waar lief en leed gedeeld wordt. Jokelien stond hier even bij stil omdat we de laatste jaren leden kwijt zijn geraakt aan de eeuwigheid. Ze had tevens aan ons gevraagd wat onze wensen voor 2020 zijn. Hier werden prachtige wensen geuit; minder macht en meer aandacht voor elkaar, een wens om meer vrijwilligers binnen de sport, om elke dag iets op te rapen om op die manier bij te dragen aan het milieu, gezondheid en liefde. Mooie hartverwarmende wensen waarmee we het prachtige jaar 2020 in kunnen gaan luiden.

Tevens een mooie gelegenheid om ook ons nieuwe lid van de club, Sadiya Hassen, in het licht te zetten. Sinds enige weken sport deze dappere dame met ons mee.

Hoogste tijd voor een klein geschiedenislesje over haar achtergrond met dank aan Wikipedia: De geschiedenis van Somalië spant zich van de prehistorische tot de moderne tijd. Het heeft een van de langste opgezette geschiedenis van de wereld. Werd Nederland nog bedekt door een dikke laag ijs, in Somalië werden rotstekeningen gevonden die dateren uit 9000 vChr. Eeuwen lang zijn de grenzen bevochten geweest door vele volkeren.
Ik beperk mij tot de laatste ontwikkelingen, juist omdat ik nieuwsgierig werd door het verhaal van Sadiya dat het land bezet is geweest door Engelsen en verrassend voor mij, door Italianen. Ik denk even aan het lied ‘Imagine’ van John Lennon: als er geen grenzen of bezittingen zouden zijn! Vele landen bemoeien zich met Somalië of gaan bondjes aan. Daarbij zijn de burgers het onderling ook niet eens. Vanaf de jaren 80 werd er in Somalië een burgeroorlog uitgevochten. En juist in die tijd werd op 8-8-1980 Sadiya geboren, een te mooie datum om niet te noemen, in de hoofdstad Mogadishu met een geschat aantal inwoners tussen de 2 en 3 miljoen.

Haar man Musfir was eerder via het noordelijk gelegen Jemen gevlucht en in Nederland komen wonen. Hij woonde toen op een kamer in Voorburg. Zijn vrouw en zonen bleven achter en hij heeft gewerkt aan gezinshereniging, zodat ook Sadiya met haar vier kinderen naar Nederland konden komen.
Ze hebben 5 maanden doorgebracht in het Asielzoekers Centrum in Breda en sinds 3 jaar woont het gezin in Stompwijk, haar jongste zoon is hier geboren. Sadiya vindt het hier erg leuk en rustig. Ze heeft hard aan haar Nederlands gewerkt en heeft 3 x per week Nederlandse lessen gehad in Zoetermeer en dat heeft goed uitgepakt. Aan de klanken van de letters was zij wel een beetje gewend, maar zij sprak zelf Arabisch. Dat is dus een flinke klus geweest. De taken zijn thuis verdeeld, zij zorgt voor het eten en huishoudelijke taken en Musfir weet overal waar er koopjes zijn. Als er iets aangeschaft moet worden kijken de jongens vader aan.

Kerst is niet echt een feestdag in haar moederland. Oud en Nieuw wordt vooral door de jeugd uitgebreid gevierd met muziek, dansen, zingen en theater.
Sadiya heeft erg moeten wennen aan de lange zomeravonden en aan de seizoenen. Somalië kent 2 seizoenen, in maart kan de temperatuur oplopen tot 45-50 graden en oktober varieert de temperatuur tussen de 20 en 25 graden.

Sadiya vindt aerobic leuk om te doen en komt hierdoor met anderen in contact. Contacten met anderen vindt ze leuk, maar die heeft ze nog niet zoveel. Het is aan ons om haar stille wens in vervulling te laten gaan.

Sadiya vraagt dagelijks aan Allah dat iedereen goed de dag doorkomt, dat men goed voor elkaar is, er geen honger of oorlog meer is. Zij maakt zich zorgen over al-Shabaab, een islamitische terreurbeweging die nog steeds veel aanslagen pleegt en vaak negatief in het nieuws is, juist door de aanslagen. Het gevaar is nog steeds niet geweken. Het is een feit dat mensen nog steeds in oorlogsgebieden leven en miljoenen mensen op de vlucht, dat maakt dat wij extra dankbaar mogen zijn voor 75 jaar vrede.

Ik vind het een aangename kennismaking met deze kleurrijke en inspirerende vrouw.

Petra Oliehoek– van Es