Twee weken geleden stond Jan op maandagochtend ineens voor de deur, rode wangen van de kou. Hij schoof even aan de koffietafel aan en vertelde hoe het ooit begon. Het was in de jaren 50 dat er tbc heerste en buurman Piet van Leeuwen naar een sanatorium moest om op te knappen. Hij had destijds aan Jan gevraagd of hij dan tijdelijks de honneurs in de kerk wilde waarnemen inzake het collecteren. Dat wilde Jan wel. Toen maanden later Piet weer hersteld op de Dr. Van Noortstraat (nieuwe huizen) kwam heeft hij gevraagd of hij het wilde blijven doen, omdat het hem zo goed af ging. Zo kan het zijn dat je soms ergens ja tegen zegt en hier dan 60 jaar later nog plezier in hebt. Jan we zijn trots op je!

Petra Oliehoek– van Es