Sinds de dag ná de verkiezingen weten we dat breekpunten niet zo zwaar tellen als vóór de verkiezingen. Persoonlijk heb ik ook een breekpunt: mijn computer. Het klinkt heel zielig maar ik zou niet meer zonder kunnen…Nu moet ik er wel bij zeggen dat het niet om de computer zelf gaat, maar meer op wat er inmiddels allemaal opstaat. Alles wat ik in de loop der jaren geschreven heb staat er op, maar ook werkstukken en spreekbeurten van de kinderen. Allemaal bestandjes die een tijdsgeest delen en die ik later hoop te kunnen gebruiken als mijn geheugen mij parten gaat spelen. Daarnaast staan er ook honderden mailtjes op, mailtjes die ik express bewaarde, omdat er mooie of emotionele dingen in stonden.
Het is dan ook belangrijk (verstandig!) om regelmatig back ups te maken zodat bij een eventuele computer crash alles zp weer terug te halen is…Maar dan moet je dat natuurlijk wel doen! Want sinds zaterdagavond ben ik alles kwijt! Wat er precies gebeurde weet ik niet meer. Wel dat het de schuld van een broodrooster was. Broodrooster? Ja, een broodrooster, van Limburgse makelij. Deze had ik weer ergens opgescharreld en omdat er vier sneetjes boord tegelijk in kunnen nam ik ‘m mee naar huis. Eigenhandig had ik het ding al een keer nagelopen, maar toen ik de stekker in het stopcontact stopte sloegen de stoppen door. Afgelopen zaterdag waagde ik een nieuwe poging en op het moment suprême vroeg ik aan een van mijn kinderen of ze de computer wilden afsluiten. Aldus geschiedde, maar toen ik hem toch nog even wilde opstarten om een foto van de bedrading van het broodrooster te bekijken, begon de pc ‘raar’ te doen.
Ongeduldig als ik kan zijn gaf ik de computer een andere opdracht en daarna ging alles mis, met als resultaat dat twee jaar tekstverwerking als sneeuw voor de zon verdwenen was! Alle e mailadressen, alle teksten en alle programma’s. Het janken stond mij nader dan het lachen, maar ik wist dat ik mij moest vermannen. Nu moest ik handelen, niet zielig gaan doen. Twee van mijn drie kinderen begonnen wel te huilen want zij zagen een papa, normaal een rots in de branding(!) in zwaar weer verkeren en ze beseften ook dat al hun spelletjes die ze in de loop der jaren gedownload hadden, verdwenen waren in de digitale ruimte…Ik vermande mij, wist dat als je iets weggooit op je computer het nog niet écht weg was en enkele uren later, na tussenkomst van mijn persoonlijke systeembeheerder, draaide er een recover programma.
Er werd wel het een en ander gevonden maar we konden er niets van maken dus heb ik her en der wat lijntjes uitgezet naar computernerds die het alsnog voor elkaar kunnen krijgen. Ondertussen loopt het mij dun uit de broek en ben ik eigenlijk ook heel erg zielig, voel ik mij heel erg Remy en een roepende in de woestijn…Gelukkig hebben we de politiek nog!
Limburg bleek massaal het CDA de rug toegekeerd te hebben en zij kozen voor hun landgenoot Geert. Niet vanwege de Nieuwe Nederlanders die daar rondlopen, die wonen immers in het Westen, maar omdat Limburgers nu eenmaal gefrustreerd zij. Zij voelen zich Remy in Nederland, krijgen te weinig aandacht van de rest van het land. Wat ik ooit al dacht maar nooit uitsprak zeg ik daarom nu hardop: geef Limburg aan de Belgen! Want door hun moeten wij hier nu ook vlaaien eten, worden we overspoeld met muziek van André Rieu en zijn kornuiten en, dat is het het aller allerergste, door hun is mijn computer gecrashed!