Otto Havik 60 jaar lid van het koor
Gisteren werd in de Laurentiuskerk een jubileumviering gehouden ter ere van Otto Havik. De gehele dienst stond hij centraal in het midden van het koor, op zijn vaste plek; zijn eerdere onderscheiding fier op de borst gespeld, doch genoeg ruimte overlatend voor een erespeld.
Op zijn 23e werd hij lid van het koor om hier zijn passie te vinden, want na 60 jaar zingt hij nog steeds met een krachtige stem. Zijn stempartij is door de jaren heen van tenor naar de bassen gezakt. Zo zie je dat zingen, je jong houdt, want 83 geef je hem zeker niet.
Een rekensommetje van de voorzitter, Sjaak Kappetein, kwam op pakweg 11.000 bezoeken van Otto aan deze kerk. Heel vroeger bezocht men namelijk dagelijks en later minimaal 2 x per week de kerk. Als koorlid verzorgde hij mede de rouw- en trouwdiensten en nam solo´s voor zijn rekening. Zijn voorkeur voor 3 stemmige mis van Perosie is met het huidige aantal koorleden helaas niet meer haalbaar.
Deze viering had allerlei liederen in zich, Nederlands maar ook Latijnse liederen, waarvan de tekst niet meer in mijn hoofd zit, maar de melodie wel. Het speciale lied werd gezongen als ode aan St. Ceclia de patrones van de koren; gisteren was het haar dag. En natuurlijk het 4 stemmig ´Lang zal hij leven´
Een woord van dank namens het koor, pastoor emeritus Banning en Rienus Odijk namens het kerkbeheer. Bloemen voor zijn vrouw Corrie. Een envelop met inhoud, een ere-speld die slechts weinige uitgedeeld krijgen. Otto deelt deze eer met pastoor Van der Plas. Een oorkonde voor boven zijn bed. `Ik heb geen behang meer nodig`, aldus Otto en de gekregen kaars moet er ook aan geloven. `Net zoals wij allemaal!`.
Dan gaan Otto, met Corry en haar kinderen en kleinkinderen en het koor gezellig naar de koffie in het Dorpshuis.
Otto ook dank namens alle parochianen voor jouw jarenlange inzet.
Petra Oliehoek- van Es