25 JAAR SCHAATSEN OP DE OOSTENRIJKSE WEISSENSEE
Het is elk jaar anders op de Spielplatz der Natur. Zo wordt de omgeving van het 12,5 km lange meer genoemd. Voor ons is belangrijk hoe de kwaliteit van het ijs is. Soms heel mooi, meestal er tussenin en soms heel slecht. De afgelopen weken deden de laatste twee situaties zich voor. In de eerste week moest de organisatie de 1e toertocht afblazen. De 2e toertocht ging wel door maar onder slechte ijscondities. De 3e toertocht ging het al beter en de laatste was het best. Als ik er een kwalificatie aan zou moeten geven zou het tussen de 2e en de laatste optie zijn. Dat wijzen ook de tijden uit. Toch is het een fantastisch evenement. De natuur is overdonderend. De rust, het meer de sneeuw en de entourage. Alles klopt voor de wintersport. Zeker voor het schaatsen is alles op één plaats samen en ‘s avonds hoef je niet naar huis. Eigenlijk een Mekka voor de schaatsliefhebbers. Duizenden Nederlanders bevolken dan ook de hotels, restaurants, het ijs en de feesttent.
Onze toppers van de club doen mee met de wedstrijden en dat geeft motivatie om alles te volgen. Onze dames Zoey van den Bosch en Eline Bennis hebben nog moeite met het slechte ijs en het tempo waarmee de toppers er schijnbaar moeiteloos overheen vliegen.
Tocht reed Zoey afgelopen zaterdag onder barre omstandigheden 100 km. Dat geeft moed voor het komende seizoen. Dit werk moet je leren door ondervinden.
Martijn van Es inmiddels een oude rot, kan het goed aan. De uitslagen: 23e op de AKM, 18e op het ONK en 4e op de barre 200 km. Hij is er altijd bij en een podium plaats zou welverdiend zijn. Het mocht de afgelopen week niet zo zijn. Natuurlijk had hij op het podium willen staan. Natuurlijk is hij teleurgesteld met zijn overigens mooie 4e plaats. Maar toch na al die ontbering, valpartijen, de pijn, het verschrikkelijke afzien en dan net niet op het podium. Het is hééééééél jammer dat Jelco Hoogeveen hem nog voorbij ging in de laatste meters. Maar dit is topsport, daar worden geen cadeautjes gegeven. Dan onze toerrijders. Vader Siem van Es en ondergetekende toerde dinsdag naar onze langste tijd over 200 km. Theo Koot reed fluitend de 200 km. Speciale bewondering voor de 100 km van Regina de Winter. Haar beide dochters Jolanda en Sandra reden ieder 150 km. Marianne Nelissen kwam in haar eerste Weissensee knap op 150 km. Pech voor Tim Gareman. Te bang om te vallen na zijn ongeluk en pech voor zijn vriendin Esther, die ziek te bed lag.
De volgende wedstrijden zijn op 9 februari op de Italiaanse Rechensee en 16 februari op het Falun meer in Zweden de herkansingen.
Aad de Haas